Annabelle (30): ‘bij andere winkels was alles zo stijf, hier mocht ik lekker relaxt zelf m’n gang gaan’
Annabelle zocht een prachtige trouwjurk met lage rug uit die ze niet één, maar zelfs twee keer droeg. ‘’Wij konden op onze trouwdag niet officieel getrouwd worden en dus besloten we te doen alsof. Onze vriendin heeft zelf de speech geschreven, een trouwakte ontworpen en ons ‘getrouwd’. En precies een maand later stonden weer in vol ornaat op het stadhuis voor het officiële gedeelte!’’
Je zocht een comfortabele trouwjurk en dacht, Assepoester daar moet ik heen!
Ja! Ik hou totaal niet van truttig, kleding moet juist comfortabel en stoer zijn. En dit beeld kreeg ik bij jullie toen ik de Instagram en website bekeek. Het sprak me erg aan. Ik vond het daarnaast een prettig idee dat niks over de top is, ook qua prijzen. Je weet wat je kan verwachten, dat is top. Oja, en ik vond het heel grappig dat jullie Assepoester heten, maar dus totaal anders zijn!
Wat was je eerste indruk van onze winkel?
Echt heel fijn, we mochten bij binnenkomst meteen zelf rondsnuffelen en aan alle jurken voelen. Samen kijken wat ik mooi vond. Dit was zó anders dan bij 2 andere winkels waar ik langs ging om te oriënteren. Daar was het ontzettend stijf. Meer van: jij zit en wij zoeken jurken voor je. Hier mocht ik echt lekker zelf m’n gang gaan én kon ik alle jurken direct in m’n eigen maat passen. Dat scheelt zoveel, je ziet meteen hoe de jurken staan.
Had je vooraf al een bepaald type jurk in gedachten?
Door online rond te kijken en dus in die andere twee zaken te kijken, had ik wel een idee gekregen van wat ik leuk zou vinden. De jurk moest strak zijn, mooi aansluiten en het liefst met een open rug. Ik wilde ook een beetje afwisselen met schoenen, kijken wat mooi zou staan.
Wat leuk! En bij welke jurk dacht je: dit zou ‘m weleens kunnen zijn?
Op een gegeven moment hingen er 3 jurken in de paskamer, alle drie mooi. Eén rok met losse top, een gladde jurk en eentje met kant. Van die met kant dacht ik eerst: dit wordt ‘m! Maar daar zaten aan de voorkant wat dingetjes die niet helemaal waren zoals ik het wilde. Het was net niet het juiste stofje en zat net niet helemaal goed. Toen kwam de verkoopster langs en zei: ik heb nog wat voor je! Laten we kijken of dat wat is.
En… was dat wat?
Hij leek best wel op die andere jurk, maar dan wel met een mooie lage rug. En ja, toen ik die aan deed wist ik meteen: dit is ‘m echt! Samen met m’n vader heb ik toen een rondje door de winkel gelopen met dat liedje van ‘pam, pam pampam’ haha. Hij was ook meteen enthousiast.
Wat goed! En de jurk kon meteen mee naar huis?
Ja, zo fijn. We hadden afgesproken dat de jurk bij m’n vader en z’n vrouw in huis zou hangen tot de bruiloft. Vonden we leuk, een beetje traditioneel. Kon mijn vriend ook niet spieken. Maar wat denk je, ik ben echt een stuk of vijf keer naar hun huis gegaan om te kijken naar de jurk en de jurk aan te trekken uiteraard. Ik wilde ‘m zo graag af en toe weer even aan doen. Tegen m’n vader zei ik dan elke iets anders, zo van: ‘ja pap, even kijken of m’n schoenen erbij passen.’ Hij dacht steeds: daar gaat ze weer! Het waren erg leuke voorpret-momentjes!
Hoe voelde het toen je de jurk eindelijk voor het ‘echie’ aan mocht?
Ik had een hele relaxte ochtend, pas toen ik de jurk weer aandeed dacht ik: oh nu beginnen de zenuwen! Tijdens het first-look moment in de tuin stond ik echt te trillen. Er zat zoveel spanning in m’n lichaam. Maar toen Robbin zich omdraaide viel dat meteen weg. Hij vond het hartstikke mooi!
