Sytske reisde helemaal van Den Haag naar Arnhem voor haar korte strandtrouwjurk
Sytske: Ik wilde geen standaard trouwjurk, dacht eerder aan een aparte trouwjurk of een gekleurde trouwjurk. Eigenlijk had ik een groene trouwjurk in mijn hoofd. Ik wist dat die kleur mij mooi stond. Ook vond ik van die jurkjes in jaren ’50 stijl wel heel leuk. Ik had gezien dat er een winkel in Haarlem zit met zulke jurken, maar wilde toch eerst naar Assepoester.
Ontspannen in je trouwjurk
Sytske: Ik vond Arnhem wel een eind weg van Den Haag. Iedereen in mijn omgeving zei ook: ‘ben je gek geworden? Hier zijn toch ook bruidsmodewinkels?!’. Maar ik dacht: ik móet daar gewoon even kijken.
Toen ik binnenkwam, heb ik aan De Meiden van Assepoester verteld wat ik zocht: een trouwjurk met een A-lijn, een beetje 50’s en het moest een korte strandtrouwjurk zijn, omdat we op het strand gingen trouwen. Het meisje dat mij hielp, kwam met een strapless trouwjurk aan. Ik wist dat Eric daar niet van houdt, strapless trouwjurken. ‘O ja, dat zeggen ze altijd’, riepen De Meiden. ‘Pas ‘m gewoon maar even’. Ik trok de jurk aan en het was ‘m gewoon. Meteen bij de eerste jurk raak.
De jurk stond gewoon heel mooi en ik was er meteen heel ontspannen in, aldus mijn moeder. We gingen niet huilen hoor, maar ik wist wel: dit is precies wat ik wilde. Ja: hij was tóch strapless. Er zat eerst een soort topje van kant bovenop, dit vond ik niks. De verkoopster werkte dit topje heel handig weg waardoor hij alsnog strapless werd. Toen was het ‘m opeens helemaal.
Toen ik later thuis nog eens op Pinterest zat te kijken naar de trouwjurken die ik daarop had verzameld, zag ik dat die allemaal ook wel leken op mijn trouwjurk. Ik dacht: perfect, helemaal goed, dit is gewoon míjn jurk.
Iedereen vond mijn korte trouwjurk heel mooi, zelfs Eric, ondanks dat het een strapless bruidsjurk was. We keken weleens naar ‘Say Yes to the Dress’ en dan riep hij altijd direct: ‘Een strapless jurk, o nee, vreselijk!’. Hij vond het maar niks dat die vrouwen daar altijd zo aan liepen te sjorren. Maar daar heb ik helemaal geen last van gehad bij mijn jurk. En doordat ik er een stola bij droeg, had hij geeneens door dat ‘ie strapless was. Hij was helemaal goedgekeurd!
Minder gedoe
Sytske: We hebben ervoor gekozen om onze bruiloft met al onze vrienden te vieren; dat vonden we heel belangrijk. Het moest gewoon een feest worden. Ik had het ook heel leuk gevonden als de kinderen erbij konden zijn, maar dan zaten we al gauw op 40 kinderen, dat werkte gewoon niet. We hadden geregeld dat er nanny’s waren tot 20:00 uur. Kinderen mochten blijven tot 21:00 uur. Dat was precies goed. En we waren er ook wel een beetje vanuit gegaan dat mensen hun kinderen niet mee zouden nemen, omdat de ceremonie pas om 19:00 uur begon. Dat was ook zo.
Om de kosten een beetje te drukken, hebben we juist vooraf gegeten, met zo’n 30 man. We deden alles op één locatie: om 16:30 eten bij de strandtent, om 19:00 uur de ceremonie op het strand en daarna, vanaf 20:00 uur, het feest weer in de strandtent. Zo hoefden we ook niet te verkassen.
De trouwlocatie was Strandpaviljoen Zuid in Den Haag. Het ligt aan een wat afgelegen stukje strand, vlakbij Duindorp. We zitten daar vaak in de zomer. Het is er wat rustiger en het is een heel mooi strand. Het is wel wat lastiger te bereiken: je moet zo’n 5 tot 10 minuten lopen. Maar dat is ook wel weer heel leuk, zo door de duinen. En het loste voor ons meteen het probleem op van een trouwauto moeten regelen. We hebben gewoon een taxi gebeld. De taxichauffeur schrok zich trouwens een hoedje toen hij zag dat hij een bruidspaar moest vervoeren.
