Twee korte bruidsjurken, Allstars, ’s avonds trouwen en een oude Kever
Twéé korte bruidsjurken, hoe is dat zo gekomen?
Barbara: Wij waren allebei op zoek naar bruidsjurken die niet al te standaard waren. Bij winkels in de buurt vonden we niet wat we zochten. Maar toen hoorden we over Assepoester. We zijn erheen gegaan zonder duidelijk beeld in ons hoofd van wat we wilden, ‘we zien wel’, dachten we. Gewoon kijken hoe het ons zou staan en hoe het ons samen zou staan.
We zijn geen jurken-dames, maar we wilden toch allebei heel graag in een bruidsjurk trouwen. En absoluut niet met de één in een broek en de ander in een jurk! Daar voelden we ons allebei te vrouwelijk voor. We vonden het vooral belangrijk dat we ons er goed bij voelden. Tegen de verkoopster hebben we gezegd: wat denk je, wat past bij ons? Dat had zij héél goed door.
Wie van jullie vond ‘m het eerst?
Barbara: Marloes is eerst gaan passen, terwijl ik met onze moeders bij een kopje koffie afwachtte. Heel gezellig hoor!
Aan haar blik zagen we dat Marloes haar korte bruidsjurk al had gevonden. Hij zat lekker en ze zag er superleuk uit. Ze trok er nog even de sneakers onderaan waarop ze was binnengekomen en zei meteen: ‘o, dát is leuk!’.
Ook de verkoopster was enthousiast. Het was meteen de eerste jurk die ze paste, dus het ging heel vlot. Voor de zekerheid heeft ze er daarna nog twee gepast, maar de eerste, dat was hem!
Het werden twee bijna dezelfde korte bruidsjurken, toch?
Barbara: Klopt. Ik heb eerst wat andere jurken aangepast, maar die waren het allemaal niet. Toen trok ik dezelfde trouwjurk aan als Marloes – al hadden we dat op dat moment helemaal niet door. Ik vond ‘m meteen leuk. Toen merkte de verkoopster op dat het eigenlijk dezelfde korte bruidsjurk was, maar net even anders. Marloes heeft haar trouwjurk ook weer aangetrokken, om te kijken wat voor plaatje dat samen gaf. Ja, dachten we, dit gaan we doen!
Om onze korte bruidsjurken nog een beetje van elkaar te laten verschillen, hebben we bij de ene jurk de tule aan de onderkant wat meer naar beneden laten halen en wat kant weggehaald.
Allebei zijn we getrouwd op sneakers; dat raad ik iedereen aan! O, die hakken joh, niks voor ons. We hebben heerlijk gedanst. En het staat ook nog superstoer. We hebben er heel veel leuke reacties op gehad. Het past bij ons, want we zijn wel sportief en casual. Samen met die echte trouwjurken was het de perfecte mix.
Klinkt heerlijk nuchter en relaxed!
Barbara: Die eigen stijl hebben we doorgevoerd in de hele trouwerij. We wilden het echt op onze manier vieren… en hoe anderen daar dan over denken, tja, jammer!
We hebben bewust veel mensen bij de bruiloft betrokken, zodat iedereen ernaar uit zou kijken. Het volleybalteam heeft bijvoorbeeld alle taarten gemaakt, een vriendin was DJ, een vriend heeft gefilmd, mijn twee theatervriendinnen waren onze gastvrouwen en een goede vriendin was ceremoniemeester. Verder wilden we dat het relaxed zou zijn, gewoon lekker feesten met elkaar en geen poeha.
Hoe hebben jullie de dag verder ingedeeld?
Barbara: We hebben de bruiloft ’s avonds gepland, want we wilden heel graag dat alle gasten bij de ceremonie zouden zijn.
We zijn de dag thuis begonnen met onze eigen families, met wie we ’s middags een fotosessie hebben gedaan. Vandaaruit zijn we bij mijn ouders thuis gaan eten.
’s Avonds om 19:30 uur hebben alle gasten zich verzameld bij de trouwlocatie waar ze opgevangen werden door onze humoristische gastvrouwen. We kwamen aanrijden in een hele oude Kever terwijl ze ons stonden op te wachten.
Van tevoren hadden we alle gasten gevraagd om een tintje roze toe te voegen aan hun outfit en dat hadden ze bijna allemaal gedaan. Dat is een heel mooi gezicht als je aan komt rijden, heel bijzonder. En iedereen was natuurlijk verbaasd dat we allebei in een bruidsjurk trouwden!
Wat was jullie trouwlocatie?
Barbara: Onze trouwlocatie was Borgerswoldhoeve in Veendam. Het is een oude, verbouwde boerderij die in een park ligt. Het is een hele mooie locatie met een terras aan het water. Ik kom uit Veendam en had Marloes de locatie laten zien. Zij zei meteen: ‘dit is het!’.
