“Ik ging natuurlijk met een meisje trouwen en we zouden dus niet het standaard plaatje vormen. Ik wilde dan ook geen traditionele trouwjurk”
Merette: Voor mijn trouwjurk heb ik natuurlijk van tevoren op internet gekeken; ik wist in ieder geval dat ik het niet zo traditioneel en tuttig wilde. Ik vond de site van Assepoester heel leuk: een beetje gek en vrolijk, met sneakers onder je trouwjurk enzo.
Ook sprak het mij aan dat er bij Assepoester alleen niet-traditionele trouwjurken hangen. Kijk, ik ging natuurlijk met een meisje trouwen en we zouden dus niet het standaard plaatje vormen. Ik wilde dan ook niet een hele traditionele trouwjurk. Bij Assepoester was er veel keuze: kleurtjes, kort… het voelde ook niet zo officieel allemaal, maar gewoon lekker los. Die stijl sprak me wel aan.
Een gekke, feestelijke, vrolijke trouwjurk
Merette: Ik vond het te gek om op jurkenjacht te mogen, heerlijk! Ik was dan ook vastbesloten om zoveel mogelijk te passen. Dat viel uiteindelijk een beetje tegen: ik heb er maar vier of vijf aangehad en toen wist ik het al! Ik dacht altijd – als mensen zeiden dat je het weet als je ‘m aanhebt – ja ja, wat een geklets allemaal! Maar het was echt zo. Ik wilde ‘m echt niet meer uit, het voelde helemaal lekker.
De wijde onderkant maakt het een gekke, feestelijke, vrolijke trouwjurk. ’s Avonds kon ik de onderrok eruit halen; zo had ik eigenlijk een 2 in 1 bruidsjurk.
Deb is niet zo van de jurkjes, dus het was al meteen duidelijk dat het geen jurk zou worden. Maar een echt pak vonden we ook weer zo mannetje-vrouwtje. Ik vond een plaatje van een lesbisch stel waarvan we één van de outfits hebben laten namaken voor Debbie. Dat was goed gelukt. We hoorden volop dat we er samen als een stralend bruidspaar uitzagen. Heel leuk!
Alles zelf doen
Merette: We werken allebei in het tv-wereldje en bij een tv-programma moet je ook van niets íets maken. We wilden voor onze bruiloft dan ook zelf alles regelen. Ja, wij denken dat wij dat zelf het beste kunnen, haha!
Ik wilde heel graag trouwen in ons familiehuis in Twente waar ik al van kleins af aan elk jaar op vakantie ga. Dat is voor mij een heel speciale plek. We moesten eerst kijken of dat überhaupt kon, want je kunt niet in elke gemeente buiten het gemeentehuis trouwen, maar het was mogelijk. We vonden het belangrijkste dat het een vrolijke dag zou worden die bij ons paste. Dat mensen zouden zeggen: ‘O, dat is echt Deb & Meret!’. Daarom hebben we alles bedacht wat wij leuk vinden en waar wij van houden.
Mijn broertje woont in Singapore en toen ik daar was ben ik een enorme lintjeswinkel ingelopen en heb ik twee kleuren lint uitgezocht: fuchsia roze en azuurblauw. Dat werden de kleuren van onze bruiloft. Dat hebben we echt tot en met het plakband aan toe doorgevoerd, haha. Het scheelde dat ik twee maanden voor de bruiloft vrij was van mijn werk en dat Deb de laatste drie weken ook vrij was. We hebben samen fulltime zitten knutselen, plakken en achter de naaimachine gezeten. De woonkamer lag helemaal vol, je kon nergens meer staan!
1500 meter lint
Merette: We zijn overdag in het familiehuis geweest voor de ceremonie en om te borrelen. Daarna zijn we gaan eten en feesten op een locatie in de buurt. Het familiehuis was helemaal niet ingericht op een bruiloft; het is gewoon een vakantievilla, dus we moesten zelf alles regelen.
De dag voor de bruiloft zijn we met vijf of zes auto’s heen gereden om de boel aan te kleden. We kregen hulp van vijftien man. Zo zijn we de hele dag bezig geweest om beide locaties in te richten. Er is alleen al 1500 meter lint gebruikt en 150 glazen flesjes die dienst deden als vaasjes. Het was best een heftige dag, want je hebt natuurlijk wel wat stress en zenuwen, maar het is ook zo mooi om te zien hoe iedereen in de weer is om er wat moois van te maken. Langzaam zag je het worden zoals we wilden.
Om iedereen te bedanken voor de hulp zijn we ’s avonds gaan eten en hebben we cadeautjes uitgedeeld. Allemaal kregen ze een doosje met persoonlijke dingen erin. We waren op van de zenuwen, dus we zaten toen al te huilen, haha!
Wij zijn daarna gaan overnachten in een hotel en een aantal mensen bleef overnachten in het vakantiehuis.
