Een bruiloft in Franse stijl, een romantische kanten trouwjurk, veel live-muziek en ‘gewoon lekker dom dansen’
Waarom móest jij naar Assepoester voor jouw trouwjurk?
Sanne: Een aantal vriendinnen van mij is inmiddels getrouwd. Allemaal gingen ze naar Arnhem – de modestad! – voor hun trouwjurk. Drie van de vier zijn bij Assepoester geslaagd voor hun trouwjurk, dat leek me een goed teken!
Ik heb mezelf op mijn dertigste verjaardag getrakteerd op een rondje trouwjurken kijken. Ik ben in mijn uppie naar allerlei adresjes in Arnhem gegaan om onbevooroordeeld een idee te krijgen welke stijl ik het leukst vond en waar ik het fijnst werd geholpen.
Bij Assepoester vond ik het meteen heel open, vrij en fijn. De eerste trouwjurk die ik daar aantrok, een romantische kanten trouwjurk, heb ik uiteindelijk ook uitgekozen. Niet in mijn eentje hoor; ik ben later teruggegaan met beide ‘moeders’; mijn moeder en schoonmoeder. Gelukkig was ‘mijn jurk’ er nog.
Vijf minuten voor sluitingstijd heb ik de romantische trouwjurk met kant die ik op mijn verjaardag had gepast als laatste aangetrokken. En dat was ‘m hoor! We konden meteen met dé jurk naar huis.
Wow, een romantische kanten trouwjurk dus! Hoe wist je dat dit jouw jurk was?
Sanne: Ik wist dat het dé trouwjurk was voor mij, omdat ik me er zo mooi in voelde. Hij zit lekker en staat fantastisch. Ik bedoel; ik hoef mijn buik niet in te houden en hij benadrukt mijn goede punten. Dit is de jurk die mij laat stralen.
De moeders hadden tranen in hun ogen. Mijn moeder is kort voor het uitzoeken van de bruidsjurk gescheiden. Zij gelooft nog altijd in het huwelijk waardoor het allemaal wat extra emotioneel was. Maar het was ook heel mooi om die pure emotie bij beide mama’s te zien en te voelen. Het was dus best heftig, maar ook goed.
Omdat ik ten tijde van het passen en kopen van mijn trouwjurk nog iets voller was, bleek de jurk bij het afspelden duidelijk te groot. Zonder morren of moeilijkheden mocht ik de jurk drie weken voor de trouwdatum omruilen voor een kleinere maat, hoe fijn is dat! Zo hoefde hij maar minimaal vermaakt te worden.
Tot aan de bruiloft heb ik mijn kanten trouwjurk bij mijn schoonouders gehangen, gewikkeld in een laken. Zo kon niemand er ook maar een glimp van opvangen.
En wat vond jouw Lucky Guy ervan?
Sanne: Arjen zag mijn bruidsjurk voor het eerst tijdens de ‘trapceremonie’, zoals we dat noemden. Hij zei: ‘Verdomme San, ben je zó mooi, moet ik de hele dag naast je lopen vandaag’.
Het liefst zou hij steeds een beetje afstand nemen om zijn vrouw-to-be eens goed te kunnen bewonderen in die prachtige romantische kanten trouwjurk. Hij is inderdaad de romantische van ons twee, dat blijkt ook wel uit de manier waarop hij mij ten huwelijk heeft gevraagd.
O…? Vertel, hoe ging dat?
Hij had een website ontdekt die het aantal dagen tussen twee data berekent. Op 27 maart 2013 zouden we precies 5000 dagen samen zijn, zo bleek. Die datum viel in een week waarin we ‘toevallig’ vakantie hadden. In New York, op het dak van het Rockefeller Center heeft hij mij ten huwelijk gevraagd. Mijn eerste reactie was: ‘Nee… – ongemakkelijke stilte – … ècht?!’ Om vervolgens volmondig JA te antwoorden op zijn vraag of ik hem de gelukkigste man op aarde wilde maken door met hem te trouwen.
Die datum is trouwens ook nog eens de trouwdag van zijn ouders. Dat maakt de verlovingsdatum extra mooi en heel symbolisch.
Hoe verliep jullie trouwdag?
Sanne: Mijn schoonvader zou mij ’s morgens wegbrengen maar hij had de avond voor de bruiloft een ongelukje had gehad. Daarbij had hij een gat in zijn hoofd opgelopen. Gelukkig was de buurman zo lief om mij naar de trouwlocatie te brengen.
