Feestje in een werfkelder, toosten met mojito’s en een korte trouwjurk om in te feesten
Judith: Ik zocht online naar trouwjurken en kwam op jullie website terecht. Die vond ik meteen leuk.
Mijn ouders wonen in het buitenland en in januari was mijn moeder eventjes in Nederland. Ik wilde graag dat zij erbij zou zijn als ik mijn jurk uit zou zoeken, dus we zijn op pad gegaan. Ik had het idee dat ik bij Assepoester alleen even wat trouwjurken zou gaan passen om te kijken wat me stond, zodat ik later mijn trouwjurk kon kopen, via Marktplaats ofzo. Maar ik trok de eerste jurk aan en hij was het al.
Ik ben geen fan van lange trouwjurken en mijn vriendinnen zeiden ook al: een korte trouwjurk zal wel bij je staan. Mijn moeder vond het van tevoren een afschuwelijk idee, maar ik ben gewoon gaan passen. Je weet ’t allemaal niet totdat je het aan hebt gehad.
De korte trouwjurk die ik paste stond goed; zelfs mijn moeder was om! Dat vond ik heel wat. De jurk was gewoon typisch Judith. Het voelde gezellig; ik wilde een korte trouwjurk om in te feesten. Een lange jurk is leuk voor een uurtje in de kerk, maar ik wilde liever een jurk die comfortabel voelt. Bovendien vind ik een korte bruidsjurk ook vlotter en het was toch nog steeds een échte trouwjurk.
Ik had altijd het idee dat bruidsmodewinkels wat stijfjes zijn en bij Assepoester was het allemaal net wat anders. Ik ben ook goed geholpen: de verkoopster die mij hielp was heel eerlijk. Toen ik een bepaalde jurk wilde passen, zei ze gewoon: ‘die jurk past niet in je budget, dus dat zou ik niet doen.’
En toen ik twijfelde over deze trouwjurk, heeft ze ‘m verstopt en zei ze: ‘als je ‘m nu nog steeds leuk vindt, dan weet je dat het dé jurk is’. Dat vind ik slim. Ik was eigenlijk van plan nog ergens anders te gaan passen, maar ik dacht: weet je wat, ik neem ‘m! Het was nou ook weer niet zo dat ‘ie takkeduur was ofzo. Volgens mij heeft mijn schoonmoeder ook nog wel even een traantje gelaten.
Geen trouwpoespas
Judith: Wij wilden gewoon een gezellige bruiloft, inclusief. Dus voor iedereen en niet dat je aparte daggasten en avondgasten hebt: we hadden 100-150 man uitgenodigd en die mochten gewoon overal bij zijn. We wilden dus ook geen diner geven, want dan ga je toch kiezen wie wel en wie niet. Het moest gewoon een feest worden met iedereen.
Wel hebben we onze bruiloft over twee dagen verspreid gevierd. Op vrijdag zijn we officieel getrouwd in het gemeentehuis van Utrecht. Daar waren alleen onze gezinnen, de getuigen en de ceremoniemeesters bij; met een clubje van 14 man.
Trouwen in het gemeentehuis was voor ons net iets minder belangrijk, voor ons was de kerkdienst hét trouwen. Ik had gewoon een makkelijk jurkje aan; niet te veel gedoe. Het was leuk en simpel. Daarna zijn we gaan eten bij restaurant De Veiling. We zochten iets waar je met 14 man toch een beetje privé kunt zitten, dan kan je elkaar nog verstaan boven het geroezemoes van andere gasten.
Onze vaders hebben nog gespeecht en rond 22:00 waren we klaar. Tim is nog met vrienden de stad in gegaan en is bij zijn ouders gaan slapen. Mijn familie is bij mij komen overnachten. Dat was heel gezellig; we hebben lekker uitgeslapen en mijn zusje had voor het ontbijt de volgende dag verse scones gemaakt.
Roze Zaterdag, Stukkie Taart en Claudia de Breij
Judith: Tim is de volgende dag naar mij toegekomen en toen zagen we elkaar voor het eerst in onze trouwkleding. Hij wist al dat het een korte trouwjurk was; dat had een vriendin per ongeluk verklapt en dat leek hem afschuwelijk! Achteraf vond hij het toch wel echt prachtig.
Rond 14:00 hebben we foto’s gemaakt met de fotograaf in het centrum van Utrecht. Op een oude brug met accessoires zoals een paraplu en ballonnen. Het bleek alleen óók Roze Zaterdag te zijn, dus het was heel druk in de stad. Liepen wij daar te pronken met ons huwelijk!
Tim heeft eerst nog wel geteld hoeveel mensen ons feliciteerden, maar hij is de tel kwijtgeraakt. Onze trouwfotograaf was Benjamin van Essen; een vriendin van mijn moeder kent hem en tipte ons via Facebook.
Eind van de middag was de kerkdienst. Met onze eigen dominee en de band van mijn kerk. Die maken echt supermooie muziek! Ik ben samen met mijn vader de kerk in gelopen op het liedje ‘Mag ik dan bij jou?’ van Claudia de Breij. Echt zo leuk dat iedereen daar dan zit en speciaal voor jou is gekomen. Héél speciaal.
We hebben gezongen, de dominee heeft zijn preek gehouden en daarna hebben wij beloftes en ringen uitgewisseld. En de Zoen natuurlijk! Voor ons voelde de dienst groter dan trouwen voor de wet; dat is in feite alleen je handtekening zetten. Dit voelde echter.