Voor de ceremonie begon, zijn we met een klein clubje naar binnen gegaan; de getuigen – onze ouders – , de ringendragers, ons bruidsjongetje, onze schoonzus en de broer van Marloes, mijn broer en een goede vriendin van ons.
Best gek dat je dan eerst naar binnen moet om vervolgens buiten te gaan trouwen. Maar de ceremonie was prachtig. De locatie doet natuurlijk al heel veel, het was mooi versierd en er stonden twee hele mooie stoelen voor ons klaar. Omdat we hadden aangegeven dat we niet teveel poeha wilden, was de ceremonie ook niet zo langdradig. De BABS, die we kenden, deed dat heel erg mooi en met een beetje humor.
Mijn broer en een vriendin van ons hebben samen drie liedjes gezongen tijdens de ceremonie. ‘Hoe’ van Nielson toen we binnenkwamen en halverwege ‘All of Me’ van John Legend, die ze als verrassing hadden gemixt met dat liedje van the Common Linnets. Iedereen liet toen wel een traantje en de tissues gingen in het rond! Voor het laatste lied hadden we ze vrije keuze gegeven. Ze hadden gekozen voor ‘Street of hearts’ van Niels Geusebroek.
Wat mooi! Hoe hebben jullie daarna gevierd dat jullie officieel getrouwd zijn?
Barbara: Daarna zijn we naar binnen gegaan en hebben we de taart aangesneden. We wilden niet zo’n felicitatierij, dachten: wij gaan wel naar de gasten toe. Ze kregen een taartje uitgedeeld en als we ze hadden gesproken, kregen ze een roze glow in the dark-armbandje om. We waren binnen een uur klaar, heerlijk!
Voor de openingsdans werd iedereen naar binnen geroepen. De dj zette ‘when a man loves a woman’ van Percy Sledge op; dat past natuurlijk helemaal niet bij ons. We hebben er een mixje van verschillende liedjes gemaakt met allemaal gekke dansjes. Kort en krachtig! Toen was de dansvloer geopend.
Er is die avond heel veel gedanst, gekletst en gegeten. Veel gasten hebben halverwege hun schoenen uitgedaan omdat ze last van hun voeten kregen. Wij niet hoor! De dj draaide allemaal muziek die wij leuk vinden en omdat het mooi weer was, zijn veel mensen ook lekker naar buiten gegaan. Er heerste echt zo’n sfeertje van ‘doe maar waar je zin in hebt’. Het voelde heel ongedwongen.
Hoe hebben jullie dat fijne feest afgesloten?
Barbara: Om 24:00 uur kreeg iedereen een puut patat – zo noemen we dat hier, een puut – en wij zijn om 00:30 uur door een haag van sterretjes de Kever in gedoken, terwijl we werden uitgezwaaid.
Toen we thuis de deur van de slaapkamer openden, bleek het daar één groot ballonnenfestival. We dachten: óf we prikken ze nu allemaal lek, of we stoppen ze in een andere kamer. We zijn maar voor het laatste gegaan.
De gasten hebben geen presentje mee gekregen, maar een roze kaartje en envelop. Daar zat een tekstje bij met de opdracht om leuke anekdotes en of hun ervaringen van dé dag op het kaartje te zetten en die naar ons op te sturen. Het adres stond er al op en de postzegel zat erbij. Nu hebben we een hele mooi map, vol ervaringen van mensen die op ons feest zijn geweest. Is het meteen ook een soort gastenboek!
Wat was het mooiste moment van jullie dag?
Barbara: Wat wij het hoogtepunt vonden? Voor ons was vooral de aankomst heel bijzonder en het jawoord, toen er ‘All of Me’ werd gezongen. Toen raakten heel veel gasten geëmotioneerd. En wij ook!
En de blik in de ogen van Marloes en die enorme big smile de hele dag vond ik ook prachtig! Evenals de uitstraling van de gasten: blij voor ons, het je zó gunnen, warmte en liefde…heerlijk!!
Het optreden van mijn vader was ook heel bijzonder. Hij had zelf een Nederlandse tekst geschreven op de melodie van Ho Hey van The Lumineers.
Mijn tip voor andere Lucky Girls is: volg je gevoel. Het is jóuw dag en je hebt dan ook alles zelf in de hand, hebt zelf de regie. En Marloes zegt: geen tradities volgen, doe wat je zelf leuk vindt! Dat kunnen we iedereen aanraden.
Wil je ook twee korte bruidsjurken? Hier vind je ons.
De adresjes van Barbara:
Trouwfoto’s: Die 2 Fotografie
Trouwlocatie: Borgerswoldhoeve, Veendam
DJ: DJ Melissa
Twee korte bruidsjurken: Assepoester, Arnhem
