Laura ging crowdsurfen in haar trouwjurk op haar eigen festivalbruiloft
Muziek en festivals zijn de rode draad in de liefde tussen Laura (39) en Richard (44). Dat vraagt om een relaxt trouwfeest zonder regels, in de vorm van een festivalbruiloft.
Waarom een festivalbruiloft?
Laura: Richard wilde heel lang niet trouwen. Maar toen we eenmaal hadden besloten om het toch te doen, was de enige voorwaarde dat het dan wel op onze manier zou zijn. Niet ‘zoals het hoort’. Wij vinden het heel fijn om met onze vrienden naar festivals te gaan, omdat daar zo’n goede vibe hangt, en alles kan. Waarom zou een bruiloft dan heel opgesmukt moeten zijn? Wie maakt die regels? De regels maak je zelf. Dus dat zijn we gaan organiseren.
Hoe zag dat er uit?
Laura: We hebben een website gemaakt, met veel festivalfoto’s, huisregels en een line-up. Mensen konden kamperen vlakbij het ‘festivalterrein’. En op die locatie waren we meteen verliefd.
Via een paadje kwam je na vijf minuutjes lopen op een open terrein midden in het bos. Daar hadden ze al aankleding, maar zelf hebben we het terrein helemaal eigen gemaakt met kleden, lampions, bordjes en bijvoorbeeld een wegwijzer-paal naar festivals waar we zijn geweest. De uitnodiging was het ticket en de gasten werden door mijn zwagers – de beveiliging – gecontroleerd en kregen dan een festivalbandje.
Er bleven dus ook veel mensen slapen?
Laura: Ja, de camping was zo’n twee kilometer vanaf het festivalterrein. Van de honderd gasten hebben er zo’n zestig gekampeerd, waarvan een klein groepje de avond ervoor al was gekomen. We hebben toen de tentjes opgezet en onder een partytent nog gezellig zitten kletsen.
De volgende ochtend vroeg zijn we met een paar man het terrein gaan aankleden. Ik werd voor gek verklaard dat ik daar zelf mee ging helpen. Maar er zat zoveel voorbereiding in, ik wilde gewoon meedenken over de indeling en weten hoe het zou worden. Rond 12.30u ben ik terug gegaan naar de camping.
Moest je niet al vroeg in de haar en make-up?
Laura: Haha, nee, dat kon ook toen nog. Mijn kapster is naar de camping gekomen en mijn zusje heeft me heel mooi opgemaakt. Allemaal in de caravan van mijn ouders, die daar ook stonden. Net als de ouders van Richard. Zo ontstond de grap dat Richard mij heeft opgehaald in de caravan van mijn ouders.
Alleen het omkleden werd een beetje krap. Dat heb ik uiteindelijk buiten gedaan. Stond ik daar achter de caravan in een stringetje en zonder BH, met m’n voeten op de zak van de trouwjurk. Terwijl op het veldje daarachter ook gewoon mensen stonden! Hilarisch!
En jullie kinderen waren een soort mini-me’s!
Laura: Ja, cool hè?! Lizz (5) wilde gewoon een prinses zijn en daar heb ik een handgemaakte prinsessenjurk voor gevonden. Richard heeft Lenn (2) aangekleed. Ik wist niet hoe ze eruit zouden zien, maar tot de witte Nikes aan toe waren ze identiek.
De kinderen waren er ook al heel lang mee bezig en zijn ook met elkaar getrouwd. Toen wij de ringen uitwisselden, kregen zij een armbandje. Dat wilde Lenn op het moment suprême natuurlijk niet om. Maar ze hebben wel een liedje voor ons gezongen, heel lief.
Je hebt zelf ook gezongen, zagen we!
Laura: Ja, niet omdat ik dat nou zo goed kan, maar omdat we veel met muziek hebben en ik met een liedje wilde vertellen wat ik voor hem voel. Ik had James Arthur met ‘Say You Won’t Let Go’ gekozen, omdat de tekst voor mijn gevoel heel erg op ons slaat. Maar ik stelde het steeds uit en heb het pas een paar dagen voor de bruiloft besloten en geoefend met de band.
Spannend, hoe ging het?
Laura: Volgens mij wel goed, ik kreeg luid applaus en veel complimenten achteraf. Ik zal heus ook vals gezongen hebben en noten hebben gemist, maar ik wilde gewoon iets bijzonders voor Richard doen. Hij is nog steeds sprakeloos als hij het terug hoort. Hij vindt dat ik mooi kan zingen. Liefde maakt doof denk ik, haha!
Hoe is de dag verder verlopen?
Laura: Heel relaxed en ongedwongen. Na de ceremonie werd er lekker geborreld en niet lang daarna ging de barbecue aan. We hadden wat wagentjes geregeld, zoals een ijscoman, een cocktailbus en een fotobooth, die een groot succes bleek te zijn.
