Met 40 gasten trouwen in een oud kerkje in je eigen straat, een zwarte trouwjurk en elk jaar bruidstaart
Lenie: “Waarom trouwen? Oef, wat een moeilijke vraag! Gewoon omdat we het leuk vonden eigenlijk. En om onze liefde te vieren. Om echt uit te spreken dat we voor elkaar kiezen. We zijn nu zes jaar samen en ik had het tegen Jurgen weleens over trouwen gehad, ik had gezegd dat ik dat wel heel leuk zou vinden. Maar van Jurgen hoefde het allemaal niet zo. Vorig jaar heeft hij me tóch gevraagd, een enorme verrassing! Hij wilde nooit een hele grote bruiloft, daar zat hij wel een beetje tegenaan te hikken. Ik kon me daar goed in vinden. Daarom hebben we het ook klein gehouden. Waarom hij van gedachten is veranderd en toch wilde trouwen? Hij wilde gewoon heel graag dat ik zijn vrouw werd… tja, dan moet je wel trouwen he? Haha!”
Drie keer is scheepsrecht
“Het aanzoek, dat is wel een heel apart verhaal. Denk maar aan het gezegde ‘drie keer is scheepsrecht’! We waren afgelopen augustus in Brugge, dat vinden we zo’n mooie stad. Terwijl we daar waren, was ik me er totaal niet van bewust dat Jurgen al maanden van plan was om mij ten huwelijk te vragen. We zaten te lunchen op de markt, daar heb je een hele grote klokkentoren waar je ook in kunt. Jurgen dacht meteen: ‘o het lijkt me wel heel mooi om Lenie daarin ten huwelijk te vragen, met uitzicht over Brugge’. Maar ja, hij kreeg me daar écht niet in, want ik heb enorme hoogtevrees en ging dus niet mee naar boven. En dus ging dat huwelijksaanzoek niet door. Later zaten we in een heel mooi park – een middeleeuws park -, we waren daar helemaal alleen. Jurgen dacht wederom: ‘dit is een mooi moment om Lenie te vragen!’ Tot het park binnen een mum van tijd volstroomde. Alsof er een bus met toeristen naast ons was gestopt! Dat ging dus óók weer niet door.”
“Uiteindelijk ’s avonds in de tuin van het hotel, waren wij eindelijk helemaal alleen. De lichten waren uit, het was pikkedonker, we zaten alleen onder de sterrenhemel op een bankje. Jurgen zag zijn kans schoon en vroeg: “Lenie wil je met me trouwen?” Ik was vervolgens zó emotioneel dat hij na tien minuten moest vragen: “Maar wat was nou eigenlijk je antwoord?”.”
Trouwen in het kerkje op de hoek
“We hebben het eerst aan onze familie verteld natuurlijk en daarna zijn we gelijk gaan kijken voor een locatie. Bij ons op de hoek zit een protestants kerkje, dat is ook een ruïne. Een keer in de drie weken is er een kerkdienst, verder wordt het niet gebruikt. We waren er zelfs nog nooit binnen geweest. Maar toen ik een keer op een vrijdag thuis was, hoorde ik allemaal gejuich en ben ik gaan kijken waar dat allemaal vandaan kwam. Toen zag ik daar een bruidspaar. Na een rondje bellen kwam ik erachter dat je in het kerkje sinds een paar jaar voor de wet mag trouwen. Maar weinig mensen weten dat, dus het gebeurt niet zoveel. Ik heb gelijk de beheerder opgebeld en we zijn gaan kijken. Meteen wisten we: dit is het. Het is naast ons huis, we kijken er elke dag tegenaan, dus het is een voor ons een speciale plek. De trouwdatum is niet speciaal ofzo; we hebben gewoon een datum geprikt die ons goed uitkwam. Maar als ik thuiskom, zie ik dat kerkje en denk ik aan onze trouwdag. We zijn het derde bruidspaar dat daar getrouwd is.”
