Zelf je trouwlocatie aankleden met een vintage photobooth, een oud-Hollandse snoeptafel en sterke drank & sigaren voor de mannen
Michelle: “In de buurt van mijn woonplaats zitten veel bruidsmodewinkels, maar ik zocht iets dat relaxed was, dat bij mij paste. Veel winkels in bruidsmode ogen wat stijf en dat past niet bij mij.
Ik kwam toevallig terecht op de website van Assepoester en viel voor de foto’s. Dat waren leuke, spontane en gezellige foto’s, niet van die foto’s die geposeerd en stijf zijn, daar krijg ik de kriebels van. Bovendien werd me algauw duidelijk dat er heel veel keuze is bij jullie. En een uitje naar Arnhem is altijd leuk toch?”
“Ik heb de drie belangrijkste vrouwen in mijn leven meegenomen naar de winkel: mijn moeder, mijn zus en mijn beste vriendin. ik stond in principe open voor alles. Wel vond ik het mooi om in het lang te gaan; in mijn hoofd vind ik dat een beetje bij trouwen horen. Ik wilde ook geen enorme rok; ik moest me er lekker in kunnen bewegen.”
“Mijn gezelschap heeft zich helemaal vermaakt in de winkel, we waren allemaal in ons elementje. Het is zo fijn als je die drie belangrijke vrouwen bij je hebt die weten wat je staat en die jouw stijl door en door kennen. Mijn beste vriendin pakte een jurk en zei: ‘Dit is ‘m’. Mijn zus zei: ‘Ja, inderdaad’. Ik voelde toen al: dat moet ‘m worden. Ik liet ‘m ook niet meer los! Ik ging een rits jurken passen en heb die voor het laatst bewaard. Ze zeggen altijd dat je voelt of een jurk het is of niet en dat is ook echt zo. Ik dacht: dit is waar ik mezelf de hele dag in zie lopen. Dit is een jurk die past bij wie ik ben. Toen ik die drie huilende gezichten tegenover me zag, wist ik: dat hebben we toch maar goed bedacht.”
Dezelfde achternaam delen
“We hebben een dochter van drie, bijna vier jaar oud en zij draagt de achternaam van Jurgen. Trouwen zie ik als een volgende stap; ik moest Jurgen altijd aanduiden als mijn vriend, terwijl hij wel de vader van mijn kind is! Ik vind het mooi dat we samen dezelfde achternaam delen, we zijn nu de familie Los. Daarnaast het vieren met elkaar, met de mensen die naast je staan, dichtbij je staan… het gevoel dat je iets met elkaar deelt, is een mooie gedachte.”
“Ik heb een tijdje gedacht dat Jurgen niet wilde trouwen, omdat hij daar vroeger de meerwaarde niet van zag. En dat was ook goed. Tot we vorig jaar september op vakantie waren in Frankrijk. Ik zat op een kleedje in Normandië te genieten van het uitzicht toen ons dochtertje op me af kwam rennen met in haar handen een boeketje. ‘Mama, wil je met papa trouwen?’, riep ze. Dat was heel zoet ja! Jurgen ging daarna nog officieel op zijn knieën en natuurlijk zei ik ja, waarop onze dochter heel hard riep: ‘En nu gaan jullie zoenen!’.”
“Onze dochter was vanaf dat moment helemaal vol van ons trouwen. Vaak vroeg ze: ‘gaan we vandaag trouwen?’. Het speelde heel erg bij haar. We namen haar vaak ook mee als we dingen gingen regelen, bijvoorbeeld bij het bezichtigen van de trouwlocatie. We kozen voor Landgoed Vollenhoven. Dat was lekker dichtbij; vrienden konden eventueel gewoon op de fiets komen. Het was bovendien een locatie waarbij we zelf alles konden regelen: gewoon een leeg canvas, bij wijze van spreken. Wij houden ons graag bezig met aankleding, organiseren en bedenken; dat is helemaal ons ding. Deze locatie was ideaal om persoonlijk te maken. Bij veel bruiloften is de entourage morgen precies hetzelfde. Wij vonden het leuk om de ruimte echt ‘eigen’ te maken.”
Een tafel met oud-Hollands snoep, een men’s corner en een vintage photobooth
“Er was een organisator bij betrokken die de grote lijnen uitdenkt en bijvoorbeeld zorgde voor een bar, de bloemen en het eten. We hebben alles in vintagestijl gedaan; daar houden we van en dat past bij ons. Spullen met een verhaal of een idee erachter. Zo hebben we een paar vintage hoekjes ingericht. Er was een hoekje ‘uit de oude doos’, waar we trouwfoto’s van onze ouders en oma’s en opa’s hebben neergezet. Onze opa’s zijn er niet meer, en we wilden dat die er op de een of andere manier toch bij waren. De foto’s van de opa’s stonden op de eerste rij tijdens de ceremonie.”
