De bruiloft die spontaan ontstond … “En toen moest er ook een trouwjurk komen!”
Lieke (28) en Jelle (30) wilden niet trouwen, wel een feest. Ze gingen voor een geregistreerd partnerschap, en vierden uiteindelijk een bruiloft met alles erop en eraan. En dus moest er ook een bruidsjurk komen …
Niet trouwen, wel een feest … Hoe zit dat?
Lieke: Tijdens een vakantie vorig jaar hadden we besloten dat we klaar waren voor next steps. Bijvoorbeeld een kindje, maar daarvoor wilden we wel eerst alles geregeld hebben.
Jelle wilde niet trouwen en zo kwamen we uit bij een geregistreerd partnerschap. Dat kon je gewoon op een maandag snel en gratis afsluiten, maar dat vonden we zonde, het was evengoed een feestje waard. We besloten het te combineren met de dag waarop we tien jaar samen waren, een half jaar later, en het dan groots te vieren.
En hoe werd dat grote feest uiteindelijk een bruiloft?
Lieke: We gingen nadenken over de gasten. Eerst zouden we alleen ouders, broers en zussen, en beste vrienden uitnodigen. Maar eigenlijk wilden we gewoon onze hele vriendengroep erbij hebben en kwamen we op 60 dag-gasten en 110 voor de avond. Maar waar laat je al die mensen?
Mijn man heeft een restaurant waar ik ook werk, maar we waren er al snel uit dat we het niet op ons werk wilden vieren. Mijn schoonmoeder en haar vriend wonen heel vrij, met een mooie lange tuin. Toen we daar een keer zaten ontstond het idee om het daar aan huis te vieren. Met eerst een diner aan lange tafels met uitzicht op de weilanden. Van het een kwam het ander, en zo zaten we opeens al naar bruidstaarten te kijken. En tja, als er een taart is, moet er ook een bruidsjurk zijn!
En Jelle was in de tussentijd nog niet teruggekrabbeld?
Lieke: Haha, nee! Die zegt achteraf zelfs dat als hij had geweten dat het zo relaxed zou zijn, hij nog best had willen trouwen. Het enige verschil is dat we nu geen trouwringen hadden. Daarvoor moet hij toch echt eerst op zijn knieën! Maar terugkrabbelen zou hij sowieso niet doen, want inmiddels was ik al zwanger!
Wow, gefeliciteerd! O jee, en toen moest je nog in een jurk!
Lieke: Ja, maar het heeft uiteindelijk helemaal niet meegespeeld in de zoektocht naar mijn trouwjurk. Vanaf de zijkant zie je wel dat ik zwanger ben en dat mocht ook best. Ik wilde alleen geen aangesloten trouwjurk, maar dat was ik toch al niet van plan.
Had je een andere trouwjurk in gedachten?
Lieke: Ik heb altijd gezegd dat ik een gekleurde, feestelijke trouwjurk wilde, maar toen ik die aanhad, was het niet wat ik ervan had verwacht en ging ik twijfelen. Dat had de verkoopster al gezien, en zij spoorde me aan om toch eens een witte, korte trouwjurk met kant te proberen, gewoon om het verschil te zien.
Mijn zus was ondertussen foto’s aan het maken en zei: “Nou wees eens eerlijk tegen jezelf als je puur naar je gezicht kijkt.” En ze had gelijk. Ik werd veel blijer van een witte – of eigenlijk ivoren – trouwjurk.
En kon je je daar makkelijk overheen zetten?
Lieke: Nee, totaal niet! Dit was helemaal niet de bedoeling, ik ging toch niet trouwen?! Ik heb nog een berichtje naar Jelle gestuurd met de vraag hoe erg hij het zou vinden als het toch een trouw-trouwjurk zou worden. Maar hij vond dat helemaal niet erg, hij wilde vooral dat ik me er goed in zou voelen. En toen ging ik overstag.
En hoe wist je toen dat jouw jurk dé jurk was?
Lieke: Ik zag het meteen in de spiegel, het was ‘m gewoon. Terwijl ik helemaal geen korte trouwjurk in mijn hoofd had. Maar hij paste bij de setting die we in gedachten hadden, met het gras en de tuin. Hij paste bij mij omdat hij niet te klassiek was, maar ook niet te modern. En hij is anders dan andere trouwjurken.
