Trouwen in je eigen tuin, bruidstaart met skulls en een stoere trouwjurk
Inspirerend vinden we ze, onze Lucky Girls die hun bruiloft helemaal op hun éigen manier vieren. Neem nou de bruiloft van Yvette (28) en Arjan (35) uit Megchelen: zij trouwden in hun eigen tuin, op stoere boots en hadden een bruidstaart met skulls. ’s Avonds ging de biertap open, de speakers aan en was er feest rond een kampvuur. Een ongelooflijk coole bruiloft, van een stel dat helemaal zichzelf is gebleven.
Yvette: Waarom ik naar Assepoester ging? Dat was niet im frage, dat was gewoon! Ik heb Assepoester ooit eens ontdekt en sindsdien is de winkel een beetje in mijn achterhoofd blijven hangen. Het was me meteen duidelijk dat het bij Assepoester een frisse bedoening is, met leuke, enthousiaste meiden. Niet standaard, maar lekker anders dan anders. Ik vond het ook niet ver weg; nog geen uurtje rijden. Ik dacht: ik ga gewoon kijken.
Samen met mijn moeder en schoonmoeder ging ik naar Assepoester. Ik voelde me heel welkom in de winkel. ‘Kom binnen, ga lekker zitten, we zijn even bezig, maar we zijn zo bij je’, zeiden de verkoopsters enthousiast.
Een stoere trouwjurk: sexy en niet standaard
Yvette: Ik had van tevoren een idee in mijn hoofd, maar ik ben toch met een totaal andere jurk naar huis gegaan. Ik zocht een kanten, strakke, vintage-achtige trouwjurk… dacht ik. Die wilde ik graag passen. Maar ik had voor in de winkel ook een leuke stoere trouwjurk zien hangen die totáál anders was. ‘Mooi, dan doen we die als eerst!’, zei Geranda. Ik trok ‘m aan en het was het helemaal. Ik was helemaal in love.
Daarna trok ik toch nog even die strakke kanten trouwjurk aan. Daar was ik net een oude oma in, niet om aan te zien! Ik dacht: hoe heb ik ooit het idee in mijn hoofd gehaald om een strakke kanten trouwjurk te willen?!’. Gek genoeg paste die andere jurk wél helemaal bij mij.”
Het is een echte Yvette-jurk omdat ‘ie stoer, sexy en niet standaard is. Aan de voorkant korter en aan de achterkant lang, een hele stoere trouwjurk. Ik wist dat het mijn jurk was door het gevoel dat ik kreeg toen ik ‘m aan had, ik wilde ‘m niet meer uit.
Ik had mijn afgetrapte boots aan naar de winkel – die draag ik al jaren – en Geranda zei meteen: ‘die doe je eronder aan, met wat stoere armbanden en dan je haar half opgestoken’. Ze had het helemaal in de gaten. Arjan vond het fantastisch en zei: ‘Je had het niet beter kunnen doen’.
Gewoon jezelf kunnen zijn
Yvette: We wilden vooral dat iedereen zich op z’n gemak zou voelen, dat het lekker relaxed was. Gewoon jezelf kunnen zijn, dat vinden we zelf ook altijd erg belangrijk. Een ongedwongen sfeer. Hoe we die hebben gecreëerd? Er was geen dresscode. En verder door vooral te doen waar we zelf zin in hadden. Niet ‘hoe het heurt’, maar: wat past bij ons?
Dat houdt in dat je de regeltjes los moet laten. Of ik dat moeilijk vond? Nee. Arjan wel. Ik wilde bijvoorbeeld graag skulls op de trouwkaart, maar Arjan vroeg zich af of dat wel kon. Ik zei: Waarom niet, dat vinden wij toch leuk? Laat ze maar lullen. Hij was het met me eens. Dus hadden wij een trouwkaart met een skull!
Trouwen in de tuin
Yvette: We vierden het allemaal bij ons in de tuin. We hebben een bos naast ons huis, dus dat was perfect. Onze buurman was voor één dag onze BABS. Ja, trouwen is een heel persoonlijk iets, we hadden niet zoveel feeling met de officiële ambtenaren en hebben een goede band met onze buurman. Hij heeft ook humor, iets wat we erg belangrijk vonden. De buurman vond het een leuk idee.
Om de ceremonie in de tuin te kunnen vieren, hadden we een officiële vergunning nodig en moesten we aan een aantal voorwaarden voldoen. Iemand van de gemeente kwam onze locatie daarom keuren. Een leuke vrouw, zij was heel enthousiast en gaf bruikbare tips. Ze adviseerde ons om sowieso een tent neer te zetten, ook met het oog op mogelijke regen.
