Trouwen op het Westelijk Handelsterrein, een gedroomde balkonscène en tot laat dansen op drum ’n bass
Marie-Christine: “Veel mensen die niet getrouwd zijn vragen aan me: “is het nou anders?” Dat snap ik wel, dat had ik vroeger ook als ik mensen hoorde zeggen dat hun relatie anders voelde toen ze eenmaal getrouwd waren. Bullshit, echt niet!, denken vrienden vaak. Maar het is toch iets emotioneels. Wat ik nu anders voel is dat je echt een commitment bent aangegaan van voor elkaar zorgen en er voor elkaar zijn. Dat voelt hechter en zwaarder dan voorheen. Toen was je gewoon vriendje en vriendinnetje en als het dan misgaat, verkoop je de praktische dingen en ben je weer van elkaar af. Maar bij trouwen komt er een gevoel bij: wij gaan dit samen doen. En op onze oude dag gaan we vieren dat we er weer een kleinkind bij hebben; lekker onze kunstgebitten in beschuit met muisjes zetten.”
Aanzoek op Lowlands
“We zijn al 13 jaar bij elkaar. Maar Jasper wilde niet trouwen, dacht ik. Ik had dan ook nooit verwacht dat hij het zou vragen.
Een jaar of twee geleden waren we samen naar Lowlands, dat doen we bijna elk jaar. We gaan altijd met een grote groep vrienden, maar gaan ook altijd even samen op pad. Toen het eind van de middag kouder werd, liepen we terug naar de tent om even een trui te pakken. Ik zat even wat dingetjes te organiseren in de tent en zat met mijn rug naar de opening gekeerd. Toen ik me omdraaide zat hij daar op een knie met een doosje in zijn handen! Ik dacht: dit kan helemaal niet! Dit wilde je helemaal niet! Ik was helemaal flabbergasted. We hebben nog even een foto gemaakt van ons samen: daar staan we helemaal blij gespannen op. Daarna hadden we de groep weer opgezocht om een happie te eten. Toen ben ik op de tafel gaan staan en heb ik het nieuws gebracht. Iedereen dacht dat we iets heel anders hadden gedaan in die tent, ik was zó aan het smilen, haha!”
“Het plannen van onze bruiloft was een beetje een dubbel verhaal. Anderhalf jaar geleden was mijn schoonmoeder erg ziek; ze zou ook niet beter worden. Omdat wij haar nog heel graag bij de trouwerij wilden hebben, zouden we al twee maanden na het aanzoek op Lowlands gaan trouwen, in Gorinchem, waar zij vandaan komt. Ze hoefde dan niet ver te reizen en zou dan – mocht er wat gebeuren – in no time in het ziekenhuis zijn. We wisten precies hoe we het zouden doen, maar helaas is zij een maand voor de bruiloft overleden. We hebben de bruiloft toen niet door laten gaan. Gelukkig wisten de gasten van tevoren al wat er speelde en dat we het misschien zouden cancelen, dus iedereen wist ervan. Eerst ben je dan natuurlijk met het verdriet bezig; daar moet je eerst mee omgaan. Daarna zijn we weer gaan plannen. We wilden het oktober dit jaar vieren, in hetzelfde weekend als vorig jaar.”
De trouwlocatie: vijf weken van tevoren switchen van locatie
“We komen allebei uit Gorinchem en hebben elkaar daar ook leren kennen. Dus uit sentimentele overwegingen wilden we daar gewoon trouwen, in het stadhuis. Als hockeymeisje zat ik vroeger vaak in Grandcafé de Hoofdwacht precies tegenover het stadhuis. Daar zag ik dan pasgetrouwde bruidsparen naar buiten komen. Ik zei meteen: “de balkonscène, dat wil ik dan ook!”.”
“Voor het feest zijn we vijf weken voor de trouwdatum nog geswitcht naar een andere locatie; bij de eerste locatie waar we alles hadden geregeld hadden we gewoon niet het gevoel dat het goed zou komen. We mochten geen versieringen ophangen, het feest mocht niet langer duren dan 24:00 en dan zou iedereen direct weg moeten; we hadden er gewoon buikpijn van. En dat terwijl we de trouwkaarten al thuis hadden liggen!
