Trouwen in Kopenhagen in een stoere rock ’n roll trouwjurk
Caroline: Ik woon nu anderhalf jaar in Kopenhagen. De reden dat ik hier ben gaan wonen? Hij is de reden! Sven is geen Deen, hij is Duitser, maar hij is ooit naar Denemarken verhuisd voor een baan. We hebben elkaar ontmoet in Zweden, op een evenement van een organisatie waar we allebei lid van zijn. Toen begon het eigenlijk.
Een jaar lang hebben we heen en weer gereisd tussen Amsterdam en Kopenhagen, maar uiteindelijk wilden we een vaste basis. Dat werd Kopenhagen. Ik heb ooit gestudeerd in Zweden en wilde altijd al eens de kans krijgen om in Scandinavië te wonen.
Kopenhagen is een hele leuke stad; vergelijkbaar met Amsterdam, maar dan weer met andere tradities, normen en gebruiken. Het design, de architectuur en de ruimtelijke instelling van de mensen spreken mij aan. Dat maakt dat ik me hier heel gemakkelijk thuis kon voelen. Ik houd hier een eigen blog over bij, die veel gelezen wordt door mensen met interesse in Scandinavië: www.kleindeensgeluk.eu.
Een stoere bruidsjurk die bij mij past
Caroline: Mijn moeder ging er eigenlijk meteen van uit dat we samen een trouwjurk uit zouden gaan zoeken, haha. En wel zo leuk natuurlijk. Het was dan handiger dat we die zoektocht in Nederland zouden doen; ik kom vaker naar Nederland dan zij naar Denemarken.
Maar het ging me ook om het emotionele aspect: samen met je moeder naar een trouwjurk kijken in het land waar je het meest thuis bent. Ik dacht: misschien gaat het in Denemarken toch weer een beetje anders, dat het hier bijvoorbeeld vreemd is als je moeder mee gaat. Ik had het gevoel dat ik beter begrepen zou worden in Nederland.
Aan trends was ik niet heel erg gebonden, ik wilde een trouwjurk die bij mij past. Eerst ben ik naar een trouwjurken outlet store geweest, maar dat viel me zó tegen! Ik vond het heel truttig, heel gewoontjes, en vond geen enkele persoonlijkheid terug in de jurken. Ik dacht: o nee, op deze manier hoef ik geen ‘echte witte trouwjurk’. Tot een vriendin vertelde dat iemand die zij kende haar trouwjurk bij Assepoester had gevonden. Ze zei: ‘Volgens mij zoek jij net zo’n type jurk’.
Bij Assepoester viel er wat van me af
Caroline: Op een zaterdagochtend ging ik langs, samen met mijn moeder en zusje. Ik was een beetje bang dat me zo’n voor gedefinieerd idee zou worden opgelegd, zo van: ‘zo doen alle vrouwen dat, die dromen hier als klein meisje al van en die vinden het voorbereiden heel romantisch’. Nou, ik vond al dat voorbereiden geen zak aan! Ik kreeg het gevoel dat ik me moest gaan gedragen als een standaard bruid en dat wilde ik niet.
Maar toen ik bij Assepoester binnenkwam, viel dat verwachtingspatroon direct van me af. De winkel is een soort explosie van blijheid, en iedereen was vastbesloten om gewoon een leuke dag te hebben. Hier mocht ik het zelf beslissen en hoefde ik me niet te voegen naar ‘hoe het zou moeten’. Ik mocht zélf kijken naar wat bij me paste.
Met een arm vol trouwjurken ben ik de paskamer in gegaan, onder de deskundige begeleiding van de verkoopster. Zij deed het heel leuk, wist meteen de juiste persoonlijke snaar te raken. Ik trok de eerste trouwjurk aan en toen ik de paskamer uitliep, zag ik aan mijn moeder en zusje dat het meteen klaar was. En ik had mezelf nog niet eens gezien!
Allebei zeiden ze precies op hetzelfde moment: ‘ja, dit is ‘m!’. En ze hadden gelijk. Toen ik het zelf ook zag, was het liefde op het eerste gezicht. Ik heb iemand op de bruiloft horen zeggen dat het een ‘rock ’n roll-jurk’ is en dat is denk ik wel een goede omschrijving. Het is een stoere bruidsjurk: verrassend anders en een beetje wild. Dat is waarom ik er voor viel.