M’n vader zei ‘s ochtends bij het aandoen van de jurk: ‘’Annabelle, vandaag loopt het vast niet volledig zoals je denkt dat het loopt, maar alles komt goed!’’ En ja hoor, een uur later hadden we nogal een probleempje…
Ojee, vertel?
Ik had m’n vader gevraagd om wat filmpjes te maken toen we langs de basisschool gingen, waar ik werkte. Daar stonden mijn leerlingen klaar met een abc’tje en een dansje, heel schattig. En die taak van cameraman nam hij dus heel serieus. M’n vader stond continu klaar met z’n telefoon. Maar tijdens het achteruit lopen viel hij plots over een blok beton. Ik zag meteen aan z’n gezicht dat het foute boel was, maar hij ging gewoon door met filmen. Iets later bleek toch echt dat het niet goed was en dat hij naar het ziekenhuis moest. Wat bleek? Zijn pols gebroken!
Wat een pech! Kon hij wel nog op de bruiloft aanwezig zijn?
Hij heeft blijkbaar in het ziekenhuis gezegd: ik moet echt door, voor de bruiloft van mijn dochter! En ja hoor, hij was er echt precies op tijd weer vol energie bij de bruiloft. Inclusief gips arm en zijn mooie kleding. Hij kon er de rest van de dag gelukkig bij zijn.
Hoe zag de grote dag er verder uit?
Het was fantastisch, echt helemaal te gek. We trouwden op een landgoed met veel groen, een festival sfeertje. We zaten buiten met kleedjes, mooie bloemen voor de ceremonie. Een goede vriendin van ons heeft ons getrouwd. Alle gasten waren dag-gasten, dat zorgde voor een knusse en relaxte sfeer. Na de ceremonie volgde het taartmoment, lekker buiten en samen proosten. We hadden ook een lopend BBQ buffet en ‘s avonds een heerlijk silent disco feest. Elke gast mocht hiervoor liedjes insturen, waardoor er 1 kanaal van de gasten was en 1 kanaal van ons. Het was zo mooi en zo leuk, precies zoals het moest zijn.
En hierna volgde nog een tweede grote dag?
Ja, het grappige is dat wij op de dag zelf helemaal niet officieel getrouwd zijn. De vriendin die ons ging trouwen wilde namelijk voor één dag als babs beëdigd worden, maar in Strijen blijkt dit niet toegestaan. We dachten: willen we dan een onbekende babs? Nee, eigenlijk niet. En zo kwamen we tot het besluit dat we zouden doen alsof. Onze vriendin heeft dus zelf de speech geschreven, een trouwakte ontworpen (van internet geplukt en beetje aangepast naar onze trouwkaart) en ons ‘getrouwd’, precies zoals we het graag wilde. Het was geweldig op deze manier!
Dubbel feest! En de jurk kon daarna nóg een keer uit de kast?
Precies een maand later gingen we met onze familie en getuigen naar het stadhuis voor het officiële moment. We wilden er niet een heel moment van maken (in je tuinbroek trouwen is ook geinig), maar het was eigenlijk toch wel heel erg leuk om nog eens de trouwjurk aan te trekken. Wie kan dat nu zeggen! En dus gingen we samen in trouwkleding en op onze eigen tandemfiets naar het stadshuis. Hier volgde, samen met onze ouders en getuigen, het officiële moment. Al voelt onze eerste datum voor ons écht als onze trouwdag, het was een heel leuke extra trouwdag!
Tot slot, zou je Assepoester aanraden?
Dit heb ik zelfs al een aantal keer gedaan. Het is echt een super fijne winkel. Ik ben ook heel tevreden over hoe ik ben geholpen. Ik kreeg goede adviezen en er hangt echt een hele relaxte ongedwongen sfeer. Iedereen nam de tijd voor me, als ik het zoveelste rondje wilde lopen was het helemaal geen probleem. Echt een hele fijne ervaring!
Wil je ook een jurk waarin je jezelf op je mooist voelt?
Kom langs, dan vinden we samen de jurk voor jou.
Fotografie:
Lenne van Oijen en Aukje Simone