En het leek alsof we heel traditioneel het feest openden, maar dit was een nummer dat heel rustig begon en dat gemixt was tot een dancenummer. Dat was meteen knallen en daarna is de tent afgebroken! Ik had lekker slippertjes aan en mijn trouwjurk had een heel handig knoopje, waar ik mijn sleep aan kon doen, zodat ik heerlijk kon bewegen en dansen.
Wat voor soort trouwjurk had je eigenlijk bedacht bij het thema van festivalbruiloft?
Laura: Ik had geen idee! Ik wist ook niet waar ik moest beginnen en ben online gaan kijken. Zo kwam ik bij de Lucky Girls verhalen terecht en ontdekte ik Assepoester. Zo gaaf! Ik wilde (eigenlijk) ook geen bruidsjurk, maar als ik erover nadacht hoorde het er toch wel een beetje bij als je in het middelpunt staat. De winkel waar ik naartoe wilde moest dan wel ongedwongen zijn en zeker niet truttig. Geen gedoe. Niet zo gek dus dat we met een busje vol vanuit Noord-Holland naar Arnhem zijn gereden!
Hoe was je ervaring met Assepoester?
Laura: Ik liep daar heel ongemakkelijk rond en dacht: ‘Wat doe ik hier?’. Ik vond het maar wat gênant. Tot overmaat van ramp ritste ik mijn tas dicht waarbij het tule van een trouwjurk die op die plek hing vast kwam te zitten tussen de rits! Meteen kwam er een verkoopster die heel relaxt reageerde met ‘Komt goed’ en ‘Geen probleem’! En ik dacht: ‘Oh ja, dit is een leuke winkel.’.
Hoe ben je geholpen?
Laura: Ik werd geholpen door een verkoopster die Lenny heette. Mijn zoon heet Lenn, dus het was al meteen alsof dat zo moest zijn. Ik had een lichtroze trouwjurk in fifties stijl gezien die ik wilde passen, maar die was er niet meer. Ik had verder geen idee wat ik aan wilde en had bedacht dat ik wel verder wilde kijken naar gekleurde trouwjurken.
Toen kwam zij met een trouwjurk (geen gekleurde) die ik normaal nooit zou uitkiezen. Maar hij benadrukte al mijn sterke punten. Ik ben best afgevallen en had door de trouwjurk opeens weer een decolleté en dat zonder BH! Hij zat supermooi. Ook op de rug, die best bloot is. De eerste reactie van mijn zus was ‘Vavoom’. En dat zei eigenlijk alles.
Had je ‘m meteen gevonden?
Laura: Ja en nee. Ik voelde me heel ongemakkelijk, ik had tenslotte wel een trouwjurk aan! Maar naarmate ik er meer paste werd ik steeds relaxter. Ik heb er ook nog een gepast die voor kort en achter lang was, maar de reacties daarop liepen uiteen van slagroomsoes tot struisvogel! Ik heb ook nog een kort jurkje gepast, maar ik wist al dat ik mijn haar los wilde, met krullen en een bloemenkrans, en deze korte trouwjurk paste totaal niet bij die romantische stijl.
Na zeven of acht trouwjurken heeft Lenny me weer die eerste aangetrokken zonder te zeggen dat het ‘m was. Maar ik wist het meteen. En iedereen zei: ‘Dit was toch die eerste? Dit is ‘m toch gewoon?!’ Toen was het klaar. Ik voelde mezelf er ook gewoon heel mooi in.
En hij bleek dus ook festival-proof?
Laura: Oh zeker! We hadden zelf opblaasbare gitaren en microfoons geregeld, maar de ceremoniemeesters hadden daar een schepje bovenop gedaan door iedereen iets opblaasbaars mee te laten nemen! De krokodillen, luchtbedden, bootjes en ballen vlogen door de lucht. Totale chaos! Op een gegeven moment keek ik om me heen en dacht ik: ‘Kan dit wel?’! Het laatste nummer van Skunk Anansie heb ik crowdsurfend meegemaakt.
En helaas moesten we na afloop al meteen zelf alles opruimen en afbreken. Met een doorzichtige poncho over mijn geweldige trouwjurk heen heb ik dat gedaan. De gasten werden ondertussen met twee tuktukjes naar de camping gebracht. En toen we daar later aankwamen, zat iedereen alweer aan een drankje onder de partytentjes.
Toen heb ik mijn Adidasvestje over mijn trouwjurk aangetrokken en hebben we het daar tot in de late uurtjes nog heel gezellig gehad. Iedereen was het er over eens: dit was de beste bruiloft ever!
Kom ook langs bij Assepoester, dan vinden we samen de trouwjurk voor jóu!