Sven zei achteraf nog: ‘Deze jurk past precies bij wie wij zijn, wij doen alles toch een beetje anders’. Ook in de weken na de bruiloft, als hij ergens een trouwjurk zag, zei hij: ‘Wat een saaie jurk, jouw jurk is zó veel gaver’.
De trouwdag: alleen maar positieve vibes
Caroline: We hebben vooropgesteld dat het voor iedereen een hele leuke dag moest zijn. Dat klinkt misschien als een open deur, maar wij hebben ons bij alles afgevraagd: voegt dit iets toe aan de positieve vibes op zo’n dag, of doen we dit omdat het moet en omdat mensen het van ons verwachten? Door die vraag hebben we ons laten leiden en dan kun je sommige dingen ook heel gemakkelijk schrappen.
We zijn inventief geweest met de invulling van de dag, deels omdat we een vrij laag budget hadden. Omdat onze leidraad ‘mensen moeten lol hebben’ was, hoefden we bijvoorbeeld niet per se een hele romantische feestlocatie. We hebben de vrijheid genomen om het op onze eigen manier te doen.
In Nederland loopt de trouwambtenaar voor de ceremonie door je historie en maakt hij een gepersonaliseerd verhaal. Dat is hier in Denemarken niet zo. Trouwen is hier gratis, maar is daardoor wel een soort lopende-band-werk.
Wij zijn in het gemeentehuis van Kopenhagen getrouwd, om 11:30 uur, met 60 gasten om ons heen. We hebben de ceremonie in het Deens laten doen, want dat is nu onze taal. Het duurde twee minuten, daarna zeg je allebei ‘ja’ en dan loop je het gebouw weer uit. Trouwen voor de wet is hier dus niet zo persoonlijk.
Toch was dat moment zeker wel speciaal voor ons. We stonden daar allebei in onze mooiste kleren met iedereen die belangrijk voor ons is om ons heen, in een heel mooi gebouw… Het had dus wel gewicht, alleen ging het minder om de emotie, zoals je dat wel hebt als iemand het voor je personaliseert.
Hotdogs en aardbeien met chocolade
Na de ceremonie hebben we iedereen -heel informeel- getrakteerd op een hotdog (pølse) bij één van de hotdogstands op het Rådhusplein – die hotdogkarretjes zie je heel veel in Denemarken. Dat was een heel leuk, relaxt moment.
Daarna hebben we een tijdje pauze genomen, tot we elkaar om 16:00 uur weer zouden ontmoeten. Wij hebben met de familie een lunchplek naast de deur opgezocht. Anderen gingen weer terug naar hun werk of de stad in; een biertje drinken of naar een museum.
In Denemarken is het moment vlak na de ceremonie ook belangrijk: iedereen komt je dan feliciteren en je kunt er ook collega’s uitnodigen, die alleen daarvoor even kort langskomen en daarna weer naar huis gaan. Er is ook een Deens begrip voor: ‘globryllup’. Dat betekent letterlijk ‘gluurbruiloft’. Omdat iedereen dan je jurk, je pak en je boeket komt bewonderen. Het is één groot felicitatiespektakel.
Wij hebben onze globryllup in de vorm van een champagnereceptie buiten gevierd, gewoon voor de deur! We wonen aan het strand en daarom vonden we dat wel een mooie plek. Samen met 120 gasten hebben we geproost met champagne en aardbeien met chocolade; onze versie van bruidstaart. Doordat we ook strandspelletjes hadden meegenomen, werd het heel dynamisch. Dat is echt een aanrader, iedereen stond met elkaar te praten.
Fælleshus
Caroline: Daarna zijn we gaan eten en feesten met de naaste familie; dezelfde 60 mensen die ’s ochtends bij de ceremonie waren. Ik vond het best een uitdaging om een feestlocatie te vinden die betaalbaar was en waar we ons eigen feest konden vormgeven.
Gelukkig heb je in Denemarken echt een gemeenschapscultuur en veel gemeenschappelijke voorzieningen. Zo zijn er voor feesten en partijen vaak gemeenschapsruimtes beschikbaar, ‘fællesrum’ of ‘fælleshus’ genoemd. Wij waren net naar een appartementencomplex verhuisd dat ook over zo’n ruimte beschikt. Een eenvoudige ruimte, qua opzet een beetje vergelijkbaar met een buurthuis. Niet fancy, maar heel functioneel. Tegen kostprijs kun je dan je feest helemaal zelf inrichten.
