Trouwen in een kathedraal, een food truck, 10x appeltaart en een hippe trouwjurk
Annick: Toen we besloten te trouwen, woonde ik nog in Utrecht. Ik voelde me daar heel erg thuis, dus was het voor ons logisch dat we daar in de buurt een trouwlocatie zouden zoeken.
We zijn op een andere dag voor de wet getrouwd in het gemeentehuis, op een maandag. De 26e hebben we gewoon alles gevierd, die datum staat ook als trouwdatum in onze ringen gegraveerd.
Allerminst truttig
Annick: Ik ben zelf niet zo klassiek ingesteld, dus de stijl van Assepoester sprak me aan. Ik wilde ook niet dat getrut van een afspraak moeten maken enzo, daar voel ik me opgelaten bij. Dit voelde leuker, relaxter, meer down to earth.
Ik ben nog eerst naar twee andere bruidsmodewinkels gegaan, maar daar vond ik het vrij stijfjes. Als laatste ging ik naar Assepoester. De manier waarop jullie mij hielpen, paste veel beter bij mij. Niet superchique en kak, maar gewoon lekker nonchalant.
Annick: Ik heb lang getwijfeld over wat voor type trouwjurk ik wilde, dat wist ik niet zo goed. In eerste instantie wilde ik geen witte trouwjurk. Maar dat is het toch geworden! Het is een hele feestelijke hippe trouwjurk, ik word er blij van.
Met die dikke strik voorop en al dat tule. Als klein meisje was ik ballerina en via die jurk kwam dat kleine meisje in mij weer naar boven. Maar hij was toch ook best wel sexy en een beetje hip en funky; mijn jurk voelde allerminst truttig!
Mijn moeder en schoonmoeder waren mee en hun monden vielen open: ‘wauw!’, riepen ze. Ze vonden mijn hippe trouwjurk ‘helemaal Annick’. Dat stukje bevestiging vond ik wel fijn, want het is toch best een spannende jurk met al dat tule, voor kort achter lang, een strik en ook nog asymmetrisch. Maar ze waren helemaal om, vonden het geweldig.
Leuk vond ik ook de hulp van De Meiden van Assepoester. Die zeiden: ‘als jij dit mooi vindt, moet je ’t helemaal doen.’ Ze kijken naar wat bij iemand specifiek past.
Niet groot, wél goed
Annick: Van ons hoefde de bruiloft niet tot in de puntjes verzorgd, maar we wilden het wel góed vieren. Niet te groot en niet te klein. Daarom kozen we voor 120 gasten.
We wilden vooral dat onze bruiloft onze stijl zou uitstralen: we zijn allebei een beetje alternatief, maar ook van het doe-maar-normaal. Het moest dus niet te stijfjes worden, gewoon een nonchalante, fijne dag waarop iedereen zich op z’n gemak kon voelen en zichzelf kon zijn.
We kozen voor niet zo’n stijve locatie. Op assepoester.com las ik een lovestory van een stel dat in de Metaal Kathedraal was getrouwd. Ik was meteen verkocht, maar het bleek erg prijzig, waardoor we gingen twijfelen. Bovendien was het niet mogelijk om ons feest daar te vieren. Het was zo’n perfecte plek; je kunt er alles van maken wat je wilt en het is zo’n mooi historisch pand… we zijn er toch voor gegaan.
Twee maanden voor de trouwdatum vonden we pas een feestlocatie: de Colonie in Houten. Een restaurant waar ook vaak feesten worden gehouden, op 20 minuten rijden vanaf de Metaal Kathedraal. Omdat het een beetje bruincafé-achtig aandoet, vonden we dat een hele leuke overgang: van de mooie houten gewelven van de Metaal Kathedraal naar het donkere hout van deze locatie.
Trouwen op het gemeentehuis
Annick: Het officiële trouwen voor de wet in het gemeentehuis was voor ons minder speciaal, daarom hebben we ervoor gekozen om dat los te koppelen van de bruiloft. Het zou bovendien een te lange dag worden.
Natuurlijk was het ook belangrijk en leuk, maar tegelijkertijd vind ik het ook zo’n gedoe en stom dat het zo veel geld moet kosten. Boaz en ik hebben gewoon een goedkope dag uit gekozen en hadden zo ook veel meer rust op de feestdag. We hoefden niet te haasten.
Het wettelijke huwelijk duurde maar tien minuutjes: een handtekening zetten en doei! We hadden twee getuigen mee en zaten met zeven mensen hutjemutje in een heel klein kamertje. En toch, toen dat moment zich voordeed, schoot ik vol. Dat had ik niet verwacht, want ik ben zo nuchter. Maar ik realiseerde me ineens: dit is het, nu officieel… dat deed me wel wat.
Nee, ik ben niet in mijn hippe trouwjurk gegaan, heb gewoon een mooie lange rok aangetrokken. Daarna zijn we met de familie koffie gaan drinken en taart gaan eten. Mijn moeder had een trosje witte ballonnen mee genomen.
Het draaiboek: om 07:00 uur op
Annick: De dag van de bruiloft ben ik gestart met twee vriendinnen die bleven logeren. Ik had Boaz naar zijn ouderlijk huis gestuurd. De wekker ging om 07:00 en toen ben ik een uurtje naar de kapper geweest.
Thuis heb ik mijn eigen make-up gedaan, omdat ik er niet te opgemaakt uit wilde zien. Ik heb mijn jurk aangetrokken en daarna kwam Boaz me ophalen. Hij stond stijf van de zenuwen. Het was ook een gek moment, we hadden gelijk zoiets van: oké en nu? Boaz wilde gelijk gaan, maar ik was heel relaxed en voelde me heel fijn in mijn bruidsjurk.
