Met z’n tweeën (stiekem) trouwen op Bali en patat eten in je strandtrouwjurk
Lianne: Het past bij ons allebei om niet te groots te trouwen. Met z’n tweetjes trouwen, zonder gasten, was dan ook echt wat voor ons. Het voelde wel apart moet ik zeggen en ook het ‘slechte nieuws’ brengen aan de moeders is natuurlijk lastig. Maar die waren vooral heel blij voor ons dat we gingen trouwen.
Voor de rest voelde het héél relaxt. Je hoeft je niet af te vragen of iedereen het wel naar z’n zin heeft, we waren echt met z’n tweeën en niemand die daar Nederlands spreekt, dus het blijft echt tussen jullie … dat was wel bijzonder.
Toen ik ’s avonds na de bruiloft ging Skypen met mijn familie, was het wel een beetje lastig. Maar het was wél een bewuste keuze; in Nederland zouden wij nooit zijn getrouwd. We houden er niet zo van als alle ogen op ons zijn gericht.
Binnen twee maanden trouwen op Bali
Lianne: We hadden al een rondreis door Indonesië geboekt, die we zouden afsluiten op Bali. Ik dacht opeens: zou dat niet een mooie locatie zijn om te trouwen, Bali?
Op assepoester.com las ik toen het verhaal van een stel dat daar ook was getrouwd. Ik was benieuwd wat het zou kosten en of er weddingplanners waren die dat konden regelen. Toen ik de foto’s zag, dacht ik: dit is het gewoon, dit past bij ons. En we gingen toch al die kant op, dus waarom niet?
Snel een bruidsjurk regelen
Op internet vond ik een weddingplanner op Bali, Kresna. Zij regelt allerlei soorten bruiloften: op het strand, in een kapel of in prachtige villa’s of hotels…
Ik moest alle keuzes wel op afstand maken, maar het zag er gewoon goed uit allemaal. Ik had gedacht dat ik dat moeilijk zou vinden, want ik ben best een perfectionist, maar ik had er helemaal geen moeite mee! Kresna stuurde me veel foto’s waar ik uit mocht kiezen, waardoor ik het helemaal voor me zag.
Het blijft natuurlijk een risico, zo had ik bij het overmaken van de aanbetaling wel even zoiets van: oké, op goed geluk! Maar het is allemaal goed gekomen. Daarbij zijn de mensen in Indonesië heel lief en integer, dus eenmaal daar heb ik me al helemaal geen zorgen gemaakt.
De bruiloft is binnen een kleine twee maanden geregeld. Mijn bruidsjurk heb ik een maand van tevoren gekocht bij Assepoester. We hebben eerst een week rondgereisd op het eiland Java, daarna konden we twee dagen uitrusten op Bali in een prachtig hotel. Op dag drie was de bruiloft en daarna hadden we nog twee dagen vakantie. Super relaxt!
Geen circus, wél echt een bruid
Rianne: Ik houd niet zo van het hele bruidscircus, maar bij Assepoester vond ik het geweldig. Ik kon gewoon aanpassen wat ik wilde en het was relaxt.
Omdat ik zo dicht tegen de trouwdatum aanzat, zocht ik een bruidsmodewinkel waar ik op korte termijn een trouwjurk kon vinden en direct mee kon nemen. Ik had geen tijd om te wachten tot een jurk naar mijn maat zou zijn versteld.
Er was bij mij in de buurt geen winkel waar dat kon, maar toen vond ik Assepoester, waar je lekker zelf mag passen, er kant-en-klare maten in het rek hangen en je jouw jurk gewoon direct mee naar huis neemt. Samen met mijn moeder ben ik naar Arnhem gegaan; we hebben er gewoon een dagje uit van gemaakt, dat vond ik een leuk idee.
Eerst had ik bedacht dat ik een normaal, wit jurkje wilde om in te trouwen. Er zouden toch geen gasten bij zijn, niemand zou me zien behalve Tim. Maar ik heb me toch een beetje laten meeslepen in de heisa van het trouwen, haha.
Ik begon eerst met kleine trouwjurken, maar die werden steeds groter! Uiteindelijk twijfelde ik tussen twee bijna dezelfde trouwjurken, waarvan de één kort was en de andere bruidsjurk kort van voor en lang van achteren. Bij die laatste trouwjurk – de bruidsjurk kort van voor en lang van achteren – zag ik het ineens helemaal voor me, op het strand, met de wind erdoorheen. De ultieme strandtrouwjurk.
Ik heb toen nog even staan twijfelen of het niet te overdreven zou zijn omdat er toch niemand bij het trouwen zou zijn, maar ik voelde me echt een bruid, heel bijzonder en heel mooi. En als ik nu de foto’s zie van onze bruiloft, ben ik héél blij dat ik het heb gedaan.
