Trouwen in een landhuis op Curacao in een kanten bohemian trouwjurk
Mocht je toevallig een off-day hebben, dan helpt de bruiloft van Diewertje (30) en Jordy (30) uit Willemstad (Curacao) je daar in één keer vanaf. Deze lovebirds vierden een groot vreugdefeest in een kleurrijke villa en namen hun gasten in een optocht van gekleurde jeepjes mee naar een Bounty-strandje om te relaxen. Bon bini Curacao!
Diewertje: We wonen nu al anderhalf jaar op Curacao, voor het werk van mijn man. Hij is betrokken bij de bouw van een nieuw ziekenhuis. In eerste instantie waren we van plan om in Nederland te trouwen.
Waarom? Omdat ik er stiekem al moeite mee heb om mensen te vragen om hun vrije middag op te offeren en langs te komen voor een stukje taart als ik jarig ben. Laat staan om mensen te vragen om he-le-maal naar Curacao te komen voor onze bruiloft. Dat vond ik wel even een drempeltje.
Kers op de taart
Diewertje: Het nadeel van trouwen in Nederland was wel dat je dan al zo met ‘thuis’ bezig bent. Terwijl we nu nog hier wonen en genieten. Met kerst was ik even terug in Nederland en dat betekende dat ik halsoverkop trouwlocaties moest bekijken. Toen dacht ik: nee. Curacao is zo paradijselijk, laten we het gewoon daar proberen te vieren.
Ik ben grafisch vormgever en heb samen mijn moeder een illustratie gemaakt om rond te sturen naar familieleden en ze te vragen: wie zou voor ons de oversteek willen maken? Zouden jullie het leuk vinden om je vakantie hier te vieren en als kers op de taart onze bruiloft mee te maken? Minstens 40 mensen reageerden positief. Toen dachten we: we gaan er gewoon voor!
Stoer hè, van die mensen, dat ze allemaal wilden komen? Uiteindelijk zijn er 31 familieleden en vrienden overgekomen. Dat lijkt niet heel veel, maar als je ze allemaal om je heen hebt, wel. De meeste zijn al een week voor de bruiloft gekomen, dus voor ons voelde het niet alleen als één trouwdag, maar als een hele feestperiode. Het is niet voor niets een vakantie-eiland!
Gekleurde jeepjes en een turquoise zee
Diewertje: Als je denkt aan Curacao, denk je aan trouwen op het strand. Maar het was lastig een privéstrand te vinden, dan zit je toch algauw tussen de toeristen in hun zwembroeken en bikini’s. Sommige villa’s hebben dan wel een eigen strandje, maar die zijn vaak heel modern ingericht, niet in onze stijl.
Toen we toevallig bij Landhuis Klein Santa Marta kwamen om te gaan duiken op één van hun duikstrandjes – dat kan op reservering – waren we verkocht. Het was een oud huis, maar helemaal gerenoveerd. Sfeerfvol, niet zo groot en met een te gek uitzicht. Het was bovendien een locatie die we helemaal konden afhuren.
We zagen het meteen helemaal voor ons: diner en feest in het landhuis en overdag gekleurde jeepjes huren en door de ruwe natuur sjezen. Je rijdt een half uur door de wildernis, maar komt dan uit bij een supermooi strandje met een turquoise zee.
Superveel geluk
Diewertje: Een paar dagen van tevoren hebben we de vrijgezellenfeesten gevierd, dus het was meteen feest! Ik heb het zelfs in twee delen gevierd. Het zorgde ervoor dat iedereen elkaar al kende, heel leuk, want er was meteen sfeer.
De nacht voor de bruiloft sliep ik samen met mijn moeder in het landhuis. We zijn héél vroeg opgestaan, want de handen moesten meteen uit de mouwen: decoratie. Daar hebben een aantal gasten bij geholpen. Ik had zó veel frutsels: pompoms, slingers… ik durfde zelf een week lang niet naar het weerbericht te kijken met al die papieren versieringen. Gelukkig bleek het een droge dag met stralende zon… al zagen we achteraf dat er die dag 90% kans op neerslag was geweest. We hebben dus superveel geluk gehad.
