Buiten trouwen in festivalsfeer, hooibalen, Lowlands-dj’s en een wilde trouwjurk
Wil jij je bruiloft ook in de sfeer van een festival vieren? Dan ga je nu bakken inspiratie op doen. Want Monique (29) en Rob (34) uit Winkel boksten het voor elkaar: zo’n megacoole buitenbruiloft in Lowlands-stijl (ze hadden zelfs twee dj’s van Lowlands gestrikt!). Het vergde heel wat regelwerk, maar with a little help from their friends werd het een feest vol liefde.
Monique: Het was ongeveer anderhalf, twee uur rijden naar Assepoester. Maar ik dacht: ik móet eerst daar kijken! Ik zag nergens anders sexy trouwjurken in de stijl die ik leuk vind, tot ik zag dat Assepoester veel trouwjurken die voor kort, achter lang zijn heeft. En dat wilde ik!
Rob had gezegd dat hij graag iets wilde waarin je mijn blote benen kon zien; want hij vindt mijn benen mooi, haha. Maar de meeste trouwjurken zijn gewoon niet sexy. Dan zien je gasten er allemaal leuk uit en loop jij rond in een pofjurk! Wat zeg je Rob? O, mijn kont moest ook goed uitkomen, zegt ‘ie. Nou, je kan niet alles hebben hóór.
Toen hij mij op onze trouwdag voor het eerst zag in mijn jurk, vond hij me supermooi. Hij vond me net een flamingo, net een wilde vogel. Hij was verrast en moest ook meteen een beetje huilen. Maar je ziet m’n kont niet!, riep ik. ‘Schat, dat geeft toch niet?’, zei hij.
Hij vond mijn schoenen ook heel mooi: ik had er groene pumps bij aangetrokken. Waarom groen? Roze vond ik zo standaard en groen is wel fris. Het was nog een hele zoektocht, maar ik heb ze uiteindelijk in Utrecht gevonden. Daarnaast had ik ook nog enkellaarsjes, teenslippers en sneakers: een hele collectie!
Geen standaard bruiloft, maar een festival
Monique: We wilden dan wel trouwen, maar niet zoals ‘het hoort’. Niet teveel gedoe en zo min mogelijk verplichtingen. Een beetje het festivalidee, dat leek ons wel wat. We hebben voornamelijk vrienden uitgenodigd; geen ooms en tantes die je eigenlijk nooit ziet. Iedereen mocht blijven eten en de gasten mochten zelfs blijven slapen in een tentje als ze dat wilden.
We wilden niet zo’n feest geven waarbij het om 24:00 klaar is. Dan begint het net! We wilden zelf in de hand hebben hoe laat we het zouden maken.
Een oom en tante van Rob hebben een vakantiehuisje aan het water; dat was vroeger een geitenstal. Het huisje staat in een weiland en zij wonen daar vlakbij. De ideale trouwlocatie! Mensen konden hun auto parkeren bij dat huis en dan met een bootje naar de feestlocatie. We hadden een paar bootjes geregeld via familieleden om de gasten heen en weer te varen.
Van wc-papier tot tent
Monique: Ja het was héél veel regelwerk: we moesten werkelijk álles zelf organiseren. Glazen, borden, wc-papier, een vloer, een tent, verwarming… gelukkig hadden we goede hulp van vrienden. Onze vriend Erik doet de aankleding van festivals; van hem konden we heel veel spullen lenen. Hij had zelfs het spreekgestalte zelf gemaakt. Hij is echt dag en nacht bezig geweest met opbouwen.
Twee vriendinnen -Anet en Lisanne – vonden het ook leuk om te helpen. Zij waren van de aankleding en decoratie en samen hebben we veel ideeën van Pinterest gehaald. We zijn op woensdag begonnen met de opbouw en op zaterdag was het feest. Maar, al met al zijn we er een jaar mee bezig geweest: bordjes beschilderen, hooibalen, stokken, flessen, boomstammetjes en juten zakken verzamelen… we zijn een paar avonden bij elkaar gekomen in de schuur van die vriend om alles voor te bereiden.
Als ik het nog een keer zou doen, zou ik ervoor zorgen dat er tien mensen zouden zijn voor de opbouw en tien voor de afbouw. Want we moesten het zondag natuurlijk ook allemaal weer opruimen en maandag weer aan het werk.
Trouwfoto’s tussen het ijzer
Monique: Op de ochtend van onze trouwdag is Rob thuis gebleven met een paar vrienden; ik ben naar het huis van mijn ouders gegaan. Ik had best wel goed geslapen; bleef zelfs tot 10:00 uur in bed liggen! Mijn vriendin Linda is visagiste en zij heeft me opgemaakt en mijn haar gedaan.
De fotograaf kwam om 12:30 uur; ze had een paar weken daarvoor gescheurde kruisbanden opgelopen waardoor ze niet alles kon, maar ze had een extra fotografe geregeld. Zo was de ene fotograaf bij Rob en de andere bij mij en dat voor dezelfde prijs!
We zijn foto’s gaan maken in het Kremlin in Winkel; dat is een soort klein-Moskou dat gebouwd wordt door een man hier in de buurt. Daarna zijn we doorgereden naar Bechthold. Dat is een oud-ijzerboer waar we foto’s hebben gemaakt tussen het metaal en snoeren. En als laatste hebben we foto’s gemaakt bij de Oude Rijd aan het water; daar zaten we vroeger vaak in de zomer.