“Verder was er een ‘Love is sweet’-tafel met lekker allemaal oud-Hollands snoep. Samen met mijn dochter ben ik dat uit gaan zoeken bij Betje Boerhave in Utrecht; een oud kruideniersmuseum. Stroopsoldaatjes, havestro, bruidssuiker… alles hebben we in mooie potten gedaan met een labeltje en een stempel. Er stonden ook cupcakes en een prachtige bruidstaart.”
“Een andere hoek was onze zelfgemaakte photobooth in vintagestijl. Er lagen allerlei props zoals hoedjes, parapluutjes en brilletjes. Als alternatief gastenboek hadden we bedacht dat mensen polaroids konden maken, daar hun gelukswens op konden krabbelen en die op een oude paspop konden prikken. Die hing aan het eind van de avond dan ook vol met leuke foto’s en teksten.”
“Ook hadden we een speciale ‘men’s corner’ met sterke drank – de Jack Daniels was een hit – en sigaren voor de mannen. Zo hadden die even een heerlijk hoekje voor zichzelf.”
Oud-Hollandse spelen en lavendel
“Als activiteit hebben we nog oud-Hollandse spelen gedaan. We hebben veel vrienden met kinderen, en die konden zich zo eindeloos uitleven met de sjoelbak, een oude voetbaltafel en ringwerpen. Dat was heel gezellig.”
“Het leek me ook leuk als mensen iets over ons heen konden strooien als we eenmaal écht getrouwd waren. In de kringloopwinkel heb ik muziekpapier gevonden waar ik van die papieren puntzakjes van heb gevouwen. Die heb ik gevuld met gedroogde lavendel en houten hartjes. Dat rook lekker en zag er mooi uit. Het zijn dat soort kleine details die het leuk maken.”
Ik moet nu écht!
“We zijn die ochtend lekker rustig begonnen. Ook omdat we een kleine hebben, wilden we vooraf geen poespas. Om 07:00 kwamen de ceremoniemeester, mijn zus en beste vriendin de laatste spullen ophalen om naar de locatie te brengen.. De dag ervoor hadden we alle spullen al gebracht, maar nu moest ook alles opgebouwd worden. We hebben even ontbeten tot om 09:00 de schoonheidsspecialiste kwam voor mijn haar en make-up. Jurgen en ik hadden ons allebei afzonderlijk opgesloten in een kamertje in het huis en we hadden afgesproken dat we elkaar pas op de trouwlocatie zouden treffen. Er was nog een hilarisch momentje waarop de deuren tegelijk open gingen en we elkaar bijna zagen! Ik moest ontzettend nodig plassen, maar de fotograaf was toen net op de gang foto’s van Jurgen aan het maken. ‘Ik moet nu écht!’, riep ik. Daarna vertrok Jurgen alvast naar de trouwlocatie.”
“Ik kwam met een vriendin aanrijden bij de trouwlocatie en toen zag ik hem staan, met zijn rug naar me toe. Op dat moment wilde ik het liefst keihard op hem afrennen, maar dat lukt niet met zo’n jurk en hakken, haha! Als je elkaar op zo’n moment eindelijk ziet, wil je het liefst heel snel naar elkaar toe. Ik heb hem aangetikt, hij draaide zich om en dat was een heel mooi momentje. De meiden – ons dochtertje en een nichtje – springend en dansend om ons heen. We hadden toen echt zin om te gaan trouwen.”
Vrolijke ceremonie
“We zijn toen de fotoreportage gaan maken met onze dochter erbij. Een dochter van onze collega was onze trouwfotograaf; die maakt hele mooie foto’s en doet dat zo leuk. Bij de meeste fotografen moet je naar mijn idee poseren en wij wilden spontane foto’s.
Daarna kwamen onze ouders aan, samen met onze oma’s van 97 en 94 jaar oud. De ouders van Jurgen hebben zijn oma ’s ochtends vroeg helemaal uit Friesland opgehaald. Samen hebben we geluncht op het landgoed.
Wij zijn toen vertrokken om een rondje te rijden terwijl de gasten aankwamen op de trouwlocatie. Ze zaten allemaal al klaar toen wij weer terugkwamen.”
