Buiten trouwen in een vrolijke korte trouwjurk
Jelka: “Ik ging vanuit Groningen helemaal naar Arnhem voor mijn trouwjurk, omdat ik al eens eerder met een vriendin was meegegaan naar Assepoester.
Ik vond dat er zo’n ontspannen sfeer hing. Dat viel me echt op, want de drempel om een trouwjurk te kopen, was voor mij vrij hoog. Gewoon, omdat iedereen er iets groots van maakt en meteen begint te roepen: ‘O, je moet een jurk!’.
Voor mij draaide het daar niet om en bovendien draag ik nooit jurken en rokken. Ik vind ze wel leuk hoor, maar ik kan ze bijvoorbeeld al nooit aan naar mijn werk.”
Lekker dansen in een korte trouwjurk
“Ik had al wel wat ideeën over wat voor trouwjurk ik wilde – sowieso zonder toeters & bellen – maar ik wist nog niet zo goed wat me zou staan. Ik ben heel klein, niet zo heel slank en op plaatjes zie je toch vooral lange, slanke vrouwen. Dus ben ik maar gewoon naar Assepoester gegaan met de instelling: kijken wat bij me past. Ik stond overal voor open. Mijn moeder en zusjes gingen met me mee.”
“Hoeveel jurken ik heb gepast? Eigenlijk maar vijf of zes! Er bleven twee bruidsjurken over waar ik tussen wilde kiezen. Een elegante lange jurk en een vrolijke korte. Bij de vrolijke korte trouwjurk, tot net over de knie, zeiden mijn moeder en zusjes: ‘hier straal je in’. Ik voelde me in die jurk ook veel vrijer. En Marciano en ik wilden graag salsadansen op onze bruiloft; dat is lastig in een lange trouwjurk. In deze korte trouwjurk kon ik me vrij bewegen. Ik voelde me er ook totaal niet benauwd in.”
“Marciano wilde per se niet weten hoe mijn bruidsjurk eruit zag! Ik heb zijn pak ook niet van tevoren gezien. Hij vond mijn korte trouwjurk superleuk en had helemaal niet verwacht dat ik zo’n soort trouwjurk zou hebben. Dat ik wat anders had dan een standaard bruidsjurk, dat was een grote verrassing voor hem. Sowieso reageerde iedereen heel positief, ik was echt verbaasd! Ik krijg zelfs nu nog reacties als ‘wat een leuke jurk’ en dat ‘ie goed bij me paste.”
Buiten trouwen
“We wilden onze bruiloft vooral ontspannen vieren. En zoveel mogelijk buiten. We wisten wel dat we daar een risico mee namen, maar daar hadden we alternatieven voor bedacht. Ook vonden we het belangrijk dat iedereen zich op z’n gemak zou kunnen voelen. Zo hadden we geen kledingvoorschrift gegeven; doe maar gewoon aan waar je je prettig in voelt, denken wij dan. En ’s avonds wilden we een goed feest geven. Want bij een bruiloft hoort een feestje; er moet wel gedanst worden!”
“Marciano wilde graag trouwen op een plek met betekenis. Hij is geboren in Suriname; zijn roots liggen daar en hier heeft hij niet zoveel achtergrond liggen. Omdat we graag buiten wilden trouwen, zei hij: ‘is de tuin van je ouders niet een idee?’.
Mijn ouders vonden dat prima en nadat we ook van de gemeente toestemming hadden gekregen, was het een feit: dat werd onze trouwlocatie. Het is een grote tuin met een fruitgaard, een grote vijver met een bloementuin eromheen. Het is een heel open plek, gelegen in een klein dorpje, met uitzicht op de landerijen. Iemand van de gemeente is komen kijken of het geschikt was, bijvoorbeeld of er gevaar ligt, of het rolstoeltoegankelijk is en of het brandveilig is.
Wel grappig om te weten trouwens: een bruiloft wordt gezien als een openbare gelegenheid, dus je moet in feite iedereen toestemming verlenen om erbij aanwezig te zijn.”
“We hielden vanaf een week van tevoren de weersvoorspellingen nauw in de gaten. Als het slecht weer zou worden, zouden we trouwen in een kerkje vlakbij in het dorp. Daar zijn mijn ouders getrouwd en ik en mijn zusjes gedoopt. Ideaal was dat het schuin tegenover het huis van mijn ouders ligt. Dus als de trouwlocatie op het laatste moment zou veranderen, zouden de gasten alleen maar over moeten steken.”
