Trouwen op een vlonder, gekkenhuis in een fotohokje en een moderne bruidsjurk voor kort achter lang
Daisy: Ik ben zomaar een keer naar Assepoester gegaan. Op een ochtend; gewoon om even te kijken. Ruben en ik zijn lekker samen gegaan. Ja, pfff, al die regeltjes, wij doen gewoon waar wij zin in hebben hoor! Wij kopen altijd lekker samen kleren, dus nu ook.
Het was een beetje druk, maar we konden eerst neerploffen met een theetje en wat lekkers en na tien minuten kwam Geranda ons helpen. We hadden twee trouwjurken uitgekozen, maar de eerste trouwjurk die ik paste, was het al. Een moderne bruidsjurk, voor kort achter lang en in het wit. Zó stoer, maar ook heel elegant!
Het was voor mij de eerste winkel en de eerste trouwjurk die ik paste. Dat ging heel snel ja! Andere vrouwen vinden het misschien leuk om veel winkels af te lopen, maar daar had ik geen zin in. Of ik een snelle beslisser ben? Nee, helemáál niet, ik ben juist slecht in beslissingen nemen! Maar dit was het gewoon; liefde op het eerste gezicht. Ik was er helemaal stil van, terwijl ik normaal gesproken best wel aanwezig ben, haha.
Iedereen zei: ‘Dit is echt een trouwjurk voor jou. Heel hip, een beetje bloot, fris, jong en spontaan.’ Ik heb ‘m op maat laten maken en hij paste precies.
Er ons eigen feestje van maken
Daisy: Wij wilden onze bruiloft uitbundig vieren. Met overdag een mooie plechtigheid, maar dan niet op de traditionele manier.
We hebben drie locaties bezocht en zijn uiteindelijk gegaan voor de vlonder van in Park Sonsbeek in Arnhem. Een geweldige mooie locatie, op het water. Het hoort bij De Boerderij, die een authentieke uitstraling heeft met een klassiek, maar stijlvol interieur. We zagen het helemaal voor ons: buiten trouwen op de vlonder, met onze familie, vrienden en getuigen om ons heen. En dan de hele tent afhuren en er ons eigen feestje van maken!
We werden rond 08:00 uur wakker en toen was het samen ontbijten en wachten tot de mensen zouden komen. Ruben is rond 10:00 uur naar zijn ouders gegaan en de kapper kwam naar mij toe om mijn haar en make-up te doen. Mijn bruidsboeket bestond uit een grote ring met een slinger van orchideeën. Die bloemen had ik ook in mijn haar. Ananda, een vriendin van mij, is heel creatief en zij heeft het boeket gemaakt.
Enorm kabaal
Daisy: Om 13:00 uur kwam Ruben mij ophalen in een ’67 Ford Mustang. Een vriend van ons heeft een Amerikaans autobedrijf en daar hebben we samen deze auto uitgezocht. Het was een enorm kabaal hier in de straat!
De visite zat al binnen, dus het was aardig druk in huis en ik realiseerde me ineens: o, dit is wel heel erg ‘echt’! Ik was behoorlijk zenuwachtig, maar toen Ruben aanbelde en we elkaar eindelijk zagen, stond de tijd eventjes stil. ‘Hoi lieverd… Wat zie je er mooi uit…’, zei hij stilletjes. We voelden allebei dat dit een bijzonder moment was. Heel emotioneel en mooi.
In onze tuin hebben we foto’s gemaakt en rond 13:45 zijn we richting Park Sonsbeek gereden. Ook daar hebben we weer foto’s gemaakt, onder andere bij de steile tuin en op bruggetjes. We hebben de hele dag laten filmen door de videografen van www-producties uit Arnhem. We waren vrij vlot klaar met de foto’s en hadden nog drie kwartier tot we bij De Boerderij aan zouden komen rijden. De fotograaf tipte ons: ‘Ga nog even lekker ergens zitten, geniet van de rust en elkaar!’. Bij een groot Chinees restaurant hebben we op het terras nog wat gedronken. Daar hebben we zó van genoten, het was heel ontspannen voordat de drukte zou losbarsten.
Trouwen op een vlonder in het park
Daisy: Iedereen stond al klaar bij de boerderij en ze hoorden ons van heinde en verre aankomen met onze Mustang. Ze zwaaiden en waren blij. We hadden 25 daggasten uitgenodigd, maar als mensen bij de plechtigheid aanwezig wilden zijn, kon dat. Onze vrienden waren er al, die wilden graag komen kijken.
De ceremonie was heel bijzonder. Ruben is eerst samen met zijn moeder naar de vlonder gelopen en ik ben weggegeven door mijn vader. Hij zei op het moment van weggeven tegen Ruben: ‘Ruben, ik geef je de hand van mijn dochter, maar wel op één voorwaarde: dat je heel goed voor haar zult zorgen.’ Dat was zo’n emotioneel moment.
De plek van de ceremonie was versierd met witte ballonnen, slingers en een rode loper. De trouwambtenaar is een goede vriendin van onze buurvrouw; daardoor voelde het natuurlijk en vertrouwd.
