Annelies uit België: “Voor die ongedwongen sfeer wilde ik graag twee uur rijden!”
Voor haar bruiloft met Robbe (31) kwam Annelies (29) helemaal uit België naar Assepoester. Het enige wat ze niet wilde was een strapless trouwjurk, oftwel bustier. En daar had ze zo haar persoonlijke redenen voor. Drie keer raden waar ze mee naar buiten ging…
Hoe kwam je helemaal vanuit België bij Assepoester terecht?
Annelies: Mijn vader is in juni 2016 overleden. Een week daarvoor had ik bedacht dat ik nog wilde trouwen waar hij bij was en ging ik op zoek naar een trouwjurk. Ik wilde geen traditionele of klassieke trouwjurk en zo kwam ik al snel bij Assepoester uit.
De ongedwongen sfeer en het feit dat je geen afspraak hoefde te maken spraken me erg aan. De keuze was snel gemaakt, ook al moest ik er twee uur voor rijden. Helaas ging het met mijn vader zo hard achteruit dat hij een week later overleed. Toen kwamen de trouwplannen een tijdje op een laag pitje.
Wat verdrietig, hoe heb je het allemaal een plek gegeven in combinatie met trouwen?
Annelies: Robbe heeft mijn vader in die laatste week om mijn hand gevraagd en goedkeuring gekregen. Dat betekende veel voor me. Mijn trouwring is gemaakt van de trouwringen van mijn beide ouders. En zij zijn op 8 september getrouwd en mijn vader is op 15 september jarig. Dus een van die data wilde ik als trouwdatum. Vandaar dat alles alsnog in een stroomversnelling kwam nadat Robbe mij in januari nogmaals officieel ten huwelijk vroeg!
Oh, dat is inderdaad nog snel gegaan!
Annelies: Ik had het niet verwacht, ik dacht dat het aanzoek was toen hij mijn vader om mijn hand vroeg. Maar hij verraste me toen we begin dit jaar samen in Lanzarote waren met een officieel aanzoek en een ring. We zijn dit jaar vijf jaar samen en dat waren mijn ouders ook toen ze trouwden, dus dat kwam allemaal mooi samen. Toen we eenmaal een zaal hadden gefixt waar we op 8 september terecht konden, werd het tijd voor de trouwjurk. Ik had het lookbook al gedownload en ben naar Assepoester toe gegaan.
Met welk idee kwam je naar Assepoester?
Annelies: Ik had een trouwjurk gezien die ik heel mooi vond. Die wilde ik graag passen. En ik wilde absoluut geen bustier. Als kind ben ik verbrand en nog steeds heb ik een litteken van mijn kin tot op mijn buik. Ik zit daar best een beetje mee. In mijn nek zie je het niet zo goed, maar bij mijn decolleté wel. Ook vind ik mijn schouders niet heel elegant, dus ik was ervan overtuigd dat een strapless trouwjurk mij niet zo mooi zou staan.
Wat was je eerste indruk in de winkel?
Annelies: We werden meteen vriendelijk onthaald met koffie en thee. Dat was fijn, want het was toch wel een eindje rijden. Ik was met mijn moeder en mijn oma. Samen gingen we een beetje rondneuzen en hadden we enkele jurken gevonden die me wel aanstonden. Ik wilde sowieso een lange trouwjurk, want ik heb best een bleke huid. En toen kwam er een verkoopster bij om ons te helpen.
Hoe verliep de zoektocht naar jouw trouwjurk?
Annelies: Achteraf bleek de trouwjurk die ik in het lookbook had gezien een crop top trouwjurk te zijn. Ik vond ‘m geweldig en was meteen verkocht. Maar mijn moeder en oma twijfelden. Ik denk dat ze ‘m niet traditioneel genoeg vonden.
Daarna heb ik een heleboel andere trouwjurken gepast, de verkoopster Judy heeft volgens mij echt afgezien. Ik ben niet echt fan van mijn kont, dus daar ketsten veel trouwjurken op af. Ik kwam steeds weer terug op die eerste. Tot Judy heel direct naar mijn borst wees en vroeg of ik daar last van had. Omdat ze anders wel een jurk voor me wist…
Oké, en hoe vond je dat?
Annelies: Ik vond dat eigenlijk heel fijn, omdat iedereen altijd zegt dat je het niet ziet. Je ziet het wel, en zij zag het ook. Dat de verkoopster daar zo direct over was, maakte dat ik haar ook zou geloven als iets me wel of niet goed zou staan. Die eerlijkheid waardeerde ik enorm, en daardoor vertrouwde ik haar ook genoeg om die ene trouwjurk te passen. Ook al was het een strapless trouwjurk, en dus met bustier.