Geen probleem
“Op de ochtend van onze trouwdag ben ik naar de kapper geweest, samen met mijn moeder, zusjes en een vriendin. Marciano wilde graag dat ik bij mijn ouders zou slapen en dat we elkaar pas tijdens de ceremonie voor het eerst zouden zien. Superspannend!
Hij wilde ook graag zijn auto – een Mini Cooper – ‘wrappen’, dus inpakken en was daar een paar dagen van tevoren mee begonnen. Toen zijn vrienden hem die ochtend om 11:00 uur kwamen ophalen, lag hij nog in zijn oude kloffie onder de auto!”
“Iedereen had die ochtend stress, maar ik was heel relaxed. Ik weet nog dat een vriendin van mijn zusje, die de taarten had gemaakt, in paniek was, omdat ze door de warmte waren gaan smelten. Ik kon alleen maar denken: ja weet je, het is warm, kan gebeuren. Geen probleem!”
“Marciano had mijn bruidsboeket uitgezocht en die op de dag van het trouwen aan mijn vader gegeven. Hij gaf het het vervolgens aan mij. Ik heb de bloemen niet van te voren gezien, dus dat was een grote verrassing voor me!”
Een bruiloft van iedereen
“We hebben nog gezellig geluncht en iedereen was druk in de weer om dingen te regelen, want we moesten natuurlijk alles zelf organiseren, omdat het onze eigen locatie was. Er stond een prieeltje, gemaakt van hout van Staatsbosbeheer. Dat hadden we nog zelf uit het bos gehaald.”
“Mijn oma had van stukken stof strikken gemaakt. Een vriendin die dol is op bloemen, had de corsages voor de gasten verzorgd. De buurvrouw heeft kleine vaasjes met bloemen aan de stoelen gehangen. Dit was allemaal niet zozeer om kosten te besparen, maar omdat iedereen het leuk vond om te helpen. En het leuke is: zo wordt de bruiloft echt van iedereen.
Of ik het moeilijk vond om de controle los te laten? Het ging om bloemen: hoe snel kan dat misgaan?! We hadden ook geen kleurcode, dus ik heb letterlijk gezegd: doe maar wat. Het zou toch wel goedkomen.”
“Voor de ceremonie mochten de gasten alvast gaan zitten in de tuin. Toen we startten, ben ik samen met mijn vader naar voren gelopen. Marciano stond op me te wachten. Het was leuk om elkaar te zien, hij in z’n pak. Dat moment gaat zo snel, want daarna begint natuurlijk meteen het verhaal van de trouwambtenaar.
Het was mijn tante die ons heeft getrouwd; zij is trouwambtenaar in een andere gemeente. Ze had zo’n leuk verhaal gemaakt, met een paar foto’s van vroeger. Ze vertelde het in de stijl van een sprookje. De sfeer was heel ontspannen. Ik weet nog dat ik medelijden had met al die arme mannen; ik voelde me lekker in mijn korte trouwjurk, maar zij hadden allemaal een pak aan op die warme dag, in de zon!”
Taart met bloemen
“De gasten hebben een poort voor ons gevormd en we kregen een lading rijst over ons heen. In de tuin hebben we vervolgens taart gegeten en koffie en thee gedronken.
De drie taarten zagen er hartstikke mooi uit. Ze waren versierd met bloemen, passend bij de bloementuin en er waren ook cupcakes. Het was allemaal heel lekker; er is heel veel opgegaan.”
“Na de taart hebben we wat groepsfoto’s gemaakt. Voor tijdens de ceremonie hadden we een fotograaf ingehuurd, maar mijn zusje is ook fotograaf. We wilden alleen niet dat ze aan het werk zou moeten tijdens de ceremonie; daar moest ze gewoon van kunnen genieten. Na de ceremonie heeft ze wel foto’s van ons gemaakt. We zijn daarvoor naar een natuurgebied gegaan waar mijn ouders ook hun trouwreportage hebben laten maken. Daarna zijn we doorgereden naar de feestlocatie.”
“Onze feestlocatie was een groepsaccomodatie met een pleintje; er worden vaak outdoor activiteiten gehouden. Je kunt er ook trouwen, maar het voelde voor ons persoonlijker om dat in de tuin van mijn ouders te doen. We hebben ook nog even getwijfeld of we het feest óók in de tuin zouden geven, maar dat wilden we mijn ouders niet aandoen. Een ceremonie regelen is wel even wat anders dan een heel feest!
