Bourgondisch trouwen in een kapschuur en een simpele trouwjurk
Debbie: Ik was nog nooit in een bruidsmodewinkel geweest en wist ook nog helemaal niet zeker of ik wel in een bruidsjurk wilde trouwen. Toch zag ik op de website van Assepoester meteen een paar dingen die ik leuk vond.
Ik heb mijn moeder en beste vriendin meegenomen naar de winkel. Nee, Luciel niet, die wist tot op de trouwdag nog niet eens dat het een jurk was geworden! Handig was wel dat ik bij Assepoester ook meteen een broekpak kon passen. Maar het voelde toch niet als ‘mij’, ik wilde toch gewoon een trouwjurk.
Het is een simpele trouwjurk geworden, tweedelig en zonder tierelantijnen. Gewoon een lange trouwjurk. De kleur van de rok was lichtgrijs.
Luciel: Hij kleedde ook mooi af, was heel mooi getailleerd. En zonder sleep of dat soort dingen. De trouwjurk was basic en daardoor juist perfect, zonder glitter & kant en weet-ik-veel. Wij dragen nooit jurken of rokken, dus ik wist niet wat ik kon verwachten. Het was zeker een verrassing toen ik Debbie kwam ophalen.
Bourgondisch trouwen
Debbie: Wat de stijl van onze bruiloft was? Bourgondisch, gezellig, relaxt en met lekker veel eten & drinken. En alles op één locatie, we wilden niet hoeven te verkassen. Ongedwongen en verzorgd.
Luciel: We hebben ook geen stressmoment gehad. We hadden twee goede ceremoniemeesters die de boel goed in de gaten hielden.
Overdag vierden we het heel klein, gewoon met familie en een paar vrienden. Bij het feest ’s avonds waren er 70-80 mensen. Dat vond ik best wel lastig: de gastenlijst samenstellen. Maar uiteindelijk hing er een hele goede sfeer. Oma is 87 jaar, maar ze moest er als laatste uitgeveegd worden!
Debbie: Ze zat de hele avond te smikkelen. Ze vermaakte zich prima.
BBQ, saté en biertjes
Luciel: We houden van lekker eten en gezelligheid. Een barbecue leek ons het leukste, dan konden mensen zelf heen en weer lopen om eten te pakken en hoefden ze niet stil te zitten.
Debbie: We hadden ook geen tafelschikking.
Luciel: ’s Avonds bij het feest hebben we in plaats van een frietje als afsluiter sateetjes met stokbrood en pindasaus rond laten gaan. Ging de grill gewoon nog een keer aan. Er werden hapjes geserveerd van deze tijd, zoals sushi en wrap-rolletjes. Die gingen rond op grote schalen. Ook hadden we een ‘wijn&bier-buffet’ waar je zelf drank kon pakken.
Debbie: We hadden ook biertjes in de fles, zoals Spaanse biertjes en witbiertjes.
Luciel: Ze stonden in een oude Franse bakkerswagen. Heel leuk!
Trouwlocatie in het bos
Debbie: We hebben deelgenomen aan de Open Toptrouwlocatie Route; een soort open huizen dag langs trouwlocaties, waarbij je overal kunt binnenkijken, hapjes mag proeven en offertes krijgt. Bij de derde trouwlocatie die we bezochten dachten we allebei: dit is leuk! Het klikte ook goed met de eigenaresse. Toen hebben we niet meer verder gezocht en de rest afgebeld.
Luciel: We kozen voor Auberge ’t Asje in Dalfsen, in de bossen. Het is een oude boerderij met van die oude houten balken, in die bourgondische stijl die wij leuk vinden.
Tevreden zijn
Debbie: Het tweede dat we hebben geregeld, waren de trouwkaarten. Die heeft een vriendin van ons ontworpen; zij heeft de kunstacademie gedaan.
Luciel: De kaarten waren vrij snel klaar. Net als de trouwringen. We liepen in de stad langs een juwelier, gingen naar binnen en stonden 15 minuten later weer buiten omdat alles was geregeld. Het scheelde dat we het over alles meteen eens waren. En als je iets vindt dat goed is, waarom zou je dan nog verder zoeken? Ik denk dat die instelling ook een beetje het succes van de dag is geweest: niet constant op zoek hoeven naar wat er nog meer is.
