Annemarie verraste zichzelf bij Assepoester: “Ik ben nu een stoere chick met een romantische trouwjurk.”
Annemarie (31) uit Amersfoort wilde geen poespas voor haar bruiloft met Jip (27) en dacht eraan online een trouwjurk te kopen. Maar een vriend vond dat ze één keer in haar leven naar een bruidszaak moest. Zo realiseerde ze zich dat dit inderdaad haar enige kans was. Die greep ze met beide handen aan!
Geen poespas, wat betekent dat voor jou?
Annemarie: Geen podium voor een spiegel waar ik op moet staan, terwijl mensen naar me staren. Geen tiara op m’n hoofd. Geen verkoopster die me ergens in moet hijsen. Geen gepriegel aan m’n lijf. Dat is allemaal niets voor mij.
Hoe heb je besloten om toch naar Assepoester te komen?
Annemarie: Ik herinnerde me dat een vriendin die anderhalf jaar geleden is getrouwd super enthousiast was over de bruidszaak waar zij haar trouwjurk had gekocht. Zij is net zo’n vol getatoeëerde chick als ik, dus ik heb haar gevraagd waar die winkel was. En toen kwam zij met Assepoester en met de overtuiging dat ik daar zeker zou slagen en dat ik het aan zou kunnen! Na het zien van het lookbook en het lezen van de verhalen was ik zelf ook overtuigd dat de aanpak bij Assepoester bij mij zou passen.
En was dat ook zo?
Annemarie: Zeker! Ik ben op een woensdag met twee vriendinnen naar Arnhem gegaan. Ik dacht er eerst nog over om alleen te gaan, omdat ik me bezwaard voelde dat zij daar vrij voor moesten nemen. Maar ze drukten me op het hart dat het een eer voor ze was dat ze mee mochten.
Het was redelijk druk en ik voelde me een beetje onwennig. Maar terwijl de verkoopster die me zou helpen nog met iemand anders bezig was, mochten wij alvast rond gaan kijken en drie of vier trouwjurken uitkiezen. Ik wilde direct naar de korte trouwjurken, maar ze adviseerde me ook wat verschillende dingen te proberen. ‘Negen van de tien bruiden gaat hier naar buiten met iets anders dan ze in gedachten heeft’, zei ze nog. Maar daar was ik niet van overtuigd…
Jij wist al wat je wilde?
Annemarie: Ik weet altijd precies wat ik wil. Nu ook: een korte trouwjurk met een heel wijde rok in een rock ’n roll stijl. Maar ik had het mis en de verkoopster heeft gelijk gekregen, haha!
Vertel! Hoe ben je op andere gedachten gebracht?
Annemarie: Ik had een paar korte trouwjurken uitgekozen. En op haar advies één totaal andere. Ik dacht: als ik toch hier ben, neem ik iets wat ik nooit zou denken dat ik zou dragen of kopen. Met die gedachte had ik m’n zinnen gezet op een opgespoten Sissi-jurk, maar die verkopen jullie niet! Dus ging ik voor de meest extreme deur ernaast. En dat werd een lange, kanten trouwjurk met een hele lange sleep, een open rug met een lange rij knoopjes en een diep decolleté.
Hoe verliep het passen?
Annemarie: De korte trouwjurken stonden wel leuk en mooi, maar precies zo’n jurk in een andere kleur zou ik normaal naar een feestje of bruiloft aantrekken. Sterker nog, daar heb ik er genoeg van in mijn kast hangen. Zo’n korte trouwjurk voelde voor mij niet als het meest speciale dat ik kon dragen op mijn trouwdag.
Ik was van plan dit maar één keer te doen en wilde dan ook wel een wow-effect hebben. Na twee korte trouwjurken ben ik al van dat idee af gestapt, de derde heb ik niet eens gepast. Toen dus op naar nummer vier, die lange…
En was het ‘m?
Annemarie: Nee, ik had de verkeerde maat aan, dus ik kreeg er geen kijk op. Het idee van een lange trouwjurk stond me wel aan, dus de verkoopster heeft er zeker nog een stuk of acht mijn hokje in gedragen. Met verschillende soorten halslijnen, andere soorten rok of in afwijkende wit-tinten. Het stond allemaal wel mooi, maar het was het ook niet. En als laatste had ze toen die eerste lange trouwjurk, maar dan in de juiste maat. Hij zat als gegoten. Echt, hoe oneerbiedig het ook klinkt: net een joggingbroek!
Wat zag je toen je in de spiegel keek?