“Mijn vader heeft mij weggegeven. Hij was héél zenuwachtig, maar ik zei: joh pap, het komt wel goed. Verzin maar wat! Het was zo’n mooi moment. Ik was op dat moment heel trots in plaats van emotioneel, ik voelde me echt een volwassen vrouw. De meiden liepen voor ons; mijn dochter met in haar handen een bordje waarop stond: ‘Papa, hier komt mama!’.
Iedereen ging staan en klappen… het was een hele vrolijke ceremonie. Ik realiseerde me op dat moment ook: iedereen ziet er mooi uit en iedereen is hier gekomen voor óns.”
“Onze trouwambtenaar kwam uit De Bilt en was echt een vrouw die houdt van klasse. Alles op die dag ging heel ongedwongen, maar zij maakte de ceremonie heel plechtig, echt een officieel momentje. Dat vond ik heel mooi. En dan mag je officieel ja zeggen… we hebben elkaar niet losgelaten. Want het was toch wel erg spannend allemaal! Ondanks dat Jurgen vroeger er geen meerwaarde van zag, vond hij het nu helemaal geweldig.
Taart, een proeverij en een bandje
“Na afloop werd er lavendel over ons uitgestrooid. Dat vonden de kinderen natuurlijk geweldig; die begonnen flink te gooien. We zaten helemaal onder, maar het rook in ieder geval heerlijk.”
“We hebben de taart aangesneden en relaxed een drankje gedronken. De borrel ging uiteindelijk over in het avondeten; een proeverij. Ik moet zeggen dat de organisator dat voortreffelijk heeft geregeld. Er stonden allerlei tafels vol met eten en streekproducten; heel fijntjes allemaal. Er was ook geen tafelschikking, iedereen zat lekker door elkaar. Er heerste gezelligheid. De flessen wijn kwamen langs en we hebben geklets en gelachen. De kinderen voelden zich ook heel vrij en konden lekker spelen.”
“Officieel mochten we geen feest geven op de trouwlocatie, maar we dachten: als we nou een akoestisch bandje laten komen, dan kunnen ze vast geen nee zeggen… haha! Nou bleek dat bandje toch versterking en lichten mee te hebben genomen. Dus spoedoverleg met de ceremoniemeester! We hebben het toch gedaan en dat was heel leuk. Het was heel gezellig en we hebben lekker gedanst met elkaar. De oma’s gingen bijtijds weer naar huis, dus toen de ouders weg waren en we alleen nog maar met vrienden over waren, werd er een soort stoelendans gestart met de band. Ik dacht: o nee, het gaat toch niet gebeuren dat op mijn bruiloft de stoelendans wordt gedaan? Maar het was zo ontzettend leuk dat het spontaan ontstond. Dan is dat ook prima! Het was ook niet een bruiloft waarbij elke minuut was vastgelegd in een draaiboek, we wilden er gewoon een gezellige dag van maken.”
Vriendschap
“We hebben onze trouwdag afgesloten in het midden van de zaal, met onze vrienden in een cirkel om ons heen die een lied hadden uitgekozen dat gaat over vriendschap. We hebben afscheid genomen, er is nog gejoeld en geklapt en ik heb mijn bruidsboeket gegooid, dat werd gevangen door mijn beste vriendin. Om 22:30 was het klaar, dat vonden we mooi. Het is zó druk zo’n hele dag… nu konden we op het hoogtepunt stoppen.”
“Mijn tip voor andere Lucky Girls is: doe wat je zelf leuk vindt en zoek naar manieren om je bruiloft persoonlijk te maken.
Het leukste moment van de dag, vond ik dat moment waarop ik Jurgen voor het eerst zag en het liefst naar hem toe wilde rennen. Gewoon omdat je op dat moment allebei vol springt met emotie.
Ik had van tevoren gehoopt op een relaxte en ongedwongen sfeer. En dat we konden laten zien wie wij zijn daarin, met het vintage thema. Dit was zelfs nog beter dan ik had verwacht. Alle puzzelstukjes vielen in elkaar. En iedereen die belangrijk voor je is, is daarbij. Dat is echt genieten.”
De adresjes van Michelle:
Trouwlocatie: Landgoed Vollenhoven, De Bilt
Lange witte trouwjurk: Assepoester Feestkleding, Arnhem
Band: A Muze
Trouwfotograaf: Tinka Verweij
Trouwringen: Edelstijl, Utrecht
Catering en decorateur: Luc Arnoldus
Bruidstaart en cupcakes: Agnes Fonville, Amersfoort
