Naomi trouwde in Engeland in een trouwjurk die kort aan de voorkant en lang aan de achterkant is
Naomi: We wonen nu zes jaar in Engeland, maar we willen inmiddels wel weer terugverhuizen naar Nederland. We hebben ook wel even getwijfeld of we in Engeland of in Nederland wilden trouwen. Maar we vonden het toch een mooie ‘tribute’ aan onze tijd in Engeland om het daar te doen.
We wonen op twintig minuten rijden van Londen en daar heb je ongelooflijk veel bruidsmodewinkels. Maar de meeste bruidsmodewinkels leken me superintimiderend; dat daar dan zo’n deftige dame in de winkel staat… en zonder afspraak kom je sowieso niet binnen! Ik wilde me op mijn gemak kunnen voelen en me gewoon even kunnen orienteren, zonder zo’n strenge dame die daarbij staat.
Iemand die er verstand van heeft
Naomi: Ik kom oorspronkelijk uit Arnhem en fietste vroeger altijd al langs Assepoester, dus die naam is altijd in mijn hoofd blijven hangen. Toen ik een keer bij mijn moeder logeerde, besloten we spontaan om even langs te gaan. Want dat kan gelukkig zonder afspraak.
Het was anders dan ik had verwacht. Ik had zo’n beeld in mijn hoofd dat daar een dame op me zou staan te wachten en dat het een beetje intimiderend aan zou voelen, want het zijn natuurlijk ook dure kleren waar het om gaat. Ik had verwacht dat ik me een beetje ongemakkelijk zou voelen.
Maar het ging gelijk van: ‘hoi, leuk dat je er bent!’. Er was servies van Blond Amsterdam, we kregen meteen een kopje koffie en je mocht ook zelf jurken pakken en aanraken. Het voelde juist heel relaxed!
Naomi: Op Pinterest had ik ongeveer 10.000 plaatjes verzameld van een lange, kanten trouwjurk. In de winkel werd ik geholpen door Marleen, die meteen voorstelde om iets anders bij me te proberen. Dat vond ik superleuk, want een trouwjurk uitzoeken is wel even iets anders dan als je schoenen gaat kopen! Het is iets waar je verstand van moet hebben. Ik vond het fijn dat je geholpen wordt door iemand die er verstand van heeft en die goed naar je kijkt.
Wow
Naomi: Wat het uiteindelijk geworden is? Een trouwjurk die kort aan de voorkant en lang aan de achterkant is. Die had ik ook al gezien, maar ik dacht: dat past vast niet bij mij. Nou, dat paste dus wél bij mij! Zo gaaf.
De tweede trouwjurk die ik aanpaste, was het al. Toen had ik meteen geen zin meer om andere winkels af te gaan, ik was klaar. Dat was snel geregeld! Ik had eerder verwacht dat de zoektocht naar mijn trouwjurk een ellenlange trial & error zou worden. Er is toch ook een bepaalde druk die je voelt, het gevoel dat je mooi moet zijn als je de bruid bent. Je vraagt toch ook altijd als eerste: hoe zag de bruid eruit?
Naomi: “Ik had het gevoel van: wow, ik heb wat anders gescoord! Daar werd ik blij van. Ik dacht meteen dat Tim ‘m mooi zou vinden.
In Londen ben ik met een vriendin naar een winkel van Manolo Blahnik gegaan om de beroemde blauwe schoenen uit Sex and the City te kopen. De dame deed de winkel nét open en wij vlogen al naar binnen. Of ze net zo lekker zitten als Sarah Jessica Parker altijd zegt? Nee, haha! Ik heb twee dagen pijn aan mijn voeten gehad.
Het eerste stel
Naomi: Hoe we het wilden vieren? Redelijk casual. We hebben het heel klein gehouden: ouders, broers, zussen, oma en mijn beste vriendin, die ook ceremoniemeester was.
We hebben getwijfeld of we het juist heel groots of heel klein wilden vieren: kun je wel iedereen helemaal naar Engeland laten komen? En hoe doe je dat met de kosten? We besloten om de ceremonie in Engeland alleen voor familie te houden en later een keer een borrel te geven in Utrecht, voor iedereen. Dat gaan we in mei doen, in De Winkel van Sinkel. Kan ik lekker weer mijn trouwjurk aan!
Bij de pub waar wij elke week komen, ligt een boot. Het is naast ons huis, eigenlijk zijn zij onze buren. We hebben zelf geen tuin en zitten daar altijd op het terras als het mooi weer is. Toen we hoorden dat ze nét een officiele trouwlocatie waren geworden, dachten we: laten we daar gaan trouwen! We zijn dan ook het eerste stel dat op die plek is getrouwd.
Mommy look, a princess
Naomi: De ceremonie stond gepland voor 16:00 uur. We hebben die ochtend dan ook lekker uitgeslapen, ontbijt op bed gehad en de hond uitgelaten. Tim ging naar de hotelkamer van zijn ouders om zich om te kleden; ik bleef in onze hotelkamer, waar mijn moeder en zus me hebben geholpen om de trouwjurk aan te trekken.
Tim stond beneden aan de trap op mij te wachten. Ik kwam de hotelkamer uit en er liepen toevallig twee hotelgasten voorbij; een moeder met een dochter. De dochter riep: ‘O mommy look, a princess!’. De vrouw barstte bijna in tranen uit en zei: ‘You look so beautiful!’. Niet te geloven dat een onbekende vrouw dat dan spontaan tegen je zegt. Ik had echt even zo’n Cinderella-moment, heel gaaf.
