Je 25-jarig huwelijk vieren aan het strand, een knalrode trouwjurk en heel veel levensvreugde
Diana: “Op 8 september 1989 zijn we getrouwd. We huurden een klein zaaltje, mijn broers hadden de bruidstaart gemaakt en we hadden zelf de hapjes verzorgd. We hadden niet veel geld, maar ook met weinig middelen was het toen wel heel gezellig. Wij waren best jong – 21 en 26 jaar – en op zo’n jonge leeftijd tja… je bent verliefd, zegt JA en weet eigenlijk niet wat voor een avontuur je samen aangaat.
Ik zag het vooral als een intentieverklaring: je belooft er samen het beste van te maken. Die belofte om er samen voor te gaan tot je allebei oud en bejaard bent is natuurlijk nogal wat.”
“We hebben drie prachtige kinderen gekregen – inmiddels 16, 18 en 20 jaar oud – en hebben veel meegemaakt samen. Het belangrijkste is dat je elkaar steeds blijft vinden. 25 bijzondere jaren die aanleiding zijn om de liefde te vieren. Met familie en veel mensen om je heen die je in de loop der jaren hebt leren kennen en die vrienden zijn geworden. Het op deze manier te kunnen doen was een droom en die is uit gekomen.”
Allemaal in het wit
“Mijn man kwam met het idee om de mannen en vrouwen apart van elkaar te laten verzamelen en elkaar op een bijzondere plek te ontmoeten. De mannen waren al op het strand en konden lekker wat drinken en wij vrouwen bevonden ons aan de andere kant van de duinovergang.
Mijn dochter heeft mij opgemaakt en mijn kapper – een vriend van me – heeft mijn haar gedaan. Daarna zijn we in optocht met alle vrouwen de duinen over gegaan, richting strand, waar de mannen ons met een glaasje bubbels op stonden te wachten. We waren met 50 vrouwen, allemaal in het wit en één in het rood.”
“Op het strand stond het trio muzikanten van Cuata heerlijke Latijns-Amerikaanse muziek te spelen. En wij konden daar met onze blote voeten in het zand heerlijk van genieten. Leuk om te zien dat mensen die elkaar lang niet gezien hadden elkaar zo enthousiast begroetten.
De mensen van de strandtent kwamen met de flessen aanlopen om bij te schenken en ook de hapjes werden op het strand geserveerd. Dat alles in een warm septemberzonnetje, dat gaf een hele ontspannen sfeer.”
“Daarna zijn we de strandtent in gegaan en op het verhoogde terras hebben we nog lekker staan dansen en borrelen op de muziek van Cuata.
Vervolgens hebben we met 100 gasten kunnen genieten van een overheerlijke BBQ aangevuld met prachtige salades en andere lekkernijen. De gasten mochten zelf barbecueën maar er werd ook een en ander door de koks van de strandtent bereid. Dat hebben ze fantastisch gedaan.”
Wensballonnen
“Om een uur of 20.30 hebben we de gasten gevraagd mee te komen het strand op.
Op het strand hebben we wensballonnen opgelaten. We hadden enorme mazzel dat de wind goed stond; niet te hard en van het strand af. We hebben twintig witte en vijf rode ballonnen opgelaten; de rode stonden symbool voor ons gezin. Het was zo’n bijzonder gezicht om ze allemaal de lucht in te zien gaan!”
“Ondertussen stond de DJ binnen in de startblokken en hebben we de hele avond gedanst. Tussendoor hadden we nog een klein bourgondisch buffetje zoals we dat thuis ook vaak maken.”
Iedereen kan schilderen
“We hebben zelf een stukje van de aankleding gedaan: heel veel in het wit, met rode accenten. Ik had een aantal papieren pompons opgehangen, er stonden dikke rode kaarsen en er lagen rozenblaadjes op de tafels. De rest was allemaal wit: witgelakte steigerhouten tafels en witte stoelen.”
“Een hoek van de strandtent hadden we ingericht als een klein atelier: daar lagen allemaal canvas doekjes van 15 bij 15 centimeter. En een stapel schorten, kwasten en verf. We hebben de gasten gevraagd of ze tussen 17:00 en 01:00 uur ’s nachts een momentje konden vinden om een doekje te beschilderen, bij wijze van gastenboek. Je doet natuurlijk van alles op zo’n bruiloft: dansen, het strand op, er zijn er zelfs een paar gaan zwemmen… maar het was ook leuk dat er een activiteit was waarbij iedereen zijn of haar creativiteit kwijt kon. We hebben nu 60 doekjes waar we één groot schilderij van gaan maken.”
