Een Zaanse rock-bruiloft met een zwarte trouwjurk, véél gitaren en concertkaartjes als uitnodiging
Louise: “Nadat Hans mij ten huwelijk had gevraagd, ben ik gelijk op internet gaan zoeken naar trouwjurken. Elke keer als ik een aparte trouwjurk zag, bleek die van Assepoester vandaan te komen. Toen dacht ik: misschien moet ik daar maar eens heen, gewoon om te kijken.
Het ging iets sneller dan ik had verwacht, want toen we voor de etalage stonden, zagen we mijn jurk al. We waren met z’n vieren – mijn zus, moeder en schoonzus waren met me mee – en alle vier zeiden we: ‘O, dat is ‘m!’. Dus toen zijn we eerst maar even gaan lunchen, haha! Ja, we hadden ‘m toch al gevonden!”
“Toen we terugkwamen in de winkel, wilde ik natuurlijk meteen die jurk passen. Het was de laatste, dus één van de Meiden van Assepoester heeft ‘m voor me van de paspop afgehaald. Allemaal vonden we het meteen een hele mooie jurk. Ik heb er nog een stuk of vier gepast, waaronder dezelfde jurk maar dan in het wit, maar dat was het toch niet helemaal.”
“Ja, ik was vooral nieuwsgierig naar de zwarte jurken van Assepoester, maar ik wilde ook graag iets wits aanpassen, om te kijken of dat leuker zou zijn of meer het ‘trouwgevoel’ zou uitstralen. Ik heb nog wel even getwijfeld hoor, maar wit ‘ben’ ik niet echt. Ik ben ook niet meisjesachtig, ik ben meer ‘rock’. Maar ik vroeg me af of mensen een zwarte trouwjurk niet gek zouden vinden… een zwarte jurk, kon dat wel? Ja, wel dus! Dan trok ik ‘m weer even aan en dan wist ik dat het goed zat. Zoiets voel je.”
Deze jurk had hij nooit verwacht
“Hans had de jurk nog niet gezien en dacht dat ik misschien voor zwart-wit zou zijn gegaan. Maar dat mijn jurk helemaal zwart zou zijn, had hij nooit verwacht. Dat moment dat we elkaar voor het eerst zouden zien vond ik heel spannend: je hoopt dat hij een mooie blik heeft voor de foto – heel grappig. Maar hij keek heel blij verrast, met een big smile. ‘O, wat is ‘ie mooi’, zei hij. Het paste ook heel goed bij mijn haar: ik had knalrood haar met een grote vlecht erin. Het plaatje klopte.”
“Hans wilde graag een trouwpak in de stijl van Justin Timberlake. Hij had ook in zijn hoofd dat hij op sneakers wilde trouwen. Het werden zwarte gympen van Adidas. Het leek hem een mooi idee als zijn getuigen dezelfde sneakers zouden dragen, dus heeft hij ieder van hen een paar cadeau gedaan. Mijn broer heeft ze toen ook maar gekocht, die wilde ook dezelfde schoenen aan!”
Echt Zaans
“Onze trouwlocatie was het Oude Raadhuis in Zaandijk. Het is bij ons een bekende plek om te trouwen; echt Zaans en in een mooi oud gebouw. Hans wilde daar altijd al heel graag trouwen.”
“We wilden graag met de boot naar de trouw- en feestlocatie. Mijn broer was de kapitein van onze boot. Wij hebben niet per se iets met een mooie auto, maar wel met die boot. Hij is van mijn ouders en in de Sneekweek varen Hans en mijn broer ook altijd met die boot. Mijn opa en oma beheren een eiland vlakbij en we varen daar heel vaak naartoe. Die boot was voor ons veel belangrijker dan een trouwauto. Omdat mijn moeder aan het water woont en de trouwlocatie ook aan het water ligt, konden we met de boot heen-en-weer.”
“Op onze trouwdag ben ik eerst naar de kapper gegaan en na het aankleden zijn we met de boot naar het Raadhuis gevaren. De daggasten – een klein clubje van 22 man – hadden zich daar al verzameld. Toen we aan kwamen varen, stonden ze ons op te wachten op de kade. Dat is even heel anders dan wanneer je met de auto aankomt!”
Rocken!
“Mijn vader gaf me weg; ik dacht altijd dat hij daar te nuchter voor zou zijn, maar hij heeft het zelf voorgesteld. We kwamen binnen bij de ceremonie op het liedje ‘Wicked Game’ van Chris Isaak, maar dan in een cover van Corey Taylor. We hadden onze eigen geloftes geschreven dus het was heel emotioneel en mooi. De broer van Hans was onze ringdrager.”
