Bruiloft in Engeland in een stoere trouwjurk van Assepoester
Judith: Op Marktplaats zag ik een trouwjurk die voor kort achter lang was. Die vond ik zó leuk. Hij was helaas al verkocht, maar er stond onder dat de trouwjurk bij Assepoester was gekocht. Ik ben direct naar de website gegaan en vond Assepoester meteen leuk! Omdat het op mij heel vriendelijk en ontspannen over kwam. Ook het grote assortiment sprak mij aan.
Geen Engelse trouwjurk
Judith: Ik had ook al naar trouwjurken gekeken in Engeland, maar daar is alles nogal ouderwets. Niet echt mijn stijl. Bij een bruidsmodewinkel in Bristol heb ik allerlei dingen aangepast; van wijde prinsessenjurken tot aan strakke korte trouwjurken. Toen wist ik wel al een beetje wat ik wilde. Het belangrijkste vond ik dat ik erin zou kunnen dansen.
In september 2014 kwam ik naar Nederland en heb ik samen met mijn moeder Sonja en beste vriendin Roos een dagje Arnhem gepland. Het was vanuit Tiel een treinreisje van een half uur. Prima te doen!
Ik had niet echt een verwachting toen ik binnenkwam, maar de stijl van de bruidsjurken zag ik meteen helemaal zitten: stoer, heel modern en er zaten tenminste ook andere kleuren bij dan alleen wit. Ik voelde meteen dat ik iets zou kunnen vinden dat bij me paste.
Mijn trouwjurk was stoer en gaaf, niet alleen maar mooi
Judith: Ik heb vier of vijf trouwjurken aangepast die allemaal best verschillend waren. Mijn moeder had een jurk gespot waar ik zelf totaal overheen had gekeken. ‘Wil je deze voor mij aanpassen?’, vroeg ze.
Ik voelde me meteen heel goed in die trouwjurk. Er zaten twee klanten te wachten in de winkel, die zeiden: ‘mogen wij ook wat zeggen? In deze trouwjurk straalt je gezicht echt, meer dan in de andere jurken die je hebt gepast’. Zo leuk dat iemand dat dan zomaar zegt!
Ik heb er hooguit tien minuten over nagedacht en toen was ik eruit. De andere trouwjurken waren ook allemaal prachtig, maar deze trouwjurk was stoer en gaaf, niet gewoon alleen maar mooi.”
Trouwen in de Cotswolds
Judith: Onze trouwlocatie was het Hare & Hounds Hotel in Westonbirt. We hebben lang gezocht naar een locatie in de Cotswolds; een mooi heuvelachtig gebied in de buurt. We reden er toevallig langs en het was gelijk goed. Aardige mensen, een grote tuin en gasten uit Nederland konden er na afloop overnachten. Deze trouwlocatie had zó veel opties!”
We wilden niet zo’n trouwdag waarop mensen tussendoor alleen maar zitten te wachten. Daarom planden we de plechtigheid wat later; pas om 14:00 uur. Dat is voor Engelse begrippen vrij laat, maar we hadden daarna nog tijd genoeg voor foto’s en een hapje en drankje.
Wedding breakfast
Judith: Ben was verschrikkelijk nerveus op onze trouwdag. We hadden afgesproken om de ceremonie op de traditionele Engelse manier te beginnen: hij stond aan het einde van het gangpad, met zijn rug naar iedereen toe. Eerst liepen onze twee bridesmaids – vriendinnen Roos en Hege – naar voren. Daarna ik, samen met mijn vader.
Pas toen ik letterlijk naast Ben stond, zag hij mij voor het eerst die dag. Hij had bijna tranen in zijn ogen! Het was zo leuk om de gezichten van iedereen te zien en dat in combinatie met de muziek… het was een heel bijzonder moment.
Het diner begon al om 16:30 uur, maar dat is normaalgesproken nog vroeger in Engeland. Ze noemen dat een ‘wedding breakfast’, maar dat is absoluut geen ontbijt: het staat voor de eerste maaltijd als man en vrouw. Dat bracht nog wel wat Nederlandse gasten in de war, haha! We kregen een heerlijk driegangendiner, gevolgd door een aantal speeches van vrienden en familieleden.
Na het diner werd de bruidstaart aangesneden: een hippe ‘naked cake’, dus zo’n taart waar geen glazuur omheen zit. Hij bestond uit drie lagen spongecake met room en jam ertussen en bloemetjes erop. Hij smaakte naar citroen; heel lekker.
Slapen op de trouwlocatie
Judith: Om 20:00 uur begon het feest. De eetzaal werd leeggeruimd en er werd een dansvloertje neergelegd. Ben en ik hebben het feest geopend met een eerste dans. Gewoon geimproviseerd hoor, op ‘Lucky’ van Jason Mraz. Er werd de hele avond gedanst en gekletst en de dansvloer bleef vol. Het was ook warm genoeg om buiten te kunnen zijn. Ikzelf heb de hele avond op de dansvloer gestaan.
Ik heb mijn bruidsboeket gegooid en dat is opgevangen door een vriendin die nu hopelijk binnenkort iemand vindt om mee te trouwen! Om 24:00 uur sloten we af op het nummer ‘A day like this’ van Elbow. Veel van onze gasten bleven slapen op de trouwlocatie. Dat was heel leuk, konden we de volgende ochtend samen ontbijten en was het nog niet helemaal voorbij.
Lucky
Judith: De Nederlandse gasten vonden het heel leuk om naar Engeland te komen. Sommigen hebben er een dagje Oxford of Bristol aan vastgeplakt. Ben en ik zijn twee dagen later op huwelijksreis gegaan naar Bali. Daar raakten we maar niet uitgepraat over de bruiloft, het was zó leuk!
Wat ik het hoogtepunt vond? Het gaf mij een heel leuk gevoel om niet alleen iedereen weer te zien, maar ook dat al die mensen tegelijk samen om één plek waren. Velen kwamen van heel ver; van Australië, Dubai, Noorwegen en New York tot Nederland. Al die mensen hebben heel ver gereisd voor ons. Dan voel je je heel lucky!
Huisje huren
Judith: Waar ik nog vaak aan terugdenk, is de ochtend van de bruiloft. Samen met mijn moeder en vriendinnen had ik een huisje gehuurd op het landgoed van het hotel. We sliepen er een nachtje en hebben er ’s ochtends onze kapsels en make-up laten doen, onderwijl champagne drinkend. Dat was echt heel leuk.
Toen ik ’s ochtends samen met mijn vriendin Roos ging ontbijten in het hotel, gaf ze mij oorbellen. Die waren van Ben. Hij had haar gevraagd of ze die aan mij wilde geven, om te dragen op onze dag. Heel erg lief.
Gouden tip
Judith: Mijn gouden tip is misschien een beetje standaard, maar wel echt waar: de details zijn niet belangrijk. Dat lijkt wel zo van tevoren, als je zit na te denken over kleuren en lettertypes. Maar op de dag zelf zie je ze niet eens. Dan ben je alleen bezig met de mensen die er zijn en voel je je zó gelukkig.
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Judith:
Trouwfotograaf: Jamie Dodd Photography, Bristol
Stoere trouwjurk: Assepoester, Arnhem
Judith is zelf ook trouwfotograaf. Check haar werk op www.judithparkynphotography.co.uk.