Heel vet is dat de kerk twee zijflanken heeft waar gordijnen hangen die de ruimtes van elkaar scheiden. Na de dienst gingen de gordijnen open en stonden daar tafels met taart voor ons klaar. We hadden geen trouwtaart, maar 21 taarten die gemaakt zijn door een stel jonge meiden die een bedrijfje zijn begonnen. Stukkie Taart heten zij; ze staan vaak op de markt in Utrecht en hebben de taarten per bakfiets naar de kerk gebracht.
Feestje in een werfkelder
Judith: Daarna konden onze gasten lopend naar de feestlocatie: de werfkelder van het Grachtenatelier. Tim en ik hebben eerst nog even uitgerust en het allerlaatste stukje taart gegeten, en zijn er toen achteraan gegaan. Toen we aankwamen bij de feestlocatie, stonden de gasten klaar met bellenblaas.
Vlak na het huwelijksaanzoek was er een open trouwlocatiedag in Utrecht. Het Grachtenatelier was de eerste locatie waar we langskwamen en het voelde daar meteen goed. We vonden het leuk dat je er binnen en buiten kunt zijn. Bovendien ligt het in hartje Utrecht en aangezien Tim oorspronkelijk uit Utrecht komt, vonden we dat een tof idee. En een werfkelder is gewoon altijd leuk; of je nou met 20 man of 150 man bent. Het is altijd gezellig.
Toosten met een mojito
Judith: We hebben geborreld en daarna werden er wat stukjes opgevoerd. Zo leuk om te zien hoeveel energie mensen daarin stoppen! Zo werden we halverwege de avond getrakteerd op een flashmob door familieleden. Een nicht van mij had de moves bedacht, op het nummer Jai Ho uit de film Slumdog Millionaire. Dat was natuurlijk hartstikke grappig.
Zelf hebben we de avond geopend met een toost met mojitos in plaats van champagne – dat vinden wij veel lekkerder! En we hebben daarna nog een openingsdans gedaan, wij begonnen en toen kwamen onze ouders en broers en zussen meedansen. Het heet de ‘Cupid Slide’; een heel makkelijk dansje. Daardoor begonnen de rest van de gasten ook mee te doen. Met bijna iedereen op de dansvloer was het feest meteen begonnen!
Onze DJ was DJ Dennis van ID-DJ. Hij heeft alle nummers van ons lijstje gedraaid. Ondertussen gingen er hapjes rond, al heb ik daar zelf niks van geproefd. Het was rond 1:00 toen Tim en ik ervandoor gingen. De rest is nog eventjes doorgegaan en sommigen zijn zelfs nog de kroeg ingedoken!
We zijn naar een Bed & Breakfast gegaan op twee minuten lopen van de feestlocatie. De ceremoniemeester had alle cadeaus en kaartjes daar al klaargezet . Die hebben we de volgende ochtend gelijk uitgepakt. In plaats van een gastenboek hadden we een houten bankje waar iedereen iets op kon schrijven. Die berichtjes hebben we toen ook allemaal zitten lezen. Het bankje staat nu in onze slaapkamer!
Een huis vol ballonnen
Judith: Het was gewoon supervet. Echt, de energie die mensen erin steken! En leuk om te zien ook hoe goed de mensen om je heen je kennen. Dat kwam onder andere terug in de liedjes van vrienden en in de cadeautjes die we kregen. De ceremoniemeesters hadden ook zulke leuke dingen geregeld; zoals de bellenblaas, en de rozenblaadjes in de Bed & Breakfast. Toen we terugkwamen van huwelijksreis, was ons huis volgestouwd met ballonnen waaraan handgeschreven briefjes hingen van de gasten.
Makkelijk was ook dat we veel dingen zelf hebben gedaan; we hebben veel geknutseld. We hebben bijvoorbeeld onze trouwkaart zelf ontworpen en het logootje dat we toen hebben gemaakt kwam terug op verschillende dingen.
En we hebben met z’n tweeën de liturgie gemaakt voor de kerk. Samen met een creatieve vriendin heb ik corsages geknutseld. Zij heeft ook nog de bloemen en versieringen gemaakt, zoals de linten in de kerk.
Met weer een andere vriendin heb ik een sluiertje gemaakt. Echt leuk om te doen; je kunt er een stukje van jezelf in stoppen en het is anders dan wat je in de winkel ziet.
Een relaxed idee
Judith: Ik vond het heel leuk om dit samen mee te maken, als stel. We hebben voor ons gevoel echt het idee neergezet dat wij hebben bij trouwen. Of het anders voelt om getrouwd te zijn? Een beetje wel. Het voelt fijn dat het nu officieel is: we horen nu officieel bij elkaar. Mocht Tim in het ziekenhuis terechtkomen, dan heb ik het recht om bij hem te komen. Dat vind ik een heel relaxed idee.
Ik zou andere Lucky Girls aan willen raden om goed na te denken over wat ze wel en niet belangrijk vinden en daarvanuit te gaan. Wij vonden sjieke bloemen van een bloemist bijvoorbeeld niet nodig. Een vriendin is naar de markt gegaan voor bloemen en heeft ze heel creatief in glazen potjes neergezet als versiering, en Tim heeft zelf mijn boeket gemaakt. Dan krijg je veel meer wat je echt wilt en het is nog goedkoper ook.
We vonden het dan wel weer belangrijk om goede hapjes en mojito’s te hebben op het feest; daar gaven we meer geld aan uit. En om niemand weg te sturen of buiten te sluiten: iedereen was welkom op ons feest. Dus ik wil maar zeggen: je hoeft niets te doen omdat het zo ‘hoort’. Je kan het ook doen en maken zoals jij het wilt.
Trouwfotograaf: Benjamin van Essen
