Joyce wilde ontspannen zelf rondkijken voor haar trouwjurk, mét assistentie

Bekijk alle 12 foto's

Dat je zelf rond kunt kijken maar óók de expertise en assistentie krijgt die je nodig hebt, beviel Joyce (42) uit Vught wel aan het no-nonsense concept van Assepoester. Joyce: “Dat gedoe eromheen maakt me alleen maar nerveus”. Op een ontspannen manier vond ze de perfecte trouwjurk voor haar bruiloft in Toscane.

Jij dacht: ik wil niet standaard trouwen, ik doe wat ik zelf wil?

We hebben begin 2020 besloten om te gaan trouwen, of eigenlijk ben ik toen ten huwelijk gevraagd. We willen niet het standaard traject van anderhalf tot twee jaar voorbereidingstijd en alles wat daarbij komt kijken. Ik twijfelde er zelfs over of ik wel een echte trouwjurk wilde. Maar algauw kwam ik erachter: ik wil wél een trouwjurk, maar geen hele standaard trouwjurk, dat past niet bij me.

Hoe kwam je bij Assepoester terecht?

Assepoester sprong er meteen uit. Ik was zo onder de indruk dat ik meteen het lookbook gedownload heb. Ik had wel een beetje een beeld van wat ik wilde: lange mouwen, kant, vooral geen sleep. Misschien wel een korte trouwjurk. Nou, dat liep uiteindelijk helemaal anders: het werd totaal niet wat ik in gedachten had!

Waarom sprong Assepoester eruit voor jou?

Vooral dat je bij Assepoester geen afspraak hoeft te maken, dat je zelf kan kijken en dat je je jurk meteen mee kan nemen, sprak me erg aan. Als je filmpjes bekijkt, zie je vaak dat je bij bruidswinkels jurken past in een grotere maat en dat die dan met klemmen aan je lichaam worden aangepast. Daar was ik bang voor. Ik zou het heel lastig vinden als ik een jurk zou moeten aantrekken in een andere maat. Fijn dat je bij Assepoester de jurk gewoon in je eigen maat kan passen.

Ik ben ook niet meer naar andere bruidszaken gaan kijken. Dat gedoe eromheen maakt me alleen maar nerveus. Dat past niet bij me, ik moet het zo simpel mogelijk hebben, maar toch wel de hulp kunnen krijgen als ik die nodig heb.

Aan welk ‘gedoe’ denk je dan?

Ik had een beeld van een hele grote, steriele, kille zaak zoals ik op tv of social media zag. Dat beeld. Terwijl ik het gevoel had: als ik zelf gewoon normale kleren ga shoppen en het is heel chique of overdreven, voel ik me niet op gemak. Ik heb m’n mondje wel klaar hoor, maar ik was toch bang dat ik gedwongen zou worden om dan iets te pakken wat niet bij me past. Dat gevoel had ik niet bij jullie lookbook, plaatjes, stories op social media. Het was gewoon een zaak waar ik een goed gevoel bij had.

Moest je ver reizen naar Arnhem?

Voor mij was het drie kwartier, mijn vriendinnen kwamen uit Limburg, dus die hebben er iets langer over gedaan. We vonden het hartstikke leuk, we hebben er een dagje Arnhem van gemaakt – dat ging toen nog. We zijn lekker in Arnhem gaan eten en drinken.

Heeft je budget ook nog een rol gespeeld in jouw keuze voor Assepoester?

Ik had niet per se bepaald budget in gedachten, maar ik zag mezelf niet tienduizend euro uitgeven aan een jurk die je maar een dag aan hebt. Het mocht wél iets speciaals zijn. Ik had al gezien dat Assepoester trouwjurken verkoopt van 300, 400 tot 1000 euro, dus genoeg keuze. Ook bij het intakeformulier bij binnenkomst kon je aanvinken binnen welke prijscategorie je zocht. Ik heb ze alledrie aangevinkt, ik wist het gewoon niet en dacht: ik laat het afhangen van mijn gevoel, dan zal ik wel ergens in het midden uitkomen. Dat was niet zo, maar da’s niet erg. Het stond er duidelijk op hè, ik wist voordat ik de jurk aantrok al welk prijskaartje eraan hing!

Hoe ging het bij binnenkomst?

Ik ben altijd precies op tijd, maar in de communicatie met mijn vriendinnen was iets misgegaan. Zij dachten dat ze te laat waren en dat ik dus al bij de winkel zou zijn, maar ik stond nog bij de parkeergarage op ze te wachten. We hadden elkaar aan de lijn, zij waren al met z’n drieën binnen! Ik haastte me naar de winkel en kwam met een verhit hoofd aan, ik had het gevoel dat ik te laat was.

Esmée ontving me heel relaxed, ze zei: rustig aan, ga zitten, neem een kopje thee. Ze stelde me meteen op mn gemak. Ze legde heel duidelijk uit dat we zelf konden gaan kijken en gaf als tip om drie jurken mee te nemen naar het kleedhokje en lekker aan de slag te gaan, te kijken wat wel of niet paste.