Wedding crashers
Naomi: In onze eigen auto zijn we naar de trouwlocatie gereden. Mijn vriendin Marieke was de ceremoniemeester en stond al klaar. Ik hoefde haar alleen maar te appen: ‘Over tien seconden zijn we er. Zet de muziek maar aan!’. Vervolgens kwamen wij binnengelopen.
Ik vond het echt cool, iedereen zag er zo mooi uit. Ik had mijn broer nog nooit in pak gezien! Twee hele goede vrienden waren ook ineens van de partij: zij waren als verrassing als echte wedding crashers naar Engeland gevlogen.
Onze vaders konden ons niet wettelijk trouwen; dat mag niet in Engeland. Een praatje houden, mocht gelukkig wel. De ambtenaar heeft verder het officiele gedeelte voor zijn rekening genomen. Het was een heel mooi, emotioneel moment.
Gewoon gezellig hangen in de pub
Naomi: Onze hond Bailey was de ringdrager. Mijn moeder heeft onze namen op een zakje geborduurd dat we aan een strik om zijn nek hebben gehangen. Verder was het gewoon relaxed. Het moest ook zo ontspannen mogelijk zijn, geen circus. Gewoon gezellig hangen in de pub. Dat onze hond erbij was, maakte het grappig. En mijn kleine neefje heeft gewoon lekker door de ceremonie heen zitten te kletsen en tekenen.
Naomi: Het restaurant van de pub is vroeger een oude fabriek geweest; het heeft dus een industriele look. Je kunt voor de wet trouwen op de boot, die aan het terras ligt. Wij zijn na de ceremonie naarbinnen gelopen voor een toost & taart, terwijl het personeel de stoeltjes weghaalde van de ceremonie, voor het avondeten op de boot.
In plaats van champagne, hebben we voor iedereen een eigen, persoonlijke cocktail bedacht, samen met de barman. Die werden tijdens de ceremonie klaargezet, met naamkaartjes erbij. Dat zag er heel leuk en kleurrijk uit. Je kon je eigen naam en cocktail opzoeken; dat was ook meteen een leuke gespreksopener.
Red velvet bruidstaart
Naomi: De taart was door een goede vriendin gemaakt, die een opleiding in pastry & patisserie volgt. Wij gaan graag naar de beroemde Hummingbird Bakery in Londen en zijn gek op hun red velvet cupcake. Die heeft zij in het groot nagemaakt, met erbovenop een bruidskoppeltje van fondant, naar ons evenbeeld. Zelfs de hond heeft ze nagemaakt! Ik barstte in huilen uit toen ik ‘m zag.
Naomi: Na de borrel was er tijd voor cadeautjes, bijkletsen en wat groepsfoto’s. Om 18:00 uur gingen we eten, aan boord van de boot. De tafel was mooi gedekt, de lampjes gingen aan en we hebben lekker zitten eten met z’n allen. Bailey kreeg ook een biefstuk van het personeel, dus die was heel blij.
Meefeesten met een ander bruidspaar
Naomi: Na het eten zijn we weer naar de bar gelopen, waar we vrienden uit de buurt en collega’s hebben ontvangen voor een borrel. Er kwamen zelfs wat onbekende mensen op ons af om ons te feliciteren, heel leuk en bijzonder. De pub ging om 24:00 uur dicht; toen zijn de meeste mensen ook naar huis gegaan. Een paar mensen zijn nog gaan stappen in de stad.
Wij waren best moe, dus zijn we terug naar het hotel gegaan om nog even in de hotelbar een drankje te doen. Die was afgesloten in verband met een besloten event, een bruiloft. Wij dachten: kan ons het schelen, we gaan deze bruiloft gewoon crashen! En zo hebben we nog even mee gefeest met een ander bruidspaar!
Voor alle gasten was er een ‘hangover kit’: tasjes die we hebben laten bedrukken met ‘In sickness and in health’. Daarin zaten paracetamol, water en pleisters.
De volgende ochtend hebben we nog met alle gasten ontbeten bij Carluccio’s; een heel leuk Italiaans tentje.
Boeiend!
Naomi: Ik kijk terug op de bruiloft met heel veel warme herinneringen. Ik ben blij dat we het op deze manier gedaan hebben, dat we het klein hebben gehouden en niet een megagroot feest hebben gegeven. Daardoor was de ceremonie heel intiem en persoonlijk en werd het een hele mooie, bijzondere dag.
Mijn gouden tip voor andere Lucky Girls: op de dag zelf zul je je echt niet heel erg druk maken om bepaalde details, zoals het kleurenschema of de bloemen. Sterker nog: die zie je niet eens! Je bent blij dat je met je loved ones bent, dus dan kan het je ook niet zoveel schelen of je roze of witte champagne hebt… boeiend! Met de logistieke dingen komt het allemaal wel goed; zorg gewoon dat je ervan kunt genieten!
Wil je ook zo’n gave trouwjurk? Hier vind je ons.
De adresjes van Naomi:
Trouwfotograaf: Helen Sarah Pictures, Newbury
Trouwjurk voor kort achter lang: Assepoester, Arnhem
