Amanda wilde géén stijve bruidsmodewinkel en ging naar Assepoester voor haar trouwjurk
Amanda (29) en Jan (29) uit Goirle vonden een boerderij waar alles kon en mocht: lekker buiten trouwen, Jupiler op de tap, veldbloemen overal en tot laat dansen op de bar. Het leverde een pláátje van een bruiloft op, die er niet alleen geweldig uit zag, maar ook heel goed voelde. Amanda: “Ik heb het ontzettend naar mijn zin gehad”.
Amanda: Ik had veel zin in de zoektocht naar mijn trouwjurk, maar tegelijkertijd geen idéé hoe zoiets ging. Ik ben maar gewoon samen met mijn ouders naar een bruidsmodewinkel in de buurt gegaan. Nou, dat werd zó’n stijve, saaie middag! Ik moest slofjes aan over mijn schoenen en mocht nergens aankomen.
Ik beschreef het type trouwjurk dat ik zocht: lang, strak, kant, maar niet te bruiderig met een sleep en dat soort poeha. De verkoopster ging jurken selecteren. Ik dat hok in met een jurk, maar echt, de moed zonk me al gelijk in de schoenen. Met een sip gezicht kwam ik naar buiten: dit was totáál niet wat ik bedoelde met ‘lang en kant’.
De verkoopster zei: ‘Wacht maar tot je je haar straks hebt opgestoken, dan vind je het wel mooi!’. Ik dacht alleen maar: nee! Dat wil ik niet! Ik draag mijn haar gewoon los, net als altijd! Na vijf jurken passen was ik het een beetje beu en ben ik weggegaan.
Niet te bruiderig
Amanda: Op internet ben ik gaan zoeken of er een bruidsmodewinkel was die qua stijl en sfeer bij me zou passen. Ik ontdekte Assepoester, heb een vrije dag genomen en ging met mijn moeder naar Arnhem. Ik wist niet wat ik me ervan moest voorstellen, of het druk zou zijn en of ik wel geholpen zou worden. Maar Quirina kwam mij algauw helpen. Zij vroeg niet ‘wat wil je aan?’ maar ‘hoe ga je het vieren?’. Dat vond ik zó verrassend!
Ik antwoordde dat we er een gezellige dag met vrienden van wilden maken, niet te stijf, geen champagne en kaviaar maar gewoon met een biertje. Niet te bruiderig dus.
Quirina wist meteen een trouwjurk die daarbij paste. Toen ik ‘m zag, leek ‘ie me toch te bruiderig. Zij zei: ‘Ik denk dat jij wel het type bent dat dit kan hebben’. Ik wilde het wel proberen, dus ging de paskamer in. Toen ik naar buiten kwam, zag ik het gelijk aan mijn moeder: dit was gaaf.
Ik keek in de spiegel en dacht: wow, die is wel echt heel, heel, héél gaaf! Ik was positief verrast, want de trouwjurk had heel veel van wat ik dacht dat ik juist níet wilde: een sleep, tule, strapless… en toch voelde ik me er heel stoer in. En ik maar denken dat het maanden zou duren voordat ik mijn trouwjurk gevonden zou hebben!
Dit is gewoon Amanda
Amanda: Ik vond het wel spannend dat mijn vader er niet bij was en wilde graag weten wat hij ervan vond, dat was belangrijk voor me. Dus heb ik hem een fotootje geappt. Hij reageerde met: ‘ik zie al aan je dat dit ‘m is. Doen!’.
Jan schrok een beetje toen ik hem vertelde dat ik een jurk had gevonden die totaal anders was dan ik van tevoren had gedacht. Maar toen hij mij eenmaal zag in mijn stoere trouwjurk, vond hij het héél mooi. Hij zei: ‘dit is gewoon Amanda, dit klopt gewoon.