De buurman als BABS
Yvette: Op de ochtend van ons trouwen waren we nog bezig in de tuin. Gelukkig kregen we heel veel hulp van familie. We zijn ons daarna gaan omkleden en voor een photoshoot naar een landgoed in de buurt gereden. Daar hebben we een uur lang foto’s gemaakt.
De ceremonie stond voor 14:00 uur gepland, maar de shoot liep iets uit. Daar had iedereen vooraf al gein over gemaakt, omdat wij eigenlijk overal te laat komen. Gebeurt het nog ook!
Ik vond de ceremonie heel bijzonder. Arjan liep samen met onze honden en mijn twee zusjes als bruidsmeisjes naar voren. Daarna kwamen mijn vader en ik. De rol van BABS was de buurman op het lijf geschreven, hij deed het zo leuk! Één van de honden heeft onze trouwringen gebracht. Na afloop was er taart met koffie.
Skulls en oma-servies
Yvette: Alle gasten kregen als bedankje een gekleurde zonnebril met een kaartje eraan waarop stond: ‘Mutual Weirdness Forever’. We deelden ze uit na de ceremonie en omdat het mooi weer was, konden ze ze nog diezelfde dag gebruiken.
De bruidstaart is gemaakt door een collega; zij doet dat als hobby erbij. Ze maakte volgens onze wensen een rommelige taart met skulls en rozen. Daar kreeg ze van ‘collega taartenbakkers’ veel reacties op: ‘Nou ja zeg, een bruidstaart met skulls?!’, maar hij was helemaal onze smaak en érg lekker.
De taart werd geserveerd op ouderwetse gebaksschotels die ik heb verzameld, van dat vreselijke oma-servies. Keileuk vond ik dat!
Barbecue & ijsjes
Yvette: We hebben lekker even gezeten en koffie gedronken en om 17:00 kwam de barbecueman van Grill ’n Smoke. Helemaal uit Alphen aan de Rijn en we hadden hem pas twee weken van tevoren geboekt! We waren zo laat met alles regelen. Maar hij was heel enthousiast, vond het plan helemaal in hun straatje liggen.
Het was superlekker eten en het ging ook weer gepaard met humor, wat wij heel belangrijk vinden. Daarna hebben we ijs gegeten van een echte ouderwetse ijskar uit Nijmegen.
Arjan en ik hebben nog een mini-photoshoot gedaan in een bloemenveldje bij ondergaande zon en daarna was het feest! Het kampvuur ging aan, kaarsjes en lampjes gingen aan en de tap is los gegaan. We hebben onze eigen muziek gedraaid uit grote boxen die we op een stereotoren hebben aangesloten.
Met z’n tweeën bij het kampvuur
Yvette: Er is wat gedanst, maar het was ook gewoon leuk om bij het kampvuur te zitten of aan tafel. Je kon zitten op strobalen en we hadden zelf van die boerenlandtafels gemaakt van oude vloerplaten die nog in onze boerderij lagen.
De strobalen kwamen van de buurman achter. En de prachtige veldbloemen uit de tuin van de buurvrouw.
Yvette: Het is 03:30, 04:00 uur geworden. Wij zijn altijd de laatste gasten die weg gaan, dus nu ook. We hebben ook geen oprotkoffie geserveerd – zo noemen wij dat altijd, zo’n laatste kopje koffie op een bruiloft – maar iedereen kon gaan wanneer ‘ie wilde.
Toen iedereen weg was, hebben we nog met z’n tweeën bij het kampvuur gezeten en daarna konden we lekker ons eigen bedje in. De gasten konden trouwens blijven kamperen bij ons achter in de wei.
Laat de regeltjes los
Yvette: Onze insteek was: het hoeft niet perfect te gaan. En dat heeft er júist voor gezorgd dat het de perfecte dag was. Nog mooier dan we gehoopt hadden. Als trouwen niet zo duur was, zou ik het elke dag wel willen doen!
Yvette: Mijn tip voor andere Lucky Girls is: laat de regeltjes los en vier het niet zoals het hoort, maar geef je eigen invulling aan de dag. Wij kregen daardoor echt een trouwdag die helemaal ging zoals wij dat wilden.
Wil je ook zo’n stoere trouwjurk? Hier vind je ons.
Trouwfotograaf: Nicole Kolkman
