Trouwen in corona-tijd? Daphne en Jaap zeiden JA!
Veel bruiloften worden helaas uitgesteld vanwege de corona-crisis. Maar Daphne (29) en Jaap (31) uit Tilburg wilden hun enige lichtpuntje in deze tijd niet ook nog voorbij laten gaan. Zij maakten toch een feestje van trouwen in corona-tijd via een livestream, proosten op anderhalve meter afstand en felicitaties ontvangen via Zoom.
> Heb je een trouwjurk nodig maar kun je nergens terecht? Wij zijn gewoon open, hebben voorraad en hanteren een speciale aanpak.
Wanneer kwam het besef dat je bruiloft niet door kon gaan zoals gepland?
Daphne: We waren al een jaar bezig met de voorbereidingen, toen in de persconferentie eind maart alle evenementen werden gecanceld. Daarvoor kregen we al vragen van familie en vrienden of het wel door kon gaan, en riepen wij nog dat het wel los zou lopen. Op onze buitenlocatie konden onze gasten vast wel gepaste afstand houden. Een beetje naïef gedacht misschien. En toen werden alle evenementen afgeblazen. Het mocht niet meer. Het was klaar. Heel eerlijk, toen heb ik wel een enorm potje zitten huilen.
Wat was jullie overweging om het uiteindelijk toch door te laten gaan?
Daphne: Voor mij was de datum heel belangrijk omdat 24 april ook de trouwdatum van mijn opa en oma was. Mijn oma is bijna 87 en ik weet niet of ze er over een jaar nog bij kan zijn. Ook vond ik 24-04-2020 heel mooi, en 24-04-2021 heel lelijk! Maar we wilden vooral gewoon getrouwd zijn. Elkaar man en vrouw noemen. Helemaal in deze tijd waarin er veel onzeker is. Ook qua werk weten we allebei niet waar het naartoe gaat. Het enige lichtpuntje dat we nog hadden, wilden we echt niet verschuiven. We moesten alleen kijken hoe we dit konden aanpakken.
Trouwen in corona-tijd: hoe zag dat eruit bij jullie?
Daphne: De ceremonie bij het gemeentehuis kon gewoon blijven staan, omdat daar alleen de getuigen bij waren. Dat waren mijn ouders en Jaaps vader en zus. Dus er kon getrouwd worden. We hebben een Facebook-groep aangemaakt met al onze genodigden en alles was te volgen via een livestream: het moment dat we elkaar voor het eerst zagen, de ceremonie en daarna het proost-en-taart-moment in de tuin. En omdat het toch al zo’n rare dag was, zijn we zelfs ’s avonds in onze trouwkleding nog door de McDrive gegaan.
Hoe was het om op deze dag anderhalve meter afstand te moeten houden?
Daphne: Het was heel apart allemaal. De trouwambtenaar schudt je normaal de hand, maar dat kon nu niet. Ze sprak uit dat het ook voor haar een beetje ongemakkelijk voelde, maar dat ze een elleboog geven ook niet toepasselijk vond. Gelukkig maar, want dat leek me vreselijk.
Het taart aansnijden en champagne drinken hebben we verdeeld over twee dagen en met onze beide families apart gevierd, simpelweg omdat niet iedereen tegelijk bij elkaar kon zijn. Bij het proosten zag je iedereen met gestrekte armen nog net de glazen tegen elkaar tikken, maar het was vooral fijn dat we wel even bij elkaar konden zijn.
Hoe hebben je gasten erop gereageerd?
Daphne: We hebben later de livestream teruggekeken en zagen daarbij de comments binnenkomen op de momenten dat ze werden geplaatst. De reacties van mensen waren echt heel mooi, iedereen leefde met ons mee.
Onze groomsmen en bruidsmeisjes en hadden allemaal een filmpje ingestuurd, waar een compilatie van is gemaakt. En een vriendin had een filmpje gemaakt van hoe ze zichzelf omkleedde en opmaakte voor de bruiloft en helemaal mooi voor de computer ging zitten! Later op de middag hadden we een Zoom-meeting waar veel van onze vrienden waren ingelogd om ons even te feliciteren.
