Esther: “Ik had niet verwacht dat een trouwjurk zó lekker kon zitten!”
Esther: Één van mijn beste vriendinnen – Annette – had een prachtige paarse trouwjurk bij Assepoester gekocht en ze was zo te spreken over de winkel en hoe ze was geholpen, dat ik dacht: als ik ooit ga trouwen, wil ik daar als eerste heen. Ik moest anderhalf uur reizen maar ach, je moet er toch iets voor over hebben? En bovendien zag ik mijn trouwjurk al meteen hangen, in de etalage!
Hij zat lekker
Esther: Ik kwam naar Assepoester met een duidelijk idee van wat ik wilde, maar het is iets compleet anders geworden! In mijn hoofd had ik een trouwjurk met een vintage look en veel kant. Bovendien wilde ik een strakke trouwjurk, want ik ben met mijn 1.85 meter een lange, Hollandse meid. Ik dacht: een jurk met zo’n grote rok is niks voor mij.
Toch zag ik bij binnenkomst meteen die trouwjurk in de etalage, met een wijde rok. Mijn vriendin zei: ‘die moet je ook passen!’. Ik trok ‘m aan en vond ‘m gelijk heel tof. Het bovenlijfje is zo ontzettend gaaf! In het Assepoester Atelier is mijn trouwjurk kort van voor lang van achter gemaakt. Er is een stukje van de onderjurk af gehaald, zodat ‘ie minder pompeus oogde. Zo had ik echt een custom-made trouwjurk. Via internet heb ik er nog een paars bontje bij gezocht en klaar was ik.
Ik vond het heel eng dat ik juist deze trouwjurk zo gaaf vond, omdat ‘ie zo anders was dan ik van tevoren had bedacht! Ik had tien jaar zitten wachten op dit moment, heel veel blaadjes bekeken en Pinterest-borden aangemaakt vol foto’s van jurken… achteraf denk ik: waar zat ik met mijn hoofd? Die jurken stonden dan wel heel mooi bij de modellen op de plaatjes, maar ik wist helemaal niet hoe ze mij zouden staan. Ieder lijf is anders.
Maar ik wist dat dit mijn trouwjurk was. Dat kwam door de reacties van mijn moeder, schoonmoeder en vriendinnen en bovendien zat ‘ie ook lekker. Ik had niet verwacht dat een trouwjurk zó lekker kon zitten!
Binnen drie maanden trouwen
Esther: Een week na het aanzoek had ik mijn trouwjurk al. We wilden dan ook heel snel trouwen: binnen drie maanden. Marco is vorig jaar heel ziek geweest en de dag waarop de diagnose exact een jaar geleden was gesteld, wilde hij een leuke wending geven door mij ten huwelijk te vragen.
De bruiloft binnen zo’n korte tijd regelen ging eigenlijk supergoed! Nu hadden we wel het voordeel dat we in Oktober trouwden, want in de zomer is dat toch moeilijker denk ik. Voor mijn werk moet ik ook veel organiseren, dus dat is mijn tweede natuur geworden. Bovendien hadden we een fantastische ceremoniemeester: mijn vriendin Annette. Wij zijn exact hetzelfde qua organiseren, en ik was bij haar ook ceremoniemeester geweest.
We wilden vooral onze liefde vieren en echt doen waar we zelf zin in hadden. Met zoveel mogelijk leuke mensen erbij. Algauw werd het een feest met alles erop en eraan, maar ik vind dat je daar dan ook gewoon voor moet gaan. Ik lag op een gegeven moment wel een beetje wakker met pijn in mijn buik van al het geld dat je over de balk smijt, maar toen zei Marco: ‘Es, wat maakt het uit? Volgend jaar kan het allemaal weer anders zijn, we moeten er nu gewoon van genieten’. En dan is geld echt niet belangrijk.
Ik wilde sowieso graag in de kerk trouwen. We vonden een leuk klein kapelletje, de Marinierskapel, waar ik vroeger ook weleens met mijn ouders kwam. Ik vond dat toen altijd al zo’n leuke plek. De dominee vonden we via via; we hadden hem vaker gezien tijdens bruiloften. Hij kende een Buitengewoon Ambtenaar en stelde voor om samen één dienst te maken, zodat we niet ook nog naar het gemeentehuis zouden hoeven. Dat was echt perfect, hele leuke mensen ook. Marco is niet gelovig en deed dit dus een beetje meer voor mij, maar ook hij was zeer te spreken over de dominee.
