Trouwen in een beachclub, een toren van Bossche bollen, polaroids en puntzakken friet
Helmy: Ik krijg altijd de kriebels van het koninklijke gebeuren, dus ik wilde niet zo’n supertraditionele trouwjurk. Ik was aan het Googlen en kwam toen op de site van Assepoester terecht. Ik vond de trouwjurken die ik daar zag traditioneel genoeg, maar toch ook een beetje gek: precies wat ik zocht. Het sprak me meteen aan.
Ik ben wel van de impulsacties, dus ik heb mijn moeder opgebeld en gezegd: laten we daar morgenochtend even heenrijden. Dat was op een zaterdagochtend en we waren er al om 09:30, voor de hectiek dus. Of ik al in mijn hoofd had wat ik wilde? Ja. Maar het werd iets totaal anders, haha!
Ik dacht aan een lange, slanke, simpele trouwjurk. Maar ik had wel vier of vijf van dat soort trouwjurken gepast toen ik dacht: ik moet hier vanaf, iets anders proberen. Één van de Meiden van Assepoester hielp me wat andere trouwjurken en uiteindelijk was trouwjurk zeven – een stoere bruidsjurk – dé jurk. Ik was er helemaal verliefd op, ik dacht: ik neem ‘m gewoon mee! Je hebt ook mensen die dan graag nog verder willen kijken, maar ik had geen zin om er een heel project van te maken. Daar ben ik heel praktisch in. Het was ‘m gewoon!
Een stoere bruidsjurk voor op het strand
Het is een trouwjurk die voor kort achter lang is, dat is toch net even wat anders dan anders. Ja, het is wel weer de trend nu natuurlijk, dus je ziet het veel, maar toch: het is anders dan een traditionele trouwjurk. Wat ik ook heel leuk vind: hij heeft van boven een strak lijfje en onder een wijde rok; dat maakt de jurk wat losser, wat speelser. Dat past bij mij, ik ben niet zo van te stijve, nette kleding.
Toen ik een paar maanden later terugging voor het afpassen, heb ik een vriendin meegenomen. Toevallig kwam er net een andere meid het pashokje uit, met precies de jurk aan die ik ook had. Maar ik kon al aan haar gezicht zien dat zij niet blij werd van de jurk. Ik heb mijn jurk aangetrokken en toen zei ze: ‘Nou, zo vind ik ‘m wel heel mooi!’. Hij stond haar weer heel anders, heel grappig was dat. Zo zie je maar weer dat er voor iedereen een jurk is.
Leuk was ook dat veel van de gasten op onze trouwdag zeiden over de trouwjurk: ‘o, dat hadden we niet verwacht!’. Mijn Lucky Guy vond ‘m héél mooi ja, haha.”
Een positieve, vrolijke dag
Helmy: Het moest een leuke, positieve, vrolijke dag worden. Hij wilde vooral een knalfeest; ik een bruidsjurk, een bruidstaart en een ring! We wilden verder ook geen poespas & verplichtingen, maar gewoon genieten. We zijn weleens op bruiloften geweest waar honderden gasten bij aanwezig waren. Daar kun je ook voor kiezen, maar wij wilden dat niet. Daarom kozen we ervoor om voor overdag 25 volwassenen en 10 kinderen uit te nodigen en ’s avonds 140 mensen.
Standaard uitnodigingen waren niks voor ons. Een vriendin van ons is ontwerpster en zij heeft onze trouwuitnodigingen ontworpen. Ze maakt strips en cartoons en heeft ons leven samengevat in een strip. Het is een heel gaaf ontwerp geworden. Veel gasten zeiden dat ze nog nooit zo’n leuke trouwkaart hadden gezien!
De feestlocatie was Beachclub Sunrise in Best; wij hadden zaal Bruisend. Het was dertig graden, dus we hadden het echt getroffen. De dag erna was het meteen slecht weer!
We hebben wel iets met het strand, alleen ligt dat ver weg en we wilden wel in onze eigen omgeving trouwen. Deze beachclub sprak ons aan, de sfeer en de vibe zijn goed. Trouwlocaties zoals landhuizen en zaaltjes waren ’t gewoon niet voor ons. We hebben een hoop locaties bekeken hoor, maar het werd daarmee alleen maar duidelijker dat Sunrise het was voor ons.
Voor iedereen een stukje
Helmy: We hadden de ceremonie wat later op de dag gepland, zodat we ’s ochtends nog even rustig aan konden doen. Mijn man was samen met de kindjes bij zijn ouders gaan slapen, dus ik had thuis het rijk alleen. De kapster kwam naar me toe en heeft ook mijn make-up gedaan. Om 12:30 stond mijn vader voor de deur samen met mijn man en onze kinderen, om me op te halen met onze trouwauto: een Chrysler.
Jeffrey wilde wel graag in het stadhuis trouwen. We waren met 25 mensen, en het was een hele persoonlijke en ook een beetje emotionele ceremonie. Mijn dochter heeft de ringen gebracht en mijn zoontje heeft een klap met de hamer gegeven.
Voor iedereen hebben we een stukje geschreven en we hebben ook onze eigen geloftes geschreven. Voor iedereen een stukje ja; ze betekenen veel voor ons! Dat zorgde voor een hoop gehuil. Maar achteraf hebben we daar weer heel hard om moeten lachen. De kinderen kregen in de trouwzaal allemaal een goodiebag met spelletjes en wat lekkers. Dat was echt een uitkomst, want ze waren gelijk zoet.