“De kerk had weinig versiering nodig. Het interieur is zwart met wit en we wisten ook van elkaar dat we allebei in het zwart-wit zouden trouwen. Met paarse en witte bloemen hebben we het kerkje bijpassend aangekleed. Aan elke stoel hing een buisje met bloemen erin en op het altaar stonden wat bloemstukjes. Dat gaf net iets meer sfeer.”
Het draaiboek: foto’s, picknicken, ceremonie, borrelen en dineren
“We hebben gewoon allebei thuis geslapen in ons appartementje. ’s Morgens zijn we naar Jurgens ouders gegaan, allebei in een aparte kamer. En dan ook angstvallig de deur dichthouden he, haha, want we mochten elkaar nog niet zien. In de tuin hebben we elkaar ontmoet. Ik vond het heel raar, Jurgen glunderde gelijk en die had echt zoiets van ‘wow, wat een mooie bruid!’ Hij wist wel dat ik in het zwart trouwde, maar meer wist hij niet. Allebei waren we verrast. We zijn heel snel daarna vertrokken in onze eigen oldtimer naar een locatie om foto’s te maken. Daarna zijn we naar een fort in de buurt gelopen – in hoeverre je het nog een fort kunt noemen want het is in de tweede wereldoorlog helemaal platgebombardeerd – maar het tunnelstelsel ligt er nog wel en je kunt er nog helemaal in. Daar hebben we prachtige foto’s kunnen maken. Daarna hebben we gepicknickt met de getuigen. Gewoon een ontspannen momentje van lekker picknicken. Een koelboxje met broodjes mee, koffie & thee, lekker met z’n allen gegeten. Vervolgens zijn we naar het kerkje gegaan. Iedereen was al binnen, alleen de ceremoniemeesters stonden buiten. Toen we naar binnen gingen zag iedereen ons pas voor het eerst. Heel leuk om de reacties van iedereen te zien!”
“Na de ceremonie zijn we naar Rhenen gegaan, naar een restaurant dat De Koning van Denemarken heet. Daar zijn we al een paar keer wezen eten. Toen we er voor het eerst kwamen, vonden we het meteen leuk. De bediening, het eten, de ambiance, alles klopte. Toen hebben we al meteen tegen elkaar gezegd: als we ooit gaan trouwen, dan doen we dat hier. Je kon er maar maximaal 40 mensen kwijt voor een feestje, dus dat was voor ons ideaal. Paste precies!”
“We hebben een deel van het restaurant afgehuurd, dus we hadden ons eigen terras en een zaal die was ingericht in huiskamersfeer. Daar hebben we de taart aangesneden en getoost en vervolgens gedineerd. Vooraf waren er allemaal kleine gerechtjes op een draaiplateau, dus dan hadden de gasten ook een beetje interactie met elkaar. Voor het hoofdgerecht mochten ze kiezen uit zalm, tournedos en varkenshaas en het dessert was net als het voorgerecht ook een draaiplateau vol kleine dessertjes. Voor ieder wat wils en we zaten allemaal vol.”
“Voor ons was het belangrijk om de mensen erbij te hebben waar we veel om geven en veel mee omgaan. Onze vrienden en de mensen die ons echt nabij staan. Het was ook de bedoeling dat het een hele relaxte bruiloft zou zijn. Geen gedoe, gewoon lekker normaal, een relaxte sfeer. Om half twaalf was het ongeveer afgelopen. Het was een superbruiloft! Het zou enorm slecht weer worden die dag, het had die nacht ontzettend geregend en die ochtend ook nog, maar toen de ceremonie aanving begon zelfs de zon te schijnen! Daar hebben we echt geluk mee gehad.”
Elk jaar bruidstaart
“De bruidstaart hebben we zelf geregeld bij een bakker in Rhenen, bijna tegenover De Koning van Denemarken. Van Woerkom heet die bakkerij. We hadden voor een chipolatavulling gekozen want dat lust iedereen. Hij was heerlijk, we hebben gezegd dat we ‘m elk jaar na laten maken. Ja dat gaan we echt doen!”
