Een weekend lang trouwen in Brabant, trouwfoto’s in de kroeg en een roze trouwjurk

Bekijk alle 16 foto's

Drie kwartier rijden naar Arnhem

Jolanda: Het was voor mij drie kwartier rijden naar Assepoester. Maar dat vond ik geen punt; ik werk af en toe in Arnhem, dus dat was wel makkelijk.

Anders trouwen: dat wilden wij. Toen ik Assepoester ontdekte, dacht ik: hee, dat klinkt leuk! Ik hoefde geen afspraak te maken en ook de trouwjurken zagen er mooi uit, niet van die grote pofjurken. Ik kreeg het gevoel dat het bij Assepoester gewoon relaxt zou gaan. Ook het type trouwjurken paste wel bij mij. Volgens mij ga ik daar wel slagen, dacht ik.

Ik had nooit verwacht dat ik met zo’n roze trouwjurk naar huis zou gaan. Mijn eerste reactie was zelfs: ‘Wow, heftig!”. Maar toen ik ‘m aan had en de paskamer uitliep, stond ik meteen te stralen en te huppelen. Ik heb dezelfde trouwjurk ook nog in het wit gepast, maar dat stond helemaal niet. Ik wilde niet dat mensen zouden denken dat het een avondjurk was – het was wel een bruiloft natuurlijk – dus hebben we er nog een kanten bolero bij uitgezocht. Toen dacht ik: ja, dit is het!

Niet zo traditioneel trouwen

Jolanda: We wilden niet zo traditioneel trouwen. Maarten had bijvoorbeeld in plaats van een trouwring een horloge. Ook zochten we naar een andere invulling van de dag, een andere opbouw dan gebruikelijk is. Toen ik op www.arnhemsmeisje.nl kwam en zag dat jullie laten zien hoe het óók kan, dacht ik: dit is wat ik bedoel, niet dat traditionele!

Uiteindelijk ben ik in contact gekomen met weddingplanner Vivian van het Het Bruidsmeisje. Zij gaf ons een heel goed idee: ‘spreid het uit over twee dagen, dan heb je dat relaxte gevoel.’ Wij houden bovendien erg van spontaniteit en bourgondisch, we zijn daarom voor twee dagen lang trouwen gegaan. Genoeg tijd om alles relaxt te doen, met iedereen te kunnen praten en genoeg energie voor een goed feest.

Sfeer proeven

Jolanda: Voorwaarde voor onze trouwlocatie was dat ‘ie in de buurt van Den Bosch zou liggen en dat er de mogelijkheid was om buiten te trouwen. Toen zag ik Kasteel Ammersoyen. We hebben eigenlijk niks met kastelen, maar het koetshuis zag er leuk uit.

We zijn gaan kijken, eigenlijk zonder verwachtingen, maar toen we binnen kwamen lopen door de poort, dachten we meteen wooow! Het klopte helemaal: buiten was een grasveld waar we konden trouwen, er stonden steigerhouten meubelen – die hebben we thuis ook – en het was helemaal in onze stijl verbouwd. Bovendien konden we het feest op zondag ook nog eens op deze locatie geven. Dat leek ons zó gaaf, dat de mensen die er zaterdag niet bij konden zijn, op zondag toch nog die sfeer konden proeven.

Mijn roze trouwjurk was een grote verrassing

Jolanda: Op zaterdag zijn we héél relaxt begonnen. Gewoon in hetzelfde bed, in hetzelfde huis. Om 09:30 stond de fotograaf op de stoep. Daarna kwamen de twee kapsters en ben ik naar de zolder verkast, samen met mijn moeder, schoonmoeder en twee vriendinnen. Joh, we hebben de grootste lol gehad daar op zolder! Lekker keuvelen met een bakkie thee, op de bank hangen… echt relaxt voelde dat.

Maarten was ondertussen op de eerste verdieping, samen met zijn getuige. Op een gegeven moment is hij lekker beneden een biertje gaan drinken, daar had hij zin in. Toen ik klaar was, is mijn pa eerst boven bij mij komen kijken. Die was er stil van, hij kon niks uitbrengen. Ook mijn beste vriendin stond perplex toen ze mijn trouwjurk zag: ‘wááát!’, riep ze, ‘dat had ik niet verwacht!’. De meeste mensen dachten dat ik in het wit zou trouwen. Mijn roze trouwjurk was een grote verrassing voor ze.

Wow. Tering. Holy shit!

Jolanda: Toen ik naar beneden kwam, stond Maarten samen met de rest van de gasten in de tuin op me te wachten, met zijn rug naar me toe. Achteraf hoorde ik van mijn broer: ‘ik zag wel iemand in een roze jurk lopen, maar pas een paar tellen daarna besefte ik: o shit, jij bent het!’. Toen ik Maarten op zijn schouder tikte en hij zich omdraaide, sprak hij de vier befaamde woorden: ‘Wow. Tering. Holy shit!’. Een vriendin van me vroeg toen: ‘betekent dit dat het mooi is?’. Waarop Maarten enthousiast ‘ja!’ riep.