De locatie ligt een beetje ver weg, maar het was zo’n geweldige plek, en bovendien konden we daar alles buiten doen. Blijven slapen kon zelfs ook: ik denk dat 30 man na afloop is blijven overnachten.”
Surinaams eten aan lange tafels
“Rond 17:00 uur werd het eten gebracht; heerlijk Surinaams eten dat we hadden besteld bij een Surinaams restaurant. We zijn een keer gaan voorproeven en kregen toen tien gangen voorgeschoteld. We hebben er ook wat Nederlands eten bij gedaan, zoals salades. Het eten werd opgediend in buffetstijl, dus iedereen kon gewoon lekker wat opscheppen. We zaten buiten aan lange tafels.”
“De feestavond werd geopend door mijn nichtjes die een dansje hebben gedaan; daarna kwamen de avondgasten binnen. Ze moesten een stukje van de locatie af parkeren en je zag ze aan komen lopen met een blik van: ‘wat is dit voor gehucht?’. Maar toen ze op het paadje naar de feestlocatie liepen, dat verlicht was door allemaal kaarsjes, snapten ze ineens waarom we ons trouwfeest daar wilden vieren.”
“We hebben het feest geopend met een salsadans; we hadden toen al ruim een jaar les gehad, dus we hebben niets ingestudeerd, maar zijn gewoon lekker gaan dansen. Ik ken Marciano: die houdt zich toch nooit aan de choreografie, dus ik dacht: ik laat me gewoon leiden en ik zie wel wat we doen. Daarna hebben we een toost gedaan en hebben mijn ouders en zusjes een superleuk stukje voor ons opgevoerd.”
Dansen onder de sterrenhemel
“We hebben die avond gedanst en feest gevierd. Er was een dj met een saxofonist dus je kon lekker dansen, maar je kon ook gewoon relaxed bij het kampvuur gaan zitten. Iedereen kon doen waar ‘ie zin in had. Ik had het niet anders willen doen, het was zo geslaagd! Als het zou gaan regenen, hadden we tenten neergezet, maar dat was helemaal niet nodig. En wat is er nou mooier dan onder de sterrenhemel feestvieren?”
“Als afsluiter hebben we wensballonnen opgelaten. Daar had ik een beetje een dubbel gevoel over, want het is niet zo goed voor het milieu. Maar het ziet er zo mooi uit; het was echt een kippenvelmomentje. We hebben het wel netjes achtergelaten: de volgende dag zijn we teruggekomen om wat ballonnen die naar beneden waren gekomen op te ruimen.”
George Clooney
“Er waren frietjes voor de mensen die nog een lange rit terug moesten maken en toen hebben we gedag gezegd tegen alle gasten. Wij zijn ook blijven slapen op de locatie. En daar was ik zo blij om; het voelt zo gek om na zo’n dag weg te gaan. Er was een grote tent voor ons ingericht en een aantal gasten hadden een campertje meegenomen. De rest overnachtte in de groepsaccomodatie. De volgende ochtend hebben we met de groep ontbeten. Dat was erg leuk, dan is het nog niet meteen afgelopen.”
“Een paar dagen daarna zijn we op huwelijksreis gegaan, met ons campertje naar Italië. Dat geeft zo veel vrijheid! We zijn langs het Gardameer getrokken, Verona en ook Venetië. We vonden het al zo druk; hoorden we later dat George Clooney daar dat weekend zou zijn getrouwd!”
Alleen maar oog voor elkaar
“Het hoogtepunt voor mij was het moment waarop mijn vader en ik aan kwamen lopen en ik Marciano voor het eerst zag. Het was toch speciaal dat ik hem een nacht niet had gezien en dat we allebei zulke speciale kleren aan hadden. Ik zag er héél erg tegenop om langs alle gasten te moeten lopen, dacht: och jemig, alle mensen kijken je aan! Dat leek me heel intens. Maar als je daar dan loopt, dan ben je daar echt niet mee bezig. Dan heb je alleen maar oog voor elkaar.”
“Ik denk dat je altijd moet doen waar je jezelf prettig bij voelt; dat is mijn tip aan andere Lucky Girls. We hebben gedaan wat we echt zelf wilden. Ik had bijvoorbeeld gekozen voor een trouwjurk waarin ik me niet ongemakkelijk voelde en vrij kon bewegen. Het wordt toch wat anders dan anders want het is een speciale dag, maar probeer in ieder geval dicht bij jezelf te blijven.”
Trouwfotograaf: Lobke Vale