Vliegen met een trouwjurk
Lianne: Het is een gekke gewaarwording als je op het vliegtuig stapt en bedenkt: als ik over twee weken terugkom, ben ik gewoon getrouwd! Maar ik was vooral bezig met het meeslepen van mijn trouwjurk, het vliegtuig in.
Ik had bij Assepoester een mooie tas gekregen die ik ook dubbel kon vouwen. Ook had ik mijn trouwjurk van tevoren aangemeld bij de luchtvaartmaatschappij, maar toch bleek er iets niet helemaal goed gegaan. Gelukkig zorgde de stewardess ervoor dat mijn jurk in de businessclass kon hangen.
Tijdens de rondreis was het soms wel passen en meten, maar we hadden ervoor gezorgd dat één koffer in ieder geval half leeg was, zodat mijn trouwjurk daarin mee kon. Ik was trouwens even bang dat de ruches aan de onderkant van de jurk al dat gesleep niet zouden overleven, maar mijn strandtrouwjurk ziet er nu nog steeds hartstikke mooi uit!
Het draaiboek: van 10:00 tot 16:00 uur
Lianne: Onze trouwdag verliep best relaxt. Om 10:00 uur heb ik Tim de hotelkamer uit gestuurd. De dag van tevoren hadden we bij de hotelbalie gezegd dat we zouden gaan trouwen en gevraagd of we voor een paar uurtjes een extra kamertje mochten boeken, zodat Tim zich om kon kleden. Daarin waren ze heel meegaand.
Er kwam iemand om mijn haar en make-up te verzorgen, we hadden de dag ervoor alvast doorgesproken hoe ik dat wilde. Toen hadden we ook een rundown met de weddingplanner, waarbij je samen het programma doorspreekt. Dat programma had ze eerder al naar ons gemaild, dus we wisten al helemaal hoe de trouwdag eruit zou gaan zien. Het was heel strak gepland: wanneer het boeket zou komen, de fotografen, de visagiste… het zat gewoon heel goed in elkaar en daardoor vond alles ook precies op tijd plaats.
Ik moest zelf mijn bruidsjurk aantrekken, maar de visagiste heeft me geholpen met de rits. Bij Tim werd de corsage afgeleverd; bij mij het bruidsboeket. Toen kwamen ook onze fotografen, eentje bij Tim en eentje bij mij. Even later klopte Tim op de deur en dacht ik: oké, nu gaat het beginnen!
Het was heel bijzonder om elkaar te zien. Je voelt je op dat moment wel een beetje opgelaten omdat je in je trouwjurk door het hotel loopt terwijl er mensen op hun slippertjes voorbij komen, onderweg naar het zwembad, haha. Maar toen ik Tim zag, was ik niet meer zenuwachtig. We hadden alles goed gepland, dus we dachten: laat maar komen!
Op blote voeten
Lianne: In de hoteltuin hebben we een photoshoot gedaan en daarna werden we naar het strand gereden waar we zouden trouwen, Pandawa Beach. Daar stond de weddingplanner al op ons te wachten, heel professioneel met een headset op. Tim moest eerst uitstappen en naar het altaar lopen, waar de priester stond.
Als je in Indonesië voor de wet wilt trouwen, moet je altijd volgens een religie trouwen. Wij zijn niet gelovig, dus kregen we automatisch een priester toegewezen. Hij maakte een praatje met Tim over de wedstrijd Nederland-Mexico van de avond ervoor, haha.
Toen mocht ik hun kant op komen lopen. Er liepen twee Balinese bloemenmeisjes voor me uit die bloemblaadjes strooiden in het zand. Ik heb meteen mijn schoenen uitgetrokken, want zo zag ik het voor me: trouwen op blote voeten op het strand.
Ze draaiden de muziek die we hadden uitgekozen: ‘give me strength’ van SnowPatrol, waar ik heel erg fan van ben. Tim moest een traantje wegvegen en een paar Australische toeristen stonden ons te filmen met hun iPad. Je hebt genoeg bekijks, maar aan de andere kant gebeurt het daar vaak genoeg dat mensen trouwen op het strand. Ik voelde me dan ook niet opgelaten.
Ik was heel erg onder de indruk van de aankleding, met precies de bloemen die ik had gekozen, heel vers, de bloemblaadjes op het strand en de zee op de achtergrond. Het was precies zoals ik had gedacht en gehoopt. Zo wil ik ’t nog wel een keer doen!
Trouwfoto’s aan zee
Lianne: De ceremonie was heel bijzonder… onder meer doordat we de priester niet heel goed konden verstaan, haha! Hij sprak heel snel, wel Engels, maar met een dik Indonesisch accent. We zijn niet heel kerkelijk, maar ik vond het eigenlijk wel hartstikke mooi zoals het nu was geregeld. Ik houd ook van andere culturen, dus vond het bijzonder om dit zo mee te maken.