Debbie: Dat je ook tevreden kunt zijn.
Luciel: Daardoor hebben wij ook geen stressmomenten gehad.
De ceremonie: buiten trouwen
Debbie: De ceremonie was gepland tussen 15:00 en 15:30 uur. Ik ben ’s ochtends naar mijn ouders gegaan; Luciel is thuisgebleven met een goede vriendin en de visagist. Haar ouders kwamen ook naar mijn ouders toe en daar heeft Luciel mij later opgehaald. Onze vrienden zijn rechtstreeks naar de trouwlocatie gegaan.
Samen met onze vaders zijn we voor de ceremonie aan komen lopen op het liedje ‘Chasing Cars’ van Snow Patrol.
Luciel: We trouwden buiten, maar dan in een overkapte kapschuur, daar werd vroeger stro bewaard, geloof ik. Handig dat je dan buiten kunt trouwen, maar wél overdekt.
Taart eten
Debbie: Na de ceremonie zijn we binnen gaan proosten en bruidstaart gaan eten, die mijn moeder samen met een vriendin had gemaakt. Hij was heel goed gelukt: een taart uit twee lagen.
Luciel: Wit, met aan de voorkant een roze strikje en onze initialen. Met ruitmotief, zilveren kraaltjes en roosjes. Bovenop stonden twee vrouwtjes; de één in een jurk en de ander in een pak.
Debbie: We werken allebei in de Jeugdzorg en kinderen die uit huis geplaatst zijn, wonen bij ons op de groep. Zij kwamen samen met onze collega’s mee taart eten. Allemaal netjes aangekleed en met cadeautjes die ze zelf hadden gekocht. Zó leuk!
Dansen
Debbie: Na de barbecue, rond 20:00 uur, kwamen de avondgasten voor het feest.
Luciel: We hadden eerder al eens een gesprek met de DJ waarin ik had verkondigd dat je mij echt geen openingsdans moet laten doen…
Debbie: Maar in de auto zei ik: ik wil toch een openingsdans! Luciel schrok zó dat ze bijna tegen een paal reed.
Luciel: De DJ was gaan draaien en voor ik het wist, had ik Debbie de dansvloer op getrokken voor een moment of fame. En stond oma nou eigenlijk ook op de dansvloer?
Debbie: Ja. Met haar rollator.
Geslaagd
Luciel: We hebben de hele avond gedanst en gezellig gekletst; het vloog voorbij. Ik heb het naar m’n zin gehad en de gasten volgens mij ook wel. Het voelde als een leuke geslaagde, avond.
We zijn doorgegaan tot 24:00 uur. We hebben omgeroepen dat het laatste nummer kwam, dan begrijpen mensen de boodschap wel. Wij zijn tot het laatst gebleven, hebben iedereen uitgezwaaid en zijn toen met de ouders van Debbie mee naar huis gereden.
Debbie: Hoe we erop terugkijken? Alles klopte. En het ging ook zo makkelijk met organiseren; dat was zó gebeurd en de dag verliep perfect. Dat komt denk ik ook door de goede locatie, waar mensen werken die weten wat ze doen.
De basis voor een goede sfeer
Debbie: Mijn tip voor andere Lucky Girls is: vooral doen waar jij je goed bij voelt. Wij hebben alles gedaan zoals wij dat wilden, wat fijn voelde en wat belangrijk voor ons was. Zo stond de dag echt in het teken van ons samen.
Luciel: Klopt. Ik denk dat dat de basis is voor een goede sfeer. Mensen voelen het ook als je gespannen bent en je niet kunt vinden in hoe het verloopt. Je ziet soms van die tv-programma’s met hysterische bruiden die overal de controle over willen houden en dat het dan een rampdag wordt. Want dan gaat ieder klein dingetje tegenzitten. Zonde, want dan vergeet je de leuke dingen. Wees gewoon ontspannen en heb vertrouwen dat alles goed komt op jullie dag.
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
Trouwfoto’s: Janet Tilman van Foto’s Enzo
Trouwvideo: Gert Elhorst