Kleurrijke bus
Esther: Marco wilde per se níet thuis slapen op de avond voor de bruiloft. Hij is naar zijn moeder gegaan. Ook bezocht hij een barbier onder Hotel New York in Rotterdam om zijn baard en haar in het vet te laten zetten. De ochtend van onze trouwdag is hij er weer heen gegaan om alles weer in model te laten maken. Even op en neer naar Rotterdam dus. Ik zei nog: als je te laat komt, begin ik gewoon, de groeten!
Er bleef een vriendin bij mij slapen en we zijn om 07:00 uur wakker geworden. Om 08:00 uur kwam een andere vriendin die een kapsalon heeft en om 09:00 uur verscheen de schoonheidsspecialiste, die met haar samenwerkt. Het was een hele ontspannen ochtend met allemaal bekenden en ik had totale rust over me. We waren rond 10:00 uur klaar en toen kwamen al wat mensen even gluren hoe het ging. Ze wilden natuurlijk allemaal ‘het’ moment meemaken.
Marco kwam mij een half uur later ophalen in een oude SRV wagen. Je weet wel; waar ze vroeger brood en melk mee rond kwamen brengen. Het was een hele kleurrijke bus en een verrassing voor alle gasten. Deze bus is van Marco’s werk, dus deze mochten we gelukkig lenen. Z’n baas keek ‘m wel heel raar aan toen hij dit vroeg. Het was wel even een momentje toen we elkaar voor het eerst zagen; ik was heel rustig en Marco heel emotioneel. Hij zag er ook echt fantastisch uit. Dit had ik echt niet van hem verwacht, maar wel stiekem gehoopt. We hebben lekker geproost met champagne.
Foto’s in een hangar
Esther: Daarna zijn we foto’s gaan maken bij de Watertoren. Mijn opa heeft daar jaren gewerkt en daarnaast woonde hij met mijn oma. Het leek me zo tof om daar foto’s te maken, dat ik het waterzuiveringsbedrijf smekend heb opgebeld.
We mochten foto’s maken, maar beslist niet binnen werd ons gezegd. Toen we er eenmaal aankwamen, ontmoetten we de man die nu in het oude huis van mijn opa woont. Toen hij hoorde dat ik zijn kleindochter was, liet hij ons toch binnen.
Ook op vliegveld Valkenburg hebben we foto’s gemaakt, daar wordt de musical Soldaat van Oranje gespeeld. We zijn gewoon naar de slagboom gereden en hebben gevraagd of we daar foto’s mochten maken. Dat mocht! We hebben de SRV binnen gereden in de hangar. Het was een hele ontspannen ochtend.
Trouwen in de Marinekapel
Esther: De kerkdienst begon om 14:00 uur in de Marinekapel. Die lag op het terrein van vliegveld Valkenburg, dus we hoefden maar vijf minuten te rijden. De dagen ervoor was het noodweer geweest, dus had ik toffe parapluutjes gekocht voor ons samen. Ik dacht: wat maakt ’t uit, we gaan hoe dan ook trouwen! Regen of niet! Maar uiteindelijk bleek het die dag bloedmooi weer. Iedereen stond buiten op ons te wachten en ze moesten lachen om die enorme bus waarin we aankwamen.
De kerk was versierd door de ceremoniemeester en verschillende familieleden. Mijn broer zit in de zijden kunstbloemen en had hele toffe stukken voor ons geregeld. Marco had fluor harten gemaakt die we hebben opgehangen. Eerst heeft Harriët, de ambtenaar, de ceremonie geleid, daarna zongen we en toen begon Pedro, de dominee, zijn preek. De kinderen van onze vrienden hebben als verrassing nog een lied voor ons gezongen en toen was het officieel: we waren getrouwd!
Scroppino & cheesecake
Esther: Met een bus zijn we samen met onze 40 daggasten naar de feestlocatie gereden: De Plantage in Vogelenzang. Het is een world food center: het draait daar helemaal om biologisch eten en het is een hele bijzondere plek. Omdat we sinds een jaar ook bewust bezig zijn met biologisch eten, paste het goed bij ons. Ik had er in een tijdschrift een klein stukje over gelezen en we waren gelijk verliefd toen we de locatie bezochten.
We hebben heerlijk gegeten: eerst een échte scroppino en cheesecake van een biologisch restaurantje uit Katwijk. De caketopper kwam van Oh So Pretty Party en hebben we zelf in fluorkleur geverfd, dat vonden we nog iets pittiger. Daarna was er een barbecue met een lopend buffet. Alles biologisch en verantwoord, met eetbare bloemen enzo. We konden eten in een grote glazen kas die was omgetoverd tot restaurant, met een enorm terras erbij.