Eenmaal daar stond kapster/visagiste Inge al op mij te wachten. Omdat ik nooit make-up draag, heeft zij er voor gezorgd dat ik een bruidsmake-up kreeg die me liet stralen. Dat betekende geen dikke laag plamuur, maar naturelle tinten met een beetje glitter en glamour.
Om 08:00 uur arriveerden ook onze fotografes; een vriendin van ons en een goede vriendin van haar. Het was ideaal dat ze met z’n tweeën waren, op deze manier kon onze vriendin tussen het fotograferen door ook een beetje genieten. Twee fotografes, en ook nog zulke leuke en goede als wij hadden, is echt een aanrader! Het levert heel filmisch beeld op, omdat alles vanuit meerdere perspectieven is gefotografeerd.
De vader van weer een andere buurman is videograaf: handig dus! Hij maakte een kort clipje van onze bruiloft van vijf minuten en daarnaast een lange film van bijna een uur. Dat is zó leuk! Je herbeleeft alles en ziet ook dingen die je de dag zelf niet hebt meegekregen.
Ik heb tot 11:00 uur als een soort Rapunzel op de zolderkamer van de trouwlocatie gezeten, maar in de trouwvideo zie je ook wat Arjen in die tijd heeft beleefd en hoe de gasten aankomen.
En wanneer zag je jouw aanstaande nou?
Sanne: Om 11:00 uur hadden wij ons ‘trapmoment’, oftewel de eerste ontmoeting op het nummer ‘She’ van Charles Aznavour. Ik dacht: wow, wat zag mijn man er prachtig uit in z’n blauwe maatpak, het zat hem als gegoten en stond hem fantastisch!
Onze bruiloft was in Franse stijl, omdat we elkaar ruim 16 jaar geleden in Frankrijk hebben leren kennen. Zo hingen er overal grote bossen lavendel aan de stoelen en hadden we tuleversiering en lampions in allerlei kleuren paars.
Ook lagen er overal fleecedekentjes voor als mensen het koud zouden krijgen. Uiteindelijk waren die totaal niet nodig omdat het een prachtige warme dag was.
De chef van de trouwlocatie heeft zelfs de moeite genomen om Franse macarons en paarse geglazuurde koekjes te maken voor bij de koffie, super! De aankleding was niet heel overdreven, maar het maakte het wel af.
We hebben de getuigen en onze ouders begroet, een kopje koffie gedronken en zijn toen het landgoed op gelopen voor een loveshoot. We hadden daar anderhalf uur voor uitgetrokken, meer hoeft het ook niet te zijn. Het voelde heel ontspannen en is voor mijn gevoel ook echt geworden zoals wij zijn; gewoon relaxt, vrolijk en een beetje gek.
Arjen maakte zich heel veel zorgen dat mijn jurk vies zou worden; als een soort bruidsmeisje heeft hij steeds mijn jurk omhoog gehouden. Ik zat er niet zo mee, want dacht: smerig wordt ‘ie toch wel!
Wat lief! En, werd ‘ie smerig?
Sanne: Nou, daarna gingen we een broodje eten met de gasten. De dochter van een van onze getuige had een vlekje gemaakt op het boordje van Arjen’s overhemd. Ik probeerde dat vlekje weg te vegen, maar was even vergeten dat ik nog een kopje koffie in mijn hand had… dat ik dus vervolgens over mijn bruidsjurk kieperde!
Van mijn knie tot aan de zoom zat er een dikke koffiestreep in mijn bruidsjurk. En dat allemaal een kwartier voor de ceremonie. Iedereen was in de stress, behalve ik. Samen met mijn schoonzus Sophie hebben we het kant onder de kraan uitgespoeld, de vlek opgedept met katoenen servetten en onder de haardroger hebben we mijn trouwjurk weer drooggemaakt. Alles was keurig op tijd weer smetteloos, geen probleem!
Waar was de ceremonie?
Sanne: De ceremonie vond buiten plaats, in een soort inham in de tuin met uitzicht op het glooiende Veluwse landschap. Toen het moment daar was, ben ik door mijn vader weggegeven vanaf het rechterbalkon. Arjen werd door zijn moeder weggegevens vanaf de linkerkant. We troffen elkaar in het midden van het gangpad en liepen vervolgens naar ons bankje.
