Trouwen in een kerkje, een bakfiets, the Monkees en een trouwjurk kort voor lang achter
Hoe begon de zoektocht naar jouw perfecte trouwjurk?
Marloes: Ik ben eerst samen met mijn moeder, schoonmoeder, zus en schoonzus naar een standaard bruidsmodewinkel gegaan. Daar voelde het allemaal heel formeel.
Toen ik vroeg om een korte trouwjurk, zei de verkoopster daar: ‘je mag het proberen, maar ik zou het je niet aanraden. Dat kan echt niet in de kerk en je man zal ook wel denken.’ Terwijl ik het zelf juist heel leuk vond en leuk vond staan. Toen ik aangaf dat ik een grote, wijde jurk wel érg zwaar vond voelen, zei ze: ‘nee, hoor dat is niet zo’.
O jee! Hoe voelde je je toen?
Marloes: Ik heb een aantal trouwjurken gepast, maar had toch zo’n gevoel van: mmm, ik weet het niet… Ik kwam ’s avonds echt een beetje down thuis, toen Jaap zei: ‘misschien moet je gewoon een hele andere winkel proberen’.
Ik dacht: dan wil ik graag naar Assepoester, want dat lijkt me gewoon een veel fijnere bruidsmodewinkel. Omdat je geen afspraak hoeft te maken en eerst zelf mag rondkijken bijvoorbeeld, dat je ook met rust gelaten wordt. Ik had een idee in mijn hoofd van de bruidsjurk die ik wilde en die kon ik gewoon zelf bekijken en passen, dat vond ik fijn.
Wat zocht je en wat vond je?
Marloes: Ik dacht aan een simpele trouwjurk met kant. Hoe dat stond? Verschrikkelijk, haha! Het stond me echt voor geen meter. ‘O’, zei één van de Meiden van Assepoester toen, ‘dan is een trouwjurk kort voor lang achter misschien wel wat voor jou’. Ik trok ‘m aan en dacht: dit is het! Dat was véél beter. Het was toch een wijde trouwjurk, maar ik voelde me er helemaal niet opgesloten in, in tegenstelling tot de zware jurk die ik bij die andere winkel had gepast. Hij zat gewoon lekker.
Waarom is deze trouwjurk kort voor lang achter echt jóuw jurk?
Het is echt een Marloes-jurk omdat ‘ie anders dan anders is. Hij is niet te bloot aan de bovenkant en dat vind ik leuk, want bijna alle trouwjurken die je ziet zijn strapless.
Doordat mijn trouwjurk kort voor lang achter is, heb ik toch een korte trouwjurk, maar dan eentje die ook enigszins netjes is.
Jaap was helemaal enthousiast. Toen ik hem nog een foto liet zien van de jurk die ik in die andere winkel had gepast zei hij: ‘ik ben heel blij dat je niet zo’n jurk hebt genomen’. Had die verkoopster het toch mis! Sowieso wist ik: dit is gewoon goed. Al vinden anderen ‘m spuuglelijk, hier voel ik me lekker in.
Wat maakte jullie bruiloft persoonlijk en relaxed?
Marloes: We wilden er gewoon een hele gezellige dag van maken met de mensen die we lief vinden. Ook wilden we dat iedereen overal bij moest kunnen zijn en overal aan moest kunnen deelnemen. Niet zo’n dag in stukjes. Er was een groep mensen bij de ceremonie en het eten; daarna kwamen er nog meer mensen bij voor de kerkdienst en het feest. Lekker overzichtelijk.
Mijn ouders komen uit Brabant en de familie van Jaap uit Groningen en Drenthe. Onze woonplaats Hilversum ligt dus precies in het midden! Toch wilden we trouwen op een plek die iets voor ons betekent.
Omdat Jaap mij een aanzoek heeft gedaan in een kerkje in het dorp van zijn ouders, leek ons dat een leuke trouwlocatie. Het is de Catharinakerk in Roden; een hele ouderwetse kerk. Toen we daar waren, had Jaap een heliumballon verstopt in het doopvont. Toen hij het deksel optilde, dacht ik: o, hij sloopt iets! Maar toen kwam er een ballon uit met ringen eraan.
We besloten dat we al vrij snel daarna wilden trouwen, ongeveer zeven maanden later. Toen ik tussendoor op een trouwbeurs was, zei iedereen daar: ‘nou, je bent wel erg laat hoor!’, terwijl we het in die tijd toch helemaal hebben kunnen organiseren op onze eigen manier.
Hoe zat het draaiboek in elkaar?
Marloes: We zijn om 15:00 ’s middags getrouwd. Die ochtend was ik met mijn zus bij mijn schoonouders. Er kwam iemand langs om mijn haar en make-up te doen. Jaap kwam later met de bakfiets naar mij toe. Ik was op dat moment superzenuwachtig! Maar toen hij er eenmaal was, was het helemaal goed. We hebben lekker geluncht en wat trouwfoto’s gemaakt op de hei.
Daarna gingen we met de bakfiets naar het gemeentehuis. Niemand verwachtte dat we in zo’n ding zouden aankomen! Hij trok onderweg ook veel bekijks. Toen we per ongeluk een begrafenisstoet tegenkwamen, zijn we maar snel omgefietst. Het leek ons niet zo gepast om daar doorheen te moeten in onze trouwkleding. Gelukkig waren we nog net op tijd in het gemeentehuis.