Die hebben we dus nooit verstuurd. In plaats daarvan heb ik een soort e-card verstuurd naar onze gasten. Een vriendin die ook getuige was, tipte ons het Westelijk Handelsterrein in Rotterdam en Brasserie van Vollenhoven. Toen ik kennismaakte met de eigenaar, dacht ik meteen: jij bent fantastisch, dit gaat goedkomen. En daarna heb ik er nooit meer over nagedacht. Ik dacht: nu is het goed, ik zie wel hoe de dag loopt.”
Verrast door mijn lange witte trouwjurk
“Ik kwam naar Assepoester omdat jullie lekker anders dan anders zijn. Ik ben meestal niet van de standaard dingen, draag graag dingen die net even anders zijn. Een vriendin had jullie getipt. Ik had gedacht dat het wel iets strapless en korts zou worden; ik ben wel sportief dus dat zou wel in het plaatje passen. Maar dat was het dus niet. De lange witte jurk ging over mijn hoofd heen aan en toen dacht ik al: dit is ‘m. Zo mooi was ‘ie, op de juiste plek getailleerd en ik voelde me gewoon helemaal blij worden. Ik stapte naar buiten, het pashokje uit en iedereen viel stil. Ze waren er helemaal weg van. De schoenen die ik in mijn hoofd had, trof ik ook nog eens bij jullie aan, dus dat was gewoon meant to be.
Jasper was erg verrast door mijn lange witte trouwjurk, hij had een kort jurkje verwacht. Hij zag er ook super gelikt uit in een wollen pak van Oger met bretels.”
Tip voor je trouwfoto’s: boek eerst een pre-shoot
“We hadden onze fotografen Anouschka en Raymond al eens eerder bezig gezien op een bruiloft van onze beste vrienden, afgelopen mei. De foto’s waren zó mooi! We hadden nog een andere fotograaf op het oog; die was redelijk onervaren, maar daardoor heel fris en creatief. Alleen was zij wat ons betreft iets minder voorbereid op vragen als ‘wat doe je als je ziek bent?’ en bood ze bijvoorbeeld geen trouwalbum aan; dat zou dan een HEMA-album worden.
Het is toch die ene dag van je leven die je vast laat leggen, dat moet gewoon goed gaan. Bovendien vonden we het belangrijk dat onze fotograaf prettig is als persoon. Je moet je prettig voelen in zijn of haar aanwezigheid; dat resultaat zie je namelijk terug op de foto’s.”
“Van tevoren hebben we een pre-shoot met ze gedaan, dat kan ik iedereen aanraden. Je leert elkaar beter kennen en kunt even aan elkaar snuffelen. En voor de fotograaf is het weer fijn om te weten hoe wij reageren op de foto. We kozen Hotel New York uit; een industriële plek. Daar hebben we zo’n drie kwartier foto’s gemaakt. Wij vonden Anouschka en Raymond ontzettend ontspannen als stel en da’s fijn, want op je trouwdag wil je zeker weten dat het mooi wordt. Daar wil je wel in investeren, het zijn geen vakantiekiekjes!”
Het draaiboek: hardlopen, balkonscène, borrelen, eten en feesten!
“Op de dag zelf was ik zo nerveus, dat ik maar een stuk ben gaan hardlopen. Gelukkig was ik toen weer helemaal mezelf. Rond 11:00 hebben we gebruncht met de meiden. Ik heb mijn make-up op gedaan en mijn haar heel eenvoudig gedaan: gewoon een losse staart met een roosje erin. Toen ik eenmaal in mijn jurk was geholpen en ik hoorde dat Jasper onderweg was, werd ik hypernerveus. Ik stond bovenaan de trap en dacht: scheisse, nu moet ik naar beneden! Ik moest halverwege even stoppen, want ik werd te emotioneel. Dat je na zoveel jaar toch met elkaar gaat trouwen… daar was ik me toen ineens heel bewust van. Ik was op dat moment dolgelukkig, maar ook gespannen.”
“In het stadhuis kregen we een warm onthaal, gevolgd door een hele mooie ceremonie door een BABS die mij al vanaf mijn geboorte kent. Daardoor kreeg het een persoonlijk tintje.
En toen… dé balkonscène! Stonden we daarboven met champagne, bij 23 graden… dat was zo’n mooi moment! Met de mooiste man die je ooit hebt ontmoet klink je op een nieuw leven samen. Het was romantisch en zoals we ’t allebei wilden. We zaten op een lijn, dat was heel makkelijk.”