De tule rok eromheen maakte het af. En om het toch een geheel te laten zijn, kwam er nog een lintje om het rokje. Daarvoor mocht ik een kleurtje kiezen, zodat ik toch nog iets van kleur in mijn trouwjurk had. Dat vond ik heel erg leuk van de verkoopster. Ze had me aangespoord, geheel vrijblijvend, een witte jurk te passen omdat zij wist dat het wel bij me zou passen. Maar ze was ook niet vergeten met welk idee ik oorspronkelijk was gekomen, en hield daar helemaal op het laatst toch nog rekening mee.
Wat fijn dat je zo’n positieve ervaring hebt met Assepoester!
Lieke: Jazeker, en ik niet alleen. Mijn vriendin zei meteen: “Je hebt meer het idee dat je een boetiek binnenkomt. Het ruikt lekker, er is aandacht voor je, en het is niet te stijf.”
Ik was om te kunnen vergelijken eerst naar een andere zaak gegaan, maar daar werd ik gewoon ongelukkig. Ze hadden daar ook helemaal geen aandacht voor de mensen die ik bij me had. Terwijl ik me er juist bezwaard over voelde dat zij allemaal tijd hadden moeten vrijmaken voor mij! Bij Assepoester werden we als groep heel hartelijk ontvangen en maakten ze er echt een uitje van. Ik voelde me helemaal op mijn gemak.
En hoe reageerde Jelle toen hij je uiteindelijk zag in de jurk?
Lieke: Dat is ook nog een mooi verhaal, want daar heeft hij extra lang op moeten wachten. Hij kwam me op de dag van het feest halen, samen met mijn vader, in een riksja fiets waar je voorin met z’n tweeën kunt zitten. Maar het regende keihard. Onderweg hadden ze van mensen al paraplu’s gekregen, en toen ze bij mij kwamen begon het zelfs te hagelen. Ze hebben beneden in de hal gewacht tot het droog was. Pas toen kon hij aanbellen en mocht ik naar beneden.
Hij vond de jurk supermooi. Hij heeft overdag nog een paar keer gezegd dat hij het helemaal af vond.
En wat voor bruiloft werd het uiteindelijk?
Lieke: Heel relaxed, intiem en informeel. We kwamen met die fiets bij de ceremonie in de tuin aan. Er was taart, we hebben geborreld. Er werden stukjes gedaan, gespeecht, en gezongen. We hadden een shared dinner, met grote schalen waarvan je kon proeven waar je zin in had. En toen dat uitliep hebben vrienden en ooms nog geholpen alles om te bouwen tot een feestzaal. En daar heeft iedereen de hele avond heerlijk gedanst. Zelfs de opa’s en oma’s kwamen af en toe de dansvloer op.
Vrienden die nooit wilden trouwen, zeiden dat ze het wel zouden overwegen nu ze zagen dat het ook zo kan.
En was het voor jou een beetje vol te houden?
Lieke: Op de dag van het feest was ik vier maanden zwanger, maar ik heb er niks van gemerkt. Ik had speciaal andere schoenen gekocht, maar om elf uur ’s avonds ontdekte ik al dansend dat ik nog steeds op mijn hakken liep en dat dat eigenlijk prima ging. Er was alcoholvrije wijn en prosecco dus ik deed gewoon met alles mee. Het was een geweldige bruiloft!
Het klinkt als een dag om nog lang van te genieten!
Lieke: Zeker! Dat hebben we ook gedaan. Het was een hele week feest. Vanaf het opbouwen met vrienden en familie, tot het opruimen achteraf. In de nacht van ons feest zijn we nog oom en tante geworden. En twee dagen later gingen we op huwelijksreis naar Griekenland. Daar zijn we tien jaar geleden ook voor het eerst samen op vakantie geweest. Dat vonden we mooi symbolisch, zeker voor de laatste vakantie met z’n tweetjes. Dus ook daar hebben we nog lekker even samen van genoten, met alle herinneringen aan de bruiloft nog vers in het geheugen!
Wil je ook zo’n droombruiloft?
Kom langs, dan vinden we samen de jurk voor jóú.