Buiten trouwen
Merette: We zijn onze trouwdag om een uur of 09:00 gestart. We hadden twee visagisten ingehuurd, om onze make-up te doen, maar ook die van onze moeders, mijn tante – die als ceremoniemeester de dag in perfecte banen heeft geleid – en de zus van Deb. Het was heel gezellig op de hotelkamer: een kamer vol vriendinnen, moeders en tantes! We hebben lekker champagne besteld en er een feestje van gemaakt. Rond 11:00 ben ik naar de trouwlocatie gegaan om me daar om te kleden.
Goede vrienden van ons hebben een mooie oldtimer die we mochten gebruiken als trouwauto. Om 12:00 kwam Deb daarmee aan bij De Borg – het familiehuis – terwijl onze gasten haar stonden op te wachten op het terras. Dat was echt even een momentje voor haar. Daarna zou ik dan de trap af komen. Terwijl ik stond te wachten voelde ik zó veel spanning… ik trok het echt niet meer! Je wilt op zo’n moment gewoon weer zo gauw mogelijk bij elkaar zijn.
Liefde, plezier en gezelligheid
Merette: De rest van de gasten arriveerde tussen half twee en half drie en daarna begon de ceremonie. We hadden geluk: we hadden de ceremonie buiten gepland en het was briljant weer! Het huis heeft heel veel emotionele waarde voor mij: ik kom er al mijn hele leven.
We zijn getrouwd onder een boogje op een van de terrassen. Gasten konden zitten op houten bankjes, die we hadden versierd met heliumballonnen. Gewoon gezellig: het was immers een dag die draaide om liefde, plezier en gezelligheid. Het hoefde niet superchique. Gewoon lekker bil aan bil.
We hebben een groep vrienden die heel muzikaal is. Aan het begin van de ceremonie begon een vriend van ons gitaar te spelen. Even later stond zijn vriendin op uit het publiek die mee begon te zingen. En zo stonden er nog acht mensen één voor één op. De rest van de gasten wist hier niets van.
Uiteindelijk zongen ze 4 stemmig het nummer ‘Can I walk with you’ van India Arie. Eerst kwam Deb met haar vader naar voren gelopen en toen ik met mijn vader. We hebben een beetje staan swingen voordat we zijn gaan zitten; het was gewoon lekker los, lekker gek.
Het ja-zeggen vond ik ook superemotioneel. Van tevoren weet je al dat je bij elkaar wilt blijven, maar het dan echt officieel uitspreken, is heel bijzonder. De ceremonie was heel mooi; de zus van Deb heeft een prachtige speech gehouden. De ambtenaar was er wel bij hoor, maar alleen voor het officiële stuk.
We hebben onze eigen geloftes uitgesproken en daarna ook aan onze vier getuigen verteld waarom we hen hadden gekozen voor die rol. Dus weer huilen! Op het moment dat de ringen moesten worden gebracht, hebben we gevraagd of iedereen even onder z’n bankje kon kijken. Onder het bankje van onze moeders hadden we de trouwringen verstopt, omdat we wilden dat zij net zo’n belangrijke taak konden vervullen als onze vaders, die ons weggaven.
20 witte scooters voor de gasten
Merette: Mijn tante was onze ceremoniemeester en zij had ervoor gezorgd dat alle gasten een rolletje gekleurd lint op zak had. Die gooiden ze over ons heen toen we over het paadje terugliepen. We kregen dus een lintjeszee over ons heen. Dat was op het liedje ‘Beauty & the Brains’ van Nielson, waarop we dansend tussen de mensen door liepen. Dat was echt een ontladingsmoment: daarvoor ben je best zenuwachtig voor het ja-zeggen, maar vanaf dat punt kun je echt genieten. We hebben ook intens genoten.
Daarna zijn we naar het terras aan de achterkant van het huis verkast om te proosten en taart te eten. We wilden niet zo’n standaard bruidstaart en ik bak zelf altijd wortelwalnotentaart. Die hebben we door een bakker uit de buurt laten maken, in drie lagen en er waren ook cupcakes in dezelfde stijl. Er stonden grote ijzeren bakken met ijsklontjes waar bier, prosecco en wijn in lagen om lekker te borrelen.
We hadden natuurlijk twee boeketjes, dus Deb heeft op dat moment haar boeketje gegooid.
Onze vrienden hadden blikjes en ballonnen aan de trouwauto gebonden en er stond ‘Just Married’ op. Als verrassing voor de 40 gasten die mee gingen dineren stonden er om het hoekje witte scooters klaar. Daar reden we in de trouwauto, door de avondzon met 20 witte scooters om ons heen. Dat was echt een euforisch moment! We hebben ook alleen maar uit de auto gehangen en gezwaaid.
Buiten eten
Merette: Op de feestlocatie konden we lekker buiten eten. Er stonden lange witte tafels klaar in het gras en witte stoelen met een blauw of roze lintje eraan. Echt een intiem sfeertje. De servetjes had ik zelf gemaakt uit een grote lap katoen. Een vriend van ons is tekenaar en die heeft twee poppetjes naar ons evenbeeld ontworpen. Die stonden op de uitnodiging, die hij ook heeft ontworpen, en die heb ik ook op de servetten gestempeld.
Debbie en ik hebben nog een boekje gemaakt met op elke pagina weetjes over elk van onze diner gasten. We hebben onszelf nog voor het hoofd geslagen, want dat was heel veel werk. Maar we waren super blij met het resultaat.
