Nuchtere Kimberley: “Ik wilde gewoon lekker snuffelen tussen de jurken en niet al dat gepluk aan mijn lijf!”
Kimberley: “Ik wilde controle. Gewoon lekker zelf snuffelen tussen de jurken en niet al dat gepluk aan mijn lijf alsof ik een of andere royalty ben.” Nou, bij Assepoester kan dat: zelf rondkijken, geen stijf gedoe. En ook: eindigen met een totaal andere jurk dan je zelf in je hoofd had. Lees maar…
Jij wilde gewoon naar een normale trouwjurkenwinkel?
Kimberley: Dat klopt, ik had op Google al wat inspiratie opgedaan. Bij heel veel zaken kan je een lookbook downloaden – bij jullie ook. Assepoester sprong er eigenlijk meteen uit. Ik had het een tijdje laten liggen, toen ben ik weer eens gaan kijken bij Google Afbeeldingen. Elke keer als ik een foto van een leuke jurk aanklikte, kwam ik bij Assepoester op de website. Ik dacht: daar moet ik als eerste gaan kijken, daarna kan ik wel verder zien.
Ik wilde een beetje bohemian achtig sfeertje en dus ook een trouwjurk in bohemian stijl.
Hoe vond je het in de winkel?
Ik vond het zo lekker dat ik zelf mocht neuzen. Gewoon lekker snuffelen tussen de jurken en niet al dat gepluk aan mijn lijf alsof ik een of andere royalty ben. Ik ben wat dat betreft toch gewoon een beetje een boerentrien heb graag alles in mijn handen én zelf in de hand. Dus heel leuk om gewoon te kijken en te snuffelen, stiekem naar andere bruidjes te kijken, hun verhalen te horen en te zien hoe zij eruit zagen. Dat gaf ook veel gezelligheid. Anderen vinden dat misschien helemaal niet leuk, al die prikkels om je heen, maar ik vond het wel leuk om een beetje naar iedereen te gaan zitten kijken.
Was het ver reizen?
Anderhalf uur rijden ongeveer. Nee, dat vond ik helemaal niet erg, ik rijd graag. Muziekje aan en gaan!
Had je een bepaald budget waarbinnen je zocht?
Ik wist niet wat het budget was, want ik had mijn moeder meegenomen. Die had gezegd: ‘Je mag er één uitzoeken’. Van tevoren had ik nog wel even gevraagd: ma, wat is jouw budget, en anders leg ik zelf wat bij. Die zei: ‘Ik vind het allemaal prima’.
Ik had in mijn hoofd een bedrag van maximaal 2000. Ik dacht: daar moet je echt wel wat leuks voor kunnen krijgen. Of ik bang was of ik voor verrassingen zou komen te staan? Nee, de prijskaartjes hangen er toch gewoon aan, of niet? We dachten: eerst even kijken of het mooi en leuk is, dan kijken we wel wat het kost.
Wat vond je van het aanbod? Zat er genoeg moois voor je tussen?
Het komt wel een beetje op je af hoor, want het zijn wel héél veel jurken. Waar moet je beginnen? Ik was blij dat ik mijn moeder en schoonmoeder bij me had. We zijn allemaal een andere kant op gegaan. We kregen drie labels mee die we aan de jurken mochten hangen die we gekozen hadden. Verder had ik zoiets van: de rest komt dadelijk wel en ik zie het wel. Je moet het toch aanzien. Maar gewoon al het idee dat je bij Assepoester mag voelen aan de stoffen, vond ik toch wel heel bijzonder.
Hoe heb je jouw jurk gevonden?
De eerste jurk die ik aanhad was echt een ramp, geen gezicht. Veel te grof. Je hebt er zelf natuurlijk ook helemaal geen kijk op, je koopt niet dagelijks een trouwjurk. Ik had ook een jurk in mijn hoofd uit het lookbook, maar die was in de uitverkoop en al uitverkocht in mijn maat. Maar weet je, er waren zó veel andere jurken! Ik had bij andere bruiden ook toffe trouwjurken gezien, eentje vond ik echt heel mooi, die ben ik gaan zoeken in de winkel. Die jurk is het uiteindelijk ook geworden. Jurk nummer twee. Op een pop of bij iemand anders aan is het toch makkelijker kijken dan op een haakje.
