Buiten trouwen op een trouweiland en een lange trouwjurk zonder toeters & bellen
Julie: “Ik ben naar Assepoester gegaan omdat het me een laagdrempelige bruidsmodewinkel leek. Ik sta niet heel graag in de belangstelling – liever niet! – en het sprak me dan ook aan dat het een winkel is met niet teveel poespas en gedoe.
Ik heb wel eens verhalen gehoord over een trouwwinkel waar ze schoenslofjes en handschoentjes aan moest trekken… nou, daar kreeg ik helemaal kippenvel van. Dat je bij Assepoester zélf in de rekken mag kijken als je dat wilt, vond ik dan ook een verademing.”
Een trouwjurk zonder toeters en bellen
“Een beeld van hoe mijn trouwjurk eruit moest zien, had ik helemaal niet. Behalve dat een kanten trouwjurk mij wel wat leek. Ik vond vooral dat ik moest gaan kijken, dat het een keer tijd werd.
De derde trouwjurk die ik aantrok, was het al! Mijn zusje had ‘m op een paspop zien hangen en zei dat ik die moest aantrekken. De jurk had wel een sleep en was wijd uitlopend. Ik wilde juist wat minder toeters en bellen.
De verkoopster heeft me heel goed geholpen, die heeft mijn trouwjurk zo afgespeld dat ik dacht: wauw! De sleep ging eraf en het tule is eronderuit gehaald. Daarnaast is ‘ie een stuk kleiner en smaller gemaakt. Zo werd het een vrij simpele en vooral elegante trouwjurk. Precies wat ik wilde!”
“Hans vond me nog mooier dan hij had gedacht, toen hij mij voor het eerst zag in mijn lange simpele trouwjurk. Het was een bijzonder moment, met mooie emoties.
Ik heb me er de hele dag heel comfortabel in gevoeld.
Ik was een beetje bang dat ik ongemakkelijk in het middelpunt van de belangstelling zou staan, maar volgens de mensen om ons heen was ik juist een stralend middelpunt. Dat ging eigenlijk heel natuurlijk, ik voelde me best wel mooi en de jurk zat ook heel lekker. Ik heb geen moment gedacht: oh, als ik nu ga zitten, scheur ik eruit ofzo. Ik kon er alles in doen wat ik wilde doen.”
Pippi Langkous-achtig
“We wilden vooral dat onze trouwdag heel ontspannen zou zijn. Daarom hebben we alles op één locatie gevierd. Dat was heel fijn, daardoor hadden we tussendoor tijd om te relaxen. Ook zijn we bewust wat later op de dag getrouwd: om 16:00 uur. Zo hadden we gedurende de dag alle tijd en zou het voor de gasten ook geen lange zit zijn. ’s Avonds wilden we een feest, want we houden wel van een feestje.”
“We zijn in Diepenveen getrouwd: een plek die tussen onze twee geboorteplaatsen in ligt. We kenden daar Hotel Gaia (vroeger Huis Nieuw Rande), zó’n mooie locatie! Ongedwongen, met een leuke inrichting; een beetje Pippi Langkous-achtig. Niet te stijf en statisch dus. Bovendien had het een prachtig weids uitzicht. Én een eigen trouweiland. Toen we de vernieuwde inrichting zagen, dachten we meteen: wij willen daar trouwen!”
De trouwdag: op pad met de camperbus
“Hans heeft mij om 13:00 uur opgehaald met onze camperbus. Die hebben we speciaal voor onze huwelijksreis gekocht: na de bruiloft zijn we namelijk vijf maanden door Europa getrokken. Die camperbus was dus ook onze trouwauto; ‘mijn tweede man’, noem ik ‘m weleens, haha.
Iedereen stond buiten klaar en in de hal – heel mooi versierd door mijn zusje – hebben we elkaar voor het eerst gezien in onze trouwkleding. Dat was een heel leuk moment. Iedereen was door het dolle heen.”
“Na wat foto’s met de familie te hebben gemaakt, zijn wij met onze bruidsmeisjes naar het bos in de buurt gegaan voor meer foto’s. Het voelde alsof we een boswandeling aan het maken waren, waar toevallig een fotograaf mee liep. Heel relaxt dus. Dat zorgde voor spontane foto’s.
Ondertussen kwamen de gasten aan bij de trouwlocatie, waar ze werden opgevangen door onze ceremoniemeester Liselotte. We hadden een bandje ingehuurd – een gitarist en een zangeres – die al stonden te spelen toen onze gasten arriveerden.”
De ceremonie: een blije, vrolijke sfeer
“Er stonden oranje, rode en witte stoeltjes klaar op het trouweiland en onze gasten stonden ons al op te wachten toen we aankwamen in de camperbus. Iedereen joelen! Hans is vooruit gelopen naar de plek van de ceremonie. Mijn vader stond met de drie bruidsmeisjes op me te wachten bij het bruggetje. De meisjes zijn rozenblaadjes strooiend voor me uit gelopen, op muziek van het bandje.”
“Ik vond de ceremonie heel leuk, heel bijzonder. Er zat een beetje humor in en iets luchtigs. Het was heel leuk om mijn jawoord te geven, dat is toch het moment waar je naartoe leeft, het moment suprême! Dat we daarna officieel getrouwd waren, was te gek! De zon begon dik te schijnen en we zijn gaan proosten en borrelen.