Dit is echt
Diewertje: Ik was ondertussen samen met mijn moeder, schoonmoeder, twee getuigen en schoonzusje in één van de hotelkamers. Het idee was om lekker rustig aan te doen met ontbijt op bed , maar je komt erachter dat het toch best wel haasten is op zo’n dag. Onze haren werden gedaan en mijn getuigen hadden allebei dezelfde jurk aan, als een soort bruidsmeiden. Heel Amerikaans, maar dat vond ik zo leuk!
De ambtenaar bleek een uur te laat, maar ik heb het niet eens gemerkt. Ik stond met een tandenborstel in mijn mond terwijl mijn haar werd gedaan en mijn zus mijn lenzen in probeerde te krijgen. Toen de muziek begon dacht ik: o jee, ik moet naar beneden! Op de trap heb ik wel even een moment voor mezelf genomen en tegen mezelf gezegd: dit is écht, Diewertje. Dit is je huwelijk! Mijn vader liep al vol voordat ik beneden was.
In jeeps naar het strand
Diewertje: Van tevoren heb ik op Youtube gekeken naar hoe dat gaat, zo’n ceremonie. Ik dacht: zijn er regels voor ofzo? Maar ach, ammehoela, ik zie het wel of en of nu links of rechts loop, who cares? Wat ik ook heel bijzonder vond, was dat mijn opa van 90 jaar mee was. De dokter heeft hem gezond verklaard en er is iemand met hem mee gegaan om hem te begeleiden. Hij was vastbesloten om naar Curacao te reizen en dit mee te maken.
Ik vond de ceremonie het mooiste van de hele dag. De beloftes voor elkaar, de stiekeme blikken tussen ons toen de ambtenaar onze liefdesgeschiedenis met vreemde kronkels vertelde, de opa van Jordy die er live bij kon zijn via Skype en ons teckeltje Jip die de ringen bij zich droeg en ons nog meer kussen heeft gegeven tijdens de ceremonie dan wij elkaar!
Na de ceremonie werd mij ingefluisterd dat de taart niet was gekomen. Op zo’n moment denk je: je maakt een grapje. Ik had de taart – Antilliaanse bruidstaarten zijn vaak zwaar op de maag – namelijk gepland als lunch. In een roes liepen we naar buiten door een haag van bellenblaas, naar een taartplateau zonder taart, haha. Gelukkig hadden ze daar van het landhuis goed op ingespeeld door de champagne op het plateau te zetten.
We zijn in de jeeps naar het strand vertrokken en daar is iedereen op de chips en nootjes aangevallen. Ja, je leert flexibel te zijn op de Antillen! De taart is trouwens alsnog gekomen, vier uur te laat. We hebben ‘m in de avond aangesneden, tussen de bitterballen door.
Trouwplons
Diewertje: Mijn oom, die altijd heeft geroepen dat we op Curacao moesten trouwen, kreeg een megafoon en een bordje op zijn jeep met ‘aanvoerder’ erop. Het strand was heel leuk aangekleed door een paar vrienden die alvast vooruit waren gereden om de partytent op te zetten en de bordjes en versieringen op te hangen die ik had gemaakt. We hebben nog een groepsfoto gemaakt, de enige, want we hadden geen zin in een uur lang foto’s maken.
Voor alle gasten hadden we zonnebrillen geregeld en iedereen ging zwemmen, borrelen, snorkelen en ontspannen. Er stonden mojito’s klaar om mee te proosten. Het idee van de Nieuwjaarsduik hebben wij vertaald naar ‘de trouwplons’: iedereen heeft ‘geplonst’ voor ons trouwen. We zijn ongeveer twee uur op dat Bounty-strandje gebleven. Het voelde echt als een pauze van het huwelijk, even lekker ontspanning.
De Toscaanse bruiloft
Diewertje: Bij terugkomst heeft de kapster mijn haar nog even anders gedaan. Da’s best fijn, zo’n momentje dat je je even moet terugtrekken en je kunt realiseren: dit is je dag. Mensen stonden in hun feestoutfits te borrelen, daarna zijn we aan een twaalf meter lange tafel gaan zitten voor een viergangendiner. Zaten we daar aan die lange tafel, onder de lampjes, met speeches en lekker eten… het leek wel die film, ‘De Toscaanse bruiloft’.