Het was heel mooi weer en iedereen stond ons buiten op te wachten. We hadden de ambtenaar nog nooit gezien; omdat het twee uur reizen was naar Drenthe, hadden we de kennismaking via de telefoon en mail gedaan. Maar ze had een heel leuk verhaal gemaakt. We kwamen binnen op dat liedje uit Shrek: ‘I’m a believer’, van the Monkees. Dat vinden wij nou eenmaal leuk, en het is niet zo standaard.
En het restaurant lag op loopafstand, toch?
Marloes: Na de ceremonie konden we naar het restaurant lopen: Cuisinerie Mensinge. Toen we er een keer zaten te lunchen, dachten we: misschien kunnen we hier wel ons feest vieren. We hebben het gelijk gevraagd. Het is geen officiële feestlocatie, maar het mocht wel. Het was heel handig dat het op loopafstand ligt van het gemeentehuis. Het is nog geen 200 meter lopen.
Buiten stonden er al drankjes klaar. We hebben lekker geborreld, wat foto’s gemaakt en daarna konden we gaan eten.
Het voorgerecht en nagerecht mochten de gasten zelf pakken; voor het hoofdgerecht was er keuze uit twee gerechten. We hebben ongeveer twee uur getafeld en ondertussen hebben mijn moeder en schoonvader samen nog een toespraak gehouden, evenals mijn beste vriendin. Heel erg leuk!
Hoe vond je de kerkdienst?
Marloes: Even voor 19:30 uur zijn we naar de kerk gelopen. Voor Jaap was dat het belangrijkste onderdeel van de dag. Onze dominee deed het superleuk; we hadden elkaar een paar keer gesproken. Nu lagen er een soort themakaarten klaar. Hij zei: ‘pak er één, dan gaan we het daarover hebben’. Het voelde heel informeel en hij had zelfs iets verteld over ballonnen, refererend aan het aanzoek.
De gasten hebben allemaal een bolletje wol aan elkaar doorgegeven, zodat iedereen op een gegeven moment een stukje van de draad vasthad en we allemaal met elkaar in verbinding stonden. Dat vond ik een erg mooi moment.
Mijn zusje was ceremoniemeester en zij had ervoor gezorgd dat er allemaal kaarsjes stonden langs de route terug naar het restaurant. Daar waren allemaal vuurtjes aangemaakt en het was zúlk lekker weer, dat de deuren openstonden. Zo vond ons feest zowel binnen als buiten plaats.
Dat klinkt leuk! Was er ook muziek?
Marloes: Een vriend van Jaap heeft een dj-bedrijfje en had zijn partner gevraagd om te draaien op ons feest. Hij wilde zelf mee feesten natuurlijk! Jaap stond de hele avond op de dansvloer; ik heb staan kletsen, dansen en liep lekker heen-en-weer tussen binnen en buiten.
Bij het gastenboek hadden we een polaroidcamera. Gasten konden een foto maken en die bij hun stukje in het boek plakken.
Het was 00:30 uur toen we hebben afgesloten en alle gasten buiten stonden met sterretjes. We zijn weggefietst met de bakfiets; voor de vorm hebben we even een rondje om het gebouw gedaan, want de Bed & Breakfast waar we overnachtten, lag er letterlijk naast!
Onze kamer was heel mooi versierd; we hadden speciaal wc-papier en er lagen overal rozenblaadjes. Dat had onze ceremoniemeester mooi geregeld.
Het is inmiddels een paar maanden na de bruiloft, maar we krijgen nog steeds iedere vrijdag een kaartje van iemand met een leuke boodschap. Ik denk dat de ceremoniemeester die allemaal heeft ingezameld op de bruiloft. Ik heb haar gevraagd: wanneer stopt het? Maar ze doet er heel geheimzinnig over: ‘dat kan ik niet zeggen’, roept ze dan.
Wat vond je het leukst aan de bruiloft?
Marloes: Wat ik het hoogtepunt vond? Heel veel! Maar vooral dat ik deze trouwjurk aan mocht. Ik zei de hele dag door: o nee, ik moet ‘m straks weer uit doen en dan kan ik ‘m nooit meer aantrekken! Waarop mijn schoonvader zei: ‘je mag ‘m heus nog weleens aantrekken… maar ik zou het niet te vaak doen, want dan denken ze dat je gek bent’.
Vrienden van ons hadden een lied hadden gemaakt op ‘Ring of fire’; een nummer van Johnny Cash. Ze zongen dit op het feest terwijl er om ons heen allemaal kaarsjes werden neergezet: we bevonden ons dus letterlijk in een ring van vuur. Dat was nog wel een hoogtepunt!
Marloes: Wat ik ook heel leuk vond, was dat iedereen zo mooi gekleed was en dat ze allemaal speciaal voor ons waren gekomen. Je merkt de hele dag door dat het een bijzondere dag is, dat had ik van tevoren niet gedacht.
Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls is dat je sowieso echt moet doen wat je zelf leuk vindt. En achteraf ben ik ook wel in gaan zien dat ik wat minder tijd had hoeven te besteden aan details. Want op de dag zelf maakt het allemaal niet uit, dan gaat het om de grote lijnen en niet of er wel een leuke slinger hangt en of er wel kaarsjes op tafel staan. Daar was ik op dat moment totáál niet in geïnteresseerd.
Dus mocht je merken dat je zit te stressen om de details, neem dan van mij aan: het doet er niet toe!
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Marloes:
Fotograaf: Robert land
Trouwlocatie: Catharinakerk, Roden
Restaurant: Cuisinerie Mensinge, Roden
Dj: DJ’s 4 party
Trouwpak Jaap : Schomaker Mannenmode, Assen
Trouwjurk kort voor lang achter: Asspoester Feestkleding, Arnhem
