“We werden heel leuk ontvangen bij Assepoester, het ging heel relaxed.”
Linda (33) en Gijs (34) uit Zwijndrecht vonden een trouwlocatie in Limburg die wel uit een film lijkt te komen. Hier konden ze een weekend lang trouwen, omringd door hun liefste vrienden en familieleden.
Linda: Ik ben met mijn moeder eerst drie andere bruidsmodezaken binnengestapt. Alleen kon ik het daar net even niet vinden. De stoffen waren niet fijn en oogden goedkoop; ze voelden niet lekker aan. Ze waren wel mooi, maar voelden niet fijn. Ik wilde wel een betaalbare trouwjurk, maar het moest ook weer geen goedkope jurk zijn.
Qua prijs wist ik helemaal niet waar ik het over had, dus ging er helemaal blanco in. Ik wist wél, nadat ik die paar jurken had aangehad: dit is het dus niet, ik moet misschien mijn budget wat verhogen. Naarmate ik aan het passen was, werd dat steeds duidelijker.
Via internet kwam ik bij Assepoester terecht. Het sprak me aan dat het anders was. Arnhem ligt niet naast de deur – het was zo’n drie kwartier rijden – maar ik vond het wel de moeite waard om te gaan kijken. Moeder mee, zus, schoonzus, hup; in de auto ernaartoe.
Niet van die poefjurken
Linda: We werden heel leuk ontvangen bij Assepoester, het ging heel relaxed eigenlijk. We hebben koffie gedronken, zijn zelf tussen de jurken doorgegaan. Fijn dat je alles zelf mag aanraken en zelf uitzoeken! De prijzen staan gewoon op de prijskaartjes aan de jurken, heel open en overzichtelijk. Die vrijheid vond ik wel heel prettig. Zonder dat er iemand continu met je mee staat te kijken of dat er moeilijk over gedaan wordt.
Daarna had ik wat jurken uitgezocht en werd ik geholpen met passen. Ook dat was heel prettig en informeel en gezellig. We hebben erg gelachen.
Toen ik de jurken aanhad ben ik goed geholpen, ik kreeg goed advies bij het passen.
Linda: Ik wist dat ik wel een witte jurk of ivoorkleurige jurk zou willen, maar geen wijde jurk. Mijn jurk moest aansluitend zijn. Ik wilde een beetje een comfortabele jurk waar ik me lekker in kon bewegen en veel vrijheid had. Daar zijn we bij begonnen. Niet van die poefjurken, geen echte prinsessenjurk.
Bij binnenkomst zag ik meteen dé jurk. Hij zat op een paspop en sprak me wel heel erg aan. Toen ik ‘m eenmaal aan had, was er geen twijfel meer, ik dacht: dit is het gewoon.
Het is een hele mooie aansluitende, kanten trouwjurk met een soort V-hals en een open rug. Daar was ik wel heel gelukkig mee. Ook vooral omdat het zo fijn zat. Ik voelde me er onwijs prettig in, kon er lekker in bewegen, niks schuurde. We hadden een hele landelijke locatie en ik vond het belangrijk dat de jurk daar goed bij aansloot. De jurk had een leuke bohemian stijl.
Trouwen in Limburg
Linda: Onze trouwlocatie was Hoeve Vernelsberg in Epen, Limburg. We hebben de ceremonie klein gehouden, met onze ouders, broers, zussen en een bevriend stel. Ik zou het beschrijven als een intieme, romantische bruiloft. Belangrijk voor ons was dat we allemaal op die locatie konden blijven slapen. Het was een soort familieweekend, met als kers op de taart: het trouwen.
Vanuit die insteek zijn we gaan zoeken naar een mooie locatie waar je kan trouwen, kunt blijven slapen en die er mooi uitziet. Zo kwamen we al heel snel bij Hoeve Vernelsberg terecht. Toen ik de foto’s zag, wist ik het eigenlijk wel.