Jan is samen met zijn moeder en mijn moeder op pad gegaan voor zijn trouwpak. Ze waren nog geen uur weg of ik kreeg de verkoper al aan de lijn, die wilde horen wat ik mooi vond. Jan is nogal van het praktische; ik verwachtte dat hij een pak zou uitzoeken dat hij nog een keer zou kunnen dragen. De veilige keuze. Dus zei ik: ga voor het mooiste pak, het moet gewoon vet zijn. Who cares of je het nog een keer draagt?
Ook hij was in één keer geslaagd, maar hij werd er ’s avonds zo zenuwachtig over, dat we de volgende dag nog terug zijn gegaan om te kijken. Ik vond het prachtig. En die stropdas met bloemetjes erbij, maakt het totaalplaatje helemaal af.
Vrouwke
We merkten bij het bezoeken van een aantal trouwlocaties dat er dan zo’n gastvrouw opsprong in een houding van: ‘wil je pakket A of B?’ Dat vonden wij eigenlijk helemaal niet leuk. Tot we een boerderij vonden die werd gerund door een enthousiaste boer. Hij zei op alles: ‘Gaan we doen vrouwke!’. Van Jupiler op de tap tot aan alles versieren, zo lang door kunnen feesten als we wilden… alles kon hier.
We vonden het een fijn idee dat niet alles hier volgens standaard pakketten ging, maar we ons feest op maat konden maken. We zijn daar lekker in de tuin getrouwd.
Boomstammen en veldbloemen
Veel decoratie hebben we zelf gemaakt van jute en kant, allemaal in naturel tinten en van natuurlijke materialen. Thuis hebben we ook veel wit en hout. Ik stuurde mijn vriendinnen vaak ideeën, zo van: ‘kunnen wij dit?’. En de moestuin van mijn ouders is een jaar lang opgeofferd voor het kweken van veldbloemen, voor decoratie!
We kregen dus heel veel hulp van vrienden en familie. Ik heb ze ook losgelaten, vond het juist gaaf als zij er iets moois van maakten op hun manier. Mijn vader heeft de backdrop gemaakt voor de ceremonie. De boomstam vond hij toen hij de honden uitliet. Kreeg ik een filmpje doorgestuurd met: ‘is dit de goede?’.
Onze bruiloft was helemaal gericht op buiten zijn, dat relaxte gevoel en vooral niet te stijf. Maar wel feestelijk, want het was wel een bruiloft! Heel veel mensen vroegen me, tot op het vervelende af: ‘wat doe je als het regent? Heb je dan wel een plan B?’ Dat plan B hebben we 24 uur van tevoren gemaakt. We gingen er gewoon vanuit dat het een mooie dag zou worden, klaar.”
Kletsen op de radio
Amanda: We hebben in de nacht voor onze bruiloft gewoon thuis geslapen en lekker een ontbijtje genomen. Ik had de radio aan staan en het bleek Beatles-herdenkingsdag, dus je kon een nummer aanvragen. Omdat ‘All you need is love’ in onze ceremonie zat, vroeg ik dat nummer aan. Vijf minuten belden ze om verhaal te halen. Was ik dus ’s ochtends al lekker op de radio aan het kletsen over onze bruiloft!
Toen zijn we naar vrienden gereden om de Go Pro op te halen en door naar de locatie te rijden. Daar hebben we met ongeveer 20 vrienden de locatie versierd.
Om 13:00 uur kwam de kapster en dat vond ik meteen het lastigste moment, omdat ik toen de voorbereidingen echt los moest laten om me om te kleden. Ik ging een kamer in en kwam er pas weer uit om 15:00 uur. Een vriendin heeft me toen een dikke knuffel gegeven en me ervan verzekerd dat ze alles af zouden maken.
Achter de feestzaal waren kamers waar 40 à 50 daggasten konden blijven slapen. Jan en ik hadden iedereen eigen kamer om ons om te kleden. Daar hebben we ook de ‘first look’ gedaan.
