Je eigen trouwceremonie, een rode trouwjurk met Vans en een flashmob op ‘Happy’
Aca: “Ik volgde arnhemsmeisje.nl al voordat ik trouwplannen had. Ik dacht altijd: áls ik ooit ga trouwen, ga ik naar Assepoester. Ik wilde het gewoon ooit gezien hebben!”
“Koos en ik hadden het weleens over trouwen gehad, zo van: nou, dat zou wel leuk zijn. Maar meer ook niet. Mijn ouders zijn bijvoorbeeld vrij laat getrouwd en zonder enige poespas. Dat was ook mijn beeld bij trouwen: geen groot prinsessenhuwelijk zoals je op tv ziet alsjeblieft.
Wat mij meteen opviel op arnhemsmeisje.nl, is dat Lucky Girls echt op hun eigen manier trouwen. Er zitten zo veel verschillen in de verhalen; dat vind ik tof. En dat brengt je op ideeën: hoe kun je een receptie op een andere manier vieren? En hoe kun je je eigen feestje indelen? Je kunt doen wat je zelf wilt!”
Kei-relaxed
“Toen de trouwplannen er eenmaal wél waren, ben ik samen met een vriendin naar Assepoester gegaan. Ik had zoiets van: gewoon even kijken wat voor jurken ze hebben. Assepoester is net even anders dan andere bruidsmodewinkels en dat wekte mijn nieuwsgierigheid.
In mijn hoofd had ik een trouwjurk van kant: lang, strak en wit. En geen sprookjesjurk. Maar ik voel me altijd ongemakkelijk bij wit, want ik knoei heel vaak, haha! Dan ben ik meteen chagrijnig. Bovendien wilde ik heel graag sneakers aan onder mijn trouwjurk en dat leek me dan weer niet staan bij een kanten trouwjurk.”
“We kwamen bij Assepoester binnen op een koude, regenachtige dag. Ik was net een verzopen kat. Ik vond het ook keispannend om trouwjurken te gaan passen, want ik ben niet zo’n meisje-meisje; shoppen is best wel een dingetje. Met vriendinnen was ik weleens mee geweest naar bruidsmodewinkels waar we dan werden geholpen door een strenge mevrouw, daar vreesde ik een beetje voor. Maar het was kei-relaxed! Eerst werd uitgelegd hoe het werkte en ik ben gewoon gaan passen. Witte jurken, zowel lang als kort. Één van de Meiden van Assepoester zei: ‘Goh, zou je eigenlijk ook een gekleurde jurk willen passen?’. Ze kwam aan met een rode trouwjurk en rood is mijn lievelingskleur. Ik stond in de paskamer, trok de tweede rode jurk aan en dacht: o ja, dit is ‘m. En ik had ‘m nog niet eens helemaal aan!”
“Mijn jurk zat meteen lekker en ik voelde me er mooi in. Ik kon er tenminste in bewegen, wat ik belangrijk vond, want ik dacht: ik moet er de hele dag in lopen. Mijn vriendin moest meteen huilen toen ze me erin zag. Er pasten ook verschillende soorten sneakers bij dit model, handig! Uiteindelijk heb ik voor de photoshoot rode ballerina’s aangetrokken en op het feest mijn oude vertrouwde zwarte Vans. Die zitten toch het lekkerst. Ik vind: als je lekkere schoenen aanhebt, voel je je ook lekker.”
Trouwen in je spijkerbroek
“We hadden al vroeg besloten dat we geen drukke, volgestouwde dag wilden en geen gedoe. Ook wilden we mensen niet onderverdelen in dag- en avondgasten. Voor mij lijkt het dan net alsof we bepaalde mensen minder belangrijk vinden, terwijl iedereen voor ons even belangrijk was.”
“Op donderdag zijn we eerst voor de wet getrouwd; iedereen die wilde, mocht komen. We zijn gewoon in spijkerbroek getrouwd. We dachten: dat doen we gewoon eventjes en op zaterdag vieren we onze échte trouwdag, met onze eigen ceremonie en daarna feest. De ambtenaar had bedacht dat het wel leuk zou zijn als wij pas binnen zouden komen als iedereen al klaar zat. Toen ging er wel even door me heen van o hemel, we gaan gewoon trouwen! Eigenlijk was het best speciaal… dat hadden we niet verwacht.”