Silent disco
Esther: ’s Avonds was er feest. We hoorden dat de locatie nog geen vergunning had voor feesten en toen heb ik gezegd: als het gedoe oplevert, kiezen we toch gewoon voor silent disco? Het is was het eerste uur wel heel vreemd om met z’n allen met een koptelefoon op te staan. Maar daarna was het echt heel tof en zat het sfeertje er goed in. Een oom van me die altijd zijn oordoppen meeneemt omdat hij het geluid zo hard vindt, kon die nu uit laten. En de oudjes konden gewoon lekker met elkaar kletsen. Iedereen heeft het nu nog over die koptelefoons.
Het feest duurde tot 01:00 uur, maar wij gingen om 00:30 hup, de taxi in en naar het hotel. We hebben er twee nachtjes geslapen en dat vond ik zo leuk; het was anders zo’n dooddoener geweest om weer naar huis te moeten, maar het normale leven.
Een lekker fout fotohok
Esther: Tijdens het feest hadden we een zelfgemaakt fotohok, in de stijl van de woonkamer van Al Bundy (Married With Childeren). Bij de kringloop vonden we een hele lelijke omabank en een salontafel met van die tegeltjes erin. We hebben onze eigen lamp met een oude kap van mijn oma – gepimpt door de Kunstboer – meegenomen. De achtergrond was een hele lelijke muur waar we onze foto’s op hebben gehangen, en dan scheef hangend. We hebben een aparte bekende fotografe ingehuurd om die foto’s te maken.
Met de trouwringen zijn we wel een tijdje bezig geweest; we hebben er honderden voorbij zien komen en het was het allemaal niet. Toen we in Leiden langs Siebel liepen, zijn we gewoon naar binnen gegaan. Ze bleken net een nieuw systeem te hebben bedacht, waarbij je een doos voor je neus krijgt en een heel stappenplan volgt om je eigen ring te ontwerpen. Net als met mijn jurk heb ik zo een hele andere trouwring gekregen dan ik van tevoren had bedacht, maar net als met de jurk is het ook echt een ring geworden die bij ons past.”=
=De trouwkaarten hebben we zelf gemaakt; ik werk namelijk in de grafische branche. We hebben ze gemaakt van een onwijs tof rood papiertje met een beetje metallic erin. En dan gewoon zwarte bedrukking, meer niet. Heel tof en stoer. Mijn collega heeft ‘m voor ons ontworpen. De kaart komt binnenkort zelfs in het magazine van onze papierleverancier!
Een goed begin…
Esther: Mijn tip voor andere Lucky Girls is: je moet gewoon alles doen wat je wil, probeer er zeker voor te gaan. En kijk dan niet naar 100 euro meer. Dat lijkt veel geld en dat is het natuurlijk ook, maar je trouwt maar één keer en je krijgt er echt spijt van als je dingen daarom laat.
Een andere tip is om de dag zelf niet te precies te plannen. Dat is ook de reden waarom de ochtend zo ontspannen verliep bij ons. Mijn moeder zei: ‘ik ben blij dat ik naar jou ben gegaan, want als ik thuis was gebleven, had ik het niet getrokken van de spanning’. Ik had lekker petitfourtjes besteld, champagne erbij… zo was het echt een goed begin van een te gekke trouwdag.
Ga op je gevoel af! Je hebt zelf snel genoeg door of iets wel of niet leuk is voor jullie. De kleurrijke bus en de silent disco waren er echt niet gekomen als het aan anderen had gelegen, maar daar hadden we maling aan. Marco had eigenlijk een andere, saaiere, blouse gekocht bij zijn trouwpak. Maar hij was er toch niet helemaal tevreden mee. Uiteindelijk zag hij deze paarse blouse toen hij langs een andere winkel liep. Eigenlijk had hij al schoenen staan die ik ook met hem heb gekocht, maar hij is toch nog even op en neer naar Rotterdam gereden. De gekleurde schoenen met bijpassende riem waren voor mij een totale verrassing.
Struin het internet af! Kijk op Pinterest voor leuke ideeën en Etsy voor alles wat je maar nodig hebt. Als je in het Nederlands iets niet kunt vinden vertaal het dan naar het Engels en je zult zien dat dit je zoekgebied vergroot.
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Esther:
Trouwfotografen: Van Kaartjes tot Kiekjes
Trouwjurk: Assepoester, Arnhem
