Kim vond haar korte trouwjurk met sleep bij Assepoester: “Ik dacht: o yes, ze hebben korte trouwjurken!”
Kim: We wonen in Rotterdam, maar komen oorspronkelijk uit Groningen. Daarom hebben we de hele bruiloft gepland in Paterswolde; een klein dorpje bij Groningen. We vonden een ge-wel-dig landgoed: Landgoed Lemferdinge. Er staat een groot landhuis op met een tuin en een bos eromheen. Daar konden we alles op één plek vieren, precies wat we wilden.
Het thema voor onze bruiloft was het vieren van de liefde. Nu, naderhand, kan ik zeggen dat het ook echt zo voelde. Je weet nooit hoe het zal gaan, of bijvoorbeeld onze vriendengroepen zouden matchen met elkaar, maar we waren echt met z’n allen één. Zelfs het personeel van de trouwlocatie zei: ‘wow, wat hebben jullie een mooie groep mensen om jullie heen!’ Het ontstond gewoon zo, we hebben er niks voor hoeven doen. Er heerste een heel ontspannen sfeer.
Picknicken met prosecco
Kim: Hoe laat we onze trouwdag begonnen? Zo, dat was héél vroeg: ik zat om 08:00 al in de make-up, in het huis van mijn moeder. Een vriendin van me is heel goed met cosmetica; van tevoren hebben we nog even een sessie gehouden om te oefenen.
Alan kwam mij rond een uur of 10 ophalen in een Ford Mustang. Mijn zusje had dat voor ons geregeld. Echt zo’n oude Amerikaanse bak die ronkend de straat in kwam. En ik stond voor het raam te wachten.
We hebben tot 13:30 uitgebreid de tijd genomen om foto’s te maken, o.a in het Infoversum, op het CiBoGa terrein en in het bos vlakbij het landgoed. We hadden een picknickmand bij ons en een fles prosecco, om tussendoor lekker ergens te picknicken. Zo konden we even opladen.
Onze fotograaf was Stephan Keereweer; hij heeft mij ook naar Assepoester toe gestuurd voor een trouwjurk! Stephan is echt een hele leuke vent om erbij te hebben. Hij is tot 22:00 uur gebleven. Een trouwfotograaf is even een investering, maar het is het geld echt waard!
Zo veel liefde
Kim: Om 14:15 kwamen we aan bij de trouwlocatie. Iedereen stond ons buiten op te wachten. En wij kwamen met de auto tussen de mensen in rijden. Ik werd toen wel een beetje zenuwachtig hoor! Ik wist niet wat me overkwam, alles was mooi versierd en het voelde gewoon echt heel bijzonder dat iedereen er voor ons was. Ik moet bijna huilen als ik er weer aan denk! Dat iedereen met zo veel liefde naar je kijkt…. Daar hebben we heel bewust van genoten.
We hebben onze ouders even begroet en de oma van Alan – die is al bijna 90 jaar oud – en zijn daarna even naar binnen gelopen terwijl de gasten buiten gingen zitten. We moesten namelijk eerst officieel tussen vier muren en onder een dak aan de getuigen toestemming vragen om te gaan trouwen voordat we buiten konden trouwen voor de wet.
Op het liedje ‘Better together’ van Jack Johnson zijn we naar voren gelopen. Ik ben in heel mijn leven niet zo zenuwachtig geweest! Ik heb dan ook helemaal niet zo veel verstaan van het praatje van de ambtenaar, dacht alleen maar: kom maar op, ik wil ‘ja’ zeggen! Het was heel leuk en mooi daar buiten, heel bijzonder.
Dansend op ‘Happiness’ van Alexis Jordan hebben we de ceremonie afgesloten. We hebben een fles champagne open geknald en zijn meteen taart gaan eten. We hadden een klein taartje en cupcakes van Juffrouw Taart in ons kleurenthema: paars, turkoois en grijs, aangevuld met zwart en wit.
Ook onze mooi vormgegeven trouwkaart, ontworpen door mijn nicht Janet Edens, was geheel in deze kleuren met de Martinitoren centraal. Het is het symbool voor Groningen; de stad waar onze liefde begon. De dresscode was feestelijk en ook in die kleuren, dat ziet er heel gaaf uit op de foto’s.
