Nathalie: “Ik ben uit Leeuwarden naar Arnhem gereisd en vond binnen tien minuten mijn stoere witte trouwjurk”
Nathalie: Ik dacht dat het hartstikke leuk was om te gaan kijken voor een trouwjurk, dus ik ben hier in de buurt begonnen bij twee winkels. Ik had een hele bups familie meegenomen maar… ik vond er niks aan! De trouwjurken die ze daar hadden stonden me absoluut niet; ik werd er een standaard bruid van. Ik was zo teleurgesteld.
In één winkel heb ik er wel zes gepast, en in een andere winkel ik-weet-niet-hoeveel, en toen was ik het zat. Ik zei: ik wil niet meer! Ik trouw wel lekker in mijn eigen kloffie. Ik was er heilig van overtuigd dat een witte jurk me gewoon niet stond.
Vanuit Leeuwarden naar Arnhem
Nathalie: Dat was tot een collega me vertelde dat ze haar trouwjurk bij Assepoester had gekocht. Ze was heel enthousiast. Ik ben uit Leeuwarden naar Arnhem gereisd en vond binnen tien minuten mijn stoere witte trouwjurk. Ja, in het wit! Bizar gewoon.
Één van de Meiden van Assepoester die mij hielp, vroeg me wat ik wilde. Ik zei: ik weet ’t helemaal niet. Wat ik wel weet, is dat ik geen wit wil. Waarop zij zei: ‘ik denk dat jij een beetje een stoere trouwjurk moet hebben. Ze liet me een jurk zien in het zwart die ik heel mooi vond. Ik vroeg haar of ik ‘m eerst in het wit mocht passen, om het af te leren. Dan kon ik dat hele idee van een witte jurk uit mijn hoofd zetten. Ik trok ‘m aan en hij was zo super! Ik was helemaal weg van de jurk. En nog steeds!
Ik heb geen idee waarom deze witte trouwjurk me wél staat en die andere jurken allemaal niet. Blijkbaar waren die jurken te standaard ofzo… ik herkende mezelf er niet in. Jouw jurk moet een jurk zijn die bij je past, daar ben ik van overtuigd.
Deze trouwjurk zit ook zó lekker, dat deden de andere jurken ook niet. Ik denk dat je gelijk zoiets moet hebben van: dit is ‘m! Niet als je gaat passen hoor; je moet ook jurken proberen waarover je je twijfels hebt. Maar als je ‘m aan hebt en je twijfelt nog, dan is het niet oké. Ik wilde mijn jurk niet meer uit!
Leuk aan Assepoester vond ik dat je zelf mag zoeken, maar dat je wél wordt geholpen als je dat nodig hebt. Er staat niet de hele tijd iemand bij je.
Een ander meisje was ook jurken aan het passen. Toen ze mij in mijn trouwjurk zag zei ze: ‘O, die is gaaf! Die wil ik ook passen!’. We hebben nog samen foto’s gemaakt in de jurken en zij heeft ‘m ook genomen. Dat vond ik zo leuk: dat is dan ook helemaal niet vervelend ofzo. De sfeer was heel ontspannen, het was echt een feestje. Mijn dochtertje van zes was ook mee en die was gewoon lekker aan het rondhopsen door de winkel. Die vond het geweldig.
Geen groot feest en een kindvriendelijke bruiloft
Nathalie: We wilden niet een heel groot feest geven, omdat er heel veel kinderen bij onze bruiloft zouden zijn. We hebben zelf een dochter van zes en een zoon van twee en mijn zus en broer hebben ook kinderen. We wisten dus: het moet niet veel te lang duren, want dan worden de kinderen onrustig en dan is het voor niemand meer leuk. Dat klinkt misschien heel praktisch hoor, maar daar hadden we geen zin in.
Ik heb er een hekel aan als je naar een trouwerij gaat en je dan verveelt omdat je steeds lang zit te wachten. Daarom wilden wij ook geen receptie; daar hadden we niet zoveel zin in en we wilden onze gasten niet lang laten wachten.
Op de avond voor onze bruiloft ben ik samen met de kinderen naar mijn ouders gegaan. We hebben daar overnacht. ’s Ochtends kwam de kapper/visagist om me op te maken en mijn haar te doen. Ze heeft het haar van mijn dochter ook in de krul gezet. Er was nog meer familie blijven slapen in het huis van mijn ouders, dus het was heel gezellig; een huis vol! Dat werkte ook wel goed tegen de zenuwen. En het was handig dat mijn zus me kon helpen met de kinderen.