Toen we in januari gingen kijken vonden we het allemaal zo mooi, in de winter was het al supermooi! Ik kon me helemaal voorstellen hoe het in de zomer zou zijn. Eigenlijk organiseren ze daar geen bruiloften meer, maar omdat we met een kleine groep zouden zijn, wilden ze wel een uitzondering maken.
Ontvangst met cocktails
Linda: Op vrijdagavond vanaf 17:00 uur was de familie welkom. Daarvoor hebben wij alles zelf klaargezet en versierd, samen met mijn broer en schoonzus, die ook onze ceremoniemeesters waren. Voor de ontvangst hadden we cocktails gemaakt. Watermeloen mojito’s, die er heel leuk uitzagen, en voor de kinderen kindercocktails. Het was gelijk heel gezellig: mooi weer, lekker buiten.
Linda: Na de ontvangst zijn we gaan barbecueën op het binnenplein. Daarna had de familie wat georganiseerd met foto’s van ons, van onze geboorte tot nu.
We zijn bijtijds naar bed gegaan: iedereen had zijn eigen slaapkamer met een keukentje en een badkamer. Dat was echt ideaal!
De volgende dag hebben met z’n allen ontbeten. De dag begon heel relaxed. We hebben iedereen op pad gestuurd omdat we zelf de boel nog wilden versieren. Alleen de ceremoniemeesters en moeders zijn gebleven om te helpen. Alvast broodjes smeren, de ceremonieruimte versieren met ballonnen en bloemen… daar hebben we zelf boeketjes van gemaakt. Ook de taarten werden die ochtend geleverd.
Super ontspannen
Linda: Om 12:00 uur kwam iedereen weer terug; zij zijn gaan lunchen en wij hebben ons ondertussen boven omgekleed. Dat wilde ik ook het liefst zelf doen. Mijn zus heeft mijn haar gedaan, mijn make-up heb ik zelf gedaan. Mijn moeder en zus hebben me geholpen met aankleden. Heel intiem, dat past bij mij. Ik wilde er voor waken dat ik op de dag zelf te anders zou zijn dan ik normaal ben. Zo was het echt super ontspannen, we hebben lekker zitten kletsen, broodje erbij, we hebben het op ons gemak kunnen doen.
Van tevoren maakte ik me er druk om, maar op dat moment interesseerde het me niks meer. Ik wilde gewoon m’n jurk aan, naar beneden en trouwen. Het was allemaal gewoon prima; ook al zat die krul misschien minder goed. De randzaken waren ineens minder belangrijk: het ging om dat moment.
Een beetje magisch
Linda: Iedereen zat klaar in de ceremonieruimte: de oude schuur aan de overkant van het binnenplein. Mijn ouders stonden mij onderaan de trap op te wachten. Mijn vader heeft me naar binnen gebracht. Gijs zag me voor het eerst in mijn kanten trouwjurk. Dat was een heel mooi moment, heel spannend opeens toen ik met mijn vader over dat plein liep. Ik was al emotioneel door het zien van mijn vader.
Met de ambtenaar hadden we meteen een goede klik. Ze nam meteen het woord en vertelde over ons. Daardoor konden we even op adem komen, een momentje van rust.
Linda: We zaten met onze gezichten naar de mensen toe, op een bankje. Daar waren we heel blij mee: zo heb je ook echt contact met de mensen die erbij zijn. Soms was het wel emotioneel, maar dat is ook wel mooi.
Ik stond vrij nuchter in die ceremonie, keek meer uit naar alles eromheen, maar de ceremonie was echt het allermooiste moment. Het was echt wel een beetje magisch. Je zit echt in een bubbel en op dat moment is het zo intiem, met elkaar maar ook met de mensen die erbij zijn, dat voelt gewoon zo speciaal. Van tevoren had ik dat echt niet kunnen bedenken.
Limburgse specialiteiten
Linda: Na de ceremonie hebben we op het plein geproost, met champagne en taart. Wij zijn met de fotograaf naar de omgeving om en rond het huis gegaan voor nog wat foto’s. Zo’n mooie omgeving met een beekje, heuvelachtig, heel groen. We wilden het fotomoment heel kort houden, vond het belangrijker met elkaar te zijn.