Dit klinkt veelbelovend. Vertel verder…!
Annelies: Ze kwam met een romantische, strapless trouwjurk aan die ik heel mooi vond. Ik had ‘m aangetrokken en nog voordat ik mezelf in de spiegel zag, zag ik de blik van mijn moeder en van mijn oma. Op basis van hun reacties wist ik het eigenlijk al. Hij was veel mooier dan die eerste. De rug was heel mooi, het stof was prachtig en hij viel perfect.
En wat zag je toen je zelf in de spiegel keek?
Annelies: Een hele mooie trouwjurk. Ik schrok ervan. Ik had nooit verwacht dat zo’n strapless trouwjurk mij zo mooi zou staan. Andere vrouwen die ook aan het passen waren zeiden dat ik echt deze moest nemen. Dat is ook het fijne aan Assepoester. Er zijn meerdere meiden tegelijk aan het passen, die je niet kent, maar toch advies gaan geven. Ik vond dat geweldig! Iedereen helpt elkaar.
Kon je makkelijk over je eerder bezwaren heen stappen?
Annelies: Nee, totaal niet! Ik heb lang getwijfeld, maar uiteindelijk wel voor de strapless trouwjurk gekozen. Ik heb me laten leiden door wat iedereen om me heen zei. En uiteindelijk vond ik het ook mooier dat deze jurk ivoorkleurig was. Die eerste was echt wit, en dat was eigenlijk niet zo’n goed idee bij mijn bleke huid.
Ik heb wel met een ketting geprobeerd de aandacht wat meer van mijn decolleté weg te nemen. En mijn oma had een sjaal gemaakt van het stof dat over was van de jurk. Daarmee kon ik mijn schouders bedekken. Maar dat heb ik denk ik twee minuten gedaan. Ik had niet het gevoel dat het nog nodig was, ik voelde me helemaal op mijn gemak in deze strapless trouwjurk.
Hoe waren de reacties?
Annelies: Heel positief. We hebben foto’s gemaakt op het treinstation waar we elkaar hebben leren kennen en daar kreeg ik gewoon complimenten van voorbijgangers.
Robbe had zo’n strapless trouwjurk ook niet verwacht. Hij werd er gewoon stil van. Maar aan zijn ogen zag ik dat hij het heel mooi vond, en dat heeft hij later ook nog tegen me gezegd.
Hoe zag jullie dag er verder uit?
Annelies: Robbe heeft me bij mijn moeder opgehaald en na de fotoshoot zijn we eerst naar de gemeente gereden en daarna naar de zaal waar de ceremonie was. Die was heel fijn en persoonlijk. Mijn broer en mijn schoonzus hebben gespeecht en wij hebben ook zelf tot elkaar gesproken. Robbe doet aan Aikido, de vechtsport, en bij het naar buiten lopen gingen we door een erehaag van zwaarden, die gevormd werd door allemaal Aikidoka’s. Dat was wel tof!
Heel bijzonder, en jullie thema was ook erg origineel!
Annelies: We hadden voor een wereldkeuken-reizen-thema gekozen. Zo hadden we de zaal ook versierd. We hebben samen heel wat afgereisd en houden van de wereldkeuken. Om de ongedwongen sfeer te behouden hadden we drie buffetten: Arabisch, Europees en Aziatisch.
En kon je goed dansen in je jurk?
Annelies: Ik hou helemaal niet van dansen. Tijdens de openingsdans heb ik ‘bewogen’ en die heeft het hele feest in gang gezet. Ik heb er wel ontzettend van genoten dat de dansvloer constant vol heeft gestaan en dat mensen die wel graag dansen zich goed amuseerden! Ik heb ook even met mijn petekindje Viktor gedanst, want die vond dat mijn rok zo mooi zwierde als ik rondjes draaide.
Ah lief, en hij had ook nog een speciale rol die dag!
Annelies: Bij de ceremonie mocht hij met mij naar voren lopen en me weggeven. Hij was zo ongelofelijk trots! Een jaar na mijn vader is ook mijn opa overleden. En een van mijn broers had het wel kunnen doen, maar dan was het alsnog beladen. Mijn vader is tijdens de ceremonie nog benoemd op een heel mooie manier, waardoor ook dat niet verdrietig was. Nu Viktor mij weggaf was ook dat niet verdrietig maar vooral heel schattig. Daardoor was het al met al een perfecte dag!
Wil je ook zo’n droombruiloft?
Kom langs, dan vinden we samen de jurk voor jóu.