Er was wat van familie van beide kanten en samen hebben we even koffie gedronken. De zus van Boaz is fotografe en zij heeft buiten een uur lang foto’s van ons gemaakt. We hadden broodjes meegenomen en lunch geregeld voor de mensen die achterbleven.
Kerkelijke ceremonie in de Metaal Kathedraal
Annick: Om 14:30 moesten we bij de Metaal Kathedraal zijn voor de kerkdienst. Iedereen was al binnen, toen kwamen wij aan op The Wedding March, dat ouderwetse vonden we dan juist wel leuk.
Ik was vooral onder de indruk van de locatie en hoe mooi die was versierd door onze vrienden. Die hebben van tevoren een uurtje lopen stressen, maar het was nog mooier dan ik had kunnen bedenken. Er hingen witte heliumballonnen en overal lagen rozenblaadjes.
Een vriendin van ons studeert theologie en we hebben haar gevraagd om de dienst te leiden. Dat vond ze spannend, maar wilde ze graag doen. Zo voelde het heel dichtbij onszelf. Een van mijn broers heeft het praatje gedaan. Tijdens de dienst hebben we ook liederen gezongen, waarbij we op de gitaar werden begeleid door twee vrienden. In totaal duurde de dienst een uur en een kwartier.
Tien keer appeltaart en een food truck
Annick: Daarna zijn we lekker appeltaart gaan eten. Aan diverse mensen had ik gevraagd om een appeltaart te bakken en mee te nemen. Zelf had ik een suikervrije appeltaart gebakken.
Er stonden nu tien taarten op een tafel met witte kleden en wat chiquere kartonnen wegwerpbekers voor koffie en thee. Die moesten we meenemen omdat je op de locatie alles zelf moest regelen. Twee vriendinnen hebben daar enorm mee geholpen.
Omdat we niet in een rij aan felicitaties in ontvangst wilden hoeven te nemen, heeft onze ceremoniemeester dat meegedeeld aan de gasten en konden we lekker rondlopen en een praatje maken.
Voor het diner hadden we de Fabulous Food Truck gehuurd; die maken alles met biologische ingrediënten. Omdat ik voeding & diëtiek studeer, paste dat bij ons. We vonden het ook allerminst saai!
We hadden een walking dinner van vijf gangen met superlekker eten, dat hadden ze echt voortreffelijk gedaan. Sommige mensen waren sceptisch toen ze een food truck zagen staan en dachten dat ze een hamburger zouden krijgen, maar er kwamen hele mooie culinaire hapjes uit die truck die werden uitgeserveerd tussen de gasten.
Op de achtergrond speelde een jazzmuziekje en werd een fotoslide vertoond met foto’s van Boaz en mij. Daarvoor hadden we een beamerprojector geregeld. Die gebruikten we trouwens ook tijdens de kerkdienst, in plaats van liturgieën.
We hebben heel uitgebreid gegeten, tot 19:30 uur ongeveer. Toen moest er opgeruimd worden en konden wij wat rondhangen en kletsen.
Honingwijn & lekker dansen
Annick: Daarna zijn we naar het feest gegaan in de Colonie, dat begon rond 20:30 uur. De gasten stonden in een haag klaar voor de feestlocatie. Als welkomstdrankje serveerden we een glaasje Mede; honingwijn, gemaakt door een vriend. Iedereen klapte en joelde toen we aan kwamen rijden.
Vrienden van ons hadden kleine vaasjes met bloemen neergezet. Op de valreep hadden we een dj geregeld die veel op feestjes van vrienden draait. Daar hadden we eigenlijk geen geld meer voor. Voor Boaz was het ook niet zo belangrijk, die houdt niet van dansen, maar ik zei: ‘als ik iets wil, is het wel lekker dansen op mijn bruiloft!’. Gelukkig vonden we de dj op het laatste moment.
Er hing een hele ongedwongen sfeer en er waren allerlei soorten mensen, wat het heel gezellig maakte. We hebben er bijna geen foto’s van, omdat we vonden dat de fotografe ook gewoon een lekker wijntje moest kunnen drinken. Dus hebben we vrienden gewoon gevraagd om wat kiekjes te maken. Ik vond dat helemaal prima; ik wilde gewoon lekker genieten en me niet druk maken om foto’s!
De essentie
Annick: Ik denk dat ik de kerkdienst en de receptie als geheel het hoogtepunt van de dag vind. Omdat het allemaal plaatsvond op mijn droomlocatie… zó mooi! En dan dat bezegelende moment… in je eigen woorden je geloften uit mogen spreken. Dat was voor mij het mooiste deel van de dag en ook het belangrijkste. Met alle mensen van wie we het meest houden om ons heen.
Annick: Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls is dat het denk ik belangrijk is dat je niet opgaat in de details. Daar kun je zó gestrest van raken!
Boaz was daar gelukkig heel nuchter over, dan zei hij: we gaan ons leven met elkaar delen, dat moeten we steeds voor ogen houden. We vroegen onszelf geregeld af: waar doen we dit ook alweer voor, wat is de essentie van de dag? Dat je belooft dat je bij elkaar blijft voor de rest van je leven. En dan draait het niet om het perfecte bloemetje, drankje of de juiste versiering.
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Annick:
Trouwlocatie: Metaal Kathedraal, Utrecht
Food truck: Fabulous Food Truck
Feestlocatie: Paviljoen De Colonie, Houten
Hippe trouwjurk: Assepoester, Arnhem
Trouwpak Boaz: Piet Zoomers