“Bij de ceremonie voor de wet wilden vooral aandacht schenken aan onze getuigen en onze ouders en hen in het zonnetje zetten. Ze laten weten wat ze voor ons betekenen en onze waardering uitspreken. Koos’ getuigen waren zijn broer en een studievriend; mijn getuigen waren mijn zusje en een gezamenlijke vriendin. Ze vonden het wel leuk en hadden dit niet verwacht. Het was best emotioneel!”
Twaalf logees tijdens je huwelijksnacht
“Op de dag van onze eigen ceremonie en het feest hebben we gewoon samen thuis geslapen. Dan slaap je toch lekkerder. Koos is ’s ochtends naar zijn ouders gegaan en mijn ouders, zusje en vriendin kwamen me helpen met omkleden. We hebben echt de tijd genomen; Koos moest bijvoorbeeld ook nog mijn boeket ophalen. Het voelde lekker relaxed, ik heb nog rustig mijn nagels zitten lakken en ontbeten. We hadden van tevoren aan onze vrienden gevraagd of ze die nacht zouden komen logeren. Ze dachten dat het een grapje was, want wie wil er nou zijn huwelijksnacht delen met twaalf logees? Nou, wij! ’s Ochtends kwamen ze alvast hun slaapspullen brengen.”
“Voordat Koos mij zag, heb ik mijn vader even naar boven laten komen. Ik wilde dat hij de eerste was die me zag in mijn trouwkleding. Dat was heel bijzonder. Het voelde meteen serieus. Ik dacht: ik ben echt een groot mens nu!
Koos kwam mij samen met zijn vader ophalen. De fotograaf had gezegd dat het voor de foto leuk zou zijn als iedereen buiten zou wachten en ik de deur dan open zou doen. Ik zat boven in mijn eentje te wachten en te wachten… geen Koos. Ik dacht: het duurt zó lang, waar slaat dit op? Dus riep ik naar beneden: mag ik nou al komen of niet?! Wat bleek: de deurbel deed het niet…”
Mooi rood is niet lelijk
“Het moment waarop ik mijn vrienden, familie, Koos en de fotograaf zag staan was zó gaaf. Koos zag er supermooi uit in zijn pak. We hadden onze trouwkleren tot dan toe geheim gehouden voor elkaar. Maar ja: waar laat je je trouwkleren dan? Mijn jurk heeft nog een tijdje bij een vriendin gehangen, maar toen moest ‘ie toch mee naar huis. Er zat een witte stofhoes omheen, maar het rood van mijn jurk scheen door. Ik wilde niet dat Koos de kleur alvast zou zien, dus heb ik er een vuilniszak omheen gedaan. Ik zei: in de kledingkast hangt een vuilniszak, niet weggooien, laat maar hangen! Hij heeft nog wel even zitten gluren en zag toen alleen de witte stofhoes. Daardoor dacht hij dat mijn jurk wit was…!”
“Koos vond de jurk geweldig. Voordat ik naar jullie toeging hadden we zitten brainstormen over kleuren voor de bruiloft. We kwamen toen uit bij fuchsia. Maar toen ik eenmaal die rode jurk had, moest ik daar natuurlijk op terugkomen. Dus toen zei ik: laten we toch maar geen hardroze doen, dat vind ik lelijk. We doen wel rood ofzo. Koos keek me aan en zei: ‘Rood? Nee joh, dat is veel te hysterisch, dat vind ik zó lelijk!’. Nou echt joh, ik barstte bijna in huilen uit, want ik had natuurlijk net een knalrode trouwjurk gekocht. Ik heb in paniek mijn zus opgebeld en gezegd: je moet met hem praten, want ik heb een knalrode jurk en straks vind ie dat vet lelijk! Mijn zus heeft Koos er gelukkig van kunnen overtuigen dat rood ook subtiel kan zijn.”
Bewust genieten
“We zijn foto’s gaan maken en ondertussen hebben familie en vrienden stiekem het huis versierd en een groot spandoek opgehangen. Da’s gek; je zegt van tevoren wij regelen het allemaal, komt goed. Maar dan krijg je er ineens allemaal leuke verrassingen bij van de mensen om je heen.
Onze vaders zijn alvast naar de locatie gegaan om de gasten te ontvangen. Ik kon rustig aan doen, mijn haar doen en even zitten en niks doen. Dat was zó fijn!”
“Onze moeders hebben de lunch en het avondeten verzorgd, bij ons thuis. Speciaal voor de mensen die er de hele dag bij waren om te helpen. Zij konden gewoon eten op het moment dat ze wilden.”
