Op korte termijn trouwen zonder stress, een vijfgangendiner, een rood Volkswagenbusje en een rode trouwjurk
Nienke: “Toen we tien jaar verkering hadden, dachten we wel even: wat gaan we doen? Gaan we trouwen? Dat leek ons veel geld te kosten; veel liever gingen we op reis. Met een campertje zijn we naar De Noordkaap gereden, heel gaaf. Trouwen boeide ons op dat moment niet zo.”
“Ik heb later wel af en toe gedacht dat ik het leuk zou vinden als Koen mij ten huwelijk zou vragen, omdat het voor mij waardevol is dat je dat uitspreekt. Daarentegen ben ik niet zo’n meisje-meisje dat altijd heeft gedroomd van een trouwerij hoor, ik had er ook echt geen voorstelling bij. Maar ik wilde heel graag dat hij dat een keer tegen me zou zeggen.”
“We hadden trouwen altijd voor ons uitgeschoven, want het had geen prioriteit. Tot we afgelopen januari te horen kregen dat mijn vader ALS heeft; een spierziekte. Dat gaat heel rap; hij kan nog maar amper praten en amper eten. Binnen een half jaar is hij er misschien niet meer. Koen dacht: als we het dan ooit nog willen doen, dan is het toch wel handig om dat op korte termijn te gaan doen. Want we wilden natuurlijk dat mijn vader erbij kon zijn.”
Op korte termijn trouwen en tóch geen stress
“We waren op vakantie in Frankrijk, het was een dag voor mijn verjaardag en we zaten ’s avonds lekker met een wijntje te praten bij volle maan. We hadden geen boeken of iPads meegenomen; de vakantie stond echt in het teken van contact hebben met elkaar en bijpraten. Het voelde op dat moment zó ontzettend goed en toen vroeg hij me ook nog ten huwelijk. Hij had zelfs geregeld dat mijn ouders de volgende dag ook aankwamen op de camping. Toen dacht ik: dit kan echt niet meer stuk, ik weet niet wat ik ooit nog moet wensen!”
“De bruiloft hebben we op korte termijn geregeld: Koen vroeg mij op 20 augustus ten huwelijk en op 5 oktober gingen we al trouwen. Maar het liep allemaal goed, we hebben geen stress gehad. Wel zijn we in de vakantie een paar dagen eerder terug naar huis gegaan, deels omdat het veel regende maar ook omdat het al begon te kriebelen om in de trouwerij te duiken.”
Punk, rock & alternatief
“Eerst dacht ik: ik trek gewoon een jurkje van de Zara aan dat nog ergens achterin mijn kast ligt, kan ons ’t schelen. Wij wilden eigenlijk gewoon uit eten met onze ouders en klaar. Maar algauw werd de bruiloft veel groter dan gepland. Mijn ouders wilden graag betalen voor een trouwjurk. Koen voegde daar aan toe: ‘Regel nou gewoon een gave jurk; je moet geen beslissingen nemen waar je later spijt van krijgt!’.”
“Ik wilde niet in het wit trouwen. Dat leek me zo saai! Daarom ben ik op internet gaan zoeken naar alles wat alternatief was; punk, rock, van alles, haha! Op jullie site vond ik eigenlijk de gulden middenweg: wél een bijzondere jurk, maar niet meteen over the top.
Koen houdt meer van klassiek, maar voor mij mag het altijd wel lekker gek. Ik zocht dus iets wat hij niet te Pipo de Clown-achtig zou vinden, maar wat voor mijn gevoel wel lekker anders dan anders was. Want ik wilde wel trouwen in iets bijzonders.”
Uithongeren? Kan jou ’t schelen!
“Met mijn moeder ben ik een dagje naar Arnhem gegaan. Assepoester was de eerste bruidsmodewinkel waar ik ging kijken en ook meteen de enige.
Ik vond de winkel superleuk; andere winkels leken me stijf en truttig. Ik vond het ook heel grappig dat er zoveel te snoepen op tafel stond; als je gaat trouwen, wordt er min of meer van je verwacht dat je jezelf gaat uithongeren om in de jurk te passen. Bij Assepoester was het echt zo van: kan jou ’t schelen, je hoeft toch niet drie kilo af te vallen om een gave jurk te vinden? Een totáál andere sfeer.”
“Ik vond een rode trouwjurk die klassiek genoeg was voor Koen, maar door het kleurtje en de stof toch ook heel gaaf is. Ik stond gelijk te swingen voor de spiegel, zo van: kijk, cool hè?
En ik moet zeggen: hij zat heerlijk. We hebben drie uur aan tafel gezeten op onze bruiloft en de jurk zat heel relaxed. Ik zou ‘m morgen zó weer aan willen.”
Lekker luxe uit eten
“Dat idee dat we aan het begin hadden – van lekker uit eten – daar hebben we aan vastgehouden. Daardoor konden we lekker laat beginnen met de trouwdag: pas na de lunch. Om 10:00 ’s ochtends zat ik nog lekker relaxed bij mijn ouders thuis in mijn fleecevest koffie te drinken. Ik had ook geen visagist geregeld, ik dacht: mijn haar en make-up, dat kan ik best zelf. Koen en ik hebben toen ook een uurtje uitgetrokken voor de photoshoot met onze fotograaf.”
“Aan het eind van de middag hebben we een receptie gegeven waar we iedereen hebben uitgenodigd die we nog graag wilden spreken.
Voor de verjaardag van Koen in mei zijn we gaan eten in een luxe restaurant, waar wij het eten ontzettend lekker vonden en de sfeer heel goed. We dachten: misschien moeten we daar dan gaan trouwen! Dus we zijn gaan informeren of dat mogelijk was.”