Wat vond je van de nuchtere aanpak van de verkoopsters? Ben je goed geholpen?
Ja, gewoon lekker op het gemakje, met een lolletje. Petra heet ze. Met jurk nummer twee hadden we allemaal zoiets van wow. Maar het was de tweede jurk en ik had nog niet zoiets van: ‘ja dit is ‘m’. Ik wilde nog meer zien.
Petra is alles uit de kast gaan halen, echt álles heb ik aangehad, negen jurken in totaal, gewoon om alles uit te sluiten. Vooral ook dingen die ik normaal nooit aan zou trekken. We hebben daarbij echt lol gehad. Dan dachten we: o, nee dit is helemaal niks. Ze kwam zelfs met een glitterjurk aan en ik dacht: o, ik haat glitters, maar gewoon aandoen. Alles om er zeker van te zijn dat ik er niet meer over ging twijfelen.
En toen kwam je weer terug bij jurk nummer twee…
Mijn moeder en schoonmoeder zeiden: ‘Trek die nummer twee nog eens aan’. Petra zei: ‘Heb je nou wel het gevoel dat dit ‘m is?’. Ik keek nog eens goed naar mezelf in de spiegel en begon tranen in mijn ogen te krijgen. Ik keek mijn moeder en schoonmoeder aan en ze begonnen mee te huilen. Ik zei tegen ma: dit meen je toch niet dat wij gaan zitten huilen.
Voordat we de winkel in kwamen, had ik nog verkondigd: denk maar niet dat wij gaan zitten huilen, wij zijn van die nuchtere Brabanders! Ik vond het echt een uitje, echt een bijzondere dag. Ik had daar wel op gehoopt ja, maar ja, je kijkt ook wel films en dan is alles geromantiseerd. En ik vond het ook spannend, ik was ook bang dat ik er te veel van zou verwachten. Dat je het perfecte plaatje in je hoofd hebt en dat het dan tegenvalt.
Had je ooit gedacht in zo’n jurk te trouwen?
Het model was totaal iets anders. Ik had namelijk nooit verwacht dat ik een nauwsluitende trouwjurk zou dragen. Dat komt ook doordat het nu vijf of zes jaar geleden is dat ik 25 kilo ben afgevallen. Toen was ik gewend aan wijde kleren en nu propte Petra me in een trouwjurk in maat 38, superstrak, helemaal met de rondingen mee. Toen had ik ook echt zoiets van wat een mooie vormen, hier heb ik zo hard voor gewerkt. Ik voelde me op dat moment zo zelfverzekerd, zo trots op mezelf. Dat je denkt: wow, dit ben ik gewoon.
Aan wie zou je Assepoester aanraden? En aan wie niet?
Ik zou Assepoester zeker aanraden aan mensen die graag zelf alle touwtjes in handen willen houden. Niet aan mensen die de rust en alle aandacht op hen gefocust willen hebben en geen pottenkijkers willen hebben, dan worden ze helemaal gestrest denk ik. Maar iedereen die houdt van het laagdrempelige, van gezelligheid, van mensen om zich heen en een lolletje af en toe, die moet gewoon bij Assepoester zijn!
Wat waren de reacties op jouw jurk van bekenden?
Iedereen riep erover. Mijn vriendin kwam aanlopen toen mijn moeder mijn jurk aan het dichtknopen was op mijn rug. Ze zag mij en begon hartstikke hard te huilen. Dat effect heb ik op heel veel vrienden en familieleden gehad. Dat is toch mooi?
We wonen middenin de polder, mijn ouders hebben een fruitteeltbedrijf. We hebben onze trouwfoto’s gemaakt tussen de bomen. Ik ben niet zo’n prinsesje dat bang is dat haar jurk vies wordt. Dat vond ik dan júíst leuk, dat er op een gegeven moment allemaal blaadjes tussen zaten, en dat de kinderen die achter me aan liepen de blaadjes tussen de sleep vandaan liepen te plukken!
Trouwfoto’s: Memories by Marleen de Graaff