“Na de ceremonie zijn we met de boot naar de overkant gevaren, naar de Zaanse Schans. De Zaanse Schans is een openluchtmuseum. Op de Zaanse Schans hebben we het feest gegeven in een oud weeshuis dat nu dient als restaurant; Hoop op de Swarte Walvis. Het is een heel mooi restaurant in een heel oud pand; jaren geleden was het een weeshuis. Hans is vroeger vaak wezen vissen op de Zaanse Schans; ik heb er zes jaar op school gezeten, dus onze jeugd heeft zich daar voor een groot deel afgespeeld. We vonden het mooi om daar ons feest te geven. Leuk is ook dat de groene huisjes en de mooie, lieflijke omgeving een mooi contrast vormden met ons, omdat wij er ‘rockerig’ uitzagen. Zo kregen we geen standaard trouwfoto’s.”
“Eenmaal in De Swarte Walvis hebben we de bruidstaart aangesneden. Bovenop de taart stond een miniatuur van de gitaar van een van onze favoriete gitaristen van Metallica. Onze eerste ontmoeting was bij een concert van Metallica en we hebben onze openingsdans gedaan op ‘Nothing Else Matters’, gezongen door mijn zus. Die was superzenuwachtig, want ze is het niet gewend om voor publiek te zingen. Ik stond bovenaan de trap al te huilen, haha! ”
Lp’s en concertkaartjes
“We hebben geproost met Moscato, dat vinden wij veel lekkerder dan champagne. Daarna zijn wij buiten foto’s gaan maken. Sta je daar midden op de Zaanse Schans (in het openluchtmuseum)… echt gaaf! Van een molenaar mochten we ook foto’s maken op een molen. Ondertussen kregen onze gasten een hapje en een drankje op de feestlocatie.”
“Toen we terugkwamen, zijn we gaan dineren. Het restaurant had vroeger een Michelin-ster en heeft nog steeds die luxe en het lekkere eten. We hadden een viergangendiner aan een grote tafel, met uitzicht over De Zaan. Het was alsof je op een schip zat! Als plaatsaanwijzers hadden we oude lp’s neergelegd, waar we met krijtstift de namen van onze gasten op hadden gezet. Ik heb vroeger gedraaid in een kinderdisco en had die platen al jaren thuis liggen. De gasten mochten ze mee naar huis nemen. Het diner duurde ongeveer twee uur.”
“We hadden de avondgasten uitgenodigd met een concertticket als trouwkaart. Het kaartje hadden we nagemaakt van een ticket voor het Rock Am Ring Festival in Duitsland. Dat hadden we zelf gemaakt in Photoshop. Om 20:00 ging de deur open en om 20:30 deden we de eerste dans. Daarna hebben we alleen maar gefeest.”
Oma met gitaar
“De dj was een vriend van ons. Wij houden heel erg van rock, maar dat vonden we niet zulke geschikte feestmuziek voor een trouwerij. Samen hadden we daarom honderd nummers uitgezocht die dansbaar zouden zijn. Het werd een mix van Justin Timberlake, Daft Punk, Michael Jackson en wat rustigere rocknummers. De dansvloer stroomde vanzelf vol. Mijn broer is drummer en mijn moeder speelt gitaar en zij hebben samen met mijn zus – die zong – een medley van onze favoriete liedjes gebracht, heel cool.”
“In de feestzaal hadden we een soort fotohoek ingericht, waar onze gasten zich konden verkleden als rocker met bandana’s, gitaren en leren jasjes. Erg leuk; oma die zich verkleedt als rocker!
Wij hadden een rock wedding in ons hoofd en dat hebben we ook gewoon gedaan! Thuis in onze gang hangen foto’s die we zelf van onze favoriete artiesten hebben gemaakt. Onze ceremoniemeester heeft al die lijstjes meegenomen naar de feestlocatie en daar de schilderijen vervangen door onze rockhelden. Zij omringden ons.”
“Voor het trouwbedankje hebben we onze eigen plectrums laten bedrukken; alsof het een echt concert was! Die gaven we mee aan de gasten, samen met een zelfgemaakt cd’tje met onze favoriete liedjes. Op internet vonden we hele toffe cd’tjes van Verbatim die eruit zien als lp’s.
“We zijn doorgegaan met feesten tot 00:30 uur, toen wilden we weggaan met een soort ‘knal’. We hebben de gasten gevraagd om buiten in een haag te gaan staan met vuurwerksterretjes terwijl wij de taxi in stapten. Zo zijn we onder luid gejoel uitgezwaaid.”