“Onze fotograaf is een vriendin van mij; Laura Thijssen. Ze is fotograaf, maar geen bruidsfotograaf. Voor vrienden maakt ze echter een uitzondering. Fijn ja, vooral ook omdat je je op je gemak voelt bij iemand die je al kent. En als ik hier in de buurt kijk naar verschillende fotografen, krijg je toch altijd een beetje dezelfde soort reportages. We zochten gewoon écht iets van onszelf, wat niemand anders heeft.”
Geen wit, geen rood, maar een zwarte Lenie-jurk
“Het zoeken naar mijn jurk ging heel makkelijk! Ik wist totaal niet wat ik wilde, maar ik wilde zeker geen wit en ook geen rood. Dat was eigenlijk het enige wat ik wist. Ik ben op internet gaan rondstruinen en kwam bij Assepoester uit. De eerste jurk die ik aantrok, was het! Ik heb daarna nog heel veel jurken aangehad, in allerlei kleuren, kort, lang, maar niets was zo mooi als de eerste jurk. Het was gewoon liefde op het eerste gezicht. En ik ben nog steeds verliefd op die jurk. Kijk een witte jurk… dat ben ik gewoon niet. Ik wilde een jurk die gewoon bij mij paste, maar ik zit ook met mijn bril – want zonder bril zie ik gewoon niks – en daar kwam de jurk zo mooi bij uit… het was ‘m gewoon. Mijn bril is nogal opvallend, maar hij was nu gewoon een accessoire bij mijn jurk. Van tevoren zeiden mensen wel: o zwart, zou je dat nou wel doen? Maar dan zien ze je en dan zeggen ze: o ja, dat ben jij helemaal. Dat vond ik nou leuk!”
“Het was inderdaad zo dat mensen een beetje hun twijfels hadden bij de kleur… maar dat interesseert me gewoon niet! Het gaat erom dat ik ‘m mooi vind en dat Jurgen ‘m mooi vindt, was natuurlijk ook belangrijk. Die vond het helemaal leuk dat ik in het zwart ging. Ik heb het aan mijn moeder en schoonouders zo gebracht: “het is leuk als jullie ‘m mooi vinden.” Ik heb ze ook expres niet meegenomen naar Assepoester. Ze zijn wel mee geweest met verstellen enzo, maar niet met uitzoeken. Ik wilde zo min mogelijk beïnvloed worden.”
Geen truttengedoe
“Ik kan het iedereen aanraden om naar Assepoester te gaan. Het was tenminste niet zo’n truttengedoe zoals wat je vaak ziet bij andere bruidsmodezaken. Maar gewoon echt lekker kijken, dat je gewoon de jurk zelf vast mag pakken om aan de stof te voelen en dat daar allemaal niet zo moeilijk over wordt gedaan. Ze luisteren ook echt naar wat je wilt en denken mee over wat er verder nog mogelijk is. Dat je niks opgedrongen wordt vond ik vooral ook heel fijn. De sfeer was heel relaxed, gemoedelijk en echt heel leuk. Ik ging op een zaterdag, dus ik verwachtte dat het heel druk zou zijn, maar dat viel reuze mee. Bovendien vond ik het juist leuk om te kunnen kijken naar wat andere bruiden aanhadden.”
“Mijn tip voor andere brides-to-be? Gewoon doen wat je zelf wilt en niet naar anderen luisteren. Haha! Gewoon trouwen zoals jij dat wilt, zoals je het samen voor ogen hebt en je niks aantrekken van wat een ander ervan vindt. Dat is héél belangrijk!”
De adresjes van Lenie:
Trouwlocatie: NH Kerk, Dreumel (Lenie: “Je kunt informatie opvragen bij de Gemeente West Maas & Waal”)
Feestlocatie: De Koning van Denemarken, Rhenen
Bruidstaart: Bakkerij van Woerkom Rhenen
Bloemist: Bloembinderij Creatief in Dreumel (Lenie: “Die moet er echt bij! Die heeft een taaie aan mij gehad, maar echt helemaal met mij meegedacht! We zijn er ontzettend goed geholpen.”)