Hooibalen en zure bommen
Monique: Het was al snel 14:30 uur. Wij zijn toen naar huis gegaan en de fotografen zijn met de gasten meegegaan in de bootjes naar de trouwlocatie. Toen iedereen eenmaal zat, kregen wij een seintje en kwamen we eraan met het camperbusje van mijn oom; een oud Volkswagen-campertje. Toen ik aan kwam lopen met mijn vader klonk ‘Going to the Chapel’ van the Dixie Cups. En bij het tekenen met de getuigen was het de ‘I Follow Rivers’-remix van Triggerfinger die door de speakers klonk. Het klopte toevallig precies qua tijdsduur.
De gasten zaten op hooibalen en wij op een oud kerkbankje. Het prieeltje was versierd met linten, strikken, bloemen en lichtjes. Rob is slager en had allemaal lege blikken zure bommen gespaard die we hebben beschilderd in mintgroen en koraalrood. Daar hebben we hortensia’s in gezet en waxinelichtjes. Heel gezellig.
De ceremonie was heel emotioneel, allemaal moesten we huilen. De BABS zei dat ze nog nooit zo’n ontspannen bruiloft had meegemaakt. We hebben de ceremonie afgesloten met Cava en bellenblaas en het liedje ‘Loving You’ van Minnie Riperton, lekker zoetsappig! Met die bellenblaas er zo bij was het heel mooi. Mijn moeder had de bruidstaart geregeld; die hebben we aangesneden bij een bakje koffie.
Daarna hebben we iedereen vrij gelaten om lekker te kletsen en zijn er nog wat speeches geweest. Om 18:00 zijn we gaan barbecueën. Omdat Rob zelf slager is, was dat natuurlijk ideaal! Er was een lopend buffet met maaltijden, soep en broodjes. Twee meiden van de slagerij hielpen mee en drie nichtjes deden de bediening. We hadden statafels en biertafels neergezet die we leuk hadden aangekleed. Van hooibalen hadden we een paar zitjes gemaakt en ook hadden we de loungebank van mijn schoonouders naar de trouwlocatie gesleept. Ja, onze trouwlocatie bestond echt uit verschillende hoekjes.
Dj’s van Lowlands
Monique: Vanaf 20:00 kwamen er nog een paar boten aan met gasten en hebben we het feest geopend. Er was geen officiële openingsdans. Toen we in 2013 op Lowlands waren, hadden we twee te gekke dj’s horen draaien in de Beugelbar. Rob had ze enthousiast gemaild dat hij ze op onze bruiloft wilde. En ze kwamen nog ook! Ze hebben van 22:00 tot 02:00 staan draaien, omdat ze het zo leuk vonden zijn ze veel langer gebleven dan afgesproken. Er is onwijs gedanst, ook door de wat oudere mensen.
Wij bleven na afloop in het vakantiehuisje slapen en hebben alle gasten uitgezwaaid. Met taxibusjes werden ze teruggereden naar hun auto’s; we wilden niet dat ze in het donker met de bootjes zouden moeten of langs de weg zouden moeten lopen.
Tot in de late uurtjes…
Monique: We mochten van de gemeente eigenlijk maar doorgaan tot 24:00 uur, maar ja toen waren we nog zo lekker bezig. Bovendien was het in the middle of nowhere en hadden we de buren van tevoren netjes ingelicht – die vonden het allemaal prima en wensten ons veel plezier. Sommigen waren zelfs even bij de ceremonie komen kijken. Dus wie zou er last van hebben? Toch kwam er om het uur politie langs om te zeggen dat het geluid zachter moest. Gelukkig heb ik er zelf niks van gemerkt.
Na de bruiloft moesten we op gesprek komen bij de burgemeester, want die was heel boos; we hadden zijn vertrouwen geschonden. Oeps, haha! Gelukkig zei hij: ‘nou ja, jullie hebben gewoon een leuk feest gehad’ en heeft hij ons vergeven. Het is me sowieso wel tegen gevallen wat een gedoe het was om toestemming te krijgen van de gemeente. Dat was niet makkelijk.
Het ging echt over gevoel
Monique: Wat ik het hoogtepunt vond? Ik denk de ceremonie. Omdat je dan echt stilstaat bij waaróm je gaat trouwen. En omdat iedereen er dan voor jou is. Het was geen zakelijke toestand ofzo: er hing een heel mooi sfeertje, alle gasten moesten huilen. Het ging echt over gevoel en over liefde.
Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls is: als je het op je eigen locatie viert, krijg je echt een leuk sfeertje. En laat je niet wijsmaken dat je ook maar iets moet doen ‘zoals het hoort’. Mijn moeder reageerde verbaasd toen ik zelf mijn trouwboeketje ging uitzoeken en zei: ‘dat hoort je man toch te doen?’. Ik zei: daar heb ik nooit van gehoord, ik doe het gewoon zelf! Dat maakte het voor ons leuk en ontspannen. Iedereen zei: ‘dit was echt de bruiloft van het jaar…!’.
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
Trouwfoto’s, reportage: Sanne Swart, Schagen