“Onze trouwlocatie was een midgetgolfbaan met een houten huisje in het midden; het staat in een park in Eindhoven. Om 20:00 zijn we met de ceremonie begonnen. Mijn zusje en de broer van Koos hebben de ceremonie voor ons geleid. We hebben ze de vrijheid gegeven om het zo te doen als ze zelf wilden. Wel hebben we onze eigen geloften geschreven. Het was heel emotioneel; ik kwam binnen aan de arm van mijn vader en mijn moeder hield de achterkant van mijn jurk vast. Toen schoot het wel even door me heen: o, dit is net als in de film!”
“Van tevoren hebben we steeds geroepen: we willen niet geleefd worden op die dag. Iedereen zei ook: waak daarvoor. We hebben allebei momenten gepakt om bewust te genieten en te voelen. Ook op het moment van de ringen uitwisselen; we voelden alles wat er gebeurde écht. Dus het kan ook anders; je hoeft niet geleefd te worden! Zorg dat je tijd hebt om lekker je nagels te lakken of met je vrienden een sigaretje te roken in de tuin.”
Molukse cakejes en Hollandse bitterballen
“Van tevoren wilde iedereen heel graag weten hoe we het feest zouden openen. Een openingsdans vonden we maar awkward en stijldansen vinden we ook helemaal niet leuk. Mijn vriendin, die ceremoniemeester was, werd daar helemaal gestrest van. Ze drong erop aan dat we het feest dan in ieder geval officieel zouden openen met een speech. Oké. Koos heeft de mensen toegesproken en toen ging de muziek aan. Wij dachten: nu begint het feestje. Maar tot onze verrassing begon de hele zaal te dansen! Het was de vetste flashmob die ik ooit heb gezien. Op ‘Happy’ van Pharrell.”
“Ik heb Molukse ouders; Koos komt uit Indonesië en heeft Nederlandse ouders. Tijdens onze bruiloft kwamen die culturen samen. We serveerden bijvoorbeeld Molukse cakejes en koekjes, en daarnaast bitterballen en friet.
Vrienden van ons treden vaak op. Tijdens het felicitatiemoment hebben ze allerlei liedjes gespeeld. Mijn familie haakte daar nog op in. Later heeft de familieband nog een aantal traditionele Molukse liedjes gespeeld. Dat was zo bijzonder!
Koos heeft verder nog een dj en lichtset uitgekozen voor het feestje. Toen de oudere mensen al naar huis waren, ging de volumeknop harder en hebben we nog flink gedanst.”
“Om 02:00 gingen we naar huis. Ik heb snel mijn jurk uitgetrokken en ik had honger, dus met mijn bruidsmake-up nog op en mijn haar in de war ben ik in mijn roze joggingpak op de bank geploft. Er was nog veel eten over van die dag, dus we hebben midden in de nacht nog zitten eten met z’n allen. Supergezellig! We zijn pas om 05:00 gaan slapen.”
Lekker belangrijk!
“Het voelde zoals wij zijn, niet zoals het hoort. We hebben ons niet laten leiden door tradities, maar echt gekeken naar wat wij belangrijk vinden. We zagen een beetje op tegen het regelen, maar de mensen om ons heen adviseerden om te beginnen bij het belangrijkste, zodat we daar het meeste geld aan konden uitgeven. Dus zijn we eerst op huwelijksreis gegaan: drie weken backpacken, heerlijk. Het leuke van vooraf op huwelijksreis gaan, is dat je na je bruiloft meteen na kunt praten met je vrienden en familie.”
“Mijn tip voor andere Lucky Girls is: niet zo veel verwachtingen hebben. Het loopt gewoon zoals het loopt. Als je goed weet wat je wil, komt het goed. Het belangrijkste is dat je relaxed bent. Want er lopen altijd dingen in de soep. Dat was bij ons ook en toen kwamen ze naar me toe van: wat wil je dat we doen? Ik heb toen gezegd: doe maar wat jij het beste vindt. Dat meende ik ook. Heb vertrouwen in de mensen om je heen. En weet je: niks is heilig hè? Voor ons was belangrijk dat we samen zouden zijn, dat we gingen trouwen. Ik wist zeker dat ik ja zou gaan zeggen en hij ook… wat maakt het dan uit als de taart minder lekker is of de muziek te laat start? Lekker belangrijk!”
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Aca:
Trouwfoto’s: Saskia Holtjer Bruidsfotograaf, Eindhoven
Trouwboeket en Corsages: Kim Luiif
Trouwlocatie: Paviljoen Genneper Parken, Eindhoven
Trouwpak: Tailormadesuits
Trouwjurk: Assepoester Feestkleding, Arnhem