We stonden eigenlijk als vier kleuters te kijken van: en nu, wat gaan we nu pakken? Ik wist het even niet. Ondanks dat de winkel niet supergroot is, heb je toch het gevoel: ik wil het allemaal even gezien hebben. Er waren ook heel veel opties waar ik totaal niet over nagedacht had, die ik er zo op de hanger qua stof toch heel mooi vond uitzien. Esmée zei: “Trek het gewoon aan en we zien het zo wel”. Dus toen ben ik jurken gaan passen.

En hoe was het om die jurken aan te trekken?

De eerste twee waren het echt helemaal niet, een beetje lachwekkend om mezelf zo te zien. Wel heel grappig en heel leuk om dat zo met je vriendinnen te doen. Na een jurk of drie kwam Esmée met wat jurken aan en zo ging het steeds vlotter.

Toen ik de achtste jurk aan had en naar buiten kwam dacht ik: hee, dit voelt heel anders en hier zie ik het wel in gebeuren. Maar de trouwjurk had een sleep en korte mouwen – dat was niet wat ik voor ogen had. De winkel was inmiddels vrij leeg, het was laat op een vrijdagmiddag, toen zijn we naar voren naar de grote spiegels gelopen en toen ik in de spiegel keek dacht ik: dit past bij het plaatje van trouwen in Toscane, dit past bij mij, bij mijn man. Dit moet ‘m worden.

Mijn vriendinnen hebben een filmpje gemaakt van dat moment dat ik hokje uitloop. Dan hoor je ze: “Ja dit past bij Joyce, met die open rug”. Mij hoor je tegelijk met Esmée praten over dit vind ik leuk, dit zit lekker. Het plaatje was helemaal compleet.

Het is bij Assepoester soms net een kroeg. Hoe was de sfeer in de winkel, voelde het relaxed?

Ja. Toen ik binnenkwam zat ik me te ergeren aan mezelf omdat ik het gevoel had dat ik te laat was. Tot het moment dat we alle spullen in de paskamer hadden staan, toen dacht ik: oké ik laat het nu gewoon even gebeuren en prima.

Toen ik door de winkel liep en meer mensen de paskamers uit zag komen, gaf dat een heel vertrouwd gevoel en ook een gevoel van herkenning. O ja, dat staat bij haar superleuk maar dat zou ik niet willen en o ja, daar heb ik helemaal niet aan gedacht. Het gaf mij inspiratie, op een leuke manier. Ik zag dat sommigen al aan de champagne zaten, dat ziet er ook hartstikke leuk uit.

Wat in eerste instantie in mijn hoofd even wat rommelig leek, ging daarna heel snel over naar ontspannen en dat ik het gevoel had dat we normaal konden doen. Gewoon lekker ontspannen passen, overal aan de stof voelen, de jurk even voorhouden. Ik heb zelfs een jurk gepast waarvan ik dacht: gaat ‘m niet worden, maar met een foto zet ik straks het thuisfront op het verkeerde been. Er hing een vrolijke sfeer, niet super serieus. Er wordt heel veel gelachen in de winkel.

Wat vond je van de nuchtere aanpak van de verkoopsters? Ben je goed geholpen?

Ik ben enorm goed geholpen, daar ben ik heel tevreden over. Zonder Esmée had ik het moeilijk gevonden om deze jurk te vinden. Ze kon heel goed inschatten op basis van mijn signalen wat we konden proberen. De jurk die ik uiteindelijk heb gekozen, had ik zelf nooit uit het rek gepakt. Ik wilde namelijk absoluut geen lange jurk met sleep – dacht ik – maar vanaf het moment dat ik ‘m aan had was het goed.

Na de gezellige middag en avond in Arnhem heb je de jurk achterin de auto liggen en denk je: o ik heb ‘m gewoon even in anderhalf uur gekocht. En heb ik daar goed aan gedaan en had ik niet verder moeten kijken? Vanaf het moment dat ik ‘m thuis weer stiekem uitpakte, dacht ik: nee, ik hoef geen seconde meer te twijfelen!

Jullie zijn getrouwd in Toscane. Vertel: hoe was dat?

We waren verloofd sinds 27 februari en hadden geen zin in een grote happening en alles wat daarbij ‘hoort’. Wij wilden het heel klein en intiem vieren. We hebben zelfs nog even getwijfeld om met z’n tweetjes op verre reis naar Amerika te gaan, naar de Grand Canyon. Maar goed, corona gooide daar in ieder geval roet in het eten.

Gaandeweg kwamen we erachter dat we het ook wel mooi vonden om intieme kring te kunnen terugkijken op die dag en dat je je herinneringen daaraan hebt met je vrienden en familie. Dus we dachten: dan wordt het Toscane. Daar waren we al eens eerder geweest en dat was heel goed bevallen.

We kwamen via een weddingplanner in Nederland bij de abdij waar we getrouwd zijn. Toen we die zagen, waren we op slag verliefd. Het was een locatie waar we met twintig vrienden en familie verbleven, hartstikke leuk. We wilden niet per se alleen de dag van de bruiloft de ceremonie en het feest, maar er lekker een weekend met z’n allen van maken.

Ondanks corona is het gelukt om het te vieren zoals we het voor ogen hadden, nog net voordat de wereld op slot ging. Met als hoogtepunt – we hadden ons op slecht weer voorbereid – dat we om 07:00 uur wakker werden met een stralende zon aan de hemel.