Ik dacht dat de ceremonie al was afgelopen, maar toen ging mijn moeder het nummer ‘Dochters’ van Marco Borsato nog zingen, als verrassing. Ik zag haar die microfoon pakken en ik dacht: wat gaan we nou doen? Ja heel gaaf dat ze dat heeft gedurfd en gedaan.
Geen bruidstaart, maar Bossche bollen
Helmy: We hebben buiten foto’s gemaakt en zijn toen naar de feestlocatie gereden waar we hebben geproost met prosecco en een toren van Bossche bollen. We hebben nog wat foto’s gemaakt en om 17:30 gingen we aan tafel voor het eten.
Er was een lange tafel gedekt en er werden Mediterraanse hapjes geserveerd. Buiten stond een grill te roken en binnen was er een buffetje. De kinderen hebben we lekker laten afleiden door een ballonnenclown. De jongetjes stonden allemaal met ballon-zwaarden te zwaaien, die vonden dat geweldig. Er was zelfs nog een minidisco voor ze.
Als toetje was er Ben & Jerry’s-ijs. Daarna hadden we een uurtje pauze. Sommige mensen brachten de kinderen bijvoorbeeld naar huis.
Om 21:00 begon ons feest. We hebben onze moeders verrast door hen als eerste de dansvloer op te trekken. Daarna hebben we een openingsdans gedaan op ‘Let’s get it on’ van Marvin Gaye. We hebben niet staan stijldansen ofzo hoor, we zijn gewoon lekker gaan freestylen, haha!
Daarna is er alleen maar gefeest, het was zó leuk! We kregen nog wekenlang reacties van gasten die zich zo goed hadden vermaakt. Ik denk dat als het bruidspaar zelf de hele avond danst, de rest van het feest ook wel losloopt. We hadden alle serieuze dingen achter de rug en waren samen met een grote vriendengroep. Iedereen deed mee! En als je geen zin had om te dansen, kon je lekker neerploffen op een loungebank. Maar ik moet zeggen dat ik zelfs mensen heb zien dansen die normaal nóóit dansen!
Polaroids en puntzakken friet
Helmy: In plaats van een standaard gastenboek, hadden we een polaroid camera gehuurd waar stickerfoto’s uitkwamen. Er stond een grote mand met props bij en een berg stiften. Alle gasten konden foto’s maken en die meteen in ons gastenboek plakken met een leuke boodschap erbij. Het is een heel leuk boek geworden. De polaroidcamera ging ook door de zaal heen. Aan het begin van de avond werden er nog keurige foto’s genomen; later werden ze steeds gekker en zie je ook rare combinaties van mensen samen op de foto gaan. Heel grappig om dat terug te zien.
Omdat mijn man deels van Molukse afkomst is hebben we ook een klein beetje de Molukse traditie in stand gehouden. Op het nummer ‘Gandong e’ kom je op het einde van de avond met familie en vrienden samen om het samenzijn te vieren. Aan het einde van het nummer worden de man & vrouw op de schouders getild. We gingen zó de lucht in! We hebben zo’n lol gehad! Het heeft ook wel iets heel moois dat je op die manier kunt afsluiten.
Onderwijl werden er hapjes geserveerd en we hebben de avond afgesloten met een puntzak friet met mayo. Het was toen 01:30 ’s nachts. Eigenlijk zouden wij als eerste weggaan, onder een haag van sterretjes. Maar dat leek ons toch niet zo leuk: wij zijn altijd de mensen die het licht uitdoen en we dachten dat we ervan zouden balen als we weg zouden moeten van ons eigen feest terwijl het nog zo gezellig was. Daarom hebben wij iedereen gedag gezegd en heeft de ceremoniemeester ons thuisgebracht.
De volgende dag zijn we samen met de kinderen op het vliegtuig naar Ibiza gestapt, voor de huwelijksreis. Ja, dat was een hele lekkere afsluiter!
We willen het nog wel twintig keer overdoen
Helmy: Het moment dat me het meest is bijgebleven, is het ophalen. De kapster was met me bezig en zei: ‘ik heb nog nooit meegemaakt dat iemand zo relaxed in de stoel zat.’ Maar toen trok ik mijn trouwjurk aan en toen werd ik toch zó verschrikkelijk zenuwachtig! Gewoon, omdat je iedereen voor het eerst gaat zien: je ouders, je kinderen, elkaar…
We waren er zo van onder de indruk dat we het nog wel twintig keer over zouden willen doen. Familie zei ook: ‘goh, kunnen jullie dit niet ieder jaar doen?’. Mijn tip voor andere Lucky Girls is: ik denk dat het van belang is dat je je niet teveel mee laat slepen in wat hoort. Bedenk: wat wil ik? Je wordt namelijk heel makkelijk meegetrokken in allerlei poespas.
Ik vind bijvoorbeeld de trouwringensectie verschrikkelijk; als je ergens ‘trouwen’ voor zet, wordt het ineens heel truttig en klassiek. Dat is niet altijd wat je zoekt. Veel liever wilde ik gewoon een mooie ring, niet speciaal een trouwring. Wat maakt dat uit? We vonden het belangrijk om het ongedwongen te houden en dat is gelukt.
Trouwfoto’s: Ringelberg fotografie