Iedereen huilen
Kim: We hebben heel relaxed staan kletsen, er is nog even gespeecht en daarna, rond een uur of 18:00, zijn we gaan barbecueën. Mijn beste vriendin heeft nog samen met haar vriend ‘Omarm me’ van Bløf gezongen. We kennen elkaar al 15 jaar en ik heb altijd gezegd: als ik ga trouwen, ga jij zingen. Zo gezegd, zo gedaan. Toen was het wel eventjes een huilmoment, ik ging echt los, haha. Trouwens iedereen hoor, zelfs mannen! Tussen 20:00 en 20:30 kwamen de avondgasten voor het feest; nog eens 80 man.
We wilden geen geijkte openingsdans doen – Alan houdt daar ook niet zo van – dus hebben we gewoon ‘Happiness’ nog een keer opgezet en zijn we gaan dansen met z’n allen. Daarna hebben we alleen maar op de dansvloer gestaan, het was alsof je in een club stond, gewoon keihard feesten. Buiten stonden vuurkorven en binnen is de dansvloer geen moment leeg geweest. Het was een feestje om nooit meer te vergeten.
Patat & techno
Kim: We hadden een patatkraam gehuurd en vanaf 22:00 uur kon je een zak patat halen als je zin had. Alan had van tevoren gevraagd of er ook nog een techno-setje gedraaid kon worden, want daar houdt hij van. Het was een verrassing dat onze ceremoniemeesters een bekende Groningse techno-DJ, Harde Baas, had geregeld. Die kwam om 24:00 nog een uurtje een techno-set draaien! Toen hebben we met z’n allen keihard staan dansen. De foto’s daarvan zijn echt hilarisch, je ziet iedereen met z’n handen in de lucht helemaal los gaan!
De gasten hebben ons uitgezwaaid en met een taxi zijn we naar een hotel gegaan, dat zat inbegrepen bij het huren van het landgoed. We hebben geen oog dichtgedaan; we hebben de hele nacht zitten kletsen over wat een mooie dag we hebben gehad.
Een korte trouwjurk met sleep
Kim: Toen ik op de website van Assepoester terechtkwam, dacht ik: o yes, ze hebben korte trouwjurken! Ik had al in de buurt gekeken, maar heb toen niks kunnen vinden wat naar mijn zin was.
Bij Assepoester heb ik uitgelegd wat ik wilde en de verkoopster zei meteen: ‘volgens mij weet ik wel wat jij wil’. De eerste trouwjurk die ik aantrok, was het direct! Ik liep de paskamer uit, naar mijn moeder, beste vriendin en nicht en zei: dit is het!”
Ik wilde nog graag een sleepje aan mijn korte jurk en dat was een beetje passen en meten. De verkoopster heeft uiteindelijk een sluier gepakt en daar is een sleepje van gemaakt met een heel mooi lint en een strik op mijn rug, heel gaaf! Ik had ‘m overdag om en heb ‘m ‘s avonds af gedaan, zodat ik lekker kon dansen en er niemand op zou gaan staan.
Het was echt een stoere trouwjurk, maar toch heel vrouwelijk. Ik wist dat het mijn trouwjurk was door het gevoel wat ik erin had. Ik liep naar de grote spiegel, keek naar mezelf en dacht: o, dit is het! En toen huilen natuurlijk, ik stond echt te brullen. Ik had niet verwacht dat ik zo emotioneel zou worden. De jurk had verder ook geen poespas en ik heb er ook geen sieraden bij gedragen: alleen de jurk met het sleepje, dát was echt wat bij me past.
Trots
Kim: Het hoogtepunt was voor mij het aan komen rijden bij de trouwlocatie en iedereen daar zien staan. Maar ook het jawoord geven. Omdat ik me realiseerde: dan ben ik echt Mevrouw Abdulla, hoe tof is dat?! Ik ben er trots op!
En dat mijn beste vriendin ging zingen, dat was ook een heel, heel mooi moment. Iedereen was tot tranen geroerd. Twee weken geleden kregen we nog een cd’tje, want ze had het nummer speciaal voor ons opgenomen. Toen was het weer janken natuurlijk!
Veel mensen zeggen dat je wordt geleefd op zo’n dag, maar ik herken dat helemaal niet. Ik kon er bewust van genieten dat iedereen er voor ons was en van de liefde voor elkaar. Zoiets maak je maar één keer mee, het zou zonde zijn als dat aan je voorbijgaat. We wilden tenslotte trouwen om het te delen met iedereen. Vier de liefde, dat is mijn tip!
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
Trouwfoto’s: Bruidsfotografie De Grote Dag, Stephan Keereweer