Toen ik wist dat Edo er ook was, zo rond 10:00, werd ik heel zenuwachtig. We stonden met z’n drieën in de tuin toen Edo achterom kwam lopen, naar ons toe. Zijn mond stond wagenwijd open toen hij ons zag! Omdat ik had gezegd dat een witte jurk niet bij mij stond, dacht hij dat ik een gekleurde trouwjurk aan zou hebben. Ik had ook al knalroze schoenen uitgekozen, passend bij zijn stropdas en de details.
De buren en familie stonden buiten ook allemaal stiekem te kijken naar zijn reactie. Dat was heel grappig!
De bloemetjes buiten zetten
Nathalie: We zijn foto’s gaan maken met onze fotograaf; Stephan Keereweer. Een collega van mijn man tipte hem. Het was heel leuk om foto’s te maken, dat had ik niet verwacht! Hij maakte het echt romantisch, zorgde ervoor dat we met elkaar bezig waren in plaats van te poseren. De locatie was een mooi landgoed waar we graag fietsen met de kids. We hebben de kinderen meegenomen en mijn zus paste op hen toen we met z’n tweeën foto’s gingen maken. Ik had een mand met broodjes meegenomen voor de lunch.
Onze bakfiets, ons trouwvervoer, stond al klaar. Die konden we huren bij een organisatie die de opbrengst aan een goed doel schenkt. Via via vond ik een bloemist die onder andere mijn trouwboeket verzorgde. Zij vroeg mij of ik het leuk vond als ze de bakfiets ook zou versieren met bloemen. Natuurlijk vond ik dat leuk!
Ik mocht zelfs met de bloemist mee naar de bloemenveiling om bloemen uit te zoeken voor mijn boeket. Ik koos voor donkerroze rozen die aan de buitenkant naar wit toe liepen. Aan de hand van de kleur van die rozen heb ik zelfs mijn bruidsschoenen gekocht; die hebben exact dezelfde kleur. Grappig hè, meestal gaat het andersom!
Qua versiering hebben we gekozen voor bloemen. Ik hou daar enorm van. De avond voor de bruiloft zijn we de trouwlocatie alvast gaan versieren. We hebben kleine vaasjes met bloemen aan de stoelen vastgemaakt; allemaal gevuld met dezelfde rozen uit mijn trouwboeket. Ik vond het hartstikke leuk om te doen; kwam helemaal in de stemming. Het voelde een beetje als de kerstboom versieren. Het was helemaal niet stressen, maar een leuke voorbereiding. Ik dacht: nou gaat het gebeuren!
Op de bakfiets door Leeuwarden
Nathalie: Op de bakfiets zijn we door Leeuwarden gefietst. Friezen zijn vaak nogal nuchter, maar het viel me op dat mensen op straat stonden te klappen en juichen toen wij voorbijkwamen in die bakfiets. Dat had ik niet verwacht! De kinderen zwaaien natuurlijk. Het was een soort triomftocht door de stad.
Ook na de trouwerij zijn we nog één keer met alle kinderen – 8 kids – een rondje door de stad gegaan. Een man riep: ‘O was het een moetje?’, haha. Mensen reageerden heel vrolijk.
Onze trouwlocatie was het Stadhouderlijk Hof in Leeuwarden. Omdat mijn man niet religieus is en ik wel, hebben we dat opgelost door voor de ceremonie nog even met de dominee apart te gaan zitten. De dominee die onze kinderen heeft gedoopt is al met pensioen, maar speciaal voor ons heeft hij een gedicht met ons voorbereid en gebeden. Zo hadden we voorafgaand aan de ceremonie even een religieus momentje, alleen met ons gezin.
Daarna begon de ceremonie. Ik heb heel lang gezocht naar leuke muziek, maar pas de dag van tevoren vond ik een hele leuke acapella versie van ‘I think I wanna marry you’ van Bruno Mars. Mijn dochter en zoon wilden graag bloemetjes strooien, dat vonden ze zo mooi! Dat hadden ze thuis steeds geoefend, haha. De trouwambtenaar deed het heel mooi en had een leuk verhaal. Het was net alsof hij ons heel goed kende.
Toen ik samen met mijn vader naar buiten liep voor de ceremonie, begon de zon meteen te schijnen! Zulke dingen kun je gewoon niet plannen.