De muziek die we hadden uitgekozen was ‘Ordinary Love’ van U2 tijdens het weggeven, ‘Magic’ van Coldplay tijdens het tekenen van de trouwakte en ‘Million Voices’ van Otto Knows aan het einde van de ceremonie. Op dat laatste nummer hebben we elkaar min of meer ontmoet, tijdens Dance Festival Emporium.
Proosten & proeven
Daisy: Na de ceremonie hadden we nog wat fotomomenten met de familie en vrienden en daarna hebben we geproost met Indonesische hapjes en prosecco. Alcoholvrij voor mij, omdat ik toen net zwanger was. Maar dat wist nog niemand…!
Om 17:30 uur konden we aan het diner, lekker buiten op het terras. We waren al een keertje eerder bij De Boerderij gaan eten met onze ceremoniemeester Gaby en haar partner Freek. We kregen toen allerlei kleine proeverijtjes om erachter te komen wat we lekker vonden. We hebben een menu samengesteld waarvan we dachten dat iedereen het lekker zou vinden. Het werden drie gangen en we zaten aan twee lange tafels. Er stond ook een springkussen voor de kinderen.
Ik zat nog aan het toetje toen de eerste gasten al arriveerden. Ik ben even naar ze toe gelopen om ze te begroeten en na het dessert was er tijd om ons even op te frissen; hairspray, make-upje bijwerken… Toen we terugkwamen, stond er een rij tot aan buiten met mensen die ons wilden feliciteren! Maar dat vonden we juist leuk, het is zo mooi wat iedereen komt zeggen. Al die gelukswensen. En dat mengt dan allemaal met elkaar… We zagen later op onze foto’s de meest verrassende combinaties van mensen terug, zo leuk!
Gekkenhuis in het fotohokje
Daisy: Aan het begin van de feestavond is het natuurlijk de bedoeling dat je de dansvloer opent, als bruidspaar. Wij hebben toen het nieuws gebracht dat we in verwachting zijn. Iedereen stond dichtbij ons, de dj gaf ons de microfoon waarna Ruben een korte speech gaf en alle gasten bedankte voor hun aanwezigheid. Toen ik de microfoon kreeg, vertelde ik dat ik tien weken in verwachting was. Iedereen riep: ‘Oooooh!’, klapte en werd enthousiast. Ze waren door het dolle heen.
Onze DJ, Jan-Willem (DJ Walter Witlov), die we via Skyfly hebben gevonden, draaide heel goed, het klikte met ons en met het publiek. Hij heeft ons een hele mooie avond bezorgd. We hadden ook een fotohokje en hoe later het werd, hoe vreemder de foto’s die daaruit rolden.
Onze gasten hebben het hokje zo erg uit z’n verband getrokken, dat het vroegtijdig afgebroken moest worden, haha! Ze gingen met veel te veel mensen tegelijk dat hokje in, kan ‘ie helemaal niet aan. Het was echt een gekkenhuis. Er kwamen dubbele afdrukken uit het fotohokje, zodat gasten er één in onze enveloppendoos konden stoppen en de andere mee konden nemen als aandenken.
Flügels en geluksbuddha’s
Daisy: Het was een knalfeest; zelfs het personeel van De Boerderij ging uit z’n dak! Er werden flesjes Flügel rondgebracht en er stonden mensen op de dansvloer van wie we nooit hadden verwacht dat ze zouden gaan dansen. Ik zag mijn ouders gewoon staan swingen op de muziek van nu!
Het was 01:30 uur voordat iedereen de deur uit was. Ik was toen ook wel heel moe, want ik zat toen ook in de eerste weken van mijn zwangerschap.
We hebben alle gasten een geluksbuddha meegegeven in een zakje met rijst. Die had ik besteld via eenbeetjegeluk.nl. Het vergde een avondje handarbeid om de zakjes te vullen, maar ach, dat was leuk om te doen.
Onze eerste reactie toen het feest voorbij was? Dat het gewoon hartstikke mooi was! Heel bijzonder en gelukmakend. Hartverwarmend ook, dat iedereen zo blij is. Als je dan iedereen op de dansvloer ziet staan en bedenkt: ze staan hier voor ons, is dat een heel bijzonder moment.
Alsof de wereld stilstond
Daisy: Wat ik het hoogtepunt vond? Ik ben echt een danser, dus voor mij was dat de dansavond. Ik vond dat zó heerlijk! En het ja-woord was natuurlijk heel bijzonder; het leek wel alsof de wereld stilstond. Je staat daar echt even met z’n tweeën en kijkt elkaar in de ogen; heel puur en intens.
Onze tip voor andere Lucky Girls is: laat alles filmen! Onze videografen hebben zelfs interviews gedaan met familieleden en vrienden en het is zó mooi om later terug te zien wat ze je allemaal toewensen. Dat is echt van toegevoegde waarde. Foto’s zijn natuurlijk ook een blijvende herinnering, maar zo’n video lééft echt!
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
Trouwfoto’s: Niels van Foto Mireat