Annemarie: Ik zag de mooiste versie die ik ooit van mezelf gezien heb. Al toen ik het gordijn open schoof, zag ik aan de reacties dat het ‘m was. En ik voelde het ook. Hij zat zo lekker, er hoefde niets aan te gebeuren, ik kon ‘m zo mee naar huis nemen. Ik had daarvoor een trouwjurk aan waar de rok zo stijf van was, dat ik geen idee had hoe ik daar mee moest zitten. In deze trouwjurk zag ik mezelf zitten, staan, dansen, zonder dat ik ergens rekening mee hoefde te houden. Dat past bij mij, dit was mijn trouwjurk!
Wat heeft de doorslag gegeven?
Annemarie: Ik voelde me er de allermooiste vrouw in. Er zijn foto’s van hoe ik door de winkel loop en de grap is dat je daarop ziet hoe andere mensen met open mond naar me staan te kijken, haha! De trouwjurk is heel vrouwelijk, maar ondanks dat ik geen meisje-meisje ben, kon ik er toch helemaal mezelf in zijn. Ik heb meerdere keren gezegd dat ik geen ‘klamboe’ op m’n hoofd zou zetten, maar mijn vriendin drong er toch op aan om een sluier te passen. En ja hoor, toen moesten ze opeens huilen. Het klopte en het was af. Die sluier hoorde er ook nog bij.
Al met al de nodige verrassende keuzes!
Annemarie: Inderdaad. Ik ben nu een stoere chick met een romantische trouwjurk. Als ik die korte rock ’n roll trouwjurk aan had gehad, in combinatie met mijn tatoeages, had ik eruit gezien zoals iedereen had verwacht, inclusief ikzelf. Niemand verwachtte dit van mij, maar dat deze trouwjurk toch echt bij mij past, maakt ‘m zo speciaal.
Hoe waren de reacties op deze big surprise?
Annemarie: Ik heb ‘m aan nog wel wat mensen laten zien, omdat ik de reacties gewoon te leuk vond. Niet aan Jip en mijn ouders, en ik heb echt van de voorpret genoten dat ik ze zou gaan verrassen. Jip wist inmiddels wel dat het een lange trouwjurk was, omdat ik me een keer had versproken. Hij moest huilen toen hij me zag en heeft de hele dag aan me staan aaien, omdat hij me zo mooi vond. Op de video hoorde je mensen zeggen: ‘zie je wel, ze heeft toch een lange trouwjurk’ en ‘ze heeft iedereen voor de gek gehouden’.
En jullie hadden matching Vans!
Annemarie: Ik kan wel op hakken lopen, maar liever niet. Ik wilde die dag gewoon mezelf zijn, en had geen zin in zere voeten. Ik vond Vans ook veel leuker staan dan van die trouwschoentjes of hakken. Juist omdat het zo’n contrast is: een witte jurk met stoere gympies eronder. Ik draag altijd Vans en combineerde mijn jurk met een paar roomwitte, zoals Jip zijn groene pak combineerde met een paar bruine Vans.
Jullie bruiloft had ook een stoer tintje…
Annemarie: We vierden alles op de Wagenwerkplaats, een oud industrieterrein waar vroeger treinen werden onderhouden. We huurden er een loods en bouwden er ons eigen festival, inclusief een foodtruck, speciaalbier dat speciaal voor ons gebrouwen is, een gameroom en DJ’s. Alles hebben we zelf gedaan, van de inkoop van het bier tot de opbouw en decoratie van de locatie (uiteraard niet zonder geweldig team). En het was een prachtdag, we hadden er niets aan willen veranderen.
De etiketten van onze eigen biertjes zijn ontworpen door Freya Rose Draws. Ze heeft ook onze trouwkaart ontworpen en deze hebben Jip en ik laten tatoeëren!
Was je trouwjurk festival-proof?
Annemarie: Zeker, zoals ik al verwachtte kon ik heerlijk dansen, zitten, eten en feesten in mijn trouwjurk. De sluier heb ik op een gegeven moment wel afgedaan, omdat iedereen die je knuffelt automatisch je hoofd naar achteren trekt. En de sleep heb ik aan een lusje omhoog gedaan, ook heel fijn. Hij zat zo lekker dat ik niet eens meer doorhad dat ik een dure trouwjurk aan had. Ik vond het eigenlijk een groot compliment dat ik me daar niet constant bewust van was, maar dat het gewoon voelde als een outfit waar ik lekker in ging feesten. Mijn trouwjurk zat als een joggingbroek, maar liet me voelen als een koningin!
Wil je ook zo’n droombruiloft?
Kom langs, dan vinden we samen de jurk voor jóú.
Foto’s: Mitchel Lensink