In plaats van bruidstaart, hebben we gewoon hele grote stukken appel- en perentaart geserveerd, lekker biologisch. Iedereen vond de taart zo lekker, hoorden we later nog. Tijdens de borrel bleef het bandje lekker spelen, waardoor er een blije, vrolijke sfeer hing.”
Biologische mezzes
“We zijn nog wat groepsfoto’s gaan maken en daarna konden we binnen aanschuiven aan drie lange gedekte tafels. Onze gasten mochten gewoon gaan zitten waar ze wilden. Er werden mezzes geserveerd: kleine gerechtjes, steeds drie verschillende als voor-, hoofd- en nagerecht. Een beetje in Marokkaanse stijl, op hele leuke bordjes. En nog biologisch ook. Dat paste bij het sfeertje.”
“Na het eten hebben we ons heel even teruggetrokken, terwijl de gasten genoten van koffie, thee en een toetje. Dat is het handige van een trouwlocatie waar je ook kunt blijven slapen: genoeg gelegenheid om je even op te frissen!
Om 20:45 zijn we naar beneden gekomen voor het feest. We werden ontvangen met applaus en daarna werden we verrast met twee stukjes, gemaakt door onze vrienden en families. Zo hadden ze een hele humoristische lipdub gemaakt. Iedereen lag in een deuk.”
Gekke bonte avond
“We hebben geen openingsdans gedaan om het feest te laten beginnen: Hans heeft eerst in een korte speech iedereen bedankt. Omdat we elkaar vijf jaar geleden hebben ontmoet tijdens de WK-finale waarbij ‘Waka waka’ van Shakira dé hit was, sloot hij af met: ‘We hebben de finale verloren, maar ik heb de hoofdprijs gewonnen!’ zo lief. Daarna zette de dj dat nummer keihard in. Het feest was los!”
“Iedereen heeft gedanst en er is goed gedronken. Het was een soort stapavond met alleen maar leuke mensen en verschillende muziekstijlen. Van foute 90’s tot hits van nu. Van latin tot Hazes. Zelfs een polonaise, hoé fout, maar wel leuk!
Aan het einde van de dag was mijn trouwjurk pikzwart aan de onderkant. Hij is nu gelukkig weer schoon hoor. Maar het was wel een symbool van hoe fantastisch de avond was geweest.”
Op z’n beloop
“We hadden van tevoren niet nagedacht over hoe we de avond wilden laten eindigen. Om 01:15 zette de dj een nummer in en keken we elkaar aan: dat was een mooi moment om te gaan. Al zwaaiend zijn we weggegaan. We hebben het dus eigenlijk gewoon op z’n beloop gelaten. Bij ons stond niet alles van tevoren vast, dat maakte het ongedwongen.”
“Naast wijzelf zijn er nog meer mensen blijven slapen op de trouwlocatie, maar er zijn ook gasten naar een camping in de buurt gegaan. De volgende dag hebben we samen met familie gebruncht in het hotel om nog even na te praten.”
Jenga als gastenboek
“Ons gastenboek was een stapel Jengablokjes; we houden wel van een spelletjesavond en vonden dit een geinig alternatief in plaats van een boek.
Ik heb ook een tijdlang lege glazen potjes verzameld en gekleurd met verf in de kleuren van de locatie (oranje, mosgroen en turqoise) en die dienden ‘s avonds in grote aantallen als waxinelichthouders. Dat kleurde heel mooi bij de vuurtjes en De Fotobus. Omdat het dus al vroeg donker was, zorgde dat voor veel sfeer buiten.
“We wilden zoveel mogelijk leuke herinneringen en ik had De Fotobus al eens ergens gespot op een evenement. Die moest en zou er komen. We hebben ons eigen tekstje op de foto’s laten zetten en kregen van elke foto een kopie. Onze gasten hadden dus een leuk bedankje, konden al hun creativiteit kwijt – wat de meest hilarische foto’s opleverde – en wij hebben genoeg materiaal om een leuk aandenken van te maken. Ze konden er zo vaak in als ze wilden. Het was een echte hit!”
“Mijn moeder heeft trouwens zelf onze corsages gehaakt, ook naar een idee van Pinterest. Niet van die standaard grote echte bloemen, maar een klein roze bloemetje voor de dames en een blauw bloemetje voor de heren. De kleuren kwamen terug in mijn trouwjurk en het trouwpak van Hans.”
Toeteren en joelen
“Het hoogtepunt vond ik dat moment waarop we aan kwamen rijden in ons busje en al die mensen ons op het trouweiland stonden op te wachten. We kwamen toeterend aan en iedereen begon te joelen. Dat is het moment waarop je je gasten voor het eerst ziet, dan beleef je zo’n dag ook een beetje via hen, omdat je ziet dat iedereen super vrolijk is.”
“Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls is: hou het vooral dicht bij jezelf. Laat je niet leiden door de standaard regels. En zorg dat je een programma hebt voor zowel goed als slecht weer, zodat je daar geen stress om hoeft te hebben. Doordat we alles goed hebben doordacht maar niet zijn doorgeslagen in details, hebben we weinig stress ervaren. Veel dingen gingen vanzelf, heel spontaan.
En we zijn bewust in het voorjaar getrouwd, wetende dat het dan ’s avonds nog een beetje donker zou zijn. Dat was onze truc om het feest goed op gang te brengen. Want als het een zwoele zomeravond is, staat iedereen buiten en is de dansvloer leeg. Wij hadden nu overdag mooi weer en ’s avonds een goed feest; the best of both worlds!”
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
Trouwfotograaf: Izabella Flieger, Izzy Fotografie