“Na afloop zijn onze gasten blijven overnachten in een aantal strandhuisjes in Dishoek die we hadden gehuurd. Dat zijn nog avontuurtjes op zich geweest; wie slaapt bij wie in het huisje? Maar het was heel gezellig.
Zelf sliepen we met ons gezin en directe familie in een hotelletje aan de andere kant van de duinen.
De volgende ochtend hebben we met z’n allen op het terras een koffietje gedaan. Het feest sidderde nog na.”
De jurk: na 25 jaar weer naar Assepoester
“Iedereen was kwíjt van de jurk! En weet je wat nou zo grappig is: 25 jaar geleden heb ik mijn trouwjurk ook bij Assepoester gekocht. Toen was de winkel nog op een andere plek in het centrum van Arnhem gevestigd. Ik weet nog precies hoe ik er toen in stond, zei tegen mijn moeder: o mam, dan gaan we leuk jurken passen! Ik zag het voor me als een hele zoektocht. Maar de eerste trouwjurk die ik toen aantrok bij Assepoester, was het al. Ja toen al!”
“Ook nu wilde ik weer een bijzondere jurk. Omdat ik het gevoel wilde hebben dat ik op mijn allermooist zou zijn.
Ik had al een rode trouwjurk gezien op de website van Assepoester en dat vond ik héél gaaf. Mijn dochter ging ook mee deze keer en was helemaal enthousiast. De verkoopster kwam gelijk met dit model. Ik trok ‘m aan, kwam de paskamer uit en mijn dochter en moeder zeiden tegelijk: ‘woooow…!’ Ik stond te stralen en wist eigenlijk gelijk al dat dit hem was. Een jurk die ik lekker kon laten hangen op het strand, de onderjurk die ik er ’s avonds onderuit kon halen met dansen… en of ik nou op slippers, blote voeten of hoge rode hakken zou lopen, het zou allemaal kloppen.”
“Deze strandtrouwjurk vond ik zo ontzettend mooi en zo bij mij passen, dat ik dacht: ik doe het gewoon! Ik had niet gevraagd wat ‘ie kostte. De Meiden van Assepoester zeiden: ‘eh, het is wel een van de duurste jurken die we hebben’. Toen was het wel even van: slik, en dat voor één dag… maar het is het zó ontzettend waard geweest. Ik voelde me op en top vrouw!”
The Italian way
“De kleding van de kinderen en van Arjen was ook wit met rode accenten. Daarvoor had ik wel aan Arjen verklapt dat ik een rode jurk zou hebben – welk model bleef nog een verrassing. We hebben zijn outfit deze zomer in Florence met de hand laten maken. De kleermaker, een echte Italiaan, liet ik de foto’s van mijn jurk zien en ik vertelde hem dat we ons feest op het strand zouden vieren.
Arjen had een prachtig overhemd met een klein rood streepje en een wit linnen broek. Prima geschikt om met blote voeten of een sportieve schoen te dragen. De man knikte goedkeurend: ‘that’s the Italian way’, zei hij.”
Dit neemt niemand je meer af
“We hebben van iedereen ontzettend veel reacties gekregen, mensen zeiden zelfs dat het ’t mooiste feest was dat ze ooit hadden meegemaakt! De enorme liefde, het delen en geïnteresseerd zijn in elkaar; dat was precies waar we op hadden gehoopt. Te gek dat dat is gelukt met 100 man!”
“Zo’n feest geven doe je maar één keer in je leven. Mijn schoonvader van 87 jaar is nu nog hartstikke gezond en ik heb met hem staan dansen. Ook mijn broers die in Bahrein wonen en die ik niet vaak zie, waren erbij. We hebben zo bewust overal van genoten, dat wat er ook gebeurt; dit neemt niemand je meer af.”
“Mijn tip voor andere Lucky Girls is: geef elkaar de ruimte om te ontwikkelen en te groeien. Kwaliteit van tijd samen, met je gezin, je familie en vrienden is zoveel belangrijker dan kwantiteit. Blijf nieuwsgierig naar wat de ander bezig houdt en luister naar elkaar. Blijf het gesprek aangaan en investeer in wat je samen hebt. Na zoveel jaren blijkt dat dat zó de moeite waard is geweest. En om dan ons 25-jarig huwelijksfeest zo te beleven samen… jaaa, daar kan niks tegenop!”
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Diana:
Feestlocatie: Strandpaviljoen Kaapduin, Dishoek
Muziek: Cuata
Fotografie: Robert Aarts
Strandtrouwjurk: Assepoester, Arnhem