We vonden een Deense cateraar die drie gangen bereidde en precies zoals we voor ogen hadden in elke gang drie landen terug liet komen: Nederland, Duitsland en Denemarken. Op de menukaart hebben we die landen met drie vlaggetjes aangegeven. Er was een tafelschikking en het voorgerecht werd uitgeserveerd door twee dames die ons hielpen. Daarna was er een buffet waar je langs kon lopen. De uitleg daarvoor hebben we op de placemats geprint.
Met de bakfiets
Caroline: Een eerste dans leek ons wel een leuk aftrapmoment voor het feest. We zijn allebei geen stijldansers, maar hebben voor de bruiloft twee cursussen in lindyhop gevolgd; een hele actieve, jazz-achtige dansstijl die we goed bij onze persoonlijkheden vonden passen.
De tafels gingen opzij, er werd een dansvloer gemaakt en wij hebben onze choreografie gedaan. Daarna was het dansfeest geopend. Met een Spotify playlist hebben we de hele avond muziek gedraaid.
Als midnight snack was er smørrebrød: broodjes met drie verschillende soorten beleg, een soort sandwiches. Je mocht zelf je broodje beleggen. Ook was er een biertap en open bar en konden de gasten lekker buiten op het terras zitten.
Sven en ik zouden om 01:00 uur vertrekken, maar het was nog zo leuk, dat we pas om 01:30 uur zijn weggegaan. We hoefden natuurlijk maar 50 meter te lopen naar ons eigen huis, maar hebben een bakfiets – heel populair in Denemarken – geleend van een vriendin voor de terugweg. Daar hadden onze vrienden blikjes aan gehangen met ‘Just married’ erop.
Nadat wij weg waren, ging het feest nog lang door: de ceremoniemeester heeft om 04:00 uur de laatste feestgangers naar buiten moeten vegen!
Drie keer feest
Caroline: Omdat niet alle familieleden uit Duitsland naar Kopenhagen konden komen, plande Sven’s moeder ook een feest voor ons in Duitsland. En toen mijn moeder dat dan weer hoorde, wilde ze ook graag dat we in Nederland nog even bij oma langs zouden gaan in onze trouwkleding. Zo gebeurde het dat we na Denemarken ook nog in Nederland en Duitsland feest vierden.
Het feest in Duitsland was voor 15 ooms, tantes en buren, heel traditioneel met ‘Kaffee und Kuchen’, praten, zitten en cadeaus. Er kwam zelfs een blaasorkest langs met oubollige hoempapamuziek. Heel lief van mijn schoonmoeder, dat ze dat had georganiseerd.
Toen we bij mijn Nederlandse oma langsgingen in het verpleegtehuis, waren alle oudjes daar natuurlijk volledig onder de indruk van onze trouwkleding.
Er kon niks misgaan
Caroline: Het beeld dat me is bijgebleven is dat we met de trouwauto aan kwamen rijden bij het gemeentehuis en ik daar al onze familieleden en vrienden uit Denemarken, Duitsland en Nederland, – maar sommigen kwamen zelfs uit China en Polen overgevlogen – zag staan. Dat was het eerste moment waarop ik iedereen bij elkaar zag. Dat mooie gebouw op de achtergrond en dat iedereen daar dan voor jou staat… dat vond ik heel bijzonder.
Het hoogtepunt vond ik de receptie op het strand, dat was zó gezellig, feestelijk en ontspannen!”
Caroline: Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls? Ik denk dat je het hele idee van ‘hoe krijg ik het zoals ik het wil’ moet loslaten. Je kunt er namelijk vanuit gaan dat een dag waar iedereen die voor jou belangrijk is, bij is, per definitie geweldig wordt.
Ik vond de voorbereidingen niet per se leuk en het zette best wel wat druk op de relatie, maar zo’n drie weken voor de bruiloft dacht ik ineens: wat is eigenlijk het ergste dat er kan gebeuren, als ik nu stop met druk en gestrest doen? We hadden een locatie, eten en mensen, eigenlijk kon er dan niks misgaan. Het klinkt logisch, en tegelijk misschien als het moeilijkste dat er is, maar je moet het gewoon doen: loslaten. Als je dat kunt, heb je per definitie een leuke en relaxte dag.
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Caroline:
Trouwfotograaf: een goede kennis: Jeppe Løvstrøm Frederiksen
Stoere bruidsjurk: Assepoester, Arnhem