“Daarna hebben we lekker in het café geborreld. Daar zijn we rond 16:30 weggegaan. Onderweg naar de feestlocatie zaten we drie kwartier samen in de auto. Dat vond ik zó lekker: even een moment tussen het ene deel van de dag en het andere. Je zit zo vol adrenaline, dat het heerlijk is om even een break te hebben van iedereen om je heen.
Op het Westelijk Handelsterrein werden we wederom warm onthaald; ditmaal met een rode loper en bellenblaas. We hebben eerst lekker gegeten met z’n allen: we houden heel erg van tapas en kregen zo lekker allemaal verschillende dingen: vlees, vis en vega, in kleine hapjes. Allemaal aan één heel lange tafel; steeds kwamen er weer nieuwe hapjes bij. Veel interactiever en gezelliger dan een driegangenmenu.”
“We hebben nog even ontspannen zitten borrelen en kletsen en toen riepen we: het feest gaat aan! We wilden geen Guus Meeuwis enzo, maar draaiden Drum ’n Bass en Dubstep. Het mocht van ons wel wat harder zijn! De ceremoniemeester had van tevoren aan alle gasten gevraagd wat hun ‘uit-je-naad’-plaat was. Om de haverklap ging er een handje de lucht in, zo van: hee, dit is mijn nummer! De Dj, van weddingsounds.nl, zei: “Ik heb op veel bruiloften gedraaid, maar nog nooit zo’n feestje gemaakt!”.
Om 01:30 zijn we al dansend op een drum ’n bass nummer vertrokken. Het was fantastisch!”
Relaxte huwelijksnacht en een huwelijksreis naar Brazilië
“Onze huwelijksnacht hebben we doorgebracht in Suitehotel Pincoffs. Ze hadden het bad vol laten lopen, er stond een fles champagne en er was een muziekje aangezet. Het is niet heel goedkoop, maar het was zó heerlijk! De volgende ochtend hadden we een late checkout, lekker ontbijt op bed en hebben we dvd’tjes gekeken, die kregen we bij het ontbijt.”
“We zijn op de dag na onze bruiloft nog even teruggegaan naar de feestlocatie om te bedanken en te vertellen dat we veel complimenten hadden gekregen van onze gasten. Het was echt een goed feestje geweest. De dag daarop gingen we op huwelijksreis naar Brazilië. Ja, zalig!”
“Wat me heel veel warmte heeft gegeven, is dat je ziet dat mensen zo gelukkig voor je zijn. De synergie in de groep was heel goed. We waren in de avond met 100 gasten, dus toch een hele club, en allemaal zijn ze daar voor jou. Allemaal willen ze in de vreugde delen op zo’n dag. Dat is heel bijzonder om te zien.”
Niet zelf het wiel uitvinden
“Een tip die ik andere Lucky Girls kan geven: ik ben zelf heel erg van het plannen, maar ik heb nu eens mensen gevraagd om mee te denken. Ik heb wel zelf geregeld en gedelegeerd – je moet wel zelf de keuzes maken, laat dat ook niet doen door een ander – maar anderen kunnen je wel op andere invalshoeken wijzen, en er kunnen nieuwe ideeën ontstaan als je je wensen en ideeën ventileert. Toen ik bijvoorbeeld zei dat we dik in de stress zaten omdat we vijf weken voor de bruiloft een nieuwe trouwlocatie zochten, tipte een vriendin dat ze de eigenaar van het Westelijk Handels Terrein kende. Da’s heel fijn. Dus: niet zelf het wiel uitvinden, maar wel zelf overal de klap op geven.
“Ons gevoel heeft ook een hele belangrijke rol gespeeld. Heel vaak ben je geneigd om water bij de wijn te doen, maar je moet echt denken: nee, dit is mijn dag en zolang het haalbaar is, ga ik alles op alles zetten om dit te doen zoals ík dat wil. We hebben een topdag gehad!”
De adresjes van Marie-Christine:
Feestlocatie: Brasserie van Vollenhoven, Westelijk Handelsterrein
Trouwfotograaf: Anouschka Rokebrand
Trouwjurk: Assepoester Feestkleding
Hotel: Suitehotel Pincoffs
Wegwerpcamera’s en bellenblaas: Trouwartikelen.nl
Ballonnen: Ballonnenkoning
DJ: Weddingsounds