Decoratie: bloemen en pompoms
Sytske: De strandtent is van zichzelf al heel leuk ingericht. Ze hebben een eigen bloemstyliste die ik heb gevraagd om wat wildere boeketten bloemen neer te zetten. Zelf heb ik maandenlang potjes verzameld om die bloemen in te zetten. Ik wilde ze zelf blauw verven, maar dat mislukte helemaal. Toen heb ik de kinderen gewoon hun gang te laten gaan met glasverf. Zelfde effect! En het stond eigenlijk zó gezellig!
De gekleurde pompoms heb ik in de papershop van Ikea gekocht. Achteraf ben ik ook heel blij dat we voor kleur hebben gekozen in plaats van wit, dat staat meteen heel vrolijk. En ik was zelf ook al in het wit. Alle gasten waren ook in gekleurde outfits gekomen, dat stond heel feestelijk.
Als trouwkaart hebben we een miniversie van een elpee rondgestuurd. Op de achterkant hebben we bij elk onderdeel van het programma een toepasselijke songtitel gekozen. Eric is heel erg van de muziek. Ik ben dan weer meer van de boeken, dus muziek en boeken zijn een beetje de rode draad in onze relatie.
Speciaal is dan ook dat het ‘aan’ is geraakt op het Crossing Border Festival. Onze ceremoniemeesters hebben daarom alle gasten gevraagd om als herinnering een boekentip en een muziektip voor ons door te geven. Die zijn allemaal verzameld in een boek.
Met je trouwjurk tussen de biervaten
Sytske: Onze bruiloft begon om 15:30 uur bij de strandtent. Wij arriveerden rond 15:00 uur met de taxi, zodat we onze gasten konden ontvangen. Rond een uur of 17:00 uur zijn we gaan eten.
Ik wilde per se niet mijn trouwjurk aan bij het eten. Ik zag al voor me dat ik er rode tomatensoep overheen zou kieperen ofzo. Daarom had ik ook nog een ‘pre dress’ nodig vond ik. Ik heb het heel simpel gehouden: gewoon een wit jurkje van Esprit. Omdat mijn haar al gekapt was en ik make-up, sieraden en trouwschoenen droeg, dacht iedereen dat dit al dé jurk was. Dan zei ik: nee nee, de mooie trouwjurk komt nog! Ik was wel heel blij dat ik het zo had gedaan; al na een halve seconde zaten er zwarte vingertjes van de kinderen op die jurk.
Na het eten ging ik me omkleden. Op de trouwlocatie hadden ze helaas geen kamerscherm. We zijn toen naar de wc verkast, maar Heleen (de fotografe) zei algauw: ‘nee sorry, dat doe ik niet. Desnoods gaan we naar het strand en dan moeten er maar mensen om je heen gaan staan met handdoeken, maar dit is niks’.
Toen zijn we terechtgekomen achter de strandtent. Ik dacht: het komt wel goed. Ik ben niet preuts aangelegd en had een hele makkelijke trouwjurk, kon er zó instappen. En de rest had ik al aan: mijn ondergoed en bruidsschoenen. Het heeft ook hele grappige foto’s opgeleverd, zo tussen de biervaten.
Weggeefspeech
Sytske: Eric wilde mijn trouwjurk van tevoren niet zien. Hij stond al beneden op het strand op me te wachten en ik moest een stukje naar beneden lopen, een heuveltje af. Ik was al onderweg, toen de eventmanager van de strandtent riep dat ik mijn boeket vergat. Ook was ik vergeten dat mijn dochtertje Elin met me mee zou lopen; zij was al beneden. Mijn schoonzus is haar toen gauw beneden op gaan halen.
Al met al duurde het dus even voordat ik naar beneden kwam, terwijl de muziek al aan was. Gelukkig is One Day like This van Elbow een vrij lang nummer en arriveerde ik nét toen het was afgelopen.
De ceremonie was heel leuk. Mijn vader begon met een ‘weggeefspeech’. Hij vertelde een verhaal over het pak dat hij aan had: dat had hij tien jaar geleden in India laten maken, nog zonder er een bestemming voor te hebben. De avond voor onze bruiloft zag hij het pak weer in zijn kast hangen en bedacht hij: jij bent mijn weggeefpak. Het was een heel mooi en bijzonder verhaal.
Mijn beste vriendin Yvet en Eric’s beste vriend Jorden hebben ook allebei een speech gegeven. Het was een mooie ceremonie, niet te lang, precies goed. En het weer was perfect, daar hadden we echt geluk mee.