All you need is love
De ceremonie begon om 15:00 uur en die was echt heel, heel gaaf. We hadden een zangeres met een gitarist. Zij deden ook ‘All you need is love’ ja; Jan en zijn moeder kwamen samen aanlopen op dat liedje. Ik liep met mijn vader. We hebben elk een brief aan elkaar voorgelezen. Toen zei de ambtenaar dat we naar een liedje gingen luisteren. Ik wilde zeggen: ‘Mevrouw, dat klopt niet hóór’, tot mijn vriendin op stond. Zij had in het geheim een liedje voorbereid, samen met de gitarist. Zó gaaf! Daarop volgden de ringen en het jawoord.
Daarna was de borrel. Ik had bedacht dat het leuk zou zijn als mensen bloemblaadjes zouden strooien, maar die was ik de dag daarvoor vergeten te plukken. Ik heb toen nog gauw bij de Albert Heijn een kilopak rijst gehaald. Het strooien duurde toch maar een minuut. Het zijn uiteindelijk wel de mooiste foto’s geworden! Toen ik die foto’s op onze huwelijksreis in Indonesië liet zien aan de locals, begrepen ze er niks van: ‘waarom strooien jullie met rijst?’, vroegen ze.
Corona & ijsjes
Bij de borrel stond een grote teil vol Coronaatjes, hapjes erbij, muziek aan en schoenen uit. We hebben meteen een dansje gedaan. Jan en ik hebben nog wat foto’s gemaakt in de tuin en daarna ging de barbecue aan. Als toetje hebben we een ijsje gegeten bij een fietskarretje van de boerderij.
Tussen 19:30 en 20:00 uur konden wij ons even opfrissen en daarna kwamen de avondgasten aan in de zaal voor het feest. 130 mensen in totaal. We hadden een hele leuke dj met een saxofonist erbij. Ik heb de hele avond op de dansvloer gestaan, heb het ontzettend naar m’n zin gehad. Je kon ook lekker buiten zitten, want het was een zwoele zomeravond en dan toch naar binnen kijken in de zaal. Daar zaten de ooms en tantes vooral lekker te kletsen met een wijntje.
Dansen op de bar
Amanda: Om 01:30 uur was het officieel afgelopen, maar we mochten nog een afzakkertje pakken met de daggasten. Van de eigenaar hadden we de sleutel gekregen, zodat we zelf de bar mochten bedienen en het licht uit mochten doen. Zo stond ik om 03:30 uur nog met mijn vriendinnen op de bar te dansen op liedjes die we draaiden vanaf de iPad.
’s Ochtends hebben we met z’n allen in het zonnetje ontbeten. We hadden een grote pan waarin iedereen zijn eigen eieren met spek kon bakken; een echt antikaterontbijtje. Er waren er een paar aan het voetballen en we zaten te kletsen. Niemand wilde naar huis! We waren totaal niet bezig met de tijd, want er hing gewoon een relaxte sfeer. Dan hoef je ook niet op de klok te kijken.
Who cares?
Amanda: Mijn tip voor andere Lucky Girls is: zorg dat je dicht bij jezelf blijft en de sfeer maakt die jij zelf graag wilt hebben. Soms dachten wij ook: oeh, is het wel chique genoeg? We wilden bijvoorbeeld geen bruidstaart, want we wisten niet waar we die moesten laten: we hadden geen zin in bier met bruidstaart, we wilden bier met ham! Dus kozen we voor wat wij leuk vinden.
Ook hebben we geen ceremoniemeester aangesteld, maar ervoor gekozen om iedereen die het leuk vond, erbij te betrekken. Zo hoefde niemand de hele verantwoordelijkheid te dragen, maar wist iedereen wat er moest gebeuren en konden ze daarbij helpen. Misschien begon de barbecue daarom tien minuten later, maar who cares? Het liep gewoon zo en iedereen was heel betrokken. Ik zou het zo weer doen!
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
Trouwfotograaf: Raisa Zwart, Zwart Fotografie