De (vele) gasten hadden allemaal een plekje gevonden; dan wel op stoelen die klaar stonden, dan wel aan een statafel. De ceremonie kon beginnen.
Hoe vond je het?
We hadden een superleuke trouwambtenaar met heel veel ervaring. Zij vertelde een leuk, vrolijk verhaal, helemaal ‘ons’. Het duurde ook niet te lang, ongeveer 25 minuten. De zon scheen, een aantal gasten had hun zonnebril opgezet en andere moesten een beetje met hun ogen tegen de zon in knijpen. En wij zaten daar alleen maar te stralen op ons bankje.
Om dat bankje hadden wij trouwens nog speciaal gevraagd, dat leek me gezelliger dan twee losse stoelen.
Hadden jullie ook trouwringen?
Sanne: Ja. Mijn moeder heeft de rol van ringdraagster vervuld. De neef van Arjen heeft ons ringendoosje gemaakt. Ik wilde niet zo’n cheesy satijnen ringkussen, dus hebben wij hem gevraagd een stoer houten doosje te maken met onze initialen en de trouwdatum erin gegraveerd. De avond van tevoren heb ik er zelf nog een ringkussentje in genaaid. Gewoon van een lapje stof en een stukje kussenvulling.
Er was een cello- en pianocombo, Duo Celliano, dat live muziek speelde. Tijdens het ondertekenen van de trouwakte hebben zij een nummer uit de film Amélie gespeeld. En bij het vertrekken naar de taart en toost hebben zij ‘une belle histoire’ gespeeld.
En na de ceremonie…?
Sanne: Toen hebben we héél hard geproost. We wilden geen felicitatierij, dat vind ik zo suf, de hele tijd op dezelfde plek staan, dus hebben we gewoon de taart aangesneden, prosecco ingeschonken en ons tussen de gasten begeven. Gewoon ontspannen. Ondertussen speelde het combo lekkere up-tempo-/ popmuziek, op klassieke wijze.
We hadden een vijf lagen gestapelde bruidstaart met onze silhouetten erop, onze twee katten en onze oude rode Kever. De taart was echt héél lekker, met verse frambozen en witte chocolademousse. Ik ben een fervent amateurbakster en heb nog even overwogen om onze bruidstaart zelf te maken, maar vond het jammer dat je dan de dagen van te voren zo poepiedruk bent met de taart. Wij vonden het echt de moeite waard om het uit te besteden aan patisserie Christiaan uit Velp.
Wat hebben jullie geregeld met het eten op jullie bruiloft?
Na de borrel hebben de meeste gasten zelf een hapje gegeten in de buurt. Wij hebben samen met de ouders, oma’s, getuigen en ceremoniemeesters genoten van een diner op de trouwlocatie. Het menu was samengesteld uit biologische streekproducten. Veel groenten kwamen uit de eigen moestuin en het wild was geschoten in de nabije omgeving. We houden beiden erg van wild en vielen dus met ons neus in de boter, omdat het wildseizoen net begonnen was.
We hebben de menukaart helemaal in het Frans opgemaakt; mijn schoonzus is Vlaamse en heeft het menu samen met mijn zwager met liefde voor ons vertaald. We vonden het leuk dat het zo een beetje spannend was, dat je niet wist wat je precies te eten kon verwachten.
Het dessert bestond uit een etagère met Franse toetjes: crème brulèe, een bramentaartje, mousse au chocolat. In stijl sloten we af met een Franse kaasplank. En natuurlijk mochten de mooie Franse wijnen niet ontbreken tijdens ons diner.
Hoe hebben jullie de feestavond ingeluid?
Wij zijn ons gaan opfrissen op de kamer. Ik zing bij vocal Group Qoorieus en hoorde ze al repeteren op de gang. Zij hebben onze gasten welkom geheten voor het avondfeest, zo konden ze alvast in het sfeertje komen.
Om 20:30 uur werden wij aangekondigd als ‘Meneer en Mevrouw van Kempen’. Iedereen stond op de trap opgesteld en luid te joelen en te applaudisseren, erg leuk. Er stond aan het begin van het feest een saxofonist jazzy muziek te spelen; daarna nam de dj het over. Hij knalde er meteen ‘Happy’ van C2C in, één van onze lievelingsnummers.
Hebben jullie nog druk geoefend op een openingsdans?