Linda: Eenmaal terug bij de gasten hebben we gezellig gekletst en gedronken, dat vloog voorbij. Het was zo tijd om weer te gaan eten. Het buffet – met Limburgse specialiteiten – stond in de ceremonieruimte klaar. We waren met 27 man waarvan 10 kinderen, dus de insteek was: het moet lekker losjes voelen, niet te strakke planning.
De kinderen moesten gewoon kunnen rondrennen. Die renden dus gewoon overal doorheen. Ook met eten ging dat zo: iedereen liep gewoon lekker door elkaar heen met een bordje naar het buffet. Er stonden lange tafels waar we aan konden zitten.
Iedereen ging helemaal uit z’n dak
Linda: Ook dat hadden we niet van tevoren bedacht. We dachten: we zien wel hoe het loopt, we drinken wat en het loopt zoals het loopt. Mijn schoonzusje en vriendin hadden een soort quiz gemaakt, een soort ‘De Jongens tegen de Meisjes’-idee. Dat was echt leuk. Heel interactief, iedereen deed mee. Daar werden we flink jolig van.
Daarna is de muziek aan gegaan en werd het echt nog wel een feest met een discobol en een karaokesetje enzo. Iedereen stond te dansen. Boven verwachting ging iedereen helemaal uit z’n dak.
Linda: Rond 01:00 uur dacht ik: nu is het genoeg. We hebben de muziek uitgedaan, en zeiden: en nu gaan we gaan lekker allemaal naar bed! Daarop zijn we lekker afgetaaid.
Iedereen bleef weer slapen en de volgende dag was er een open ontbijt: schuif aan wanneer je wil. Het regende, maar we hadden nog de hele dag op de locatie. Toen het opklaarde zijn we met z’n allen gaan wandelen. Het werd een wandeling van een uur of twee. Samen hebben we geluncht en toen was het eigenlijk afbouwen en inpakken. We zijn tot een uur of vier, vijf op de locatie geweest.
Een weekend lang trouwen
Linda: Het leuke aan een weekend lang trouwen is dat je allebei de families bij elkaar hebt. Het was heel leuk om iedereen zo bij elkaar te hebben en dat we zo veel tijd voor elkaar hadden. Ik heb iedereen wel gesproken, ruim de tijd gehad. Dat is een fijn idee. Je ziet elkaar een heel weekend. De kinderen ook, die speelden heel leuk met elkaar. Niks moest, het voelde vrijblijvend en intiem.
Het moment dat ik mijn vader zag, vond ik heel erg mooi. Pas toen ik naar beneden ging, besefte ik: o jee, nu staat mijn vader daar. Ik zei meteen: pap ik ga je niet aankijken hoor, dan moet ik huilen. Het was heel emotioneel en mooi. Ook een heel intiem momentje met z’n tweeën.
Zorg dat je los kunt laten
Linda: Als gouden tip zou ik willen meegeven dat je niet alles moet overorganiseren, niet teveel willen plannen en vooral dat het heel belangrijk is dat je hulp vraagt op de dag zelf. Zodat je de controle een beetje los moet laten. Gewoon van tevoren goed met iemand bespreken wat je wil, wat je verwachting is en ook heel belangrijk is het dat die persoon snapt wat jouw stijl is. Daardoor heb je het vertrouwen om het los te laten.
Ik had dat met mijn schoonzusje: we zitten heel erg op een lijn, vinden dezelfde dingen mooi, dus ik had echt het vertrouwen dat zij begreep wat ik wilde. Met alles eigenlijk. Dat gevoel was heel prettig, dat ik het helemaal los kon laten. Daardoor heb ik me nergens meer druk om gemaakt!
Wil je ook zo’n gave kanten trouwjurk? Of misschien wel een andere? Hier vind je ons.
Trouwfotograaf: First Days of Summer
