Roze hockeyschoenen, champagnekoekjes, een blauw trouwpak én een eigenwijze trouwjurk

Bekijk alle 16 foto's

Waarom ging je naar Assepoester voor jouw bruidsjurk?

Jody: Toen ik op de website van Assepoester terechtkwam, dacht ik: dáár ga ik kijken. Ik had van anderen vooral gehoord dat het vaak zo’n gezeur is als je een trouwjurk wilt kopen. Dat je een afspraak moet maken en dat mensen niet goed in de gaten hebben wat je wil. Ik hou er wel van als ik goed geadviseerd word, maar ik wilde ook eerst zélf zien wat het aanbod was.

Wist je al wat voor soort trouwjurk het moest worden?

Jody: Een heel klein beetje. Ik had bovendien gehoord dat het toch altijd iets anders wordt dan je verwacht. Ook bij mij was dat zo: de bovenkant is precies zo geworden als ik in gedachten had, alleen de onderkant was een wereld van verschil met wat ik had verwacht.

Ik wilde een trouwjurk zonder enige tierelantijnen, maar dat stond toch een beetje saai en gewoontjes. Dat was het niet. Uiteindelijk is het een stoere trouwjurk met allemaal ruches geworden waar ik de onderrok onder vandaan kon halen. Iemand anders heeft eigenlijk goed beschreven waarom het een Jody-jurk is: een beetje gek, maar ergens ook klassiek. Het is een beetje een eigenwijze trouwjurk.

Ik ben best een twijfelkont maar nu wist ik dat ik er gewoon voor moest gaan. Één van de meiden van Assepoester die mij hielp, adviseerde: als je zo de paskamer uitloopt, kijk dan even niet naar de reactie op de gezichten, maar bepaal zelf wat je ervan vindt. Dat was een goede tip. Ik heb meteen de knoop doorgehakt.

En wat droeg jouw Lucky Guy? We zien een gaaf blauw pak op de foto’s!

Jody: Vrienden van ons hebben een mannenmodezaak. Daar heeft Matthijs zijn pak gekocht. Ik heb hen een stukje stof van mijn bruidsjurk gegeven en een foto van een pak dat ik mooi vond. Het is praktisch dat pak geworden, heb ik toch nog invloed gehad, haha! Het is een heel eigentijds pak, knalblauw!

Drie vriendinnen hielpen mij in mijn bruidsjurk. Ik was niet heel zenuwachtig: ik had al staan springen voor de foto’s, dus ik was al los. Matthijs was al op pad geweest met de fotograaf en videograaf, had de bloemen opgehaald en de auto en was ondertussen heel erg zenuwachtig geworden. Toen we elkaar voor het eerst zagen was hij de eerste die een traan liet. En toen ging ik natuurlijk ook.

Hoe wilden jullie dat jullie trouwfeest eruit zou komen te zien?

Jody: Over één ding waren we zeker, we wilden een heel groot feest geven. Daarnaast wilden we alles op één locatie vieren, dat vonden gewoon praktisch. We wilden het op een locatie dichtbij Zwolle doen. Ik vond het ook belangrijk om het te vieren met mensen die dichtbij ons staan.

Omdat we een grote familie hebben en veel vrienden, moesten we streng zijn met de gastenlijst. Daar is nog wel wat gedoe over geweest. Maar ja, jammer, ik doe mijn eigen ding. Voor ’s avonds stonden er al 170 mensen op de gastenlijst en dat mochten er niet meer worden, anders zouden we bijvoorbeeld extra toiletten moeten plaatsen.

De receptie hebben we ook overgeslagen, daar hebben we een hekel aan. We hebben heel strak gekozen voor een ceremonie met een borrel, daarna een diner en ’s avonds een groot feest.

Hoe laat ben je begonnen aan de grote dag?

Jody: Ik verklaarde mensen altijd voor gek die om 8.00 uur ’s ochtends bij de kapper zitten op hun bruiloft. Toch zat ik daar toen ook; ik wilde het relaxed doen. Bovendien heb ik veel en zwaar haar, daar zijn we ruim een uur mee bezig geweest. Weer thuis werd ik opgemaakt door de dochter van goede vrienden van m’n ouders. Zij was ook te gast dus kon ze mijn make-up tussendoor bijwerken, ideaal!

Bij het aankleden kreeg ik hulp van drie vriendinnen. Om 12.00 uur kwam Matthijs mij halen. We hebben toen eerst geproost met champagne. De glazen had ik versierd met donkerblauwe lintjes en er zaten blauwe bessen in. Dat gaf een leuk plaatje.

Daarna zijn we naar een boekenwinkel in een kerk gegaan om foto’s te maken. De fotograaf haalde allerlei fratsen uit, bijvoorbeeld door midden in het gangpad op zijn buik te gaan liggen.

Omdat we elkaar hebben leren kennen op het hockeyveld, wisten we meteen dat dat één van de fotolocaties zou worden. Daar liggen twee blauwe velden dus dat paste perfect in het plaatje. Voor de gelegenheid heb ik knalroze hockeyschoenen gekocht. Ze hebben het hockeyveld speciaal voor ons gesproeid. Als je dan een bal slaat, vliegen de spetters in het rond. De fotograaf heeft die dag geloof ik wel drie sets kleding verwisseld…

Wat cool! En daarna door naar de ceremonie?

Jody: Om 14.45 uur stonden onze gasten ons op te wachten op de locatie. Wij mochten wachten in het koningshuis terwijl de rest plaatsnam voor de ceremonie in het koetshuis. Er lagen knalroze lopers en de stoelen waren versierd met roze tule. Daarnaast lagen er op enkele stoelen kleine bellenblaasjes, waaraan ik roze hartjes had vastgemaakt met de tekst ‘lovebubbles’ erop.