En al die tijd heeft hij niks doorgehad hè, ondanks de roze stukjes stof in het trouwboeket en zijn roze stropdas. Een vriendin is vijftien minuten voordat hij een trouwpak uit ging zoeken naar die winkel gegaan om een foto van mijn jurk te laten zien. De verkoper wist dus wat ik zou dragen. Hij heeft toen een paar outfits samen kunnen stellen voor Maarten die helemaal bij mijn trouwjurk paste. En Maarten had geen idee!

De kroeg in

Jolanda: We hebben gezellig geluncht met z’n veertienen en zijn daarna een tijdje foto’s gaan maken in Den Bosch. We zijn ook over de Parade gelopen. Dat was superleuk, want iedereen feliciteert je onderweg.

Toen het begon te regenen, zijn we de photoshoot geëindigd in de kroeg. Bij ‘Café Roels’; omdat dat ook de achternaam is van Maarten. We hebben zelfs koekjes van ze gekregen waar ‘Roels’ op staat. Hartstikke leuk, want die konden we voor de ceremonie serveren bij de koffie en thee en op zondag nog mee geven als trouwbedankje.

Een zaal vol liefde

Jolanda: Toen zijn we naar Ammerzoden gegaan voor de ceremonie. We hadden een enorme klik met onze trouwambtenaar; Pauline Krom. We houden van lachen, veel lol hebben, maar wilden dat de ceremonie ook een serieuze noot zou hebben, dat het intiem zou worden. Dat is gelukt. Toen Pauline vertelde dat de ceremonie een uur zou duren, dacht iedereen: ‘o jee, wat lang’. Maar het vloog voorbij en het voelde zó intiem. Een vriendin zei achteraf: ‘dit had ik nodig, een zaal vol liefde!’.

In plaats van bruidstaart hebben we bij de toost aardbeien met dipjes geserveerd, zoals knetterdip en balsamico. Dan heb je toch iets zoets, maar niet zo’n grote hap, het was tenslotte al 17.00 uur. En er waren natuurlijk bitterballen!

Tafelen

Jolanda: Daarna zijn we gaan eten. Het voorgerecht werd in walking dinner-stijl uitgeserveerd; twee gerechtjes op kleine bordjes. Daarna zijn we aan tafel gegaan voor een sharing dinner: grote schalen die werden doorgegeven en waar je zelf wat van mocht pakken. Als afsluiter was er een toetjesbuffet. Dan sta je nog even lekker te praten met iedereen. Uiteindelijk zijn tegen 23:00 naar huis gegaan.

We waren nog helemaal vol van die dag, het was zó geweldig! En de volgende dag mochten we weer!

Dag twee: binnenzeilen op een scooter

Jolanda: Op zondag kwam een aantal daggasten rond 16:00 uur binnen bij ons thuis om te barbecueën. Dat hebben de buren helemaal geregeld.

We hebben om 20:30 verzameld bij Ammersoyen; Maarten en ik kwamen expres een half uurtje later. In de tussentijd hebben we een teaser laten zien van onze trouwvideo; die had onze videograaf al afgemaakt.

Wij kwamen op onze scooter binnengereden. Iedereen vindt het raar dat we zo’n ding hebben en we krijgen er veel commentaar op. Dus die scooter, die moest erbij! Op onze trouwkaart stond ook een cartoon van Maarten en mij op een scooter. Al toeterend zijn we zó naar binnen gezeild. En toen riepen we: ‘dansen maar!’.

Friet & Brabant

Jolanda: Het was echt een dansfeest. We hadden via Skyfly een dj gehuurd met een zangeres. Die zweepte iedereen zó op! Voor de dames hadden we nog een slippermand gemaakt, zodat iedereen zonder zere voeten kon blijven dansen.

De tijd is voorbij gevlogen. Om 00:45 hebben we afgesloten met ‘Brabant’ van Guus Meeuwis – met iedereen om ons heen – en daarna hebben wij afgezwaaid. Buiten stond een frietwagen die open ging, dus we hebben snel een frietje gepakt en zijn de taxi in gesprongen.

We zijn thuis spontaan nog even een borrel gaan drinken en toen we de buren thuis hoorden komen, vroegen we ze om nog even mee te borrelen. De buurvrouw had mijn trouwboeket in haar handen en zei: ‘ik ben gevraagd!’. Wat bleek: zij had mijn boeket niet gevangen, maar haar aanstaande had het boeket opgevraagd bij de ceremoniemeester. ‘Alleen als je een goede bestemming hebt’, zei zij. Waarop hij zijn vriendin thuis ten huwelijk heeft gevraagd. Ik had geen betere bestemming voor mijn boeket kunnen bedenken..!

Gouden tip

Jolanda: Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls is: doe het ook relaxt, zodat het niet één grote roes is, maar dat je kunt genieten. En neem ook de tijd om dingen te doen die je echt leuk vindt!

De trouwfilm van Jolanda en Maarten:

Film gemaakt door Lisa Galesloot