Proosten met prosecco en een limonadefontein
Nathalie: Eerst hebben we geproost met prosecco en daarna hebben we een paar foto’s gemaakt. Een paar maar hoor, ik wilde geen gedoe. Daarna was er bruidstaart. Een vriendin kan heel goed taarten maken en had aangeboden dat voor ons te doen. We wisten alleen dat ze het in de kleur van mijn schoenen zou houden, voor de rest hadden we gezegd: knock yourself out!
Het was zó’n prachtige taart, zo mooi. Zelfs de trouwambtenaar zei toen hij binnen kwam: wie heeft die ontzettend mooie taart gemaakt? Toen had ik ‘m nog geeneens gezien!
We hebben vervolgens een high tea gedaan, lekker buiten in de zon. Het was warm. De kinderen kregen goodiebags met doeboekjes, spelletjes en speeltjes erin, die waren lekker bezig. De limonadefontein die we hadden gekocht bleek de hit van de dag; de kids gingen helemaal los.
Ons gastenboek was een dekbedovertrek! Iedereen heeft voor ons met textielstift een boodschap op een dekbedovertrek geschreven. Weer eens wat anders dan gewoon in een boek. We kunnen dit overtrek gewoon gebruiken, heel grappig!
Om 16:00 zijn wij met z’n tweeën weggegaan met de bakfiets. Ik was toen al helemaal kapot! Ik denk door alle indrukken die je opdoet op zo’n dag. We zijn eerst naar huis gegaan waar ook weer familie van ons was. Er waren die dag heel veel kaarten voor ons gekomen en die hebben we toen open zitten maken, samen met de cadeautjes die we hadden gekregen.
Toen iedereen vertrokken was en de kinderen met mijn zus mee naar McDonald’s waren, zijn wij met z’n tweeën uit eten gegaan. Ik had gehoord dat je elkaar de hele dag niet spreekt, daarom leek het ons een leuk idee om onze bruiloft zo af te sluiten. We gaan ook bijna nooit uit eten, daarom dachten we: laten we dat op onze trouwdag dan wél doen.
Met z’n tweeën uit eten
Nathalie: Ik heb een dag van tevoren naar het restaurant gebeld om een reservering te maken en die vonden het zó leuk dat ze de helft van het restaurant voor ons hadden gereserveerd. Ze zeiden: ‘dan kunnen jullie lekker met z’n tweeën zitten en bijpraten’. We zijn er dan ook gewoon in onze trouwkleding naartoe gegaan. Je zag de gasten echt zo kijken van: wat krijgen we nou? Haha!
We kregen een vijfgangendiner en de chefkok kwam na de eerste gang naar ons toe om ons te feliciteren. Het was heel romantisch met z’n tweeen! Om 22:30 zijn we lekker naar huis gegaan. We hebben een topavond gehad.
Toen ze hoorden dat we met z’n tweetjes uit eten waren gegaan op onze trouwdag, zeiden sommige mensen: goh, wat apart! Van de gasten hoorden we dat ze voelden dat het feest stopte op het hoogtepunt. Dat is precies waarom we ervoor gekozen hebben om het zo te doen.
De volgende ochtend zijn we met z’n vieren een weekend naar de Efteling gegaan. De collega’s van mijn man bleken als verrassing ons appartement te hebben laten versieren door het personeel van de Efteling. Het was één groot feest.
Laat mensen creatief zijn
Nathalie: Het leukst vond ik dat de kinderen erbij waren. Mijn zoontje gaf de ringen aan en mijn dochter was bruidsmeisje. Het was het allerleukst om te zien hoe fantastisch zij het vonden. Nu ben ik in verwachting van de derde!
Veel mensen gaan trouwen voordat ze kinderen krijgen, bij ons was het andersom. Wij wilden trouwen na bijna tien jaar samen te zijn geweest omdat we het mooi vinden om te laten zien dat we het zo fijn met elkaar hebben.
Wat ik heb geleerd is dat je voor je bruiloft niet bij grote organisaties moet zijn, maar bij particulieren die het leuk vinden om te doen. Je moet mensen ook creatief laten zijn. We zijn allebei theaterdocent, misschien komt het daar wel door. Ook van de bruidstaart wisten we niet hoe die eruit zou komen te zien; we vonden het belangrijker dat degene die ‘m maakte haar eigen inbreng kon gebruiken. Dan wordt ’t heel leuk.
We hebben er een paar dingen van onszelf in gestopt, maar voor de rest hebben we het overgelaten aan de mensen zelf. Zo word je ook nog eens leuk verrast.
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Kom langs zonder afspraak! Hier vind je ons.
Fotografie: Stephan Keereweer