Onze trouwambtenaar was de moeder van een vriend, dat maakt het net even anders. We hadden de getuigen gevraagd om kort iets over ons te vertellen, dat maakt het extra persoonlijk. En ons neefje van 11 heeft de trouwakte voorgelezen, heel knap.

We zijn heel lang op zoek geweest naar ringendoosjes maar niks was naar onze smaak. Toen kwam Matthijs op het idee om een hockeybal doormidden te zagen. Hij heeft er scharniertjes ingezet en er voor gezorgd dat het doosje met een magneetje sloot. Ik heb kleine kussentjes gemaakt van knalroze stof voor erin. De ringen hebben we aan een blauw lintje vastgemaakt aan het kussentje.

Was er ook muziek tijdens de ceremonie?

Jody: Twee vriendinnen hebben tijdens de ceremonie voor muziek gezorgd. Er stond een hele mooie vleugel was en daarbij zong een vriendin ‘All of Me’ van John Legend, door de ander begeleid op de piano.

Na de ceremonie hebben we geproost. Het was toen 16.00 uur en dat vonden we een raar tijdstip om taart te serveren, dan heb je meer zin in iets hartigs. In een winkeltje met streekproducten in Zwolle was ik toevallig champagnekoekjes uit Frankrijk tegengekomen. Die zijn gemaakt om in champagne te dopen en ook nog eens een keer roze. Die moest ik hebben!

Ik had er een kaartje in de vorm van een hartje aan vastgemaakt met daarop de tekst: ‘Ik lust ook bubbels!’. Achteraf bleken we de frambozen voor in de champagne vergeten maar ach…

Na het proosten zijn we foto’s gaan maken met de gasten. Daarbij gooiden de vrienden van Matthijs mij ongeveer twee meter de lucht in. Veel mensen zijn daarna in de buurt gaan eten of hadden een huisje gehuurd in een park vlakbij. Wij hebben met 40 mensen heerlijk uitgebreid gegeten.

De menukaarten had ik zelf gemaakt, de wijnglazen hadden we laten bedrukken met ons trouwlogo erop. Die mochten ze mee naar huis nemen. Aan de steel van het wijnglas had ik roze kaartjes met de namen erop vastgemaakt met blauw lint. Omdat een bruidstaart er stiekem wel een beetje bij hoort, hebben we die als dessert gedaan, we hadden een heerlijke bruidstaart met champagnesmaak.

Hoe hebben jullie het feest geopend?

Jody: We wilden ons feest anders dan anders openen. De videograaf had onze trouwclip al afgemaakt en die net na het eten aan ons laten zien ter akkoord. Bij aanvang van het feest hebben we dat filmpje laten draaien – wij waren er toen nog niet. Dat was leuk voor de mensen die niet bij de ceremonie waren.

Toen de film was afgelopen vlogen de deuren van het koetshuis open en reden wij met de trouwauto naar binnen, waarop het feest van start kon gaan. Gelukkig had de ceremoniemeester iedereen van tevoren opzijgezet.

’s Avonds was er een dj met een saxofonist. Voor in de bitterballen en snacks had ik vlaggetjes gemaakt met daarop foto’s uit onze kinderjaren en ons trouwlogo. Voor de rokers had ik luciferdoosje beplakt met de tekst: ‘I met my match’.

Er waren ook donkerblauw met wit gestreepte rietjes die ik versierd had met teksten als ‘enjoy, proost en wedding’ en als bedankje kregen de gasten flesjes spa blauw mee. Daaromheen zat een label met daarop ‘Bedankt voor deze mooie dag! Met dit bedankje, dank jij ons morgen!’. Met twee aspirientjes erbij. Natuurlijk kun je soortgelijke trouwbedankjes ook gewoon kopen, maar wij vonden het leuk om ze zelf te maken.

Tot hoe laat zijn jullie doorgegaan?

Jody: Het feest duurde ongeveer tot 1.30 uur: wij zijn om 0.45 uur weggegaan met de taxi, naar een voor ons onbekende bestemming, cadeautje van onze ceremoniemeesters. De taxichauffeur wilde ook niet zeggen waar we naartoe gingen… Vlakbij Kampen was een bed & breakfast op een woonboot voor ons geregeld… De volgende ochtend hebben we heerlijk in het zonnetje een kopje koffie gedronken op het dek.

Het was een topdag! De hele dag. Iedereen zei van tevoren: probeer ervan te genieten. En dat heb ik echt gedaan, ondanks dat het best snel ging. We hadden alles ook bewust relaxed gepland.

Daarnaast hadden wij het volste vertrouwen in onze ceremoniemeesters. Ik ben een enorme perfectionist en wil alles altijd tot in de puntjes regelen. En het liefst ook alles zelf doen. Zij hebben op een gegeven moment gezegd: ‘en nu moet je het aan ons overlaten hoor, anders hebben wij niks te doen’. Zij hebben ervoor gezorgd dat wij een hele relaxte dag hadden en alles in goede banen geleid.

Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls: houd het dicht bij jezelf en trek je niks aan van wat anderen vinden. Ik vond het heel fijn om de meeste dingen onder onze eigen mensen te houden. Ik zou je dan ook adviseren om zoveel mogelijk te laten doen door mensen die dichtbij je staan. Dat voelde voor mij heel goed, dan maak je de mooiste dag van je leven echt persoonlijk.