Ben je blij dat je het door hebt laten gaan?
Daphne: Zeker! Ook al was allemaal niet hoe we het hadden gepland, we hebben er het beste van gemaakt. Wat we wilden was met elkaar trouwen. In een periode als deze word je ook wel geconfronteerd met wat nou eigenlijk het belangrijkste is. Dat was voor ons elkaar het ja-woord geven, en dat hebben we gedaan.
Volgend jaar geven we een dik feest met alles erop en eraan én nog wat extra’s, gewoon omdat het weer kan. Tenminste… dat hoop ik heel erg. En zoals mijn beste vriendin tegen me zei: ‘dan mag je nóg een keer je trouwjurk aan’. En dat was stiekem ook het eerste wat ik zelf dacht, dus daar probeer ik me op te focussen.
Wat vind je ervan dat iedereen je trouwjurk dan al heeft gezien?
Daphne: Ik ben zo intens blij met mijn trouwjurk, ik moest me nu al inhouden om ‘m niet voor de bruiloft al te laten zien! Ik denk alsnog dat het effect heel anders is als mensen ‘m in het echt zien, dan hoe ze ‘m nu op foto’s of op video hebben gezien.
We hebben nu al allebei heel toffe reacties op onze outfits gekregen, ook omdat Jaap natuurlijk een kilt droeg. We hadden allebei al voor we elkaar ontmoetten een voorliefde voor Schotland en daar zou ook onze huwelijksreis naartoe gaan. Ik probeer hem al sinds we samen zijn in een kilt te krijgen, dat vind ik heel stoer en sexy. Voor onze bruiloft ging het dan eindelijk gebeuren en heeft hij er een op maat laten maken in Schotland.
Jouw trouwjurk had je al voor corona-tijd gevonden?
Daphne: Ja, in augustus al. De grap is dat ik steeds zei dat ik niet zo’n grote trouwjurk wilde dat mijn man op anderhalve meter bij me vandaan stond! Had gekund nu, haha.
Ik ging met mijn moeder ‘gewoon even kijken’, omdat ik nog nooit voor een trouwjurk had gewinkeld en geen idee had waar ik op moest letten. Op zoek naar een parkeerplaats reden we langs Assepoester en zag ik een trouwjurk in de etalage die ik echt aan moest. Binnen op de paspop zag ik ‘m nog een keer en moest ik mezelf inhouden om niet te roepen: ‘Deze, nu!’.
Ik heb zo’n acht trouwjurken gepast en trok die ene als tweede aan. Mijn moeder was in tranen toen ik de paskamer uitkwam en ik voelde zelf ook dat hij echt comfortabel zat en ik hier heerlijk in zou kunnen dansen. Ik had er genoeg bewegingsvrijheid in en zag er nog steeds heel mooi en elegant uit. Ik heb daarna nog andere trouwjurken aan gehad, maar ik kwam steeds terug bij die ene. Als je verkocht bent, ben je verkocht!
Wat was je indruk van Assepoester?
Daphne: Het gevoel dat ik bij andere bruidszaken heb, is heel formeel. Zo ben ik zelf niet. Ik wil er gewoon een gezellige middag van maken, en dat kon bij Assepoester helemaal! Ik ben zo fijn geholpen door de verkoopster. We hebben heel erg met elkaar gelachen en ik was meteen op mijn gemak. Het was alsof ik met een vriendinnetje aan het winkelen was. Ik vond het heel belangrijk dat het winkelen voor een trouwjurk zo’n fijne ervaring was, dat is toch het begin van het hele trouwfestijn.
Een vriendin van mij die in oktober gaat trouwen heb ik ook naar Assepoester gestuurd. Ze vond het net als ik geweldig en is ook geslaagd. Zij zitten nu in dezelfde positie als wij een paar maanden geleden. Het blijft spannend, met al die bruiloften. Ik hoop echt heel erg dat het straks gewoon weer kan.
Trouwen, maar ook een trouwjurk kopen op anderhalve meter afstand, het kán!
Wij zijn gewoon open en hanteren een speciale aanpak.
Foto’s: Joyce Jacobs