“Het wettelijke trouwen kon daar niet; dat hebben we in het stadhuis gedaan. Maar we konden wél onze receptie geven in het restaurant. Normaliter zijn ze alleen ’s avonds open voor het diner, maar speciaal voor ons hebben ze de deuren ’s middags al open gegooid en bijzondere hapjes bedacht voor onze gasten. We hadden toen 80 mensen uitgenodigd. Na de receptie zijn wij een uurtje weggegaan om de kids op bed te leggen. Een vriendin is de rest van de avond bij ze gebleven, terwijl wij terugkeerden naar het restaurant voor een verrassingsdiner van vijf gangen. Compleet met wijn erbij.”
“De sfeer was heel relaxed; je zit daar alleen maar met je eigen familie – we waren met z’n vijftienen – dus dat voelt heel intiem en rustig.”
Dansen op je receptie
“Tijdens de receptie heeft mijn zangjuf samen met een gitarist wat achtergrondmuziek gespeeld. Plotseling kwamen mijn schoonzusjes naar me toe en zeiden ze: ‘kom, wij gaan gewoon dansen met z’n drieën’, midden in het restaurant! Algauw kwam iedereen erbij staan en heb ik zelfs nog samen met Koen en later met mijn vader gedanst, op een rustig nummer. Dat maakte het natuurlijk helemaal af. Dat zijn echt de bijzondere momenten die je dan nog even meepakt.”
“Het rode Volkswagenbusje; daar was Koen helemaal weg van. We hebben al eens vaker zo’n busje gehuurd voor vakantie, maar dan het nieuwe model. Het rode busje vonden we te gek als trouwvervoer.”
“Bruidstaart wilden we niet. We houden namelijk niet zo van taart. Tegen het restaurant hebben we dan ook gezegd: kom alsjeblieft niet aanzetten met een bruidstaart! Als alternatief hadden ze voor bij de receptie een soort bolletjes van bavarois gemaakt die ze heel gaaf goud hadden gespoten. Lekker met Cava erbij.”
“We zijn ook gewoon zonder trouwringen getrouwd; daar had Koen niks mee en ik had mijn verlovingsring al. Ik zie niet in waarom ik nog een ring moet hebben! En als iemand zegt: ‘ik hou zoveel van jou dat ik met jou wil trouwen’, nou, dan is dat voor mij bijzonder genoeg. Ik heb Koen wel verrast met manchetknopen met een Volkswagenbusje erop. Dat vond ik dan wel weer heel leuk en bij ons passen.”
“Als bedankje hadden we voor alle gasten een fles Franse rode wijn. Dat paste wel bij het rode thema van de dag: rode trouwjurk, rood Volkswagenbusje… Toevallig had de ceremoniemeester ook bedacht om in plaats van een gastenboek alle gasten te vragen om een fles wijn mee te nemen met op het etiket een wens voor ons. We hebben nu thuis twee wijnrekken staan, helemaal vol met wijn.”
Een jaar plannen? Wij hadden het zó in elkaar gedraaid
“Wat ik het leukste moment vond? Ik vond het wel heel cool dat we gewoon gingen staan dansen tijdens de receptie, vooral omdat ik dat niet had verwacht. Ik denk dat anderen zouden kiezen voor dat moment waarop ik met mijn vader heb gedanst, omdat dat natuurlijk ook wel emotioneel was. We hebben niet de hele dag zitten grienen hoor, we hebben er echt van genoten. De dag stond in het teken van genieten en lol hebben. We hebben geboft dat we zonnig weer hadden en dat het diner ontzéttend lekker was.”
“Tijdens het plannen van onze bruiloft hadden we steeds het idee dat wij de dingen heel anders deden dan anderen. Je leest overal dat je minstens een jaar moet uittrekken om je bruiloft te regelen, maar wij hadden het eigenlijk zo in elkaar gedraaid. Koen vond daardoor wel dat het snel voorbij was, maar ik vond het juist heel fijn dat je niet een heel jaar lang tegen alles aan zit te hikken wat je nog moet doen. We werden op deze manier gedwongen om prioriteiten te stellen en je hebt dan ook geen tijd om wakker te liggen van bepaalde keuzes. Het ging allemaal vanzelf eigenlijk.”
“Verder zou ik andere Lucky Girls willen adviseren: als jij een plek hebt waar je je heerlijk voelt, ga dan vooral informeren of je daar óók kunt trouwen of feesten. Ik ben heel blij dat wij het bij De Aubergerie hebben gevierd, dat gaf een totaal andere sfeer dan een trouwzaaltje.”
De adresjes van Nienke:
Trouwfoto’s: Ruud van der Graaf
Nienke: “Koen kende Ruud van zijn werk. Hij is geen typische trouwfotograaf en dat was juist wat we wilden: geen standaard plaatjes van bij een boom liggen, maar lekker eigenwijze foto’s!”
Feestlocatie: Restaurant de Aubergerie, Amersfoort
Nienke: “Het is geen officiele trouwlocatie natuurlijk en voor grote groepen is het ook niet echt geschikt, maar als je ook wilt trouwen in een intiem sfeertje, maken ze er écht iets bijzonders van. Ze kunnen alles voor je doen en waren heel enthousiast in het zelf bedenken van leuke dingen. Hier gaan we elk jaar onze trouwdag vieren!”
Rode trouwjurk: Assepoester Feestkleding, Arnhem
Nienke: “Assepoester was de eerste bruidsmodewinkel waar ik ging kijken en ook meteen de enige.”
Volkswagenbusje: Kool Trouwauto’s, Nieuwegein
Muziek: Lucette Snellenburg
Nienke: “Mijn zanglerares Lucette geeft in Amersfoort les, maar treedt ook regelmatig op. Ze is ook voor feesten te boeken, indien gewenst onder begeleiding van gitarist of pianist.”