Toen de avondgasten kwamen en de dj het openingsnummer opzette, was ik mijn moeheid, die er stiekem ingeslopen was, vergeten. Er was een photobooth die heel erg aansloeg en we konden kletsen en dansen. We zijn doorgegaan tot 01:00 uur, toen kwam er een grote discobus aan om alle gasten naar huis te brengen. Daggasten hoefde dus BOB te zijn of in het donker in van die open jeepjes naar huis. Iedereen werd veilig thuisgebracht.
Mijn bohemian trouwjurk was gewoon op voorraad
Diewertje: Ik had op Curacao al een beetje gekeken naar een trouwjurk, maar ik vond niet wat ik zocht. Ik viel toch echt op Nederlandse jurken, haha. Toen ik met kerst twee weekjes in Nederland was, moest het gebeuren. Ik had dus maar beperkt de tijd en vond het geweldig dat bij Assepoester alle jurken op voorraad hangen. Mijn jurk was ook binnen een week vermaakt.
Waarom ik naar Assepoester ben gegaan? De leuke verhalen in combinatie met de betaalbare jurken. Ik was gefocusd op een kanten bohemian trouwjurk met een mooie rug. Ik wilde een romantische trouwjurk, een beetje zomers en verder niet teveel poespas.
Dansen in je kanten trouwjurk
Diewertje: In de winkel koos ik direct ‘mijn’ jurk uit om te passen: die rug, dat kant, zo mooi, liefde op het eerste gezicht, maar de onderzijde… eigenlijk had ik die groots met tule in gedachten. Ik trok een rok over de jurk aan en dacht: nee, nu ben ik net een taartje. Vandaar dat ik koos voor alleen de kanten trouwjurk met een sluier tot op de grond. Ik dacht dat een sleep onhandig was en moest daar ook even aan wennen, maar het maakt je alleen maar meer ‘bruid’ en dat vond ik toch wel gaaf. En met dansen? Ach, dan ben je er niet mee bezig, dan ben je te druk met lol hebben.
Omdat ik koos voor een trouwjurk met een open rug, moest ik nog een bustier zien te vinden die goed zou zitten. Ik heb heel Arnhem afgezocht, maar kon ‘m nergens in mijn maat vinden. Toen het al donker werd, kreeg ik zo’n stress, dat ik maar gewoon een te grote heb genomen.
Ik werd daarna zó goed ontvangen bij Assepoester! Ze zeiden: ‘Meid, ga even lekker zitten met een theetje erbij’, heel lief. Een hele lieve naaister heeft mijn jurk meteen afgesteld en de beha erin genaaid. Mijn jurk is op de dag zelf geen moment verkeerd gaan zitten. Die service zorgt ervoor dat je niet het gevoel hebt dat Assepoester een winkel is waar ze je alleen maar dingen proberen te verkopen.
Gouden tip: zorg voor een regelneef
Diewertje: Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls: zorg dat je een ceremoniemeester hebt, iemand die de hele dag dingen kan regelen. Nog beter is het om iemand van buitenaf in te huren en tot in detail door te spreken wat je wensen zijn. Hier is het bijvoorbeeld heel normaal om een weddingplanner aan te nemen. Zelf kom je namelijk in tijdsnood, ben je toch met de mensen om je heen bezig.
Zo zijn wij helemaal vergeten om onze afscheidsbiertjes mee te geven aan de gasten. Het waren biertjes van Bright (Heineken), met een kaartje eraan waarop stond: ‘Cheers on a bright future!’. Die kleine dingen schieten er gauw bijin. Geef iemand de regie, dan hoef je er zelf niet mee bezig te zijn.
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Diewertje:
Kanten bohemian trouwjurk: Assepoester, Arnhem
Trouwfotograaf: Claudia Sanches
Trouwlocatie: Landhuis Klein ST Martha, Soto (Curacao)