Er werd gekookt in de buitenkeuken en het waren allemaal gerechtjes die wij lekker vinden.
Na afloop van het diner stond er een desserttafel klaar die ik zelf had gemaakt. Ik was echt helemaal uit mijn dak gegaan: snoepjes, lolly’s, macarons, taartjes, alles in blauw en roze… En niemand heeft er een foto van gemaakt! Dat is eigenlijk het enige wat ‘mis’ is gegaan, haha!
Confettikanonnen en sterretjes
Merette: Tijdens het feest werd er gespeeld door de band van een vriend van ons: Soulbeach. Ze hebben er een feestje van gemaakt. We hadden ook een photobooth gebouwd waar polaroids werden gemaakt. Die konden de gasten meteen in het gastenboek plakken.
Deb vindt de groep Adlicious helemaal te gek. Als verrassing voor Deb heb ik geregeld dat zij kwamen optreden. Deb wist niet wat ze meemaakte Ze ging helemaal uit haar dak!
We zijn op het hoogtepunt gestopt: om 01:00. De gasten stonden klaar met van die hele lange sterretjes, dus we zijn langs een haag van sterretjes naar de trouwauto gelopen.
Ongeveer 70 gasten zouden overnachten in hotels in de buurt en in het familiehuis en omdat we wel een beetje goed voor ze wilden zorgen, hebben we taxibusjes geregeld die een uur lang heen-en-weer reden naar de hotels in de buurt.
Antikaterpakketten en Smarties
Merette: Voor alle gasten hadden we antikaterpakketjes gemaakt en die afgegeven aan de hotels. Daar hebben ze de pakketjes klaargezet op de kamers. Ze waren gevuld met aspirientjes, antikaterwater en Snickers en er zat ook een uitnodiging bij voor een lunch de volgende dag. Die hielden we in de tuin bij het familiehuis, op kleedjes in het gras.
Mijn zwager stond eitjes te bakken en iedereen kon gewoon lekker pakken waar ‘ie zin in had. Dat vonden we een hele fijne afsluiter: op zo’n feest ga je gewoon weg en is het best gek dat je niet even met iedereen kunt knuffelen na afloop. Nu konden we nog even napraten en druppelden mensen langzaam weg. Bovendien konden we nóg een dag doorbrengen met al die mensen.
Voor de trouwbedankjes vond ik een gedichtje dat ging over dat je iemand een doosje kunt geven, gevuld met liefde. Er stond iets in van dat je dat nooit open mocht maken. Dat vond ik een heel mooi gedicht. Toen ik het aan Debbie liet zien, zei ze: ‘wat een onzin! Mensen willen gewoon snoep!’. Dus wat we hebben gedaan: gewoon een doosje Smarties ingepakt in crêpepapier in onze kleurtjes. Daar hebben we een label aan gehangen met daarop dat gedicht en aan de achterkant een berichtje van Debbie: ‘Wat een onzin, dit gedicht! Je wil gewoon snoep, dus maak open!’.
Huilen vanachter je zonnebril
Merette: We zijn echt helemaal losgegaan met de decoratie; mensen verklaarden ons ook voor gek. Maar ik kan echt zeggen dat het elke cent en iedere minuut waard is geweest. Ik vond het gewoon super te gek om daarmee bezig te zijn! En dat cliché van dat je trouwdag de mooiste dag van je leven is, roep ik nu ook tegen iedereen.
Dat je op zo’n dag de liefde kan vieren, dat alle mensen waar jij van houdt er zijn en vrolijk zijn en er mooi uitzien… er zijn ook zulke mooie dingen gezegd! Mijn broertje heeft bijvoorbeeld zó’n mooie speech gehouden, dat iedereen stond te huilen. Het was voor de mannen maar goed dat de zon scheen en ze hun zonnebril op konden houden, want die zaten ook mee te huilen!
Een jaar lang plezier
Merette: Het voelde echt als een driedaags bruidsevent. Sommige mensen zeggen: ‘het vloog voorbij’, maar dat vond ik echt niet. Ik had alleen al zó veel voorpret! Trouwen is absoluut de mooiste dag van je leven, maar er is nog zo veel moois en leuks omheen! Alle cadeautjes en kaartjes die we hebben gekregen toen we bekendmaakten dat we gingen trouwen… iedereen kwam langs en nam meteen taart en champagne mee!
We hebben daarnaast een geweldig vrijgezellenfeest gehad, het regelen voor de bruiloft vond ik superleuk om te doen en dan hadden we ook nog eens een weekend vol geluk. En daarna waren we weer druk met alles bekijken: de foto’s, het gastenboek, de cadeautjes. Van ons werk hadden we zelfs een cameraploeg cadeau gekregen die opnames kwam maken, dus die trouwvideo hadden we nog. En toen gingen we ook nog op huwelijksreis. Je zit zó lang in een soort happy-vibe. Trouwen heeft ons een jaar lang plezier opgeleverd!
Trouwfoto’s: Joes Fotografie, Apeldoorn
Overige foto’s: Jorik Dozy, Anouska Rijnhout