We moesten elkaars handen vasthouden, waarover een rode sjerp werd gelegd voor de zegening. Na de ceremonie reed de priester trouwens doodleuk weg op een Yamaha-motortje…!
Na de trouwceremonie zijn we teruggelopen naar een strandtentje waar mijn make-up even is bijgewerkt. Vervolgens was er nog een photoshoot op het strand. Daar hadden de fotografen hele leuke ideeën over; bij een prieeltje dat uitkeek over zee, op de rotsen en zelfs bovenop een klif… zulke foto’s hadden we in Nederland nooit kunnen krijgen!
Patat eten in je trouwjurk
Lianne: De chauffeur heeft ons weer teruggebracht naar het hotel. We wisten van tevoren dat de bruiloft van 10:00 uur tot 16:00 uur zou duren, maar als je dan ineens weer terug bent op je hotelkamer, is dat wel apart. Het was in één klap over. De hotelmanager was zó lief, ze had op korte termijn gezorgd dat de kamer was versierd met rozenblaadjes en dat er een chocoladetaartje klaarstond met ‘Happy wedding’ erop.
We hadden met onze telefoons een foto gemaakt van hoe we eruit zagen en die naar onze ouders gestuurd. Na de bruiloft hebben we nog met ze gesproken via Skype. Ze hadden zich thuis ook helemaal opgedoft omdat het onze trouwdag was.
Omdat we nog niet hadden gegeten de hele dag, hebben we roomservice besteld. Zat ik daar aan de patat op mijn hotelkamer, in mijn trouwjurk! Toen was het sprookje weer uit.
Het ergste vond ik het moment waarop ik mijn trouwjurk uit moest trekken en mijn make-up eraf moest halen. Vreselijk! Maar de dagen erna hebben we nog echt genoten van de locatie. Ik mocht mijn trouwboeket gelukkig houden, zodat ik daar nog even van kon genieten. En twee dagen later kwamen de fotografen de foto’s al brengen.
Alleen onze ouders, mijn oma en onze twee beste vrienden wisten trouwens dat we zouden gaan trouwen op Bali. De rest van onze vrienden en familieleden hebben we verrast met een kaartje achteraf. Het was heel leuk dat we ons daar op konden verheugen. En ook bijzonder dat je dat dan met z’n tweeën deelt en dat niemand nog wist dat het zo’n bijzondere dag was geweest.
Vakantiegevoel
Lianne: Het mooist voor mij was dat moment waarop ik naar de trouwlocatie liep, met die Balinese meisjes die voor me liepen, supermooi gekleed. Ik zag alles voor het eerst en Tim stond daar met tranen in zijn ogen… ik voelde me heel bijzonder. en besefte: nu gaat het gebeuren.
Achteraf vond ik het leukste dat het allemaal zo relaxt was. Ik heb geen moment hoeven stressen of we wel op tijd zouden zijn en of ze mijn jurk wel mooi zouden vinden. We hadden het gevoel dat we op vakantie waren.
Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls? Als je op Bali gaat trouwen, zorg dan voor een weddingplanner, dat kost daar ook een stuk minder dan hier. Ik vond het heel fijn dat ik mijn keuzes dicht bij mezelf kon houden, maar dat ik het allemaal niet zelf hoefde te regelen. En dat ik kon vertrouwen op een ander, die er verstand van had.
Nog een tip bij trouwen in het buitenland: achteraf bleek dat we drie legalisatiestempels misten op de trouwakte. Ik dacht dat ik het heel goed had uitgezocht en snap nog steeds niet hoe ik dat heb kunnen missen.
Via de weddingplanner hebben we de formulieren terug kunnen sturen en is het allemaal geregeld, maar pas in januari stonden wij ook in Nederland geregistreerd als getrouwd. Wel met de trouwdatum van onze bruiloft in Indonesië, maar het heeft dus nog wel wat rompslomp gekost. Met die kennis hadden we misschien beter voor een ceremonieel huwelijk op Bali kunnen kiezen en een keer op een maandagochtend kunnen trouwen voor de wet in Nederland. Dan waren we meteen wettelijk getrouwd geweest.
En tegen alle Lucky Girls zou ik willen zeggen: blijf bij jezelf! Het hoeft niet groots gevierd te worden, als je je er maar goed bij voelt.
De adresjes van Lianne:
Weddingplanner: Bali Tie D Knot
Trouwlocatie: Pandawa Beach, Bali
Bruidsjurk kort van voor en lang van achteren: Assepoester, Arnhem
Trouwpak: Suit Supply