“We zijn gaan overnachten in Hotel Inntel in Zaandam; dat ziet eruit alsof er allemaal Zaanse huisjes op elkaar zijn gestapeld en ze koken er bovendien met Zaanse producten. We wonen er praktisch naast, maar ach, dat maakte niet zoveel uit. De volgende dag hebben we er een high tea gedaan met de getuigen en zijn we met onze ouders blijven eten.”
Gitaar als gastenboek
“Toen we in ondertrouw gingen – op Valentijnsdag; de datum waarop we ook onze eerste date hadden – hebben we gelijke tatoeages laten zetten. Onze trouwringen pasten bij mijn verlovingsring: witgoud met palladium, waardoor ze een zilver uiterlijk hebben. We kochten ze bij een heel klein juwelierswinkeltje; hij had deze ringen net ontworpen. Dat vonden we bijzonder!”
“Ons gastenboek was een gitaar: de daggasten mochten daar hun handtekening op zetten. De gitaar hangt nu in de woonkamer. We vonden nog een veel oudere gitaar; daar hebben we een gat in gezaagd, zodat mensen er geld in konden stoppen als cadeau voor onze huwelijksreis. We zagen het al helemaal voor ons dat we die konden kapotslaan als echte rockers, en dat het geld dan overal heen vliegt. We hadden ook nog wat gitaren voor in de photobooth. We vonden al die gitaren via Marktplaats, maar ook door rond te vragen in onze familie- en vriendenkring.”
“Toen we een tijdje terug op festival Rock Am Ring waren, vond ik oorbellen in de vorm van hele kleine doodshoofdjes. Een paar voor mezelf, maar ook voor mijn bruidsmeisjes/getuigen; mijn zus en schoonzus. Ja, ik wilde echte meisjes! Niet zo als in Amerika hoor met acht meiden bij je, maar wel dat ik met de meiden zou zijn en Hans met de jongens. Mijn meiden hadden ook allebei een zwart jurkje aan en dezelfde schoenen.”
Geen sprookje
“Het leukste aan onze bruiloft vond ik dat het precies in onze stijl was: alles was rock! Omdat trouwen best traditioneel is, wilden wij het echt vieren zoals wij zijn. We wilden dat het de mooiste dag van ons leven zou zijn en dat iedereen het naar zijn zin zou hebben. Je werkt daar ook hard aan: het is niet een sprookje dat ineens gebeurt ofzo, alle kleine details maken het jouw bruiloft. Van de oorbellen in de vorm van doodshoofdjes tot aan de schoenen en het kaartje. Niet iedereen zal het begrijpen, maar het is wel die stijl die het voor ons zo leuk maakt. Het was niet gewoon een leuke trouwerij; het was vet en geweldig!”
“Alles kan en alles mag als je gaat trouwen en dat is nou juist zo ongelooflijk moeilijk. Mijn tip voor andere Lucky Girls is: laat je niet uit het veld slaan door programma’s over trouwen op TLC en boekjes over trouwen. Ik heb wel vier keer gedacht: o jee, ik heb een zwarte jurk, kan dat wel? Maar ik heb ‘m gewoon een paar keer aangetrokken en dan dacht ik meteen: zie je wel, hij is mooi! Dus ja: het kan wél zoals jij het wil! Ga ervoor!”
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Louise:
Trouwfoto’s: Rebel Shots
Zeer tevreden over deze lieve, stoere fotografe. Prachtige foto’s gemaakt en de dag goed ‘gegrepen’
Trouwlocatie: Raadhuis Zaandijk, Zaandijk
“Een begrip in Zaandam. Hans wist meteen dat hij hier wilde trouwen.”
Feestlocatie: Restaurant Hoop op de Swarte Walvis op de Zaanse Schans
“Alles kon en het feest is gelopen zoals gehoopt. Later veel complimentjes gekregen over de goede service en zorgen.”
DJ: War is Inevitable
“Persoonlijke vriend en timmert aan de weg als professionele dj. Onder andere gedraaid op Q-base, Defqon1 en Qore 3.0.”
Plectrums: eigenplectrum.nl
Zwarte trouwjurk: Assepoester Feestkleding, Arnhem
Pak Hans: Bloomfeld, Haarlemmerdijk Amsterdam
Hans: “Goed geholpen. Men wist dat ik niet elke dag in een pak loop en zodoende moeite had met te bedenken wat bij mij past. Ik had alleen het idee in de stijl van Justin Timberlake te gaan. Netjes maar niet stijf. Dat is helemaal gelukt.”
Hotel: Hotel Inntel, Zaandam
“Je houdt ervan of je vindt het lelijk, maar wij vinden dit hotel – met opgestapelde Zaanse huisjes op elkaar – heel leuk!”