Sanne: Wij hebben er heel bewust voor gekozen geen ongemakkelijke openingsdans te doen. Dat past niet bij ons. De hele avond stond in het teken van ‘gewoon lekker dom dansen’, zoals wij dat noemen. Dat staat voor niet te moeilijk dansen.
In de feestzaal stond één tafel, voor de rest alleen wat statafels. Zo móesten de gasten zich ook wel op de dansvloer begeven en dansen. Vanaf het eerste begin tot aan het slotnummer heeft de dansvloer steeds vol gestaan. Trouwens, aan die ene tafel zat Arjen’s oma van 91 aan de Safari-jus, met haar gehoorapparaat uit, alleen maar te kijken en te genieten. Ze vond het geweldig dat ze dit nog mee mocht maken.
Ik heb bewust af en toe even afstand genomen van het feest en gekeken en genoten. Het is cliché, maar de gasten maken het feest. Als je al die mooie, blije mensen ziet, voel je je heel gelukkig en rijk.
Om 00:30 uur hebben we afgesloten met ‘Gutenacht Freunde’ of zoiets. Arjen’s oma is Duitse, dus het was een beetje voor haar en we vinden het gewoon een tof nummer! Buiten stond er een frietkraam klaar en kruiwagens gevuld met ijs en bvo’tjes en andere drankjes voor onderweg. Zo kon iedereen nog een lekkere vette bek halen en wat te drinken voor de terugreis.
En toen nog een afzakkertje…?
Sanne: Zowel wij als onze ouders, de getuigen en de ceremoniemeesters zijn blijven slapen op de trouwlocatie. Maar voordat we naar bed gingen, zijn we in de kelder van de locatie nog even de pub in gedoken. We zijn beide whiskyliefhebbers en hadden een paar flessen whisky afgekocht. In de pub hebben we met nog wat gasten een laatste borrel gedronken tot de fles leeg was.
We wilden vooral dat onze bruiloft naadloos bij ons zou passen. Het moest een huiskamergevoel hebben; waarbij je de warmte en liefde voelde. Ook wilden we het vieren met álle mensen die ons dierbaar zijn en geen onderscheid maken. Het werd een goede, grote bruiloft op Landgoed Rhederoord met 155 mensen.
Wat was het allermooiste moment van jullie dag?
Sanne: Het hoogtepunt vond ik de ontmoeting tijdens de trapceremonie ’s ochtends, toen ik mijn man-to-be voor het eerst zag. Omdat iedereen zo heftig geëmotioneerd was, maakte dat het heel mooi, puur en ‘echt’. Maar ook hoe mooi iedereen aangekleed en opgedoft was maakte ons intens gelukkig. Zo bijzonder dat we dit mochten delen met de mensen die ons zo dierbaar zijn.
Heb je een tip voor andere Lucky Girls die ook zo’n fantastische trouwdag willen?
Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls is: er zijn al zo veel anderen, wees in godsnaam jezelf! Blijf dicht bij jezelf en doe wat je zelf fijn vindt. Als je gaat trouwen, zeggen ze allemaal: ‘geniet!’ Kijk goed naar de mensen om je heen, geniet van het feit dat zij genieten, geef hen de aandacht die ze verdienen en neem ze nooit voor lief.
Wil je ook zo’n romantische kanten trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Sanne:
Kanten trouwjurk: Assepoester, Arnhem
Trouwlocatie: Landgoed Rhederoord, De Steeg
Fotografes: Bubbles en Bowties, Daantje Bons en Sylvana Lansu
Videograaf: Wim Lubbers, Didam
Trouwauto: Ons eigen oude rode kevertje
Bloemen: Alfred Menting van Floral arts and designs, Zevenaar
Trouwpak: Eduard Dressler via Blijdesteijn, Tiel
Kapster/visagiste Sanne: Inge Schuurman van AMI Kappers, Zevenaar
Barbier Arjen: Bennie’s Barber Shop, Doesburg
Trouwambtenaar: Mevrouw Maik Exoo, gemeente Rheden
Bruidstaart: Patisserie Christiaan, Velp
Combo: Hans en Renata van Duo Celliano, ’s-Heerenberg
Koor: Vocal Group Qoorieus onder leiding van Josette Brinkhof, Zevenaar
DJ met Saxofonist: Timo en Maarten van De Entertainmentkoning, Arnhem