Twaalf taarten en een dj-bug
Sytske: Na de ceremonie hebben we een fotomoment gedaan, op aanraden van de fotografe. “Zo zonde als je dat niet doet”, zei zij. We waren op dat moment helemaal uitgelaten, want ‘het grote moment was voorbij’ en we waren meer ontspannen, helemaal blij. Dus het zijn hele mooie foto’s geworden. Toen we terugkwamen, hebben we geproost met champagne. Er stonden twaalf taarten klaar, gebakken door vrienden en familie. Ik heb alleen zelf maar één hap taart gehad, heel jammer. Ik zou andere bruiden dan ook aanraden: zorg dat iemand je taart geeft!
Om 20:00 uur begon het feest, waarvoor Eric eerst zijn feestblouse had aangedaan. Eric had een ‘DJ Bug’ geregeld: een dj die draait in een omgebouwde Kever. Een vriend van mij, met wie ik samen Oost-Europese Studies heb gedaan opende het feest met een blokje Russische disco. Zeg maar Russische Top 40, maar wel heel leuk, omdat het echt iets uit mijn studie-tijd is.
De ‘echte dj’ draaide allemaal verschillende blokjes. Ik heb vooral gedanst tijdens het ABBA-blokje en toen ‘Jolene’ op werd gezet. Als late night snack waren er puntzakjes friet en pizzapunten uit de steenoven. De strandtent deed het fantastisch.
We sloten af met het nummer ‘We Are Young’ van Fun. We werden uitgeleid met een haag van sterretjes en toen zijn we met z’n tweeën over het zandpad naar beneden gestrompeld. Letterlijk gestrompeld, want het was heel donker. Ik schrok me nog een hoedje van een Schotse Hooglander die in het donker naast het pad stond. We hadden voor iedereen zaklampjes geregeld, maar die waren we zelf vergeten.
Daarna zijn Eric en ik met de taxi naar het Kurhaus gegaan, om daar te overnachten. Andere mensen sliepen in hotels in de buurt. Samen met een aantal van hen hebben we de volgende dag nog even op het strand gezeten om na te kletsen.
Vermaak voor de kinderen
Sytske: We wilden niet dat onze meiden bruidsmeisjes zouden zijn. Als de kinderen rondjes willen rennen, dan moeten ze gewoon rondjes kunnen rennen. Ik heb ze ook geen witte jurkjes aan gedaan, dat vond ik een beetje saai en zo besmettelijk. In plaats daarvan hebben we kleurrijke jurkjes van Petit Louie voor ze gekocht, dat vond ik toch meer ‘beachy’. Mijn oudste dochter kreeg als verrassing van de stylist een eigen boeketje, daar was ze wel heel erg van gecharmeerd.
Bij het eten waren 15 kinderen aanwezig. Voor de zekerheid hebben we daarom nanny’s geregeld; hele goede ook nog. Drie jonge meiden die ik leerde kennen via een vriendin. Ze waren heel proactief en deden het ontzettend leuk. Er was ook een luchtkussen waar de kinderen de hele tijd op hebben gespeeld.
Moment suprême
Sytske: Het hoogtepunt? Tóch de ceremonie. Vanwege de speeches en omdat we op het strand zaten, dat was heel bijzonder. Dat was echt het moment suprême, dat ik daar naartoe liep met mijn vader, Eric die daar op me stond te wachten en me stralend stond aan te kijken, dat was een heel mooi beeld.
Maar ik vond ook de hele dag zo bijzonder: alle mensen die er zijn, allemaal voor jullie. Het is namelijk best wel een raar iets eigenlijk, een trouwfeest. Je doet er helemaal niets voor, je hebt niets gepresteerd ofzo.
Daarom vind ik het toch heel bijzonder dat al die mensen laten zien hoe blij ze zijn dat wij dit met hen willen delen en dat we aan elkaar beloven bij elkaar te willen blijven. Van tevoren denk je: je zegt gewoon ja en dat is het dan, maar ik vond het toch heel bijzonder om te doen. En het feest eromheen wordt heel bijzonder gemaakt door de mensen om je heen.
Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls: zorg dat er iemand is die jou eten en drinken geeft, want zelf vergeet je dat. En ik wil je ook meegeven dat je het gewoon moet vieren zoals je dat zelf het fijnst vindt. Dat is soms lastig, want mensen hebben best vaak een mening – bijvoorbeeld dat de kinderen witte jurkjes aan zouden moeten – maar je weet zelf echt heel goed wat je het mooist vindt. Blijf bij jezelf!
De adresjes van Sytske:
Korte trouwjurk: Assepoester, Arnhem
Trouwfotograaf: Les Belles Images
