Kroegbruiloft in een korte trouwjurk met spijkerjasje
Odette (30) en Martijn (31) uit Hengelo vierden hun bruiloft in hun eigen stamcafé, met pizza’s en bier. Lekker nuchter, dus ook een perfecte match met Assepoester. Odette: “Zo’n verademing dat de tuttigheid en tierelantijntjes achterwege werden gelaten.”
Jubileum
Odette: “Wij zijn getrouwd op de dag dat we tien jaar samen waren. Dat ‘toekomstplan’ hadden we weleens besproken, dus toen Martijn me twee jaar daarvoor al ten huwelijk vroeg, was dat op dat moment toch een verrassing. Zo hebben we heel relaxed naar de bruiloft toe kunnen leven, zonder er ieder vrij moment mee bezig te hoeven zijn. Als we iets hadden afgevinkt van onze to do, lieten we het lijstje weer even voor wat het was. Sommige dingen waren heel snel beslist, alleen op die trouwjurk liep ik een beetje vast…”
Korte trouwjurk
Odette: “Ik was begonnen in een traditionele bruidsmodezaak met een lang, wit ‘geval’, met een hoepel en een sleep en alle toeters en bellen. Ik voelde me er totaal niet in op mijn gemak. Misschien had het kleur nodig? Maar in een galajurkenzaak bleek zo’n gekleurde, lange jurk me ook geen vrij gevoel te geven. En als ik dan voor een kort jurkje ging, leek het weer op een outfit die een getuige zou kunnen dragen. Het viel niet genoeg op als bruid.
Dit alles bracht me wel op het idee om naar korte trouwjurken te zoeken en zo had ik Assepoester snel gevonden. Ik hoefde geen afspraak te maken, mocht mijn verloofde gewoon meenemen en kon al in het lookbook kijken naar het aanbod. Ik zei tegen Martijn: ‘We gaan naar Arnhem, want ik ga daar mijn trouwjurk vinden!’.”
Etalage
Odette: “Het toeval wilde dat ik een keer in Arnhem liep en op weg naar het station langs de winkel kwam. Mijn oog viel op een korte trouwjurk in de etalage, OMG, dat was wat ik zocht! Maar het was na sluitingstijd, dus later in de trein heb ik meteen gekeken wanneer ik er naartoe kon. Dat was vier dagen later, en gelukkig hing die ene korte trouwjurk nog steeds achter de winkelruit. In de paskamer was geen spiegel, maar op het moment dat de verkoopster de trouwjurk met het lint aan de achterkant vast strikte, voelde ik meteen dat dit ‘m was.”
Mijn trouwjurk
Odette: “Deze korte trouwjurk zag er heel vrolijk en luchtig uit. Ik kon er in doen en laten wat ik wilde. Hij had het type fijne kant dat ik mooi vond en aan de voorkant liep dat heel natuurlijk over in het tule. De achterkant had ik in de etalage nog niet gezien en was een extra verrassing met het mooie lint, waarmee deze trouwjurk nog meer punten op mijn wensenlijstje af vinkte. Hij was niet overdreven of zwaar, maar mooi in z’n eenvoud. Daar viel ik voor. Ik werd niet gedragen door de jurk, maar ik voelde dat ik de jurk droeg.”
Spijkerjasje
Odette: “Ik trouwde eind augustus, dus ik wilde iets voor over mijn trouwjurk, maar had nog geen idee wat. Ik had pumps meegenomen naar de winkel, de enige waar ik een béétje op kan lopen en die hadden een jeans-printje. Dus toen de verkoopster mij ook nog een spijkerjasje gaf, was de look helemaal af! Het spijkerjasje viel perfect op de snede van de trouwjurk. Zo’n match zou ik nergens anders vinden. Uiteindelijk heb ik wel andere schoenen gedragen, die weer perfect matchten bij het pak van Martijn.”
Geen trouwjurk van een maandsalaris
Odette: “Ik vond de verkoopsters bij Assepoester geweldig! Op advies van mijn verkoopster had ik ook wat andere trouwjurken gepast, dan alleen die ene uit de etalage. Toen ik in een lange, witte trouwjurk voor de spiegel stond, kwam er een andere verkoopster voorbij. Ze zei: ‘Staat je goed, maar doet echt niets, hè’, en liep zo weer verder. Ze sloeg de spijker op z’n kop!
Zo’n verademing dat de tuttigheid en tierelantijntjes achterwege werden gelaten. Ja, je viert iets bijzonders, maar laten we niet zo overdreven over the top gaan doen. Dat bleek uit jullie houding, maar ook uit de betaalbare trouwjurken. Ik wilde niet dat mijn trouwjurk meer ging kosten dan een maandsalaris.”
Bakfiets
Odette: “Op onze trouwdag speelde alles zich in de binnenstad van Zwolle af. De stad waar we na onze studies gingen samenwonen en die toen voor ons allebei nieuw was. Omdat we al wisten dat we naar Hengelo zouden verhuizen wilden we op de dag zelf al ‘onze’ plekjes nog even aandoen. Dat was het handigste met de fiets en werd nog specialer in de vorm van een bakfiets. Het leuke aan zo’n fiets is dat iedereen die je tegenkomt ziet dat je gaat trouwen – je zit toch in een witte jurk in zo’n bak – en spontaan felicitaties gaat roepen!
Vooral de tocht van de gemeente naar de kroeg was leuk. Met een stoet van zo’n veertig man reden we dwars over de grote markt. Ik voorop in die bak, en helemaal achteraan in een golfkarretje dat als taxi diende zaten de grootouders, die wat minder goed ter been waren, koninklijk te zwaaien naar iedereen!”
Kroeg-bruiloft
Odette: “De trouwlocatie was onze stamkroeg. De trouwkaart was een bierviltje met een speciaal voor ons ontworpen illustratie op de voorkant en op de achterkant de uitnodiging. De hele avond werden de biertjes geserveerd op onze hoofden! We hadden ook geen champagne, maar een Grolsch beugelfles van anderhalve liter en in plaats van taart sneden we pizza’s aan.
De hele dag hebben we om dat proost-moment heen gepland. De borrel kon ongeveer vanaf half vijf, dus moesten we om vier uur uit de ceremonie komen, dan moesten we daar zo’n beetje om drie uur mee beginnen, nou zo laat was de bruiloft!”
Awardwinning momentje
Odette: “Toen iedereen de ceremoniezaal verliet, bleven wij met z’n tweetjes achter. We beseften ons opeens dat we nu echt getrouwd waren en dat was een heel bijzonder moment dat we even samen deelden. Dáchten we. We hadden niet in de gaten dat onze fotograaf nog even terug de zaal in kwam. Gelukkig maar, want het heeft ons onze favoriete foto van die dag opgeleverd. En haar een award! Het licht valt zo mooi binnen door de hoge ramen dat een internationale jury van top fotografen waardering uitsprak voor dit toffe beeld.”
Wil je ook zo’n droombruiloft?
Kom langs, dan vinden we samen de jurk voor jóu.
Foto’s: Simone Nijssen